Αegean: Eκεί ψηλά, εκεί ψηλά στον ουρανo.

 

Βασικά στο μυαλό μου έχω την μελωδία, “Πως τον λεν, πως τον λεν τον ποταμό…” (άσχετο…). Λοιπόν… από πέρυσι ήθελα να το κάνω αυτό. Και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, το έκανα. Απλά δεν σας το είπα τότε… Ε, λογικό… Έχει περάσει και ένας χρόνος… Άλλη η σχέση μας τότε, άλλη τώρα… Τι εννοώ; Ότι πέρυσι, σχεδόν ακριβώς τον ίδιο μήνα και την ίδια ημερομηνία (μπορείτε να το δείτε στο bb, άλλωστε…) ήθελα να σας γράψω ένα post την ώρα που το αεροπλάνο ήταν στα 38,000 πόδια… Και το έκανα τελικά … Τότε δεν σας το είπα, αλλά σας το λέω τώρα.

 

Και θα σας πω και ποιό post ήταν, το οποίο, το έγραφα μέσα στο αεροπλάνο, με παρέα, έναν διπλανό χαριτωμένο 60άρη κύριο: Ήταν το post:  Στα άδυτα του Top Shop (και ένα δωράκι για εσάς..) Ναι το παραδέχομαι… Αυτό το post, γράφτηκε μέσα από το αεροπλάνο, με τον κυριούλη δίπλα μου να με βλέπει να γράφω ακατάπαυστα και να νομίζει ότι είμαι σοβαρό μέλος, γραμματέας ίσως, της κυβέρνησης- που γράφω τα πρακτικά… Μα, αλήθεια λέω… Τον είδα πως με κοίταζε… Ξέρετε, το βλέμμα το πλάγιο, λίγο σοβαρό, λίγο, «σε επεξεργάζομαι τώρα, αλλά δεν το δείχνω και πολύ… διότι πρώτον κουνάει το αεροπλάνο, και δεύτερον μόλις μου σέρβιραν vegetarian λαζάνια και έχω πέσει με τα μούτρα…»

 

Ε, μα άδικο έχω;

 

Καλά, γελάω πολύ, αλλά και από αμηχανία ίσως, διότι το ρημαδο- αεροπλάνο έχει τρελαθεί στο κούνημα… Kαι όχι μόνο αυτό, μπορεί να γράφω το post, αλλά δεν ξέρω σε πόση ώρα θα το ποστάρω, διότι για internet στην πτήση δεν έχουν προνοήσει ακόμα…

 

 

Στο μεταξύ, ας μου εξηγήσει κάποια από εσάς πως γίνεται εγώ, (που αν δεν κούναγε το αεροπλάνο βαριόμουν- και αν το ταξίδι ήταν λιγότερο από τέσσερις ώρες, δεν το έβλεπα για ταξίδι… έχω κάνει, πάνω από δέκα φορές, κάτι απίστευτα δεκαεξάωρα μόνη μου, πάνω από τα rocky mountains, L.A., and back…) τα τελευταία τέσσερα χρόνια κάθε φορά που πέφτουμε σε συννεφάκι, να ασχολούμαι… (Μου είπαν, ότι έχει να κάνει με τον κύριο Ρωμανό και τελικά, μπορεί να έχουν και δίκιο…)

 

Όμως τώρα, το υποσχέθηκα στον εαυτό μου. Ότι και να γίνει εγώ θα γράψω ένα post για τα κορίτσια μου, μέσα στο αεροπλάνο, πτήση Aegean, Α3 608, London Heathrow, Terminal 1, προορισμός Λονδίνο, ώρα 19:15.  Kαι συνεπιβάτης δίπλα μου,  η μαμά.

 

Και τι να γράψω εδώ πάνω αγαπημένες; Τι να σας πω;… Λέω λοιπόν να γυρίσω το ρολόι κάποια χρόνια πίσω, όταν εγώ ήμουν δεκαοκτάρα και η μαμά (μόνο εικοσιένα χρόνια με περνάει…) κοντά σαράντα. Και πάλι ετοιμαζόμασταν για Λονδίνο… για να περάσουμε τις γιορτές με την εκεί οικογένεια.

 

Και στα 38.000 πόδια, λέω να σας αφηγηθώ, μία, πέρα ως πέρα αληθινή ιστορία.. (πάντα άλλωστε, αληθινές σας αφηγούμαι, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν τις γράφω στα 38,000 πόδια..  συνήθως στο Μαρουσάκι είμαι….)

 

Και να κάνω και το χατίρι της Anna, η οποία όταν σας διηγήθηκα την ιστορία Kerastase, μου ζήτησε να της διηγηθώ και την ιστορία, Τζούλια-με –άσπρα-μαλλιά-σαν- τον-Άγιο Βασίλη.

 

Ήταν χειμώνας. Για την ακρίβεια, μέσα Δεκεμβρίου… Εκείνη την εποχή, λοιπόν και για περίπου ένα χρόνο, η μαμά μου ορκιζόταν στο όνομα της Έφης. Ποιά ήταν η Effie, θα με ρωτησετε τώρα, και σας προλαβαίνω. (κουνάει πολύ, το ρημάδι, αλλά τέλος πάντων..) Η Effie (έτσι έγραφε τον εαυτό της στην καρτ βιζιτ..) ήταν μια εικοσάχρονη κοπελίτσα και κομμώτρια. Αλλά δεν εργαζόταν για το δικό της κομμωτήριο. Αν με ρωτήσετε, δεν νομίζω ότι είχε ποτέ εργαστεί για κομμωτήριο.. Η Effie, ήταν μια κοπέλα που (από ότι έδειξε η ιστορία) είχε μάλλον τελειώσει κάποιο σεμινάριο, και έφτιαχνε μαλλιά σε σπίτια…Και προφανώς, κάποια κυρία το σφύριξε αυτό στη ψυχοπονιάρα (εντελώς όμως…) μαμά μου, και η μαμά μου αποφάσισε να την «βοηθήσει». Και για περίπου ένα χρόνο, ξεχάσαμε το κομμωτήριο και όλα τα έκανε η Εffie-Έφη…

 

(επανέρχομαι, παρα-κουνάει και πρέπει να πιάσω το χέρι της μαμάς… η οποία ταξιδεύει με αεροπλάνο αρκετές φορές τον χρόνο, από τα δεκατέσσερα και κάθε χρόνο χειροτερεύει… κάντε την πρόσθεση και θα καταλάβετε…)

 

Επιστρέφω λοιπόν και εγώ, σε εκείνον τον Δεκέμβρη… Που εγώ και η μαμά μου, ετοιμαζόμασταν για Λονδίνο. Άντε πάλι.. Τα ίδια λέω, πρέπει να φταίει το κούνημα…

 

Τα νύχια τα φτιάξαμε, τα ψώνια τα κάναμε, τα δώρα τα αγοράσαμε, τις βαλίτσες τις βγάλαμε από την αποθήκη, και λίγες μέρες πριν το ταξίδι, έπρεπε βέβαια να κάνουμε και το καθιερωμένο beaute.

 

Επιστρατεύεται, ποιος άλλος; Η Effie. Η προστατευόμενη της κυρίας Βάρσας, δηλαδη. Της μαμάς μου (η οποία φιρί- φιρί το πάει, να μου το σπάσει το χέρι απόψε, αλλά εγώ στο ύψος μου…).

 

Έρχεται λοιπόν η Miss Effie, όλοι χαρούμενοι, όλοι χαλαροί, όλοι χαρωποί, όλοι με κάποια ιστορία και η Effie με τα κομμωτικά παύλα βαφτικά συμπράγαλα. Εγώ ήθελα, απλά, λίγες ανταύγειες. Η κυρία Βάρσα, το πήγε λίγο πιο κομπλικέ το πράγμα. Ήθελε: Κόψιμο, βάψιμο, φτιάξιμο και να, μωρέ, επειδή το μαλλί παρά ήταν ίσιο, μια μικρή, μικρούλα, τόση δα, περμανάντ, για να κρατάνε τα μαλλιά, στην υγρασία του Λονδίνου.

 

Γέλιο, στο γέλιο, ιστορία στην ιστορία, η ώρα πέρναγε,  πέρναγε και  η Effie το ντεκαπάζ στα δικά μου τα μαλλιά, κόβει το μαλλί της μαμάς ( όση ώρα περίμενα εγώ) της απλώνει και την βαφή,  (εγώ εξακολουθώ να περιμένω…), τελειώνει η βαφή, της βάζει το υγρό της περμανάντ (ακόμα περιμένω, σημειώστε το αυτό…) και  μετά από κανένα δίωρο, εγώ είμαι ακόμα με τα ασημόχαρτα στα μαλλιά, η μαμά με κάτι που ήταν σαν σκουληκάκια στα δικά της, ήμασταν μια ευχάριστη ατμόσφαιρα, μέχρι την ώρα της αποκάλυψης…

 

Κάποια στιγμή λοιπόν, επιτέλους, αφού είχαμε ξεπατωθεί στην παρλαπίπα,  θυμάται και την δουλειά της η Effie (τι να πω, η Βάρσα-μαμά φταίει για όλα…) με κουτρουβαλιάζει στο μπάνιο μας, με λούζει, μου βάζει την πετσέτα τουρμπάν, με οδηγεί στην κουζίνα-ατελιέ (εκεί γινόταν το beaute) και με τα πολλά γίνεται η αποκάλυψη… Η Τζούλια, με άσπρα, κάτασπρα μαλλιά …σαν τον Άγιο Βασίλη… άσπρη, ξέξασπρη και απ’ τον ήλιο ξεξασπρότερη..

 

Χαμογελάω, χαρούμενη και ικανοποιημένη, για τις ξανθές ανταύγειες, που επιτέλους, έχουν και την έγκριση της μαμάς, εγώ βέβαια, δεν έχω δει ακόμα τον εαυτό μου, (το κουζίνα-ατελιέ δεν έχει προνοήσει για καθρέπτη…) η μαμά είναι έτοιμη να βάλει την γνωστή τσιρίδα, αλλά δεν την παίρνει (η Effie, είναι δική της αποκάλυψη, άλλωστε, πώς να την βάλει την τσιρίδα μπροστά μου…) κοκκινίζει, πρασινίζει, κιτρινίζει, χλωμιάζει, αλλα έρχεται και η δική της ώρα….

 

(και να, κουνάει τώρα στα 38,000, σκασιλάρα μου, περνάω καλά…)

 

Και η δική της ώρα ήταν πολύ χειρότερη… διότι δεν φτάνει που τα μαλλιά της ήταν  χρώμα κομοδινί…. Δεν φτάνει που από το «λίγο κόψε τα στις άκρες Effie μου», ήταν κουρούπα,…

 

…το εκπληκτικό, υπέροχο, ολοκληρωμένο στεγνό styling μετά την απλή, λίγη, όσο πατάει η γάτα περμανάντ ήταν… « Σγουρό, χαρωπό, προβατάκι, του αγρού.» Στην κυριολεξία όμως.

Αχαχαχχχαχαχαχαχχαχαχ, Μπα σε καλό μου και πλησιάζουν και οι Απόκριες αλλά να, κάπως έτσι ήταν το styling…

 

 

 

Αν και της έχω μεγάλη αδυναμία, κατά μια έννοια.. καλά να πάθει… θυμάστε που μου ούρλιαζε, όταν έβαλα οξυζενέ στα μαλλιά μου στα δεκαπέντε; Όλα τελικά, εδώ πληρώνονται…

 

Και δεν φτάνει αυτό, αλλά η μαμά μου, μετά από το αρχικό σοκ, την πλήρωσε κιόλας την Effie… Και την ξεπροβόδησε ευχάριστα εκτός σπιτιού… « Γεια σου Effaκι μου, τα ξαναλέμε …» (όχι ότι την ξαναείδαμε ποτέ, από τότε…)

 

Και μετά, έχει δει καμιά σας τον Άγγλο κωμικό Benny Hill (Θεός σχωρέστoν..) Αυτόν που στα αστεία του, έτρεχε σαν να του είχαν βάλει νέφτι στον ποπό;

 

E, έτσι τρέχαμε και εμείς… Σαν τον Benny Hill… Εγώ κάτι κατάφερα, με πήγε η θεία Τζίκα σε ένα πολύ καλό κομμωτήριο της εποχής και κάπως σουλουπώθηκα.. Η μαμά όχι… Μετά από την ταλαιπωρία της βαφής και της περμανάντ μέσα σε δύο ώρες, δεν την αναλάμβανε κανένας, για να μην του μείνουν οι τρίχες της, στο χέρι του… Και αναγκάστηκε να ακούσει- μετά την προσγείωση τότε του αεροπλάνου- συν όλα τα άλλα, και την ατάκα (all time classic) του αδερφού της (θείου μου) ο οποίος ήρθε να μας υποδεχτεί και να μας παραλάβει από το αεροδρόμιο και η πρώτη του κουβέντα ήταν: “Βάρσα μου, πριν ταξιδέψεις, από τη χαρά σου, έβαλες, το δάκτυλό σου στην πρίζα;;;. (στο μεταξύ αν και αυτοί οι δύο λατρεύουν ο ένας τον άλλον- πάντα είχαν αντιπαλότητες.. Μόνο και μόνο που η μία- η μαμά- ήταν στα late sixties Μod- Beetles-Vespa κλπ, και εκείνος, Rocker-Rolling Stones-big Harley bikes, etc…) Χαμός μεταξύ τους…  Σας το ορκίζομαι, είναι αλήθεια… Νομίζω περισσότερο την έκαψε το σχόλιο του αδερφού της, παρά το χάλι των μαλλιών της…

 

 

Τέλος πάντων.. Ουσιαστικά γράφω αυτό το post για να σας πω (το ξέρω, το ξέρω… επίτηδες δεν σας το είπα, για να γράψω αυτό το post…) ότι σε λίγο προσγειώνομαι στο Λονδίνο. Το ταξίδι μου αυτή τη φορά- εκτός από το να δω την γιαγιάκα, τον θείο, τα ξαδέρφια και κάποιες πολύ-αγαπημένες φίλες- περιλαμβάνει και λίγη δουλίτσα…  Το inside info, είναι ότι θα μείνω με τη γιαγιά, η οποία στα 88 της, όχι ΔΕΝ έχει internet στο σπίτι μας. Έχει όμως ο θείος-rocker. Ο οποίος μένει δέκα λεπτά απόσταση από το σπίτι της γιαγιάς. Και εκεί θα συνδέσω τον υπολογιστή μου. Και θέλω και φέτος, όπως και πέρυσι, να σας «πάρω μαζί μου» και σε αυτό το ταξίδι. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω… Θα το προσπαθήσω όμως, πολύ. Σας το υπόσχομαι.

 

 

See you soon αγαπημένες μου!!!!

 

 

45 Σχόλια
  1. αχαχαχαχαχαχαχαχα!!!!!!!!με εφτιαξες απόψε που έχω και πονόδοντο και πονόκοιλο!!!!βρε τι γέλιο με την Εφη!ειναι να μην σου τύχει….σου ευχομαι καλα να περάσεις και καλη επιστροφή!

  2. Καλά…Είσαι απίστευτη….Και στα 38000 πόδια γράφεις στο bb…??!
    Γι’αυτό σ’αγαπάμε….Γιατί δε μας ξεχνάς!!

    Να περάσετε τέλεια!!

    Αχ, αυτή η σχέση μαμάς-κόρης είναι τόσο μοναδική…. Δημιουργεί άπειρες ιστορίες-αναμνήσεις….
    Είμαι σίγουρη ότι θα περάσετε υπέροχα!!

    Κι όσο για τη φοβία, θα συμφωνήσω μ’αυτό που σου λένε….
    Εγώ, τα έτρεμα τα αεροπλάνα κι έχω χάσει πολύ ωραία ταξίδια, αλλά προσπαθώ να τ’αναπληρώσω….
    Στο πρώτο μου ταξίδι ήμουν με το αγόρι μου…Και νομίζω θα του μείνει αξέχαστο…..’Ενα θα σου πω… Η Ισπανίδα αεροσυνοδός μου πρότεινε 7.30 το πρωί να με κεράσει ουίσκι….(Τελικά, μας έδωσε από ένα μπουκαλάκι κρασί φεύγοντας…χεχε!!)

    Φιλάκιααααα!!!*

  3. Το σίγουρο είναι ότι μας απογείωσες το κέφι… πραγματικά ξεκαρδιστική διήγηση!!!

    Και με έστειλες σε έναν πραγματικά αγαπημένο προορισμό…πολύ θα ήθελα να είμαι στην πτήση μαζί σου! Ήταν το πρώτο μου ταξίδι abroad και το αγαπώ πολύ πολύ το Λονδίνο!

    Καλό ταξίδι και να μας φέρεις όμορφες εικόνες και σκέψεις!

  4. Καλησπέρα Τζούλια, κορίτσια!! Χαχα Τζούλια φοβερή η ιστορία με τα μαλλιά Άγιος Βασίλης, περιμέναμε καιρό να την ακούσουμε!! Στενοχωρέθηκα όμως με τη μανούλα σου που έγινε κομοδινί προβατάκι!! Ωραία η έκπληξη με το βραδυνό Post και από το αεροπλάνο!! Το κούνημα στο αεροπλάνο δε με πειράζει εμένα μόνο σκοτώνει τα αυτιά μου που έχυον ευαισθησία λόγω πολλαπλών ωτίτιδων της παιδικής μου ηλικίας. Δεν πειράζει όμως μασάω την τσιχλίτα μου και είμαι ωραία!!
    Καλά να περάσετε με τη μανούλα – θείο -γιαγιά και αναμένουμε εντυπώσεις!!!! Φιλιά πολλά!!!

  5. xaxaxaxaxaxa gia akomh mia fora apisteuth istoria!:D k tha simfoniso me thn peggy einai na mh s tuxei!k ti oraia tr,taksidaki sto londino,ayta einai!ego den exo paei pote k polu tha thela!na peraseis yperoxa ekei sto euxomai eilikrina, na giriseis me to kalo k na mas exeis omorfa nea k nees istories!:D
    filakia k kalo vradi!

  6. ΕΙΣΑΙ ΘΕΑ!!ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ.ΣΕ ΖΗΛΕΥΩ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΜΟΥ ΠΟΛΕΙΣ,ΦΥΣΙΚΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ Ν.ΥΟΡΚΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΟΥ!!!ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΣΟΥΠΕΡ ΤΖΟΥΛΑΚΙ ΜΟΥ.ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΜΕ ΝΕΑ ΠΟΛΛΑ!!ΦΙΛΑΚΙΑ

  7. Κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει! Εγώ και εγώ παρόμοια ιστορία με περμανάντ της μαμάς που της βγήκε όπως η περούκα της φωτό και μάλιστα υπάρχουν και φωτογραφικά ντοκουμέντα!! Χαχαχαχαχαχα! Να περάσεις όμορφα στο Λονδίνο και να έρθεις πίσω με το καλό με μια βαλίτσα νέα! Α, και να με επιβεβαιώσεις, γιατί πέρυσι που είχα πάει μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση ότι όλες οι Αγγλίδες ήταν πολύ περιποιημένες (καμία σχέση με αυτό που βλέπουμε τα καλοκαίρια εδώ) και εγώ με το τζιν και τα σταράκια ήμουν σαν το μπάζο μπροστά τους(χωρίς υπερβολή)! :Ρ

  8. Xaxaaxxaxaxaxaxa
    Δεν ήθελα να τελειωσει η αναρτηση σημερα..ρε την Effie!!! Για να μην πω για τη μαμα-Τζούλια θεαααααααααα!!!

    Αντε καλα να περασετε κοριτσια στα Λονδινα!!!!

    ΥΓ. σωστα σου ειπαν οτι συμβαινει λογω του κυρίου Ρωμανου…το χω παθει κ γω

  9. αχαχαχα με το ζορι συγκρατιεμαι να μην ξεκαρδιστω βραδιατικα και ξεσηκώσω ολο το σπιτι!πολυ ωραια η ιστορια σου!!καλα να περασεις στο λονδινο!φιλια!!

  10. kalhmera!!!!kyriakh shmera,den exei douleia ki etsi grafw prwi.egw den gelasa me thn istoria gt evala ton eayto mou sth 8esh sas k m’epiase h kardia mou!!!exw mania me to malli mou,oxi oti einai kanena fovero mallise poiothta h se posothta alla to ftiaxnw omorfa k nomizw oti me stolizei k apotelei kalh ”korniza”gia to lepto mou proswpo.an emena me konta,sgoura mallia 8a pa8aina,pistepste me!!!oso gia to xrwma,nomizw oti dior8wnetai pio eykola se ena kalo kommwthrio.exw paei 3 fores sthn agglia logw douleias k spoudwn alla se zhleyw!!!!ta teleytaia xronia ligo dyskolo na 3eshkw8oume ooooloi mazi!!!!ta paidia mou den mporw na ta afhsw polles meres,exw agxos.etsi phgainame kontina ta3idakia monoi mas h pio makrina me ta paidia entos elladas.polla filia k JULIA kala na pernas!!!!twra,den 3erw an 8a 3anapame,mas exei piasei fovia,mhpws ta lefta pou 8a xalasoume ta xreiastoume argotera….axaxax!!!!!!!

  11. Καλημέρα! Καλή διαμονή σου εύχομαι!

    Αλλά γιατί άνοιξες πάλι το θέμα “Μαλλί”;;; … it hurts ανάθεμα το!
    Λάθη, πάθη, τρέλα, όόόλα.

    Μαύρο κορακί, κόκκινο βυσσινί, πορτοκαλί-μανταρινί, καστανό-βελανιδί-κομοδινί… ΟΛΑ έχουν κοσμήσει το sculp μου προς τέρψη ψυχολογίας, ματαιοδοξίας μα και κοκεταρίας.

    Αποτέλεσμα: Το μήκος που γαργαλούσε τα όρια της μέσης μου, έφτασε να γαργαλάει τα γυμνά αυτιά μου και αναγκαστικά οι βαφές έμειναν στα ράφια του Hondos να με τυραννούν με τα δελεαστικά σχόλιά τους καθώς προσπερνώ τον διάδρομό τους.

    Πόνος Τζούλια! Πόνος και σφάχτης…!

  12. Αχαχαχαχαχαχα!!! Απιστευτη ιστορια και ομως αληθηνη!Ειναι αυτο που λεμε οτι θα το διηγουμαστε μετα απο χρονια και θα γελαμε! Κατι παρομοιω εχω παθει και εγω
    με περμαναντ την δεκαετια του 80′ εχω παει μαζι με την μαμα μου σε ενα συστημενο κομμωτηριο με αποτελεσμα εγω να βγω σαν καννις (αυτα ειναι γλυκουλικα) εγω ομως ημουν και ειχα βαλει το χερι στην πριζα!!!!Για 2 μηνες
    ελουζα τα μαλλια μου 3 φορες της ημερα για να ισιωσουν και δεν ξερω ποσα μπουκαλια.μαλακτικο χαλασα!
    Υ.Γ Επειδη δεν με πανε πολυ τα ταξιδια να καταλαβεις εχω να μπω σε αεροπλανο
    απο 8 ετων (Σαμο-Αθηνα) με ειχε στειλει μονη μου η γιαγια μου με την επιβλεψη
    μιας αεροσυνοδου. Θυμαμαι οτι ειχε πολλα κενα αερος και κουναγαι συνεχεια
    ολιο μεσα στο αεροπλανο πρεπει να ειχαν βγαλει τον Ικτερο χαχαχα! Εγω την
    ειχα καταβρει και γελαγα χιχιχι η αεροσυνοδος πρεπει να νομιζε οτι ειμαι διαβολοπαιδι!(μου εριχνε κατι ματιες)
    Σε φιλω και πολλους χαιρετισμους στην φοβερη μαμα σου

  13. Ζηλευω πολυ!!! (με την καλη εννοια …)
    Ευχομαι να περασετε ΥΠΕΡΟΧΑ!!!
    Συμφωνω με την Kerasia κι εγω μετα το παιδι εχω αλλαξει και φοβαμαι τα αεροπλανα. Στο παρελθον ημουν αυτη που εκανε τον κλοουν για να μην φοβουνται οι αλλες, βλεπεις εκανα ομαδικο αθλημα και ταξιδευαμε πολυ συχνα και πολλες μαζι, οποτε οποιες δεν φοβονταν, καθονταν διπλα σε αυτες που ειχαν προβλημα και προσπαθουσαμε να τις κανουμε να μην το σκεφτονται!
    Οσο για την ιστορια με τα μαλλια, ειναι απο αυτα που γελας μετα απο χρονια, αλλα τη στιγμη που σου συμβαινει… αστο καλυτερα!
    Φιλια πολλα-πολλα!

  14. αχαχαχαχαχαχχαχαχαχαχαχα

    Να΄σαι καλά Τζούλια μου ή μάλλον να ευχαριστήσουμε την Effie!!!!!
    Έφτιαξε η μέρα μας σήμερα!!!!! χαχαχαχαχαχαχαχα

  15. χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!!!!!!!!!!!!!!
    πολυ γελιο βρε τζουλια μου να εισαι καλα και εσυ και η Effie και η μαμα μην την ξεχναμε.
    καλα να περασετε…….
    φιλια πολλα!!!!!!!!!!

  16. ΠΟΣΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΠΙΑ!!!!ΑΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΑΣ!!!ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ…..

  17. xaxaxaxa πολυ αυθόρμητο!!!Σε 2 εβδομάδες θα το τιμήσω και εγώ το Λονδίνο με τη μητέρα μου επίσης,και σκεφτόμουν να παω κομμωτήριο πριν φύγουμε!Τολμώ να πω πως άλλαξα γνώμη!! χαχαχα
    Να μας πεις πως είναι να είμαι προετοιμασμένη 🙂 Καλά να περάσετε!!!

  18. na peraseis teleia…yperoxa!!kai na mas fereis kai foto na doume ap to agapimeno londino!!itan i prwti poli sto ekswteriko p episkeftika…kai tin latrevw!!!

  19. Χαχααχα,φοβερη η ιστορια που μοιραστηκες μαζι μας Τζουλια & φυσικα αξιζε η αναμονη…Το ηθικο διδαγμα για μενα,ειναι οτι οτιδηποτε & να μας συμβει,μετα απο χρονια το αναπολουμε & το μοιραζομαστε με φιλους γελωντας!& αυτο προσπαθω να σκεφτομαι παντα οταν μου συμβαινει μια αναποδια(ειτε εχει να κανει με θεμα beaute,ειτε με σοβαροτερο θεμα)…τι σημασια θα εχει σε 10-20 χρονια!ευχαριστουμε για τις υπεροχες ιστοριες σου & τον απολαυστικοτατο τροπο που μας τις διηγεισαι!να περασετε τελειαααα!!!& ναι,ζηλευωωω πολυ :-**

  20. χαχαχαχα,νασαι πάντα καλά Τζούλια μου,έκανα τα γέλια της ζωής μου,γιατί έφερα μπροστάμου την εικόνα με τα μαλλιά και το τρέξιμο του Benny Hill που κάνατε…να περάσεις υπέροχα στο καταπληκτικό Λονδίνο,δεν έχω πάει ποτέ αλλά έχω ακούσει τα καλύτερα και σίγουρα θα το επισκεφθώ…

  21. ΥΠΕΡΟΧΗ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ!!! Η ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΝΟΥΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ!!!ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙ ΣΤΕΛΝΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ!!ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΕΙ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟ ΓΝΩΡΙΣΩ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΩΤΟ ΣΟΥ!!ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΚΑΛΑ!!!

  22. Καλησπέρα! Τζούλια μου, απίθανο το άρθρο σου, γελασα πολυ με την κυρά Effie που σας τα έκανε μαντάρα! Να περνάς καλα στο Λονδίνο και να ξέρεις ότι η συντροφιά σου εδώ θα σε περιμένει! Αα, και αν πας σε κανένα αγγλομπαρακι, πιες ένα τζινάκι για μένα!

  23. Νταξει εχω κλαψει απο τα γελια!εχω κ εγω μια τραγικη ιστορια με μαλλι αλλα σε πολυ πιο απλη εκδοση!απλα μια φιλη μ ηθελε να μου κανει μπουκλες και κατεληξα καπως σαν το μαλλι της μαμας σου τζουλια μου!και πηγαμε και σε παρτυ και ημουν ενα ρεζιλι με ποδια απλα!περα απο το γελιο ομως τζουλια μου μου με εκανες να θυμηθω το καλοκαιρι που πηγα Λονδινο!ποσο υπεροχα περασα ποσο μαγευτικα ηταν!ελπιζω καποια μερα να γινει το ονειρο μου πραγματικοτητα και να ζησω εκει!!!!!!αχ αχ ποσο ζηλευω!!καλα να περνας 😀

  24. Καταρχην ζηλευω πολυ που πας στο Λονδινο γιατι εκει ειναι η αδελφουλα μου, μακαρι να το ηξερα να σου στειλω καμια γραβιερα να της δωσεις (και για σενα μια βεβαια), εγω ομως δεν θα μπορουσα να παω καπου χωρις τα παιδακια μου,με τρια παιδακια δεν μπορω να παω καπου, αρα δεν παω πουθενα!!
    Μαλλον καθε αρχη και δυσκολη, ισως αν το εκανα μια φορα…
    Εσενα ειναι τετοια η δουλεια σου που ισως επιβαλλεται καποιες φορες!
    Να περασεις τελεια (και να μας φερεις κανενα lip gloss χεχεχε)!

  25. axxxx!!!!!zyleyo afantasta ayti tin stigmh!!!!!oxi fysika gia ta malakia sas pou gelasa poara poly na po tin alitheia alla gia to londino pou den exo paei pote k theloooooooo!!!!!makari kapoia stigmh na pao k ego!!!filakia polla k kala na peraseis!!!poly kala omos etsi k gia mas ligo pou eimaste piso!!!! 🙂

  26. Αγαπημένη για άλλη μια φορά μου έφτιαξες το κέφι!
    Κόλλησα από τις μικρές και είμαι ξαπλωμένη και εμπύρετη αγκαλιά με τα χάπια μου και τα σιρόπια.Βάζω στοίχημα πως δεν υπάρχει γυναίκα που να μην έχει ζήσει τον εφιάλτη της κακής βαφής! Η δική μου κόμμη έχει και αυτή να διηγηθεί ουκ ολίγες ιστορίες.
    Μήπως να στέλναμε και φωτογραφίες μας , αυτή τη φορά με τα κομμωτικά μας ατοπήματα;
    Φιλιά στο Λονδίνο, πες του να σε προσέχει

  27. Έστω και νοερά μας πήρες μαζί σου!Όσο για τα μαλλιά σου έχουν περάσει πολλά όπως και τα δικά μου,έχω κάνει και εγώ πειράματα με κομμωτές στο σπίτι…Καλά να περάσεις και σε περιμένουμε πίσω!

  28. Καταρχήν θα ήθελα να υποβάλλω τα σέβη μου στη θεά μαμά που το συμπονετικό της σπάει καρύδια! Κι εσύ όμως δε πας πίσω! Πιο πολύ όμως μου αρέσει που σου αρέσει να μοιράζεσαι προσωπικές ιστορίες μαζί μας. Αν και είμαι καινούρια follower έχω καταλάβει ότι δεν έχεις κανένα δήθεν και κανένα κόμπλεξ, πράγματα πολύ βασικά για μένα ώστε να συνεχίσω να σε διαβάζω. Μπράβο σου, δηλώνω fun του χιούμορ σου και της καλής σου διάθεσης και θα ήθελα πολύ να σε γνωρίσω από κοντά. Καλή διαμονή στο όμορφο Λονδίνο αν και η διασκέδασή τους πάσχει, παρόλα αυτά έχει ένα μοναδικό τρόπο να σε μαγεύει!Wish you to have an extremely good time!!! Kisses.

  29. Hello lovely!
    Τι καλά… Παραλίγο να συναντηθούμε στο αεροδρόμιο, αν περίμενες καμμιά 15αρια μέρες… Γεννάει η φιλενάδα μου (Πολινάκι σε λατρεύω!) και θέλω να πάω να τους δω!

    Να περάσεις καλά, να αλλάξεις αντυπώσεις, να μας έρθεις ανανεωμένη και γεμάτη νέα!

    Φιλιά

  30. Ειλικρινά θυμάμαι το post σαν να ήταν χθες!!!

  31. χαχαχαχαχαχαχχα καλά Τζούλια ακομα γελάω!!! μου χες πει πόσο θα γελαγα με αυτη την Ιστορία αλλά τόσο πολύ… δεν το περίμενα!!!! Ομολογώ πως τώρα θεωρω τον εαυτο μου καλύτερη κομμωτρια-αισθητικό μετα απο 6 χρόνια που εχω τελειώσει τη σχολή δεν με λές και Τρυφωνα Σαμαρά αλλά καλά τα καταφέρνω!!!! (τουλάχιστον έχω ακούσει καλές κρητικές!!!!) Πω Πωωωωωωω κοντευαν να πέσουν τα δικά μου μαλλια…..!!!!!!! Η μαμά πάντως αστέρι! (τα σεβη μου!)
    Καλά να περάσεις Τζουλια μου!!! και να ξερες πόσο ζηλευω το Λονδίνο…. και δεν έχω παει ποτε!

  32. Καλημέρα και καλή Λονδρέζικη Εβδομάδα!!

    Νομίζω πως αυτό μου χρειαζόταν για να ξεκινήσει η εβδομάδα μου όμορφα και χαρούμενα!! Τρελό γέλιο η ιστορία σας… Διάβαζα και γέλαγα μόνη μου δυνατά!!
    Καλά να περάσεις κουκλάρα μου!!!

    ΥΣ1 Τον κ Ρωμανό που τον έχεις αφήσει?
    ΥΣ2 Πόσο θα κάτσεις?

  33. Πρέπει να ομολογήσω πως κάθε φορά που πηγένεις Λονδίνο ζηλεύω, καλοπροαίρετα, βέβαια. Καλά να περάσεις, να ξεκουραστείς και να μας γραφείς συχνά τέτοιες ιστορίες, είναι τέλειες!!!!!!!!!!

  34. Τζούλιααααααααααα!!

    Η πρόταση της Κερσένογλου τα σπάει!! Εχω να σας στειλω φωτογραφία που θα γελάτε μια βδομαδα!!! Να το κάνουμε!!!

  35. Καλημέρα Τζούλια!!! Τι φοβερό άρθρο! Μετά από ένα ΣΚ με υψηλό πυρετό (μάλλον με κόλλησε κι εμένα η κορούλα της Κερσένογλου..χιχι),να ‘μαι πάλι κοντά σας. Να περάσεις τέλεια, παρέα με την φοβερή μαμά, και φυσικά περιμένουμε την …συνέχεια του ταξιδιού!!!
    ΥΓ. Μήπως καμία φιλενάδα μου ξέρει κανένα πιο γρήγορο γιατρικό για τον επιχείλιο έρπη από την zovirax, τον οποίο απέκτησα από τον πολύ υψηλό πυρετό???

  36. Πόσο σε ζηλεύω αγαπημενη, πόσο σε ζηλεύω, δεν εχει όρια η ζήλεια μου, που βρισκεσαι εκεί κατω απ΄τον λονδρέζικο ουρανό και περιδιαβαίνεις τα σοκάκια της oxford street και της regent street και της carnaby street κι όλων των άλλων street ….. αφου μ΄εκανες κι εφτιαξα “καινούργιο συκώτι”, όπως λενε απ΄τα γέλια… με το άρθρο σου και τα παθηματα σας…(κεφακια, κεφακια …που ειμαστε Λονδίνο ε?)σου ευχομαι να περασεις τέλεια, ν΄ανανεωθεις (σιγουρο) και να γυρισεις γρήγορα κοντα μας, πριν μας εξολοθρεύσει το στερητικό σύνδρομο…. Εχεις ειδική αποστολή να μας φερεις, τα πιο hot beauty news του Λονδινου… οσο για το θεμα μαλλιά, ασε χτυπησες φλεβα που ποναει…. κοντα τέσσερα χρονια τωρα, ειχα βρει την τέλεια (ας μην την πω κομμωτρια, την αδικώ…) hair stylist να την πω… μαγισσα με τα θεικα χερια να την πω… την αγαπημενη μου τη Λιζ (κι αυτη στο Λονδινο τα μαθε…. και τα εξασκισε..τυχαίο?) η οποια τελευταια μου την εσκασε την απειλη, ότι θα επιστρεψει στα πατρια εδαφη της, στη Νεα Υορκη (ας όψεται η άτιμη η κρίση…) και θ΄αφησει τα μαλλακια μου κι εμενα να μαραζώνουν. Αν το κανει αυτο δεν τη γλυτωνω την καταθλιψη, μεχρι που με βλεπω να πείθω τον καλο μου, να μεταναστεύουμε και να παμε να πλενουμε πιατα στη Νεα Υορκη…. (μπρος στο να χασω τη Λιζ….)Να περασεις τελεια και να μας στελνεις και κανενα μυνημα αγαπημενη…

  37. μεσα και εγω στις αστειες φωτο της Κερσένογλου!

  38. Hello to London!!Πού μένεις,μια και το Λονδίνο το ξέρω αρκετά καλά.Κι εγώ ήταν να πάω πριν ένα μήνα,αλλά τελικά δεν έκατσε.

  39. Αθάνατες μάνες… Καλά να είσαι που γελάσα πάλι βραδιάτικα! Καλά να περάσεις 🙂

  40. @Ketty: Μόνο σε σένα προλαβαίνω να απαντήσω αγαπημένη! Μένω στο West Hampstead!

Αφήστε το σχόλιο σας

Το e-mail δεν θα εμφανιστεί.