Μυστική Χριστουγεννιάτικη Συνταγή για κουλουράκια (Part One)

Προχθές μου ήρθε η φαεινή ιδέα να φτιάξω χριστουγεννιάτικα κουλουράκια –όχι τόσο γιατί τα τρώμε, αλλά να, για να μυρίσει το σπίτι Χριστούγεννα – γιατί αν περιμένω απ’ τον καιρό σώθηκα.

Αγκαζάρισα λοιπόν τη θεία Τζίκα (αυτή και η νονά μου η Χαρά είναι οι καλύτερες μαγείρισσες της οικογένειας) γιατί εγώ να σας το πω, δεν το έχω και πολύ με την ζαχαροπλαστική – προτιμώ την μαγειρική, ήρθε και η μαμά μου σπίτι και είπαμε έτσι για το καλό να φτιάξουμε μια χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα, να ψήσουμε και κουλουράκια και να το ευχαριστηθούμε.

Το πρώτο hint για την εξέλιξη του απογεύματος είναι αλήθεια ότι ήρθε από την ίδια την θεία η οποία κατά λέξη μου είπε «κοίτα, να σου φτιάξω μελομακάρονα, μπακλαβά, δίπλες, κουραμπιέδες κανένα πρόβλημα, αλλά η αλήθεια είναι ότι με τα κουλουράκια δεν τα πάω και τόσο καλά. Αλλά θα πάρω τηλέφωνο τη φίλη μου την Άννα – και τι στο καλό – μια χαρά θα γίνουν».

Κατά τις 4.30 το απόγευμα έφτασαν και οι δυο κυρίες σπίτι μου (μαμά και θεία) και η θεία κράταγε περιχαρής στο χέρι την μαγική συνταγή:

1κιλό ζάχαρη

1 κιλό μινερβίνη βουτύρου

8 αυγά

1,5 ποτήρι του νερού χυμό πορτοκάλι

2 κουταλάκια του γλυκού αμμωνία

Λίγη βανίλια σκόνη για άρωμα

Ασπράδι 1 αυγού για να αλειφθούν από πάνω πριν τα βάλεις στο φούρνο (για να πάρουν χρώμα)

1 κιλό αλεύρι (ή όσο παίρνει μέχρι να γίνει η ζύμη)

Τα βάζεις όλα μαζί σε μεγάλο μπολ ή λεκάνη τα δουλεύεις όλα καλά και στο τέλος προσθέτεις σιγα-σιγά το αλεύρι μέχρι να γίνει μια ωραία ζύμη για να πλάσεις τα κουλουράκια.

Εντάξει, μέχρι εδώ το όλο έργο, δεν φαινόταν και rocket science project. Ξεκινάω λοιπόν με τα υλικά και κατά τις πέντε παρά, να σου και το δεύτερο hint της εξέλιξης της βραδιάς δια στόματος θείας. «Βρε Τζούλια μου, μήπως να βγάλεις την Χριστουγεννιάτικη μουσική και να μου βάλεις λίγο τηλεόραση – να, πέντε λεπτάκια μόνο – να δω τι γίνεται με το κενάν;”

Κοιτάω την μαμά με απορία – δεν είχα καταλάβει τίποτα – (τo κενάν… τι είναι το κενάν;) όπου η μαμά εξηγεί ότι είναι το τούρκικο σήριαλ που η θεία δεν χάνει με τίποτα και ο Κενάν είναι ο πρωταγωνιστής. Ε, τώρα και από ντροπή ακόμα πώς να πω όχι στη θεία, η οποία στρογγυλοκάθεται στο σαλόνι όσο εγώ ανακατεύω ατελείωτα το μίγμα.

Η θεία ξαναεμφανίζεται στην κουζίνα την ώρα που είναι να προσθέσουμε το αλεύρι μονολογώντας κάτι για ένα βιολί (το βιολί του Κενάν, της έδωσε το βιολί, θα του πάει το βιολί πίσω) όπως καταλάβατε ο καθένας με το βιολί του και εγώ ακάθεκτη με τα κουλουράκια μου. Αρχίζουμε να προσθέτουμε το αλεύρι σιγά – σιγά, το πακέτο του ενός κιλού τελειώνει και το μίγμα είναι ακόμα σχεδόν υγρό.

«Α, θέλει κι άλλο αλεύρι” λέει κουνώντας και το κεφάλι η θεία και (πως έγινε αυτό;) κατά τύχη έχω άλλο ένα πακέτο του ενός κιλού στο σπίτι. Το αδειάζουμε κι αυτό σιγά – σιγά, εγώ πλέον χαρούμενη ότι το πρώτο σκέλος της επιχείρησης φτάνει στο τέλος του και η θεία κοιτάζει με απορία και μονολογεί… «Μπααα, δεν έχει γίνει η ζύμη, χρειαζόμαστε και άλλο αλεύρι.» Χριστός φυλάει και Παναγία δηλαδή τι; Τρία κιλά αλεύρι για να φτιάξω λίγα κουλουράκια για το καλό;

Ευτυχώς, το σούπερ μάρκετ είναι δίπλα, παίρνω άλλο ένα κιλό αλεύρι και για να μην σας τα πολυλογώ το μίγμα χρειάστηκε τελικά 2,5 κιλά αλεύρι όπου τότε η θεία (προφανώς ζαλισμένη από το σεξ απήλ του Κενάν) έκανε τη δήλωση της βραδιάς: «Μωρέ εδώ που τα λέμε η Άννα όταν φτιάχνει κουλουράκια τα μοιράζει σε όλη τη γειτονιά, εσύ απ ότι κατάλαβα λίγα για το καλό ήθελες έτσι; Τόσα χρόνια νοικοκυρά να μην σου πω ότι έπρεπε να χρησιμοποιήσεις τα μισά υλικά από ότι λέει η συνταγή… μα τι έπαθα η γυναίκα!» (τι να παθε, ζαλίστηκε από τη γοητεία του Κενάν, και ξέχασε και αυτά που ήξερε, αλλά της το λες τώρα- δεν της το λες…).

Η ώρα έχει πάει έξι, ο Κενάν επιτέλους τελειώνει, και αρχίζει το δεύτερο σκέλος της επιχείρησης. Να πλάσουμε και να φουρνίσουμε τα κουλουράκια. Μπροστά μου έχω 4 κιλά ζύμη. 4 ΚΙΛΑ ΖΥΜΗ;;;

Μου έχει έρθει ο θάνατος… Και πλάθω, πλάθω, πλάθω. Φουρνίζω, φουρνίζω, φουρνίζω. Και πλάθω, πλάθω, πλάθω. Φουρνίζω, φουρνίζω, φουρνίζω. Και πάλι απ’ την αρχή, και πάλι απ την αρχή και πάλι απ την αρχή. Το project κρατάει 3 ώρες από τις 6 το απόγευμα έως τις 9 το βράδυ, και συνειδητοποιώ ότι τα κουλουράκια είναι τόσα πολλά που δεν έχω τόσες πιατέλες να τα βάλω και βγάζω από τη αποθήκη καλάθι μπαμπού για να χωρέσουν.

Κυρίες μου, εκείνο το βράδυ φουρνίσαμε περίπου 500 κουλουράκια. Έδωσα στη μισή πολυκατοικία, στον παιδικό σταθμό του γιού μου, στη μαμά και στη θεία και έχω ακόμα καμιά τετρακοσαριά. Το μόνο που με αποζημιώνει γι’ αυτό που έπαθα είναι πρώτον ότι έμαθα ότι τα κουλουράκια κρατάνε μήνες (αν η κρίση χειροτερέψει θα τα τρώμε για πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό) δεύτερον ο Ρωμανός, αν και μόλις 3 ετών, έφτιαξε τα καλύτερα και το κατά ευχαριστήθηκε και τρίτον ότι ήταν νόστιμα. Πραγματικά πάρα πολύ νόστιμα.

Πάντως αν κάποια από σας θέλει να τα δοκιμάσει – no problem – θα σας τα στείλω με courier. Και τώρα για την μυστική χριστουγεννιάτικη συνταγή που αναφέρει ο τίτλος του post. Λοιπόν, υπομονή μέχρι αύριο. Τι να πω; Μου αρέσουν τα teasers.

ΥΓ: Στην φωτογραφία, όπως θα καταλάβετε είναι τα εκατοντάδες κουλουράκια μου σε καλάθι μπαμπού.