Αντίο, λατρεμένη μου
Αντίο, πανέμορφη, πολυαγαπημένη μου
Kαλό Ταξίδι, γιαγιάκα μου, “δική” μου, Λολούσκα
Δεν θα κλάψω, στο υποσχέθηκα. Δεν έχω λόγο να κλάψω αφού εσύ μου υποσχέθηκες ότι θα σε ξαναδώ και σίγουρα θα σε ξαναδώ. Μου είπες ότι πρέπει να γελάω και αυτό θα κάνω. Μόνο θα γελάσω.
Θα γελάσω γιατί ήσουν η πιο όμορφη κοπέλα που έχω δει στη ζωή μου.
Θα γελάσω γιατί ήσουν το πρώτο κορίτσι στην Aθήνα που έραψες το πρώτο παντελόνι, στον τότε οίκο «Τσούχλου»…
Θα γελάσω γιατί τα πανέμορφα χέρια σου (μέχρι σήμερα) έγιναν γιγαντοαφίσες για βερνίκι νυχιών.. (είμαι τόσο περήφανη για σένα…)
Θα γελάσω με τον Χολιγουντιανό τρόπο που κράταγες το τσιγάρο μέσα στην μακριά σου, πίπα.. εσύ και η Betty Davies αγάπη μου…
Θα γελάσω και θα σκεφτώ εκείνα τα Χριστούγεννα – όταν ήμουν εννέα, που ήρθες φορτωμένη μέσα στο αεροπλάνο (μα πως σε άφησαν…) με κανονικό Χριστουγεννιάτικο δέντρο- δώρο για τη μοναχοεγγονή σου.
Θα γελάσω γιατί όταν σπούδαζα κοντά σου και ξενύχταγα στο διάβασμα, θύμωνες και ήθελες να βγαίνω βόλτα…
Θα γελάσω γιατί κάθε φορά που τσακωνόμασταν, μετά από δέκα λεπτά με ρώταγες αν ήθελα να μου φτιάξεις τσάι και εγώ έκανα τη δύσκολη, αλλά σε πέντε λεπτά, είχαμε ξεχάσει γιατί τσακωθήκαμε…
Θα γελάσω γιατί περνάγαμε ώρες στο τηλέφωνο εγώ εδώ και εσύ στο Λονδίνο, να μου περιγράφεις τη νέα μόδα και τι διάλεξες να μου στείλεις στο δέμα…
Θα γελάσω γιατί μονίμως διαφωνούσαμε: «Το φόρεμα πρέπει να είναι ασορτί χρώμα με τα παπούτσια» έλεγες εσύ, και εγώ «Άσε με ρε γιαγιά, δεν είμαστε στα 60’ς»
Θα γελάσω, γιατί τη μέρα που γεννήθηκα μου χάρισες τον Μπούμπη, το χνουδωτό μου αρκουδάκι και τώρα παίζει με αυτό, ο γιος μου…
Θα γελάσω γιατί πρόλαβες έστω και για μόλις πέντε χρόνια να κάνεις για τον γιο μου και δισέγγονο σου, ότι έκανες για μένα… Και ξέρω ότι δεν θα σε ξεχάσει ποτέ…
Θα γελάσω γιατί έζησες τόσα χρόνια για πολύ συγκεκριμένο λόγο… Δεν σε είχα κοντά μου, άρα έπρεπε να σε έχω περισσότερα από το κανονικό χρόνια, για να σε χορτάσω.
Θα γελάσω γιατί έκανες πράξη το ελληνικό γνωμικό «Του παιδιού μου, το παιδί, είναι δυο φορές παιδί» και το τήρησες σε όλο του το μεγαλείο.
Θα γελάσω γιατί πάντα πίστευες σε μένα, όποια σαχλαμάρα και αν αποφάσιζα να κάνω…
Θα γελάσω, γιατί δεν γεννήθηκε πιο γενναιόδωρος άνθρωπος από εσένα και εγώ είχα την ευτυχία, να είμαι η εγγονή σου
Θα γελάσω γιατί μου είπες ότι όταν “φύγεις”, θέλεις να το γράψω στις φίλες μου.
Δεν βλέπω από τα δάκρυα αλλά στο υποσχέθηκα. Δεν θα κλάψω.. Να, κοίτα, μόνο γελάω.
Σε αφήνω με το αγαπημένο σου τραγούδι, αυτό που τραγούδαγες στο δισεγγονό σου, από τη μέρα που γεννήθηκε…See you soon my darling… see you soon…
Προσπάθησε να γελάσεις, όπως το ήθελε εκείνη, μήπως δεν καταλάβει τόσο πολύ την απώλεια ο γιος σου… Όλες εμείς, αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος του πόνου σου κι έπειτα από αυτό το υπέροχο κείμενο, κλαίμε για λογαριασμό σου..
Αχ Τζούλια καλημέρα αγαπημένη και συλληπητήρια, να ζείτε να τη θυμάστε τέτοιος άνθρωπος που ήταν, φοβερη!!! Είστε τυχεροί που την είχατε τόσα χρόνια κοντά σας, εγώ τους έχασα όλους γιαγιάδες – παπούδες πολύ μικρή αλλά τους θυμάμαι με πολλή αγάπη, το ίδιο θα θυμάται και ο κύριος Ρωμανός!
Κουράγιο αγαπημένη εδώ είμαστε εμείς για ότι χρειαστείς
Σας ευχαριστώ. Σας αγαπούσε όλες…
Ξεχωριστή γυναίκα και σίγουρα μοναδική για όλους εσάς που ζήσατε μαζί της..
Οι στιγμές που περάσατε και τα λόγια της θα ζουν για πάντα στην καρδιά σας κι έτσι θα βρίσκεται πάντα κι αυτή κάπου εκεί κοντά..
Ο πόνος σίγουρα θα είναι μεγάλος..
Καλό κουράγιο σας εύχομαι…
Τα συλλυπητήριά μου και την αγάπη μου..
Ακούγεται κλισέ αλλά οι άνθρωποι που αγαπάμε δε φεύγουν ποτέ από κοντά μας, πώς θα μπορούσε άλλωστε; Είσαι τυχερή που είχες μια υπέροχη γιαγιά και έζησες τόσες όμορφες στιγμές, εύχομαι να φύγει γρήγορα ο πόνος και να μείνουν όλες αυτές οι όμορφες αναμνήσεις που μας περιγράφεις! Την αγάπη μου
Συλληπητήρια γλυκιά μου Τζούλια! Κι εγώ έχασα την γιαγιούλα μου πρόσφατα κ ξέρω πως είναι οδυνηρό! Να την θυμάσαι πάντα έτσι όπως μας είπες και να γελάς πάντα ύστερα από αυτό!
Τα ειλικρινή μου συλληπητήρια αγαπημένη…
Τα λόγια -ξέρω καλά- είναι περιττά σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά δν είμαι κοντά για να σου δώσω μια τεράστια αγκαλιά…
Αχ κουκλίτσα μου… Ήταν τόσο ξεχωριστή! Φαίνεται απο την περιγραφή σου!
Να τη θυμάσε τόσο γλυκά, όπως μας την περιγράφεις. Δεν έχει φύγει! Υπάρχει μέσα σου, μέσα σας. Και αυτό μετράει.
Πένθησε την με τον τρόπο που εσύ νιώθεις σωστό. Θες να γελάσεις; Να κλάψεις; Να ουρλιάξεις; Να μείνεις ώρες κάνω απο το νερό στο ντουζ; Κάντο. Αρκεί να μην το κρατήσεις μέσα σου. Ζήσε το πένθος σου και κράτα την με τον πιο όμορφο κ γλυκό τρόπο στην καρδούλα σου.
Είναι δύσκολο, το ξέρω. Αλλά μπορείς. Δώστου όσο χρόνο χρειαστεί.
Κουλίτσα μου, ό,τι χρειαστείς μη διστάσεις να το ζητήσεις! Ό,τι χρειαστείς!!! Κουβέντα, αγκαλίτσα, να σου φέρω ένα παγωτό που λέει ο λόγος. Μπορεί να μην σε έχω γνωρίσει απο κοντά, αλλά για όλες μας είσαι μια απο τις καλύτερες φίλες. Γι’αυτό ό,τι χρειαστείς είμαστε εδώ!
Κουράγιο κουκλίτσα μου.
Τα συλλυπητήριά μου… Ο πόνος της απώλειας ενός ανθρώπου που αγαπάμε είναι οδυνηρός… Χαμογέλα, όσο δύσκολο και αν είναι, μην της χαλάς το χατήρι …..
Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ ΛΟΓΙΑ!!!!ΣΥΛΛΗΠΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΣΟΥ…ΟΣΟ ΓΡΑΦΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΟΟΣΟ ΟΜΟΡΦΑ!!!ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ ΠΑΝΤΑ…ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΗ ΓΙΑ ΣΕΝΑ!!!ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ Ο,ΤΙ ΣΕ ΒΛΕΠΕΙ!!!!ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΚΑΝΩ!!!ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΟΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΕΣ!!!
Tζούλια, καλημέρα, τα συλληπητήριά μου.
Πάντα να τη θυμάσαι, όπως εσύ θέλεις κι όπως εκείνη επιθυμούσε απο εσένα.
Καλημέρα Τζούλια μου και θερμά συλλυπητήρια…. Και γω έχω χάσει νωρίς όλους τους παπούδες και γιαγιάδες, αλλά ακόμα ζουν μέσα στην καρδιά μου!! Ξέρω ότι ο πόνος είναι μεγάλος, αλλά πρέπει να θυμάσαι ότι ήταν μια ξεχωριστή γυναίκα που έζησε με πάθος την ζωή της, μοίρασε απλόχερα αγάπη σ’όλους και θα’θελε να γελάς Τζούλια μου…. Καλό κουράγιο και αν χρειαστείς κάτι, εμείς θα’μαστε δίπλα σου!
…
ΤΖΟΥΛΙΑ ΜΟΥ,ΤΑ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΜΟΥ ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ ΓΙ’ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΓΥΝΑΙΚΑ.ΟΤΑΝ ΕΧΑΣΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΓΙΑΓΙΑ,ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΓΑΠΟΥΣΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΚΙ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ,ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΚΛΑΨΩ ΠΟΛΥ,ΝΑ ΚΛΑΨΩ ΓΙΑ ΜΕΡΕΣ,ΓΤ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗΝ.ΟΜΩΣ,ΔΕΝ ΕΚΛΑΨΑ ΓΤ Η ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕ,ΟΤΑΝ ΜΕ ΕΙΔΕ ΤΟΣΟ ΛΥΠΗΜΕΝΗ¨”ΕΓΙΝΕ 96 Η ΓΙΑΓΙΑ,ΕΖΗΣΕ ΚΑΛΑ;””ΠΟΛΥ ΚΑΛΛ”.ΑΡΡΩΣΤΗΣΕ;” ”ΠΟΤΕ”.”ΕΧΑΣΕ ΠΑΙΔΙ;”.”ΟΧΙ”.”ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΣΟΥ”ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΠΟΤΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ.Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΣΕ ΣΕΝΑ,ΜΕ ΑΓΑΠΗ.
Τα θερμα μου συλληπητηρια… Σε καταλαβαινω γιατι εχω χασει ολους τους αγαπημενους ανθρωπους ( απο γιαγια μεχρι γονεις….) κ πραγματικα ξερω πως νιωθεις. Μας λειπει μονο η φυσικη τους παρουσια γιατι αυτους που αγαπαμε τους εχουμε με καποιο μαγικο τροπο παντα κοντα μας!!! Να γελας γιατι θα ειναι κ αυτη ευτυχισμενη ετσι…
Σου στελνω την αγαπη μου
Julia μου ξερω οτι αυτες τις ωρες ο,τι και να σου πει καποιος ειναι πολυ λιγο γιατι δεν μπορει να απαλυνει τον πονο σου.Συγχρονως ομως ειναι και πολυ γιατι ξερεις οτι καποιος λυπαται μαζι σου και δεν νιωθεις μονη.Ευχομαι να τη θυμασαι παντα με χαρα και οχι με λυπη για να μπορεσει κι αυτη να ειναι χαρουμενη εκει πανω.Ας αναπαυσει ο Θεος την ψυχουλα της και να σε βοηθησει καθε μερα να πονας λιγοτερο και να χαιρεσαι περισσοτερο που υπηρξε στη ζωη σου.
Με δυσκολια κραταγα τα ματια μου ανοιχτα απο τα δακρυα που με επιασαν αφθορμητα.!Ειχες και θα εχεις για παντα μεσα απο εσενα αλλα και απο τις αναμνησεις σου ενα υπεροχο ανθρωπο ανθρωπο να θυμασαι!Ασε που ειμαι σιγουρη
οτι τωρα σε κοιταει απο ψηλα και θα γελαει!!
Κουραγιο αυτες τις δυσκολες στιγμες θελει πολλη δυναμη εμεις ειμαστε εδω να μοιραστεις μαζι μας τις χαρες αλλα και τις λυπες σου!
Στειλε ενα αντιο και απο εμενα στην αγαπημενη σου!!!!
Τα συλληπητηρια μου αγαπημενη Τζουλια!!!
Ξεκίνησα να σου γράψω τα συναισθήματά μου όταν πέρυσι έχασα τη γιαγιά μου. Δεν μπόρεσα, όμως. Δεν έχω το χάρισμά σου. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι ζω από τότε μια άλλη ζωή, δεύτερη. Οι αναμνήσεις μου είναι μοιρασμένες, πριν και μετά. Και αυτό το μετά πονάει πολύ. Παρότι δεν πιστεύω-δεν ξέρω-ίσως και να μη με νοιάζει- αν υπάρχει κάτι μετά το θάνατο, κάθε μέρα ζει μαζί μου, γιατί σε μεγάλο βαθμό με έπλασε.
Σε ευχαριστώ, γιατί η σημερινή κατάθεση της ψυχής σου, έβαλε λόγια σε αισθήματα θαμμένα.
Όταν χάνουμε τους αγαπημένους μας ανθρώπους κάνουμε ένα άλμα προς την ωριμότητα. Σου εύχομαι αυτό το άλμα να είναι όσο γίνεται λιγότερο οδυνηρό.
Πολλά συλληπητήρια Τζούλια…Πως αναπληρώνεις πια το κενό που αφήνει ο θάνατος άραγε; Πιστεύω με το χρόνο όλα γίνονται καλύτερα. Κλάψε, ναι κλάψε, να το βγάλεις απο μέσα σου, αλλά μόνο σήμερα. Από αύριο πάλι γερά στα πόδια και με κολλημένο ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη σου, να δίνεις κουράγιο στους γύρω σου και να μεταδίδεις την καλή σου αύρα…όπως θα ήθελε η γιαγιάκα σου!
ΕΔΩ ΚΛΑΨΑΜΕ ΕΜΕΙΣ (ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ) ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΑΨΕΙΣ ΕΣΥ!!!!ΦΟΒΕΡΟ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΟΥ ΟΣΟ ΦΟΒΕΡΗ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ Η ΓΙΑΓΙΑ ΣΟΥ!!!!ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗ ΘΥΜΑΣΑΙ!!!
Είχαμε και μεις μια απώλεια χθες καλή μου και μπήκα σήμερα εδώ στην παρέα μας αποφασισμένη πως δεν θα το αναφέρω καθόλου..και ειδα την αναρτηση σου…πονάει η γεννηση, “πονάει” και το φευγιό μας..η Αγγελική πιο πάνω μίλησε για κενό..πόσο δικιο έχει. Κενό κ πόνος αβάσταχτος, που λίγο λιγο με το χρόνο “γλυκαίνει”…φεύγει ο εκκωφαντικός πόνος και μένει μια θλίψη βουβή. Χαίρομαι που τη γνώρισα αυτη τη γυναίκα έστω και λίγο…από αυτη την υπέροχη φωτογραφία της νιότης μιας άλλης εποχής και της απαράμιλλης ομορφιάς..αλλα και από τα λίγα λόγια τα δικά σου. Να σαι υπερήφανη!! “Χαρούμενη” για τον άνθρωπο που έζησε στο φουλ της ζωή της, που σε εκανε αυτο που είσαι σήμερα.
Λυπάμαι πολύ Τζούλια μου για την απωλειά σας. Να είστε πάντα γεροί να τη θυμάστε. Μπορεί να ακουστεί χιλιοειπωμένο αλλα είναι αληθινό..ποτέ δεν πεθαίνουν αυτοί που δεν ξεχνάμε..γιατί ζουν μέσα μας.
Εμεις τα ‘παμε και ξερεις … Κάνε κι εκφράσου όπως νοιώθεις εσυ, όπως έχεις αναγκη να κανεις, περα απο πρέπει, στεγανά και κανόνες… Αυτο που πιστευω εγω ειναι, ότι ετσι κι αλλοιως, η απωλεια ειναι πρόσκαιρη… κουβαλας τόσα κομματια της μεσα σου που στην ουσια δεν υφισταται απώλεια, παρα μονο αυτη της ενσαρκωσης. Και ναι, εγω το πιστευω, πως με καποιο τρόπο τους ξανασυναντάμε… Την αγαπη μου!
Θερμά συλλυπητήρια Τζούλια! Να χαμογελας και να είσαι υπερήφανη που την γνωρισες! Να μιλάς γι’ αυτήν και έτσι ποτε δεν θα ξεχαστεί..
Καλό ταξίδι!! (Πολύ τρυφερό και συγκινητικό κείμενο, με έκανες να βουρκώσω…)
ξερω πως ειναι να χανεις εναν πολυ δικο σου ανθρωπο,βιωνω κ εγω τον πονο με τον χαμο του πατερα μου…δεν υπαρχει τιποτα πιο σκληρο….:((
Καταλαβαίνω πώς νιώθεις …
Αυτό που μένει όταν ένα άτομο φεύγει είναι μόνο η αγάπη. Πόσο αγάπησε, πόσο αγαπήθηκε.
Κράτα την αγάπη αυτή, συντροφιά και οδηγό σου.
Μαγδαληνή
Μπορεί να μην γνωριζόμαστε, να μην έχουμε μιλήσει ποτέ, αλλά διαβάζω “σιωπηλά” τα ποστ σου και νιώθω ότι λιγάκι σε ξέρω. Συγκινήθηκα πολύ με όσα έγραψες για τη γιαγιούλα σου σήμερα. Τι όμορφη σχέση πρέπει να είχατε! Τα θερμά μου συλλυπητήρια!
Τα συλλυπητήρια μου νομίζω ότι ούτε αυτή θα ήθελε να στεναχώριεστε τωρα να εισαι δυνατή και θα την έχεις μέσα σου για πάντα
Φαίνεται ξεχωριστή γυναίκα απο την περιγραφή σου,να ζησεις να τη θυμασαι Τζούλια.
Τζούλια μου συλληπητήρια και από ‘μένα!!! Διάβασα το ποστ σου και κατάλαβα πόσο υπερήφανη είσαι για την γιαγιά σου και πόσο σημαντικός άνθρωπος ήταν!!! Και είμαι σίγουρη ότι όπου και αν βρίσκεται εφ’ εξής η ψυχή της θα σε συντροφεύει και θα είναι και εκείνη υπερύφανη για ‘σένα!!! Την αγάπη μου και καλή δύναμη σε εσένα και τους δικούς σου!!!
Πάντα πίστευα ότι ο ρόλος της γιαγιάς και του παππού είναι σταθμός στη ζωή ενός παιδιού, χαίρομαι που και εσύ έχεις τέτοιες όμορφες εικόνες και μνήμες απο την δική σου γιαγιά, μακάρι όλα τα παιδιά να είχαν! Οι στιγμές δύσκολες το ξέρω… Καλό παράδεισο να έχει…
τζουλια συλλυπητηρια κ απο εμενα..απο αυτα που εγραψες η γιαια οσυ πρεπει να ηταν εξαιρετικος ανθρωπος αλλα κ γυναικα…..να ζησεις να τη θυμασαι.ολα ειναι μες στο προγραμμα δυστυχως ομως πιστευω οτι απο ψηλα οι μας βλεπουν.!
Τζούλια , δεν έχω λόγια να σου πω για την απώλειά σου …. Οι λέξεις είναι φτωχές σε τέτοιες στιγμές και δεν αποτυπώνουν τα συναισθήματα , μόνο να ξέρεις σε αγαπάμε και είμαστε δίπλα σου και σε αυτό που περνάς όπως και σε όλα τα άλλα . Έχεις τόσους λόγους να είσαι υπερήφανη για αυτή τη γυναίκα , τόσα πολλά να θυμάσαι . Καλό της ταξίδι λοιπόν και μη στενοχωριέσαι γιατί είμαι σίγουρη ότι τέτοιοι μοναδικοί άνθρωποι δεν χάνονται στ’αλήθεια , απλά αλλάζουν μορφή και η ψυχή τους παραμένει λαμπερό αστέρι να μας δείχνει πάντοτε το δρόμο …
Ας αναπαυθεί η ψυχή της…Σε καταλαβαίνω απόλυτα,έχασα κι εγώ την γιαγιά μου στην αρχή της χρονιάς (αυτό το 2012 πολύ γρουσούζικο..).Να είσαι καλά,να τη θυμάσαι και να χαμογελάς!
Τα θερμά μου συλλυπητήρια, γλυκιά μου Τζούλια. Να είσαι γερή να τη θυμάσαι τη γιαγιά σου, με την οποία, απ’ό,τι καταλαβαίνω, πρέπει να είχατε υπέροχη σχέση. Σε τέτοιες στιγμές δε χωράνε άλλα λόγια. Συλλυπητήρια και πάλι.
καλημέρα Τζουλια μου….. Σε καταλαβαίνω απόλυτα… και εμενα τα ματια μου εχουν θολώσει.. χαμογελάω κρυφά όμως… Ξερω τί είναι….
Μεσα απο το αρθρο σου διαπίστωσα ότι κάπως έτσι θα ήταν η γιαγια μου η Καίτη (που έχω και το όνομά της!) , δεν την γνώρισα ποτέ.. έφυγε 3 χρόνια πριν γεννηθω εγώ .. αλλά απο τα λεγόμενα της μαμας Σοφίας κάπως έτσι θα ήταν και εκεινη αν ζουσε!
Είμαι σίγουρη λοιπον ότι θα κάνουν καλή παρέα εκει πάνω και θα τσακώνονται για τα κοκκινα κραγιόν και τι είναι τις μοδας!
Καλό είναι να τους θυμόμαστε πάντα με χαμόγελο. Το κλάμμα είναι φυσιολογικό για την απώλεια αλλά ξέρουμε ότι είναι κάπου καλύτερα,
Να σαι καλά Τζούλια μου με δύναμη και ότι θες ξέρεις πως είμαστε εδώ…..
kouragio koritsaki mou!!! ta sylipitiria mou!!dystixos se katalabaino apolyta!!!ta matia sou den klaine, dakryzoun opos ta dyka mou k omos synexizeis na xamogelas giati etsi tis yposxethikes!!!kouragio agapimenh mou!!!
kalo taksidi…..
Αυτό το blog είναι φόρος τιμής στον άνθρωπο που σε ενέπνευσε και στήριξε σε κάθε σου βήμα!!:)
Είμαι σίγουρη πως είναι περίφανη για σένα και τώρα έχει την ευκαιρία να σε βλέπει και να σε καμαρώνει όπου και να βρίσκεσαι..
Καλό παράδεισο!!!
Λυπαμε πολλυ για την απωλεια σου, ευχωμαι καλη ανασταση.
Την Δευτερα τα ξημερωματα εχασα κι εγω την πολυαγαπημενη μου γιαγια… Δεν εχω λογια να περιγραψω τη θλιψη μου. Σου ευχομαι να εχεις την ευχη της και να την θυμασαι με αγαπη…
Να ζήσετε να την θυμάστε και να την τιματε.
Θερμά συλλυπητήρια.
Θερμά συλλυπητήρια κι από μένα Τζούλια μου… Να είστε όλοι γεροί και να τη θυμάστε με χαμόγελο…Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να γράψω κάτι άλλο…Εγώ πονάω ακόμα… 20 χρόνια μετά….η γιαγιά μου με μεγάλωσε.Μου λείπει πολύ και ακόμα ζητάω την βοήθειά της από εκεί που βρίσκεται…
Ό,τι και να πω είναι λίγο.Να ζείτε να την θυμάστε.Έχεις την αγάπη μου,να προσέχεις…
Νεραιδούλα μου αγαπημένη μου, φιλενάδα μου, κοριτσάκι μου γλυκό…ανοίγω διάπλατα τα μάτια μου για να μπορέσω να κρατήσω όσο περισσότερο μπορώ την ψυχή μου που δεν με υπακούει…γίνεται ύλη μπροστά στον πόνο και μετατρέπεται σε αυτές τις σταγόνες που βαφτίσαμε “δάκρυα”…
Είμαι σίγουρη από τον τρόπο που γράφεις, ότι δώσατε και πήρατε
πολλή αγάπη η μία από την άλλη.
Η εγγονή και η γιαγιά…
Δύο γυναίκες, δύο κορίτσια, δύο γενιές, που η αγάπη σας ένωσε. Για πάντα!
Κι αν το γερασμένο και κουρασμένο της κορμάκι έφυγε,
η αγάπη της δεν θα πεθάνει ποτέ για σένα όσο την αισθάνεσαι δικιά σου και όσο θυμάσαι τα αγαπημένα λόγια της δικιάς σου Λολούσκας…
Τζούλια μου, ομορφιά μου, κανένας δεν μπορεί να πεθάνει εάν δεν τον αφήσουμε εμείς να πεθάνει απ την σκέψη μας και απο την καρδιά μας…αυτό μόνο να θυμάσαι…λυπάμαι που δεν πρόλαβα να την γνωρίσω μα χαίρομαι γιατί τώρα θα πίνουν καφεδάκια μαζί με την μαμά μου και θα κάνουν μαζί παρέα!
Μανούλα μου, Χριστίνα μου…
Γιαγιάκα μου, Λολούσκα μου..
στους άγγελους φωνάξαμε στο νού τους να σας έχουν,
και αυτοί μας ανταπάντησαν:
“Κορίτσια μου μην νοιάζεστε
οι άγγελοι, αγγέλους δεν προσέχουν”!
ΑΧ ΤΖΟΥΛΙΑ ΕΦΥΓΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ, ΑΥΤΗ Η ΑΙΩΝΙΑ ΕΦΗΒΗ , Η ΛΟΛΑ ΜΑΣ . ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΜΕΝΗ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ , ΤΑ ΥΠΕΡΟΧΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΜΑΣ ΤΑ ΖΗΣΑΜΕ ΜΑΖΙ : ΜΕ ΣΕΝΑ ,ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΛΟΛΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΑ ΑΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΞΕΧΑΣΤΑ ΠΑΡΤΥ ΜΑΣ ΠΛΑΙ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ!!ΘΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΩΡΑ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΜΟΥ , ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΗΣ ΤΑΚΗ , ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΘΑ ΜΑΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΜΑΡΩΝΟΥΝ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ. ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΚΛΑΨΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΣΑΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΣ ΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΠΑΝΤΑ ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΚΑΙ ΑΞΕΧΑΣΤΟΙ. ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΛΟΛΑ ΜΑΣ.
Καλό ταξίδι στην γιαγιάκα σου και καλό παράδεισο να έχει!
Εκεί που πάνε όλοι οι καλοί άνθρωποι!
Να στε όλοι καλά Τζούλια μου και να θυμάστε όλα τα πράγματα που την χαρακτήριζαν και κάποια στιγμή θα γελάς πραγματικά και δεν θα κλαις,όπως κάνω εγώ μετά από πολλά χρόνια για τα δικά μου τα παπούλια (έτσι τους λέω τους παπούδες-γιαγιάδες μου)!
Τα συλληπητήρια μου και πάλι!
Πολλές φορές οι ανθρωποι που αγαπάμε δεν φεύγουν.
Οταν η δική μου γιαγιά χαθηκε μας υιοθέτησε την επόμενη μέρα μια πανέμορφη γάτα με καταγάλανα ματια σαν της γιαγίας. Ξέρω οτι ο πονος ειναι μεγάλος. Σιγά σιγά ομως θα θυμασαι τις καλές στιγμές που ζήσατε και θα χαμογέλας. Στις επιτυχίες σιγουρα θα την θές μαζί σου αλλα σκέψου οτι εζησε μια γεμάτη ζωή.
Θερμά συλληπητήρια για την απώλεια της γιαγιάς σου, της τόσο ξεχωριστής!! Πόσο τυχερή ήσουν που την είχες..!!
Και εγώ και η Ρόζα (La Evi en Roz), λέμε τα συλληπητήρια μας και λυπόμαστε πολύ για την απώλεια σου…όλοι μας την έχουμε περάσει και ξέρουμε τον πόνο….
να είσαι πάντα χαρούμενη γιατί την γνώρισες και μοιράστηκες πολλά πράγματα μαζί της….
ΝΑ γελάς γιατί αυτός ο άνθρωπος, από ότι κατάλαβα, σε γέμισε αγάπη, σιγουριά και ευτυχία!!Δεν είναι και πολύ συχνό φαινόμενο αυτό πλέον!! Να είσαι καλά να τη θυμάσαι!!!
ΤΖΟΥΛΙΑ, ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗ ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ.
Θα γελάει και η δική της ψυχούλα με αυτό το υπέροχο, συγκινητικό σου μοίρασμα (γιατί δεν είναι απλώς ένα κείμενο)…
Τζουλια τα πιο θερμα μου συλληπητηρια..Σε νοιωθω καλη μου γιατι και εγω εχασα την γιαγιουλα μου προσφατα……ελπιζω οι αναμνησεις σου απο εκεινην να σε συντροφευουν καθε λεπτο της ημερας!!!!
Συνέχισε να χαμογελάς εσύ για εκείνη, γιατί εκείνη θα τα πίνει με τους φίλους εκεί ψηλά και δάκρυα θα τρέχουν από τα μάτια της για όσα έγραψες… Εσύ κράτησες την υπόσχεσή σου! Εκείνη κάνει πάλι τα δικά της! Όπως κάθε σπουδαία προσωπικότητα!
την εκτίμησή μου χχ
Τα πιο θερμά μου συλληπητήρια,γλυκιά μου,να ζήσετε να την θυμόσαστε πάντα…σε κατανοώ απόλυτα γιατί έτσι δεμένη είμαι κ εγώ με την δική μου γιαγιάκα…
ΣΥΛΛΗΠΗΤΗΡΙΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ. ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΓΙΑΤΙ ΚΙ ΕΓΩ, ΑΝ ΕΔΩ Κ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ, ΑΚΟΜΑ ΚΛΑΙΩ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΓΙΑΓΙΑΚΑ. ΜΕ ΕΚΑΝΕΣ ΝΑ ΚΛΑΨΩ, ΑΛΛΑ ΟΠΩΣ ΕΣΥ ΛΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΜΑΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΝΑ ΓΕΛΑΜΕ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥΣ. ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ ΟΤΙ ΜΑΣ ΒΛΕΠΟΥΝ…
τα συλλυπητήριά μου, Τζούλια. η ομορφιά της ψυχής της και η αγάπη της για σένα θα’ναι πάντα κοντά σου, γιατί έχουν περάσει κ σε σένα και στην αιωνιότητα. θα σε καμαρώνει κ απο κει που βρίσκεται τώρα.
EXEIΣ ΠΑΡΑ ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΝΑ ΓΕΛΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΘΥΜΑΣΑΙ!!ΕΚΕΙΝΗ ΑΠΟ ΨΗΛΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ!!ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΚΟΙΤΑ ΨΗΛΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ:ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΛΑΜΠΕΡΟ ΑΣΤΕΡΙ ΠΟΥ ΦΩΤΙΖΕΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΟΥ ΦΩΝΑΖΕΙ “ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ,ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ,ΠΛΑΙ ΣΟΥ, ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ!!!” ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ!!
ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ Κ ΚΑΤΙ… ΤΕΤΟΙΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΟΠΩΣ ΟΙ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΜΑΣ, ΣΚΛΗΡΕΣ, ΘΑΡΡΑΛΕΕΣ, ΜΕ ΠΟΛΕΜΟ, ΚΑΤΟΧΗ, ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΟΥΣ… ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ. ΜΑΚΑΡΙ ΕΣΤΩ Κ ΛΙΓΟ ΝΑ ΤΟΥΣ ΜΟΙΑΣΟΥΜΕ! ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ, Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΤΟΥΣ! ΣΕ ΦΙΛΩ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ! ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΝΑ ΤΗ ΘΥΜΑΣΑΙ.
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΓΑΠΗΜΕΜΗ ΜΑΣ ΚΥΡΙΑ ΛΟΛΑ,ΘΑ ΣΕ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ!ΑΝΘΡΩΠΟΙ ,ΟΠΩΣ ΗΣΟΥΝ ΕΣΥ,Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ…ΓΙΑ ΜΑΣ ΘΑ ΖΟΥΝ ,ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ.ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΘΥΜΗΘΕΙΣ ?ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΥΡΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ,ΤΟ ΚΑΛΚΑΝΙΔΑ,ΤΑ ΑΣΤΕΙΑ ΜΑΣ,ΤΑ ΓΛΕΝΤΙΑ ΜΑΣ ΚΑΘΕ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ?ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΑΞΕΧΑΣΤΑ,ΟΠΩΣ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΓΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ…ΘΑ ΣΕ ΑΓΑΠΑΜΕ ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ!ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΦΙΛΕΝΑΔΑ ΤΖΟΥΛΙΑ,ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΣΟΥ ΦΙΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙΣ!!!
Λυπάμαι πολύ, πάρα πολύ…
Είναι υπέροχα τα όσα γράφεις, είσασταν όλοι σας πολύ τυχεροί που είχατε μια τέτοια γυναίκα στη ζωή σας.
Τον ένιωσα και εγώ τον πόνο αυτό. Χρόνια μετά, κατέληξα σε ένα συμπέρασμα. Οι σπουδαίοι άνθρωποι δε φεύγουν ποτέ από τη ζωή μας. Τους κουβαλάμε πάντα μέσα μας. Έτσι κουβαλάω πάντα τη δική μου γιαγιά. Η γιαγιά μου ήταν μερακλού στην κουζίνα. Κάθε φορά που μαγειρεύω τη νιώθω μαζί μου. Μαζί το γυρνάμε το κουτάλι, μαζί το ρίχνουμε το μπαχάρι, μαζί καμαρώνουμε τη μαρμελάδα στο βάζο. Νιώθω την αύρα της, την αγάπη της.
Σου στέλνω μια σφιχτή αγκαλιά. Κουράγιο.
Τα ειλικρινή μου συλληπητήρια Τζούλια…
Συλληπητήρια Τζούλια και κουράγιο,να ζήσετε να τη θυμάστε…
ΤΖΟΥΛΙΑ ΜΟΥ,ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ ΝΑ ΤΗ ΘΥΜΟΣΑΣΤΕ.ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΝΑ ΓΕΛΑΣ ΔΙΟΤΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΓΕΛΑ ΚΙ ΕΚΕΙΝΗ ΑΠΟ ΨΗΛΑ!ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΩΡΑΙΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΖΗΣΕΙ ΚΟΝΤΑ ΤΗΣ ΕΤΣΙ ΘΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ!ΚΟΥΡΑΓΙΟ!
Τζούλια τα θερμά μου συλληπητήρια. Πρέπει να ήταν όντως μοναδική γυναίκα κρίνοντας απ’αυτά που γράφεις! Να τη θυμάσαι με αγάπη και χαμόγελο, όπως θα ήθελε και εκείνη και κάθε φορά που τη σκέφτεσαι να παίρνεις κουράγιο και δύναμη!
Συλληπητήρια, κουράγιο..
Latremenh kai aksiagapiti apo thn prwth stigmh pou mporw na anasirw apo thn mnhmh m.. monadika kalokairina bradia sto mpalkoni akribws mprosta sthn thalassa me istories, peiragmata kai gelia.. panta funesati kai peripoihmenh.. mporw akoma na thumithw to arwma p forouses…tha se thumomaste panta kuria Lola!!