Kenzo Άρωμα: Βρίσκομαι στο Μέλλον!

Σας το υποσχέθηκα. Και ξεκινάω. Εν αρχή, ήταν τα slides. Δηλαδή μαζί με το Δελτίο Τύπου του νέου προϊόντος ομορφιάς  (που δεν ήταν ποτέ λιγότερο από 2 σελίδες Α4) υπήρχε και ένα slide με την φωτογραφία του. Μετά ήρθαν τα CD’s. Δηλαδή, μαζί με το Δελτίο ήταν και το CD, με την αντίστοιχη φωτογραφία και η δουλειά γινόταν πιο εύκολα. Σειρά πήραν τα USB, μια χαρά είναι αυτά, (περιλαμβάνουν και το Δελτίο Τύπου και τις φωτογραφίες- είναι και μικρά και δεν πιάνουν και πολύ χώρο.) Θα μου πείτε τώρα, γιατί σας τα λέω όλα αυτά και σας ζαλίζω και δεν σας αφορούν κιόλας. Θα καταλήξω σιγά –σιγά.

Προχθές έλαβα ένα Δελτίο Τύπου σε μορφή μικρού βιβλίου, το άνοιξα, στην αριστερή πλευρά είχε «κανονικά» τις πληροφορίες τυπωμένες σε χαρτί και στην δεξιά πλευρά- του ίδιου βιβλίου, μια μικρή digital οθόνη όπου παρακολούθησα σε video την διαφημιστική καμπάνια της μάρκας.  Mαζί με το Δελτίο υπήρχε και ένα καλώδιο USB όπου η μια άκρη έμπαινε σε μια μικρή υποδοχή πάνω δεξιά στο βιβλίο, η άλλη στον δικό μου υπολογιστή και μπορούσα να δω την διαφήμιση (καθώς και όλες τις υπόλοιπες πληροφορίες) και στον υπολογιστή μου (δηλαδή σε πιο μεγάλη οθόνη). Βγάζω νόημα; Επειδή μπορεί και όχι, σας έχω κάποιες φωτογραφίες παρακάτω.

Κοιτάξτε, κάποιες από εσάς που απ’ ότι ξέρω εργάζεστε σε μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες με εντελώς όμως άλλο αντικείμενο, μπορεί να έχετε δει κάτι παρόμοιο (Πάντως αν δεν έχεις δει, Αντζ, πρέπει να εισηγηθείς- νομίζω οι άντρες θα ξετρελαθούν με αυτό το γκατζετάκι…) Εγώ πάλι όχι- είναι κάτι που δεν το έχω ξαναδεί.

Και αναρωτήθηκα: Εγώ, εγώ, η ίδια, όχι κάποια 60χρονη (που μου το έχει διηγηθεί), έγραψα το πρώτο μου κείμενο για περιοδικό σαν φοιτήτρια το 1995, σε χαρτί με στυλό (ήμουν και εξωτερική συνεργάτιδα –σιγά μην μου δίναν και υπολογιστή- έναν υπολογιστή είχε ο τότε 50άρης εκδότης μου – αμφιβάλω αν τον είχε ανοίξει ποτέ- και έναν ακόμα η Διευθύντρια Σύνταξης.) Το στυλό μου αντικαταστάθηκε με υπολογιστή περίπου το 1997. Από τότε, και μέχρι σήμερα, μέσα σε αυτά τα 13-15 χρόνια πόσα τελικά έχουν αλλάξει και πόσες είναι οι εναλλαγές των εικόνων που περνάνε τόσο αστραπιαία από μπροστά μας, που καλά –καλά δεν έχουμε χρόνο να τις επεξεργαστούμε; Tι άλλο θα δουν τα μάτια μας μέχρι να ολοκληρωθεί και η δεύτερη δεκαετία της δεύτερης χιλιετίας;

Και αναρωτιέμαι:  Θα προλάβει ο κύριος Ρωμανός να πιάσει στα χέρια του, να μουτζουρωθεί από το μελάνι και να διαβάσει εφημερίδα, ή θα έχουν αντικατασταθεί όλες, από αντίστοιχες digital;  Θα γνωρίσει την ομορφιά που κρύβει ένα καλοξυσμένο μολύβι και μια κολλαριστή κόλα χαρτί, όταν τη γεμίζει με τις σκέψεις του; Θα νιώσει λαχτάρα, για την μυρωδιά ενός ολοκαίνουργιου βιβλίου, που πρώτος αυτός θα έχει πάρει στα χέρια του; Θα αγοράσει ποτέ από το περίπτερο, ένα ελαφρύ (σε ύλη εννοώ) περιοδικό, για να το ξεφυλλίσει με το κορίτσι του, πάνω σε ένα πλοίο, καθ’ οδόν  για ένα ελληνικό νησί; Είναι καλό το ότι ενώ χειρίζεται από 18 μηνών το ποντίκι του υπολογιστή μου, (και μάλιστα κάνει και διπλό κλικ) δεν πιάνει ακόμα τόσο σωστά όσο πρέπει, τα χρωματιστά του μολύβια;

Για να το πάω ακόμα πιο μακριά, θα έχει έστω και έναν μικρό φορητό υπολογιστή ο γιός μου στα 20 του, ή κάποια στιγμή θα εμφυτεύσει στην παλάμη του ένα μικροτσίπ και θα «κατεβάζει» όλες τις πληροφορίες και όλα τα βιβλία που έχουν γραφτεί ποτέ, απ’ ευθείας στο χέρι του; (πως μου ήρθε αυτό τώρα;) Kαι μπορεί να με κοροϊδεύει κιόλας και να μου λέει, «καλά ρε μαμά, κουβάλαγες κάποτε 2-κιλα βιβλία στη τσάντα σου και πέντε περιοδικά μεσ’ στο αεροπλάνο;». Πόσο, στο μέλλον, τελικά έχουμε φτάσει; Το ξέρω ότι όπως και το ποτάμι έτσι και ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω – δεν είμαι αφελής. Επίσης όταν με πιάνει το οικολογικό μου και βλέπω δάση να καίγονται, πανέμορφα δέντρα να κόβονται για να καταλήξουν χαρτί και εγώ μια φορά το μήνα, να πετάω εκατοντάδες, αλλά, εκατοντάδες χαρτιά- Δελτία Τύπου από το γραφείο μου, νιώθω απίστευτες τύψεις. Παρόλα αυτά – δεν σας το κρύβω- νιώθω και μια μικρή (ή πιο μεγάλη) λύπη για μια εποχή που περνάει και φεύγει ανεπιστρεπτί μπροστά από τα μάτια μου και μάλιστα με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Όλα αυτά που γράφω εδώ, είμαι σίγουρη ότι δεν ενδιαφέρουν εσάς αγαπημένες μου, που είσαστε τώρα στα 20 σας. Όμως οι υπόλοιπες,  οι 30 και 40 something εκεί έξω, είμαι σίγουρη ότι με νιώθετε απόλυτα…

Το μικρό βιβλίο- Δελτίο Τύπου

Η δεξιά πλευρά, με παροτρύνει για Peel and Play

Το διαφημιστικό σποτ ενσωματωμένο σε ταινία στο Δελτίο Τύπου

Παραπάνω, το – χωρίς αμφιβολία-  φουτουριστικό, (ή μάλλον όχι, τι φουτουριστικό… ακριβώς in touch με την εποχή του τελικά, εφόσον είπαμε…το μέλλον είναι εδώ…) Δελτίο Τύπου ήταν για το άρωμα Kenzo Flower Tag (το πρώτο Flower by Kenzo κυκλοφόρησε στην αγορά το 2000 και αμέσως έγινε παγκόσμια επιτυχία) το οποίο θα κυκλοφορήσει στη χώρα μας στα μέσα Σεπτεμβρίου. Πρόκειται για ένα λουλουδάτο, φρουτώδες και δροσερό eau de toilette, με νότες από φραγκοστάφυλλο, μανταρίνι, παιώνια, γιασεμί, μιγκέ, βανίλια και musk. Και επειδή ξέρω καλά, ότι υπάρχουν πολλές από εσάς που αγαπάτε τα αρώματα Kenzo κάντε κλικ στο www.flower-tag.com για να κάνετε tag, το δικό σας flower, μήνυμα. (αρκεί να σας πω, ότι μόνο αυτή την τελευταία πρόταση που μόλις έγραψα, αν μου την έλεγε κάποιος το 1998, θα νόμιζα ότι μου μίλαγε αλαμπουρνέζικα  – δεν θα πω κινέζικα, γιατί ακόμα και αυτά, θα μπορούσα να τα είχα μάθει…)