Γνώρισα τη Μαρία, τον Αύγουστο του 2011. Και σήμερα, θέλω να σας διηγηθώ μια ιστορία. Ό, τι σας γράψω, χωρίς να προσθέσω ή να αφαιρέσω κάτι, είναι πραγματικά γεγονότα, τα οποία συνέβησαν έτσι ακριβώς όπως θα σας τα διηγηθώ. Καθίστε αναπαυτικά (ελπίζω να έχετε λίγο χρόνο ) και ξεκινώ.
Τον Αύγουστο λοιπόν, του 2011 (δηλαδή πριν από περίπου 15 μήνες) έκανα διακοπές με τον κύριο Ρωμανό στον Πόρο (όπως κάνω εξ’ άλλου κάθε καλοκαίρι από τότε που ήρθε στη ζωή μου ο κύριος Ρ, μια που είναι ένα νησάκι, που εκτός όλων των άλλων, clubs, bars, water sports, ski, τέλεια εστιατόρια, όμορφες παραλίες, προσφέρεται πολύ και για γονείς, με μικρά παιδιά..)
Ένα απόγευμα, γύρω στις 5, ο γιος μου ήθελε (και δεν σήκωνε κουβέντα) να τον πάω στις νεροτσουλήθρες του νησιού. Μια που δύσκολα του χαλάω χατίρι, λίγη ώρα μετά, μας βρήκε στις νεροτσουλήθρες, εγώ κάθισα σε μια ξαπλώστρα και ο κύριος Ρ, ξεκίνησε το παιγνίδι.
Δίπλα μου καθόταν μια γυναίκα με τον σύζυγό της, η οποία απ’ ότι κατάλαβα μετά από λίγο, είχε φέρει και εκείνη στις νεροτσουλήθρες τα δυο κοριτσάκια της, ηλικίας 4 και 7 ετών. Και το κατάλαβα, πρώτον διότι ο κύριος Ρωμανός, γρήγορα έπιασε φιλίες με τα κοριτσάκια και δεύτερον, όπως συνήθως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις οι δυο μαμάδες, εγώ και η μαμά της διπλανής ξαπλώστρας, με τα δυο κοριτσάκια, πιάσαμε κουβέντα.
Ή για να το πω πιο σωστά, ψιλοκουβέντα: Για τον Πόρο, τα παιδάκια μας, το καλοκαίρι, τον καιρό, τις νεροτσουλήθρες, τα εξοχικά, κλπ, κλπ, κλπ. Η αλήθεια είναι ότι επειδή το συγκεκριμένο μέρος δεν έχει ναυαγοσώστη (ο κύριος Ρ, παρόλο που κολυμπούσε από πέρυσι, εν τούτοις φόραγε και τα «τουβλάκια» του) είμαι και εγώ πάντα μαζί του, μέσα στην πισίνα, για παν ενδεχόμενο. Την συγκεκριμένη μέρα όμως (γιατί έτσι το θέλει πάντα, αυτός ο Μέρφι και ο νόμος του…) αισθάνθηκα ασφάλεια, κόσμος λίγος, ο κύριος Ρ, ακριβώς μπροστά μου και εγώ συνέχισα την κουβέντα με την διπλανή μητέρα.
Δεν άργησε να γίνει το κακό και το κατάλαβα σε δευτερόλεπτα, διότι ο κύριος Ρ, σπάνια κλαίει. Είναι από τα παιδάκια που πέφτουν, χτυπάνε και σηκώνονται αμέσως, τινάζονται και συνεχίζουν το παιγνίδι.
Σηκώθηκα αλαφιασμένη, έπεσα στην πισίνα και εκεί έγινε πραγματικότητα, ο χειρότερος εφιάλτης μιας μητέρας: Ο γιος μου αιμορραγούσε… και το αίμα, είχε πασαλείψει το μουτράκι του, οπότε δεν μπορούσα αμέσως να καταλάβω από που έτρεχε… από το κεφαλάκι του, από τη μυτούλα του από τα χείλη, από τα δόντια του, από που;;;
Aν κάτι του συμβεί, δεν βάζω ποτέ υστερικές φωνές, από τότε που ο μικρός γεννήθηκε, (το μόνο που φοβάμαι- φοβίες δηλαδή- είναι τον πνιγμό στο λαιμό από κάτι σκληρό, και τα ύψη, οπότε απλά, αυτά τα αποφεύγουμε, αλλά χωρίς υστερίες…) Δεν το έκανα, ακόμα και όταν “έτρωγε” τα μούτρα του, από ενός έτους, απλά, τον σήκωνα απάνω, τον χειροκροτούσα για τις επιδόσεις του στην Γυμναστική Εδάφους, εκείνος νόμιζε ότι κάτι απίθανο είχε κάνει, οπότε και να πόναγε λίγο, γέλαγε και τέλος.
Εκείνη τη στιγμή όμως, με το αίμα παντού, απλώς κοκάλωσα… Χωρίς φωνές, χωρίς υστερίες αλλά και χωρίς καθόλου ψυχραιμία, κοίταζα, δεξιά και αριστερά, χαμένη, αλλού, σαν κότα που της έχουν κόψει το κεφάλι και ακόμα δεν έχει συνειδητοποιήσει, ότι έχει πεθάνει και απλά το σώμα της τρέχει…
Ο μπαμπάς του, δεν είχε έρθει ακόμη στο νησί και εγώ ήμουν μόνη μου… και δεν είχα ιδέα τι να κάνω… και δεν ήρθε κανένας μα κανένας από τους ιδιοκτήτες να με βοηθήσει, να με ρωτήσει τι συνέβη, να πάρει κάπου τηλέφωνο, έστω να μου δώσει ένα αυτοκόλλητο επίδεσμο, κάτι τέλος πάντων…
Προσπάθησα, να τον ηρεμήσω και να καταλάβω πως και που χτύπησε και με τα πολλά μου εξήγησε, ότι την ώρα που κατέβηκε από την νεροτσουλήθρα, χτύπησε με φόρα, με το προσωπάκι του, πάνω στο κεφάλι ενός μεγαλύτερου παιδιού.
Αυτά όλα βέβαια, έγιναν σε δευτερόλεπτα, τα οποία εμένα μου φάνηκαν σαν αιωνιότητα και αντί να αρπάξω το παιδί μου, να βγω από την πισίνα και να δω τι θα κάνω και πόσο σοβαρό ήταν το χτύπημα, απλά καθόμουν μέσα στο νερό, με εκείνον αγκαλιά και κλαίγαμε μαζί…
Όπως φάνηκε όμως, τελικά, δεν ήμουν μόνη μου. Και δεν είσαι ποτέ μόνη, όταν δίπλα σου, έχεις την τύχη, να βρίσκονται πραγματικοί, Άνθρωποι..
Ο σύζυγος της διπλανής μητέρας, της Μαρίας, (ήρθε η ώρα να σας την συστήσω και επίσημα) ο Νίκος, έπεσε στην πισίνα, πήρε αγκαλιά τον κύριο Ρ, πήγε κατ’ ευθείαν στις ντουζιέρες και άρχισε να πλένει και να καθαρίζει από τα αίματα το παιδί μου, για να δούμε τουλάχιστον και για αρχή, που χτύπησε.
Παράλληλα η Μαρία, από μόνη της, άρχισε τα τηλέφωνα, στον παιδίατρο του Πόρου, συνέχισε, τηλεφωνώντας στο Ιατρικό Κέντρο του Γαλατά αλλά και στον δικό της παιδίατρο στην Αθήνα. Αφού ο Νίκος, ξέπλυνε με απίστευτη τρυφερότητα και γλυκόλογα το προσωπάκι του κυρίου Ρ (εγώ ακόμα δεν είχα «ξυπνήσει» από το σοκ) κατάλαβε σύντομα ότι το τραύμα, ήταν από το μπροστινό του δοντάκι, αλλά και τα χειλάκια του, ένα σημείο του προσώπου, που αιμορραγεί πολύ, ακόμα και αν δεν είναι σοβαρό.
Ξαναρχίζει τα τηλέφωνα η Μαρία, αυτή τη φορά σε παιδο-οδοντίατρο, στην Αθήνα (για να μην με περάσετε για τελείως αλλού και εγώ τα έχω όλα αυτά τα τηλέφωνα, όλων των γιατρών του κυρίου Ρ, στη μνήμη του κινητού μου αλλά και στην ατζέντα μου και τα καλώ ανά πάσα στιγμή, αλλά σας εξήγησα… εκείνη τη μέρα και με αυτή την αιμορραγία του κυρίου Ρ, απλά δεν υπήρχα… και η αλήθεια, είναι αλήθεια…
Τηλέφωνο, στο τηλέφωνο, συμβουλή στη συμβουλή, ηρεμία και βοήθεια από τα παιδιά, τη Μαρία και το Νίκο, σιγά -σιγά ξαναβρήκα τα συγκαλά μου, έβαλα το παιδί στο αυτοκίνητο και πήγαμε απέναντι στο Ιατρικό Κέντρο του Γαλατά. Η ιστορία δεν τελείωσε ακριβώς εκεί όσο αφορά το τραύμα, είχαμε και αρκετή συνέχεια, όταν επιστρέψαμε στην Αθήνα, αλλά δεν θα μακρηγορήσω άλλο, θα πω απλά, τέλος καλό, όλα (μετά από κάποιο διάστημα) καλά. Και σαφώς καλά, διότι το παιδί μου, δεν χτύπησε το κεφάλι του, χτύπησε το δοντάκι και το χειλάκι του και αυτά φτιάχνονται πολύ πιο εύκολα.
Προφανώς και στην τρέλα όλης εκείνης της στιγμής, μάλλον πρέπει να έδωσα το τηλέφωνό μου στη Μαρία. Το λέω αυτό διότι ούτε που το θυμάμαι, αλλά το βραδάκι κατά τις 8.30 έλαβα ένα τηλεφώνημα της, η οποία με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, με πήρε για να μάθει αν όλα πήγαν καλά και αν ο κύριος Ρ, αισθανόταν καλύτερα… Πολύ μα πάρα πολύ το εκτίμησα το ενδιαφέρον της και της είπα ότι όλα είναι πολύ καλύτερα.
Εκείνη τότε, με κάλεσε την επόμενη μέρα στο εξοχικό της σπίτι, για να παίξουν τα παιδάκια μας, εμείς να κάνουμε παρέα, να μιλήσουμε, να τσιμπήσουμε κάτι, ε, καλοκαίρι, νησάκι, Ελλάδα, ξέρετε τώρα…
Δέχτηκα με χαρά την πρόσκλησή της, πρώτον γιατί πάντα δέχομαι με χαρά, προσκλήσεις που έχουν να κάνουν με το να περάσει καλά ο κύριος Ρ, αλλά αυτή τη φορά , και ήρεμη πλέον, για να τους ευχαριστήσω και ενώπιος ενώπιο, μέσα από την καρδιά μου, για το πώς και πόσο, μου στάθηκαν- χωρίς να με έχουν ξαναδεί- σε μια δύσκολη στιγμή.
Το επόμενο απόγευμα, περάσαμε υπέροχα… Ο κύριος Ρ, ανάμεσα σε δυο όμορφες μικρές κυρίες, ήταν στα καλύτερά του, τα παιδιά έπαιζαν σε ένα υπέροχο, απλό αλλά περιτριγυρισμένο από δέντρα σπίτι (σαν ζωγραφιά), οι οικοδεσπότες ήταν απίστευτα φιλόξενοι και πάνω στο τραπέζι της πελώριας βεράντας, απλώθηκαν μεζέδες, κρασάκι και πεντανόστιμα σπιτικά γλυκά..
Οι κουβέντες πια λίγο διαφορετικές, λίγο πιο σοβαρές από την πρώτη φορά που γνωριστήκαμε, η Μαρία μου είπε ότι είναι τραπεζικός, εγώ, δημοσιογράφος ομορφιάς. Λίγο αργότερα, έπαιζαν τα παιδάκια μας κρυφτό, εμείς γελάγαμε και τα ψάχναμε και με τα πολλά, μπήκαμε και μέσα στο σπίτι…
Σε ένα όμορφο τραπέζι, είδα την φωτογραφία μιας πολύ όμορφης, λεπτής, κοπέλας… μου θύμισε αρκετά τη Μαρία και συμπέρανα ότι ίσως, είναι η αδερφή της…
Την ρώτησα λοιπόν και – θα το πω έτσι όπως το ένιωσα- σοκαρίστηκα, διότι η κοπέλα στην φωτογραφία ήταν η ίδια η Μαρία.
Ο λόγος που σοκαρίστηκα; Το πρόσωπο σε μια φωτογραφία, τραβηγμένη το 1992, δηλαδή πριν από 20 χρόνια, ήταν σχεδόν το ίδιο… Το σώμα όμως;
Και να σας πω κάτι; Δεν είμαι υπερβολική… εννοείται ότι 20 χρόνια μετά και μετά από δυο γέννες, καμία μα καμία φυσιολογική γυναίκα (εκτός αν είναι η Demi Moore) δεν δείχνει ίδια…
H Mαρία, όμως, πήγε πολλά βήματα παραπάνω… και σε αυτά τα χρόνια, από τα 24 έως τα 44 της, έφτασε από τα 73 κιλά (είναι ψηλή, 1.71) στα 137 κιλά….
Και εγώ, δεν θα το κρύψω, ήρθα σε δύσκολη θέση εκείνο το βράδυ… τι να πω; Πώς να το χειριστώ; Με ποιό τρόπο θα μπορούσα να πω αυτό που είχα στο μυαλό μου, χωρίς να φανεί άκομψο;
Γυρίσαμε στο μπαλκόνι και με βοήθησε η ίδια η Μαρία για να ανοιχτώ… είναι ο αληθινός της χαρακτήρας τέτοιος…
«Είδες Τζούλια; Είδες πως έγινα; Έχω προσπαθήσει τα πάντα, έχω πάει παντού, έχω κάνει ότι μπορώ… ακόμα δεν μπορώ όμως να συνειδητοποιήσω, όταν κοιτάζομαι στον καθρέπτη, ότι είμαι εγώ και όχι κάποια άγνωστη, κάποια χοντρή, κάποια άλλη που δεν γνωρίζω, η οποία με κοιτάει…»
Της υποσχέθηκα κάτι, τότε της Μαρίας. Εκείνο το βράδυ στις 10 Αυγούστου του 2011 πριν από 15 μήνες, τις υποσχέθηκα, ότι αν πραγματικά το ήθελε και αν πραγματικά το πίστευε, θα τη βοηθούσα εγώ (μέσω της δουλειάς και των γνωριμιών μου) όσο μπορούσα για να φτάσει το στόχο της. Να μπορέσει να αδυνατίσει.
Και μάλιστα όχι τόσο για αισθητικούς λόγους… ποσώς με ένοιαζε… θα την βοηθούσα αν περνούσε από το χέρι μου, για λόγους υγείας… ακόμα περισσότερο, γι’ αυτά τα πανέμορφα, υπέροχα κοριτσάκια της, που έχουν δικαίωμα, σε μια υγιή μανούλα, για πολλά-πολλά χρόνια…
Το καλοκαίρι πέρασε… εγώ και η Μαρία, επιστρέψαμε στην Αθήνα… μπορεί και να τηλεφωνηθήκαμε από τότε άλλες δυο-τρεις φορές…
Το γεγονός όμως- αυτό που τώρα θα σας εκμυστηρευτώ– δεν αλλάζει… και ας ντρέπομαι που θα σας το πω…
Την ξέχασα την Μαρία και μαζί και την υπόσχεση μου… την ξέχασα, ας πούμε, λόγω φόρτου εργασίας, λόγω παιδιού, λόγω ζωής, λόγω έλλειψης χρόνου, λόγω, λόγω, λόγω…
….και η ιστορία μου σήμερα, δεν είναι για τον κύριο Ρ, είναι για τη Μαρία…και είναι μια από αυτές τις “διαφορετικές” μέρες, εδώ στο bb, διότι ένας άνθρωπος, μια γυναίκα όπως όλες μας, ξεκινάει μια σπουδαία προσπάθεια.
… και θέλω τη βοήθεια σας…
To be continued….
Η Μαρία το 1992
Kαλημέρα Τζουλάκι μου…με συγκίνησες πάλι!
Όση βοήθεια θες θα την δώσουμε! Εξαιρετικό άρθρο! 🙂
Καλημέρα Τζούλια και κορίτσια και καλό μήνα!!
Απίστευτη ιστορία. Ασε και μου χει συμβεί το ιδιο ακριβώς (εμένα δάγκωσε τα χείλη της οταν ηταν 12 μηνών)…αυτη η εικόνα να βλέπεις το παιδί σου να αιμοραγεί και να εχεις κοκκαλώσει απ τον φόβο δεν θα σβήσει ποτέ από τη μνήμη μου.
Είδες όμως πως ένα τετοιο γεγονός φέρνει κοντά τους ανθρώπους? Και από την αλλη(πως πεταγομαι απο το ένα θέμα στο αλλο…)τη νιώθω τη Μαρία. Δεν είναι καθόλου δύσκολο να φτασει κάποιος στα κιλά αυτά…και μετά να μείνει στα κιλά αυτά…αλλα δεν ειναι και δύσκολο να χαθούν αυτα τα κιλά. Απλά θέλει πείσμα, υπομονή, επιμονή και χρόνο. Αυτο το to be continued μου εχει εξάψη την περιέργεια….και αραγε τη βοηθεια να θες απο μας??? Εγω παντως είμαι μέσα σε ότι χρειαστεις εσύ και η Μαρία, που παρεπιπτόντως είναι κούκλα!! (ποσο μαρεσουν οι φωτογραφίες εκείνης της εποχής!!!)
@Kerasia: Σε ευχαριστώ γλυκιά μου, σε ευχαριστώ πολύ. Λίγη υπομονή μέχρι αύριο και θα σας τα πω όλα.
Σας ευχαριστώ όλες.
Καλημέρα Τζούλια μου! Απίστευτη ιστορία, μα τόσο αληθινή!! Ότι βοήθεια μπορώ να δώσω, θα το κάνω με χαρά! Η Μαρία είναι πανέμορφη και της αξίζει ότι καλύτερο! Περιμένουμε να μας γράψεις την συνέχεια και τον τρόπο που θα βοηθήσουμε!
Καλημέρα Τζούλια καλημερα BBgirls!!Απαπα συγκινήθηκα πρωί πρωί, πρώτα κοψοχολιάστηκα με το πάθημα του κου Ρωμανού μετά συγκινήθηκα με τη Μαρία, εδώ είμαστε όλες αναμένουμε να μας πεις αύριο!!!
Φιλιά πολλά και καλό μήνα να έχουμε!!
Καλημέρα και Καλό Μήνα!
Αμαρτία εξομολογηθείσα πάβει να είναι αμαρτία!Το ομολόγησες κι απ’ οτι αντιλαμβάνομαι θέλεις να ξεκινήσεις να υλοποιείς την υπόσχεση σου!Οπότε ίσως τώρα να είναι πραγματικά η κατάλληλη στιγμή για να το κάνεις!
Περιμένουμε με αγωνία τη συνέχεια της ιστορίας…
Καλημέρα κορίτσια ! Τζούλια , φοβερή η ιστορία σου σαν μυθιστόρημα … Περιμένω τη συνέχεια με ανυπομονησία !
Εννοείται οτι σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει αλληλεγγύη κι ενότητα!Για οτι χρειαστείς είμαστε όλες πρόθυμες να βάλουμε και το δικό μας λιθαράκι!
Αύριο η συνέχεια???? Τι μας κάνεις τώρα…
Καλημέρα 🙂 έχω κάτι καταλάβει και περιμένω με αγωνία … 🙂
Πολύ συγκινητικό… Ό,τι πρέπει για την αρχή του μήνα, αλλά και την αρχή προσπαθειών..!
Καλημερα Τζουλια!!κοριτσια!!!
Με αυτον τον προλογο Τζουλια με τρελανες και δεν ειχες αδικο υπεροχη
ιστορια!!Αχ τι τραβαμε εμεις οι μανουλες!!χαχα το λεω τωρα εκ του
ασφαλους! Εκεινη την στιγμη παθαινω και εγω το ιδιο μουδιαζω μου κοβεται
το αιμα και παραλληλα ειναι σαν να βρισκομαι σε ενα αλλο συμπαν που δεν ακουω
και δεν καταλαβαινω τι μου λενε οι αλλοι!Μου εχει συμβει απειρες φορες
απο απλες πτωσεις στην παιδικη χαρα που εχουν εξελιχθει σε διασειση και σε
πολυ πιο σοβαρες περιπτωσεις!!!Ειναι ο μονιμος φοβος που εχει καθε μανα . . .
Για την Μαρια θα περιμενω να δω την συνεχεια της ιστοριας απο τις φωτογραφιες δειχνει μια υπεροχη και ομορφη γυναικα που καποια στιγμη στην ζωη της αφησε τον εαυτο της!!Οποια βοηθεια χρειαζεσαι ευχαριστως να σου την δωσω!!!
Περιμενω με αγωνια. . .
Υ.Γ Καλο μηνα να εχουμε!!!!
Απο οτι ξερω μπαινει στον Σκορπιο και εχει αναδρομο Ερμη για να δουμε
παντως εγω αγαπω πολυ τα συγκεκριμενα ζωδια!!Ολες οι φιλες μου που μου
εκαναν κλικ απο την πρωτη στιγμη ηταν Σκορπιοι!!χαχα λες να φταει η Σεληνη
μου που ειναι σε’αυτο το ζωδιο??Α ξεφυγα παλι!!
Καλημέρα σε όλες σας! Εγώ σας έχω εκμυστηρευθεί το θέμα μου και τη μάχη μου με τα κιλά και ξέρετε όλη την ιστορία και τον αγώνα μου. Κι εγώ είχα φθάσει πριν λίγο καιρό να μη θέλω να βγάλω φωτογραφίες και να κοιτώ τον εαυτό μου στον καθρέφτη και να νομίζω ότι βλέπω μια θειτσα να με κοιτάζει… Ξέρετε επίσης, ότι με βοήθησε πολύ ο βελονισμός τον οποίο πιστεύω και συστήνω κι ακόμα τον συνεχίζω και ακόμα προσέχω πάρα πολύ τη διατροφή μου, χωρίς όμως να κάνω δίαιτα αλλά εφαρμόζοντας σωστές αρχές διατροφής.
http://beautyblog.gr/2012/05/07/guest-post-adynatisma-me-velonismo/
Πάντα πρόσεχα τη διατροφή μου και πάντα ήμουν στην τσίτα, με τις θερμίδες και τα λοιπά, αλλά για κάποιους ανθρώπους τα πράγματα είναι πιο δύσκολα απ ότι σε άλλους, ειδικά όταν υπάρχει κι ένα ορμονικό πρόβλημα. Εγώ είμαι ήδη σε θεραπεία με βελονισμό από τον Φεβρουάριο όπως ξέρετε, έχω χάσει 15 κιλά και για τα 5 που θέλω ακόμα σας πληροφορώ, ότι επιδεικνύω ιδιαίτερη υπομονή κι επιμονή, γιατί δε χάνονται εύκολα. Τουλάχιστον δεν πεινώ, δεν λιμοκτονώ, αλλά αντίθετα εφαρμόζω κάποιες αρχές διατροφής οι οποίες δεν βάζουν σε κίνδυνο την υγεία μου. Και σκεφθείτε, ότι δεν έχω περάσει εγκυμοσύνες, οι οποίες να επιβαρύνουν περισσότερο τον οργανισμό μου.
Αυτό όμως που θα ήθελα να συστήσω στη φίλη Μαρία, αλλά και σε κάθε φίλη που ενδιαφέρεται να τρέφεται σωστά, πέρα από τα όσα μπορεί κανείς να πει σε ένα τέτοιο θέμα ως ψυχολογική υποστήριξη είναι να διαβάσει επειγόντως ένα βιβλίο που έπεσε και στα δικά μου χέρια το καλοκαίρι συστημένο από ένα φίλο ο οποίος ασχολείται πολλά χρόνια με τη διατροφή λόγω επαγγέλματος, είναι γυμναστής , και είναι άκρως ανατρεπτικό, ρεαλιστικό και εξαιρετικά καθοδηγητικό. Είναι του διατροφολόγου κου Ευάγγελου Ζουμπανέα «Διατροφική Νοημοσύνη» εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ. Ήθελα πολύ καιρό τώρα να σας γράψω γι΄ αυτό, αλλά πάλι με πρόλαβαν τα posts της Τζούλιας κι η έλλειψη χρόνου, αλλά ευτυχώς δράττω τώρα την ευκαιρία. Το συγκεκριμένο βιβλίο το όποιο το έχω μόνιμα ανοιχτό, το έκανα δώρο και στον γιατρό – βελονιστή μου γιατί κι αυτός παρόμοια πράγματα μου έλεγε, κι είναι μια καταπληκτική θεώρηση του θέματος διατροφή και πραγματεύεται τον τρόπο με τον οποίο μπορείς να τρως σωστά, βασιζόμενος στην παραδοσιακή ελληνική και καθημερινή διατροφή, απορρίπτει τους μύθους τον light, των εγχειρήσεων, των διαιτών και πολλών άλλων μύθων που μας ταλαιπώρησαν χρόνια και χρονάκια… τεκμηριώνει βάσει των ορμονών τι πρέπει να τρώμε και γιατί να το τρώμε. Μιλάει για ταχίνι, παστέλι, μέλι, αμύγδαλα, ελαιόλαδο, χαρουπομελο, λιναρόσπορο κακάο και άλλα ξεχασμένα και για πολλούς παρεξηγημένα τρόφιμα. Έχω απλά να σας πω ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ! Θα εκπλαγείτε γιατί δεν έχει να κάνει με κανένα άλλο βιβλίο διατροφής απ΄ όσα έχετε διαβάσει ως τώρα. Εγώ το ακόλουθο πιστά από το καλοκαίρι και η υγεία καθώς και η διαφορά στη δομή του σώματος (προσέξτε όχι στην απώλεια κιλών και την αδυναμία ή ασθενικότητα που μπορεί να συνεπάγεται) είναι εμφανής!
ας το καλο σου βρε τζουλια μου!παρα λιγο να βαλω τα κλαματα μεσα στο γραφειο.ανυπομωνω για την αυριανη συνεχεια και οτι βοηθεια θες θα την εχεις και εσυ και η Μαρια μας που βοηθησε τον αγαπημενο κ. Ρωμανο!
@mako τι επιασες με τις κεραιες σου?αχ πες μου!!!δεν μπορω να περιμενω μεχρι αυριο!
Kαλημέρα Τζούλια.Πάλι βρήκες τον τρόπο να μας συγκινήσεις!!!!!!!
Πολλές φορές ήθελα να γράψω αλλά ελάχιστες τα κατάφερα.Τέλος πάντων.
Αντίστοιχη ιστορία με τον κύριο Ρωμανό, μου έχει συμβεί με το μεγάλο μου γιο.Αυτά τα δευτερόλεπτα μου φάνηκαν αιώνες.Πάγωσα ολόκληρη και δε μπορούσα να βγάλω μιλιά.Εννοείται ότι θα έχεις οποιαδήποτε βοήθεια χρειαστείς στο θέμα που σ΄απασχολεί.Έχω κάτι στο μυαλό μου αλλά πριν πω κάτι,περιμένω με ανυπομονησιά τη συνέχεια της ιστορίας αύριο!!!!!
Ευτυχώς που πιστεύω κ εχει αποδειχθεί ότι τα πάντα μα τα πάντα μπορούμε να καταφερουμε…
Μια φθινοπωρινή καλησπέρα σε όλες 🙂
Το σημερινό ποστ ξεχειλίζει από ανθρωπιά και αγάπη. Φυσικά θα γίνω αρωγό μέλος στα σχέδια σου. Επειδή «όσο λιγότερο σκέφτονται οι άνθρωποι, τόσο περισσότερο μιλούν» που είπε ο αγαπητός Μοντεσκιέ, περιμένω τη συνέχεια καρτερικά, σιωπηλή και (αισιόδοξα) προβληματισμένη. xxx
ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ.ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΗΝΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ.ΠΟΛΥ ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΙΣΙΑ ΚΙΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΙΤΕΣ.
ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΑΥΡΙΟ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ…
Τζα!!!Βροχερή καλημέρα…Είναι τόσα πολλά αυτά που σκέφτομαι και περισσότερα αυτά που αισθάνομαι.Διαβάζοντας το post βρήκα πολλά κοινά.Έχω καταλάβει πως όλα για κάποιο λόγο γίνονται και τίποτα δεν είναι τυχαίο.Και η Μαρία είμαι σίγουρη ότι είναι ένα υπέροχο κι ευαίσθητο κορίτσι.Και ίσως τα λόγια μου να είναι μπερδεμένα και να μη βγαίνει νόημα.Καλύτερα να μην πω τίποτα άλλο παρά μόνο ότι ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ Τζούλια(και Μαρία!)Φιλιά βροχερά….
Γεια σου Τζουλια! Τυχαινει να ειμαι η κουμπαρα της Μαριας.Εχω βαφτισει την μεγαλη της κορη ( την Αναστασια μου!! ) και γνωριζω την οικογενεια της πολλα χρονια.Οταν μου μιλησε στο τηλεφωνο για την περιπετεια σας τρελαθηκα.Ημουν ομως σιγουρη οτι ετσι θα επρατε η Μαρια και ο Νικος,ειναι φοβεροι ανθρωποι.Τωρα αυτο που γινεται για την κουμπαρα μου,μεσω του blog σου Τζουλια,το βρισκω υπεροχο και θα εχει την υποστηριξη μου σιγουρα!!!Περιμενω την συνεχεια. Φιλακια πολλα σε ολους.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΑΛΛΑ ΜΕ ΔΙΑΠΕΡΑΣΑΝ ΡΙΓΗ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΡΘΡΟ.ΤΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΟΚ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ , ΟΣΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΖΕΥΓΑΡΙΟΥ.ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΙΚΟ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΤΟ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΒΟΗΘΟΥΝ ΑΥΘΟΡΜΗΤΑ! ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΜΑΡΙΑ, ΕΧΩ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΘΕΙ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙ-ΚΑΙ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥΜΑΙ ΑΚΟΜΗ ΜΕ ΤΑ ΚΙΛΑ ΜΟΥ.ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΠΩΣ ΕΧΩ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ ΟΛΕΣ ΜΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΙΑΙΤΕΣ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ, ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ. ΠΡΙΝ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΣΕ ΣΥΝΔΙΑΣΜΟ ΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΟΛΥ ΕΝΤΟΝΕΣ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΣ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΚΤΟΞΕΥΤΗΚΑΝ ΤΑ ΚΙΛΑ ΑΛΛΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΔΕΝ ΕΦΕΥΓΕ ΓΡΑΜΜΑΡΙΟ. ΚΑΤΕΦΥΓΑ ΛΟΙΠΟΝ ΣΕ ΕΠΙΦΑΝΗ ΕΝΔΟΚΡΙΝΟΛΟΓΟ, ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΓΟΝΙΔΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΜΗ. ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ? ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΧΟΡΗΓΗΣΕ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΖΗΜΙΑ-ΕΥΤΥΧΩΣ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ-. ΔΕ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΠΟΤΕ ΝΑ ΨΑΧΝΩ, ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΑ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΓΝΩΡΙΣΑ ΤΗΝ ΤΩΡΙΝΗ ΜΟΥ ΓΙΑΤΡΟ-ΒΙΟΠΑΘΟΛΟΓΟΣ- Η ΟΠΟΙΑ ΜΕΣΩ ΕΙΔΙΚΗΣ ΕΞΕΤΑΣΗΣ ΕΝΤΟΠΙΣΕ ΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ… ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ Η ΚΑΚΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΦΑΓΗΤΟΥ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΧΑΙΝΕΙ, ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΧΗΜΙΚΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΑ ΤΡΟΦΙΜΑ, Η ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ ΠΟΥ ΕΚΤΟΞΕΥΕΙ ΤΗΝ ΚΟΡΤΙΖΟΛΗ , Η ΑΥΠΝΙΑ, Η ΚΑΚΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΥΠΝΟΥ, Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΓΥΡΩ ΜΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΚΛΕΙΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΑΚΑ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΡΙΧΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΚΛΠ ΚΛΠ. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΚΡΥΓΟΡΗΣΩ ΑΛΛΟ, ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ ΣΑΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΘΥΜΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ ΔΕΔΟΜΕΝΗ….
καλησπερα τζουλια κ κοριτσια!!
θα ξεκινησω με την αγωνια μιας μαμας να μην παθουν τπτ τα παιδια της.εμενα ο μεγαλυτερος μου φοβος, εκτος των ατυχηματων, ειναι μην κρυωσουν…κλασσικη μαμα νομιζω.
το θεμα νεροτσουληθρες ειναι καυτο.την 1η μαη καθε χρονο εγκαινιαζονται οι νεροτσουληθρες εδω, κ αυτο αυτοματα σημαινει καυγας με το γιο μου,ο οποιος θελει,ο,τι καιρο κι αν κανει,να παει να κολυμπησει.οποτε πηγαινει, πηγαινω κι εγω μαζι του γτ θεωρω οτι ειναι πολυ επικινδυνο.εντουτοις,αυτο δεν σημαινει κ πολλα οπως στη δικη σου περιπτωση τζουλια.
πολυ συγκινητικη η βοηθεια του νικου κ της μαριας,ανθρωποι υπαρχουν παντα κ παντου.οσο για το makeover,κτ πρεπει να εγινε για να λες total makeover.
PS.τη βοηθεια μας να τη θεωρεις δεδομενη.προς το παρον φιλακια!!!
ξεχασα να σας ευχηθω ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!
@nasia ….και η γυρα στους γιατρους με τα περιβόητα φαρμακα τους, που πολλές φορες βλαπτουν, γιατι στην ουσία τα δινουν για να ωφελήσουν την τσέπη τους, καθως και η μονιμη αυξομείωση του βαρους… ειπες ξανα με αλλα λόγια την ιστορία της ζωης μου αγαπητη φιλη. Κι εθεσες και πολλές σωστες αιτίες για την αυξομειωση του βάρους. Αυτο το μήνυμα ήθελα να στειλω κι εγω στη Μαρία. Οτι τα πραγματα δεν ειναι όπως νομίζουν οι πολλοί, δεν είναι μια απλη εξισωση κι όποιος νομίζει, ότι παχαινει μόνο όποιος τρώει ακατάσχετα πλανάται πλανη οικτρά και πιθανότατα δεν αντιμετωπισε ποτε προβλημα με το βάρος του και μιλάει εκ του ασφαλούς. Μέσα απ΄την καρδιά μου και χωρίς καμμια σκοπιμότητα, σε προτρεπω να διαβάσεις το βιβλίο του κου Ζουμπανέα που αναφέρω παραπάνω. Το μισό και πλεον πραγματευεται τα ψυχολογικά αίτια και το υπόλοιπο μισο, το κακό που μας κάνουν οι χημικά κατεργασμένες τροφές…
ΣΤΕΛΛΙΤΣΑ,σκεφτομαι να κανω βελονισμο για τον πονο που εχω εξαιτιας του αυχενικου.τι λες;
@marianna Βλεπω πολλούς που ερχονται για το αυχενικό… πρεπει να βοηθαει πολυ… αλλα που θα το κανεις? εχετε στη Χίο κανεναν ειδικό? προσεχε που θα πας..
@στελλα,ειμαι πολυ μπερδεμενη,ταλαιπωρουμαι καιρο κ σκεφτομαι διαφορα.εχουμε 2 γιατρους κ δεν εχω ακουσει τπτ αρνητικο γι’αυτους.υπαρχει καποια αντενδειξη;
Καλησπέρα σε όλες!
Αγχώθηκα πολύ με το ατύχημα του κ. Ρωμανού (σκέφτομαι και τι με περιμένει…) αλλά χάρηκα που υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι, που σε στηρίζουν σε δύσκολες στιγμές δίχως καν να τους το ζητήσεις.
Μελαγχόλησα με την περίπτωση της Μαρίας και θα το ομολογήσω, είναι από τους μεγαλύτερους μου φόβους μην το πάθω, γιατι είναι πολύ εύκολο να αφήσεις τον εαυτό σου και να μην τον βρίσκεις ευκολα μετά..
Ό, τι χρειατείς, όπως μπορώ θα συνδράμω..
@Stella το έχω καιρό υπόψη μου αυτό το βιβλίο και θέλω πολύ να το διαβάσω, γιατί ο κ. Ζουμπανέας είναι από τους λίγους αξιόλογους επιστήμονες σ’ αυτόν τον τομέα, που δεν είναι “δήθεν” και δεν επαναπαύεται ποτέ, αλλά εξελίσσεται συνεχώς
Χίλια συγνώμη για τα ορθογραφικά μου λάθη!!! Τώρα ξαναδιαβασα το κειμενο μου και κοντεψα να πάθω εγκεφαλικό!!!
Με άγγιξε πολύ το σημερινό σου θέμα. Ως μητέρα τριών μικρών παιδιών έχω έρθει απειρες φορές αντιμέτωπη με ατυχήματα που σου κόβουν την ανάσα. Ενώ εκείνη τη στιγμή τα αντιμετωπίζω σχετικά ψύχραιμα, αργότερα, όταν σκέφτομαι τι θα μπορούσε να είχε συμβεί και πόσο σοβαρότερα θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί ένα χτύπημα τρελαίνομαι τελείως. Όσο για το θέμα των κιλών είμαι και εγώ στήν ίδια κατηγορία με τη Μαρία σε μικρότερο βέβαια βαθμό αλλά το παλεύω ….
@marianna Αντενδειξεις δε νομίζω να υπαρχουν, αλλα εγω πηγα σε γιατρο – βελονιστη κι όχι σε εναλλακτικό γιατί δεν εμπιστευομουν καποιον που δεν ξέρει ιατρική να μου βαζει βελόνες. Αν εχεις ακούσει καλα λόγια να πας, αυτα μαθαίνονται ειδίκα σε μικρες κοινωνίες. Στο λεω για να μην πας σε καποιον “εναλλακτικό’ που θα σου φαει τα λεφτα. Οχι ότι οι γιατροι ειναι εγγύηση, κάθε άλλο, αλλα αν μη τι άλλο εχουν σπουδασει και ξερουν απο ανατομία κι εδω εχουμε να κανουμε με την εφαρμογη μιας ιατρικης μεθόδου χιλιετιών που προερχεται απο την Κινα. Ο βελονισμός έχει πολλές εφαρμογες και επιτυχημένα αποτελέσματα σε πολλές ασθενειες, και βρισκει πολέμιους πολλους απο τους γιατρους της δυτικής ιατρικής, ακριβως γιατι δεν χορηγει φαρμακα… χαλαει βλέπεις την φαρμακευτική πιάτσα….Εμενα λοιπόν μ΄ενδιαφερει πολυ ενας θεραπευτης που εχει παντρεψει την ανατολικη με τη δυτικη ιατρικη γνωση κι έτσι θα επέλεγα.
@STELLA,NAI παιδι μου γιατροι ειναι κ οι δυο,δεν θα πηγαινα σε εναλλακτικο.απλα ,αναρωτιεμαι αν αξιζει γτ με το ενα ποδι ειμαι εδω κ με το αλλο ειμαι στη θεσσαλονικη για να κανω laser….κοντευω 6 μηνες με πονους κ εξαρσεις,εχω δοκιμασει διαφορα κ πολυ φοβαμαι οτι στο τελος θα το φαω το μαχαιρι……
Aυτό με τα κιλά και τις εγκυμοσύνες τα έχουμε περάσει όλες.΄Οταν έμεινα έγκυος στο πρώτο μου παιδί ήμουν 48-49 κιλά.Να φανταστείς εγκυμονούσα φορούσα τα ρούχα της ανηψιάς μου που ήταν 12 χρονών.Τι ωραίες εποχές!!΄Οταν πήγα να γεννήσω ήμουν 64 κιλά και οι νοσοκόμες με κοιτάζανε με θαυμασμό.Να φανταστείτε ήμουν η μόνη που δε ζύγισαν.Βλέπεις όλες τις ρωτάνε πρώτα “πόσα κιλά είσαι;” κι επειδή όλες λένε ψέμματα τις ζυγίζουν.Τέλος πάντων,μετά από 3 εγκυμοσύνες σήμερα με πολλή προσπάθεια είμαι 56-57 κιλά που τα θεωρώ υπερβολικά,αλλά προσπαθώ να συμβιβαστώ με αυτό που ακούω από παντού ότι δεν πρόκειται να ξαναγίνω 48 και ότι όπου και να πάω κανένας δεν θα με θεωρήσει παχιά!!Να πω στη Stella ότι διαβητολόγος του Παίδων που παρακολουθεί τη διατροφή των παιδιών-ναι δεν πήραν από μένα-είναι κάθετα αντίθετος με διατροφές που έχουν σχέση με ορμόνες,ομάδες αίματος και άλλα παρόμοια.Δεν μπορώ να φανταστώ τι βοήθεια μπορούμε να προσφέρουμε σ’ένα άτομο που έχει δοκιμάσει τα πάντα,εκτός του όταν αισθάνεται πείνα ή ληγούρα ν’ανοίγει τον υπολογιστή και να διαβάζει μηνύματα ενθάρρυνσης να συνεχίσει την προσπάθεια.Περιμένω εναγωνίως….
@marianna Πριν βαλεις μαχαιρι, εξαντλησε το θεμα βελονισμος! Με υπομονη κι επιμονη θα τα καταφερεις, χωρις μαχαιρια και laser… Εγω θα τον εμπιστευόμουν!
stellitsa,σ’ευχαριστω παρα πολυ!!!!!!!!!!!!!!!
@KETTY Το βιβλιο που ανεφερα δεν εχει καμμια σχεση με τετοιες μεθόδους, όπως ομαδες αίματος κ.λ.π. Ειναι επιστημονικα τεκμηριωμενο και συστηνει φυσικους και παραδοσιακους τροπους διατροφης.
Καλησπέρα σας και καλό μήνα.
Τζούλια μου συγκινήθηκα τόσο με αυτή την ιστορία. Διότι φαίνεται μια γυναίκα που περιποιείται τον εαυτό της.
Ότι βοήθεια αν μπορώ να δώσω πολύ ευχαρίστως!!!
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΙ ΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΧΑΘΕΙ ΣΤΟ ΤΟΥΝΕΛ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΜΑΣ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΣΥΜΒΕΙ ΚΑΤΙ, ΟΠΩΣ ΣΕ ΣΕΝΑ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΟΤΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΙ. ΟΧΙ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΡΚΕΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΧΩΡΟ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΕΙΞΟΥΝ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ.
ΒΕΒΑΙΑ ΤΖΟΥΛΙΑ ΜΟΥ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΘΗΚΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΞΕΧΑΣΕΣ ΤΗ ΜΑΡΙΑ. ΚΑΙ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΘΗΚΑ, ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΚΑΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΗΣ ΤΟ ΑΝΤΑΠΟΔΩΣΕΙΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕ ΣΕ ΒΟΗΘΟΥΣΕ ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΕΙΧΑΤΕ ΓΝΩΡΙΣΤΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΑΛΙΑ, ΤΟ ΟΤΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕΣ ΝΑ ΤΗ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.
ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΟΜΩΣ. ΚΑΜΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΔΕ ΧΑΝΕΤΑΙ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΟΤΑΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.
ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΜΕ ΑΓΩΝΙΑ. ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ΑΛΛΩΣΤΕ. ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ.
ΦΙΛΑΚΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!!
καλησπερα σε ολη την παρεα,Τζουλια εγω κ αν δεν εχω χτυπησει,εχω κανει ραμματα στον ποπο οταν ημουν μικρη το οποιο με εχει αφησει μια τεραστια ουλη,εχω στο προσωπο απο χτηπημα,στα γονατα,εχω χασει 2 δοντια τι να σε πω παρα πολλα,ομως ετσι ειναι..ποιο παιδι οταν παιζει δεν χτυπαει??η δεν εχει καποιοα σημαδια πανω του…οσο για την Μαρια ειναι εξισου ομορφη κ κομψη οσο ειναι κ τωρα…κ εχει μεινει μια αξεχαστη γνωριμια που να μην την ξεχασεις Τζουλια…τα φιλια μου..
kalispera k apo mena k kalo mina na exoume!!!
@Julia me syginises poly me to post!!!k ego oti xreiastite eimai edo!!!ksero alloste poly kala to poso eykolo einai na pareis kila k poso dyskolo na ta xaseis!!!ego omos ta exo psilokataferei k apo ton ioulio mexri tora exo xasei 8 kila xoris idieterh prospatheia!!tora omos xeimoniazei k me exei piasei enas fobos oti anti na synexiso na xano ta paro pali k den ta thelo katholou opote prospatho ligo parapano k dystixos ayto den mou poly aresei alla perno tharos otan anebaino stin zygaria k tin blepo -8!!arketa eipa pali!!!filakia
(ox!!ti melanxolia einai ayth simera pou me exei piasei…!!pao na synexiso to bbhmerologio mpas k mou ftiaksei h diathesh)
p.s. koritsia an thelete mou lete k oi ypoloipes pou eipa xthes tous mines genethlion sas gia na me dieykolinete!!eyxaristo
@Stella Κούκλα μου, διάβασα προσεχτικά αυτά που έγραψες σήμερα, όπως και το υπέροχο guest post που έγραψες τον Μάϊο! Σε νιώθω απόλυτα, γιατί και γω ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα αδύνατη! Σχεδόν σ’όλη μου τη ζωή και γω σαν εσένα παλεύω με δίαιτες, διατροφές, γυμναστικές, ενδοκρινολόγους και διατροφολόγους!!! Δεν είχα σκεφτεί ποτέ τον βελονισμό, αλλά μετά από αυτά που έγραψες, θ’αρχίζω να το σκέφτομαι πιο σοβαρά! Το βιβλίο που προτείνεις θα το αγοράσω όταν μπορέσω, γιατί αν και δεν σε γνωρίζω προσωπικά, πιστεύω ότι έχουμε πολλά κοινά! Σου εύχομαι καλή συνέχεια στην προσπάθειά σου να χάσεις τα τελευταία 5 κιλά και πραγματικά πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις σύντομα!! Φιλιά!
Υ.Γ. Αν χρειαστώ πιο συγκεκριμένες πληροφορίες για τον βελονισμό, θα μπορούσες να με βοηθήσεις;
@Nansy γλυκιά μου, εγώ έχω γενέθλια 24/9…. Είμαι Ζυγός (ζώδιο του αέρα) που προσπαθεί να φέρει αρμονία και ισορροπία στο περιβάλλον του με κάθε τρόπο!!! Φιλιά! 🙂
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ Σ΄ΟΛΕΣ ΣΑΣ! ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ! ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ΣΕ ΜΕΝΑ, ΣΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΘΗΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΩ ΣΕ ΜΙΑ ΖΩΗ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΛΑΧΤΑΡΩ. ΚΑΤ΄ΑΡΧΗΝ, ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΣΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΑΣ ΛΟΓΙΑ.
ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΤΗΝ ΤΖΟΥΛΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΠΑΡΟΤΡΥΝΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ ΜΕ ΩΘΗΣΕ ΝΑ ΠΑΡΩ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΜΟΥ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ, ΜΑ ΠΑΝΩ ΑΠ΄ΟΛΑ ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΜΟΥ ΟΛΕΣ ΕΣΑΣ!!
@Μαρία Πρωτόπαπα: Καλώς όρισες Μαράκι! Εμείς θα είμαστε κοντά σου. Θα το δεις. Πίστεψε στον εαυτό σου, σε αυτό που έχεις ξεκινήσει και είμαι σίγουρη, όλα θα πάνε καλά.
@Μαρία Πρωτόπαπα: Καλώς όρισες! Το beautyblog σύσσωμο θα είναι δίπλα σου, να το ξέρεις! Καλή αρχή, όλα θα πάνε καλά, μην αμφιβάλλεις ούτε στιγμή πως θα καταφέρεις αυτό που λαχταράς!
@Μαρία Πρωτόπαπα: Καλησπέρα Μαρία μου, καλώς ήρθες στην όμορφη παρέα μας και καλό μήνα! Σου εύχομαι ολόψυχα καλή αρχή και ότι καλύτερο… Όπως είπε και η Τζούλια μας, πρέπει να πιστέψεις στον εαυτό σου και θα δεις ότι θα καταφέρεις να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα!! Εμείς θα είμαστε δίπλα σου σε ότι χρειαστείς! Φιλιά! 🙂
@Μαρία Πρωτόπαπα: Καλώς όρισες Μαράκι κι από μένα!!! Η αλλαγή όλων μας πάντα ξεκινά από μέσα και αφού το πήρες απόφαση η επιτυχία, και τη βοήθεια και τις συμβουλές της Τζούλιας και των bbgirls, είναι εγγυημένη!!!
Κι εμένα με άγγιξε πολύ το σημερινό θέμα.Από όσο μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου παλεύω με τα κιλά μου και με την ακμή+τα σημάδια που άφησε πίσω της.Θα ήθελα να βοηθήσω και να βοηθηθώ διαβαζοντάς σας!Αξίζει να σημειώθεί πως είναιη πρώτη φορά που βλέπω κάτι τέτοιο σε site για ομορφιά.Μπράβο σας και πάλι,μια κανονική+αληθινή γυναίκα σα τη Μαρία προσπαθεί να χάσει κιλά και να αποκτήσει τη ζωή που της αξίζει,μια κανονική+αληθινή κοπέλα σα τη Ιωαννα,μας δείχνει μακιγιάζ και μας μεταδίδει το πάθος της για την ομορφιά,μια κανονική γυναίκα σα τη Μαρία δοκιμάζει κρέμες και βερνίκια και μας δίνει αληθνές συμβουλές και γνώμες……τα φιλιά μου σε όλες σας,θα σας παρακολουθώ με αγωνία!
@Μαρια Πρωτοπαππα Καλως ορισες Μαρακι στην υπεροχη παρεα μας!!!Τωρα πια εισαι μελος της και να ξερεις για παντα θα εχεις την συμπαρασταση μας σε οτι χρειαζεσαι!!Εχεις ξεκινηση το πρωτο βημα!! και.αυτο ειναι μια αρχη που αμα επιμεινεις θα καταφερεις να βγαλεις σε περαση τον στοχο σου!!μπορει τωρα να σου φαινεται δυσκολος καθε αρχη ετσι ειναι αλλα ειμαι σιγουρη αν ειναι κατι που το θελεις πολυ θα τα καταφερεις το οφειλεις πρωτα στον εαυτο σου!!
Εγω για χρονια προσπαθουσα να κοψω το τσιγαρο!! 20 χρονια καπνιζα μια ζωη αν το σκεφτεις δυο φορες προσπαθησα αλλα στο τελος αποτυχα!Τωρα τριτη και
φαρμακερη επιτελους εδω και ενα χρονο καταφερα να μην ξανακαπνησω!!
Γιαυτο σου λεω ολα ειναι στο μυαλο μας!!και αυτη η ρουφιανα η συνηθεια!!αλλα
αμα βαλεις πεισμα και προγραμμα ολα γινονται!Εννοηται οτι θα υπαρξουν και
δυσκολες στιγμες που θα θελεις να υποκηψεις αλλα μην κανεις ουτε ενα βημα πισω
πες ενα μεγαλο Οχι στα πισωγυρισματα και κοιτα μπροστα!!
@@Μαρία Πρωτόπαπα: Καλησπέρα Μαρία μου και καλή αρχή σε αυτό το ξεκίνημα σου! Η αυτοπεποίθηση και η διατήρηση της θετικής σου σκέψης και της αισιοδοξίας είναι εκείνα που θα σε κάνουν να πετύχεις το στόχο σου.
Αν κάπως μπορούμε να βοηθήσουμε κι εμείς, μας λές! 🙂
@Μαρία Πρωτόπαπα Καλοσώρισες στην παρέα μας Μαρία και σ΄έναν κόσμο πραγματικό, αυτόν του ΒΒ, όπως εγραψε και η @mariagstar, φτιαγμένο από αληθινές γυναικες για αληθινές γυναίκες! Ειδες πως δεν είσαι μόνη σου και πως είμαστε πολλές αυτες που έχουμε βιώσει το προβλημα κι αναζητούμε λύση. Γι΄αυτο και μπορείς να στηριχθείς σε μας όποτε θελεις, να συζητησεις για ότι θελεις και να βοηθησουμε με τον τρόπο μας την προσπαθεια σου, αλλά και καθε προσπαθεια αυτοβελτίωσης που κανεις! Καλή επιτυχία, είναι μακρύς ο δρόμος αλλά αξίζει τον κόπο!
@the bb girls… Με έχετε συγκινήσει πάρα πολύ, πάλι… (και ξέρετε, δεν είμαι και πολύ στα γλυκανάλατα… αλλά σας ευχαριστώ όλες εσάς που απαντήσατε στη Μαρία, μέσα από την καρδιά μου…)
@Elena Εννοείται! Στη διαθεση σου και το mail μου αν θέλεις.
@Μαρία Πρωτόπαπα kalispera maraki kalos irthes stin parea mas!!!mazi mas tha klapseis, tha gelaseis, tha matheis nea pragmata, tha mas didakseis apo tin empeiria sou, tha syginitheis, tha ksexasteis, tha peraseis omorfa…..k pano apola tha exeis oles emas dipla sou kathe stigmh na stirizoume ta sosta k ta lathoi sou me to monadiko bbtropo mas!!!oti xreiasteis min distaseis….!!!eimaste dipla sou alloste sxedon oles exoume ligo poly perasei apo to simeio 0!!!kali arxh!!!
@Stella μου, είσαι πολύ γλυκιά και σ’ευχαριστώ πολύ! Θα σ’ενημερώσω, γιατί αυτό το διάστημα οι συνθήκες δεν είναι κατάλληλες!!
@mariagstar Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου! Όλες είμαστε αληθινές γυναίκες, που βοηθάμε η μία την άλλη και προσπαθούμε να κάνουμε την ζωή μας καλύτερη!
Κορίτσια, έχω τόσα μα τόσα να σας πω! Να ξεκινήσω από κάπως παλαιότερα, μια περίληψη. Μετά από λίγο καιρό που παντρεύτηκα (1995) αντιμετώπισα ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας του συζύγου, του οποιου είχε αίσιο τέλος. Αυτό μ΄έριξε πολύ ψυχολογικά και τότε φανταστείτε ότι κάπνιζα κιόλας πάρα πολύ. Κι όμως βρήκα το κουράγιο και έκοψα μαχαίρι το τσιγάρο σε μια στιγμή. Δύσκολο, αλλά φοβούμενη ότι θα πάθω κάτι, το κατάφερα. Από τότε άρχισε η κατιούσα, στην ανάρρωση ο σύζυγός μου, στο πλευρό του εγώ, έβρισκα κουράγιο μέσα από το φαγητό και ιδίως τα γλυκίσματα.
Το πάλεψα, και τελικά κατάφερα να ομορφύνω τη ζωή μας με τα 2 όμορφα πλασματάκια που μου χάρισε ο θεούλης, την Αναστασία και την Παναγιώτα, 8 και 5 ετών αντίστοιχα.
Γεννώντας την Αναστασία το 2004 , αποφάσισα μετά από πολλές έρευνες να κάνω δακτύλιο στομάχου σ΄ένα κορυφαίο χειρούργο το 2006. Ζύγιζα ήδη 150 κιλά. Παρ΄ότι μ΄είχε προειδοποιήσει αυτός ο καλός άνθρωπος πως ο δακτύλιος δεν θέλει γλυκά, εγώ είπα ναι ότι θα καταφέρω και πως δεν θα τρώω.
Λοιπόν κορίτσια πάνε έξι χρόνια που έχω τον δακτύλιο, λειτουργεί θαυμάσια, έχει γίνει εξαίρετη δουλειά, αλλά το μυαλό μου δεν υπάκουσε στις οδηγίες για μια σωστή και υγιεινή διατροφή.Ποσότητες δεν έτρωγα, αλλά η τροφή που έπαιρνα ήταν άκρως παχυντική. Το μόνο που κατάφερα ήταν να χάσω κάποια κιλά και να παραμείνω στα 137.
Ολα είναι στο μυαλό μου, εγώ έπρεπε να πάρω την απόφαση μόνη μου να σταματήσω να τρώω. Οσο το σκεφτόμουν τόσο μου φαινόταν ακατόρθωτο να το κάνω, και τόσο εγώ έκανα το αντίθετο, σοκολάτες, σοκολάτες μια γρήγορη και απολαυστική γεύση για το άγχος μου.
Εχω καταφέρει πολλά πράγματα στη ζωη μου, μα αυτο με τίποτα δεν μπορούσα να το ελέγξω. Εχω τον σύζυγό μου, τα παιδιά μου , τη μανούλα μου που πάντα μου στέκεται στο πλευρό μου, τους βοηθάω όσο μπορώ σ΄οτι μου ζητάνε, αλλά για μένα δεν έκανα τίποτα, μα τίποτα.Και έλεγα και μονολογούσα ζητώντας μια βοήθεια και εγώ δεν ξέρω απο που, απογοητευμένη με τον εαυτο μου.
Ετσι όπως σας είπε και η julia ήρθε η μοιραία εκείνη μέρα, και όπως η ίδια μου είπε χαρακτήρισε την τυχαία συναντησή μας καρμική, εγώ θα την χαρακτηρίσω ως απάντηση στις σκέψεις μου, στον πόνο μου. Γιατί στ΄αλήθεια με πονάει που ξεχωρίζω από τον περιβολό μου.
Ψωνίζω σε ειδικά μαγαζιά, κλπ.Βαρέθηκα,βαρέθηκα… θέλω και εγώ να ζήσω, να ντυθώ όπως θέλω, να ξαναθυμηθώ τις παλιές μου συνήθειες.Ομως κορίτσια να με συγχωρέσετε, πρέπει να διακόψω, διότι με φωνάζουν οι κορες μου και αύριο έχουν σχολείο.Θα τα πουμε αύριο, μετά το απόγευμα (εργαζομαι σε Τράπεζα), Και εσείς θα είστε πιο ενήμερες πλέον από το post που θα ανεβάσει η Julia. Kαλή σας νύχτα!!!
Καλησπέρα κι από εμένα!
Εύχομαι να είναι ένα πάρα πολύ όμορφος μήνας ο Νοέμβριος. Αλλά και πώς να μην είναι? Όλο το bb θα επιστρατευτεί για την επίτευξη ενός πάρα πολύ σπουδαίου σκοπού, να ξαναζωγραρίσουμε στο πρόσωπο της Μαρίας το χαμογέλο που αξίζει να έχει.
Περιτό να πω οτι είμαι κι εγώ μέσα σε ότι μας ζητήσει αύριο η Τζούλια!
Είμαι κι εγώ παθούσα, μια ζωή ολόκληρη υπέρβαρη. Το μόνο που έσωζε λίγο την κατάσταση ήταν το ύψος μου, αλλά και πάλι είχα βαρεθεί να ακούω ως κοπλιμέντο το “νταρντάνα”.
Έκλεισα τα 18 ζυγίζοντας 86 κιλά και έβαλα στοίχημα με τον εαυτό μου και πέτυχα μέσα σε ένα χρόνο, εντελώς φυσικά, με σωστή διατροφή και πολύ γυμναστική να χάσω 23 κιλά.
Μέχρι τα 25 μου σταδιακά και ύπουλα είχα πάρει πάρει όσα κιλά είχα χάσει και άλλα 7 (σύνολο 93). Όμως δεν το έβλεπα, δεν έβλεπα την πραγματικότητα, γιατί δεν με βόλευε!
Το καλοκαίρι του 2009, έχοντας κλείσει τα πρώτα -άντα, σε συνδυασμό με κάποιο πρόβλημα προσωπικό που βίωσα τότε, πήρα τη μεγάλη απόφαση και μέσα σε ένα χρόνο έχασα 19 κιλά. Πολύ πιο δύσκολα από την πρώτη φορά, στα 18 μου και φυσικά ούτε λόγος να πλησιάσω τα 63 κιλά. Δεν χρειαζόταν άλλωστε. Εδώ και 2 χρόνια έχω σταθεροποιηθεί στα 77, με μικρές αυξομειώσεις κατα καιρούς 2-3 κιλών. Όμως το μάθημα μου το πήρα και έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην ξεφύγω ξανά στο θέμα του βάρους. Μόλις βλέπω οτι η ζυγαριά πλησιάζει το 80 (καλή ώρα όπως τώρα, τον τελευταίο καιρό και με έχει λούσει κρύος ιδρώτας) ενεργοποιείται ο συναγερμός. Επειδή βίωσα κι εγώ τον ρατσισμό και τα συναισθήματα που ένιωθα δεν θέλω να τα ξανανιώσω, προσπαθώ να μην ξεφεύγω, γιατί μετά η κατάσταση δύσκολα αναστρέφεται.
@Μαρία Πρωτόπαπα: Καλως όρισες στο bb! Καλή αρχή στο ξεκίνημά σου!
Θα παιδευτείς, θα λυγίσεις, θα πονέσεις, όπως όλες εμείς που έχουμε περάσει αυτή τη διαδικασία (και κανείς δεν μας διαβεβαιώνει οτι δεν θα την ξαναπεράσουμε, αλλά τότε θα είσαι εσύ αυτή που θα μας δίνει κουράγιο ;-P ), αλλά να θυμάσαι οτι θα είμαστε δίπλα σου! Δες το σαν ένα δώρο στον εαυτό σου και μία ευκαιρία να “ξεχρεώσει” η Τζούλια μας το “γραμμάτιο” του Πόρου! Καλή ευκολία σου εύχομαι!
@Julia: Υπέροχο, αληθινό, γλυκό και παλικαρίσιο το σημερινό σου post! Στη διάθεσή σου, όπως κατάλαβες! Αναμένουμε εναγωνίως τη συνέχεια!
Πολλά φιλιά! Καλό βράδυ!
Καλησπέρα και καλό μήνα σε όλες!
@Μαρία Πρωτόπαππα, είναι καλός οιωνός να ξεκινάς κάτι το μήνα των πεισματάρηδων Σκορπιών, να το ξέρεις!
Είμαι και εγώ μία από αυτές που μια ζωή μετράνε και μετριούνται για να μην πάρουν κιλά … και μερικές φορές το πετυχαίνω κιόλας!
Τα τελευταία χρόνια έκανα μία παραπάνω προσπάθεια (γιατί είχα ξεφύγει αρκετά…) και μέσα σε λίγους μήνες είχα ιακνοποιητικά αποτελέσματα που διατηρώ έως σήμερα μετά από δύο χρόνια …
Μαρία, μαζί θα τα καταφέρουμε! Και που ξέρεις, μπορείς να μας δώσεις κίνητρο να κάνουμε κάτι παραπάνω και για εμάς …
Καλησπέρα & καλό μήνα!Τζούλια συγκινήθηκα πολύ με το ποστ σου & το μόνο που έχω να πω στη Μαρία είναι ότι σίγουρα έχει όλη τη θετική μας ενέργεια να καταφέρει αυτό που θέλει πιο πολύ!& όπως λένε,δεν υπάρχει δεν μπορώ,υπάρχει δε θέλω…Καλή επιτυχία λοιπόν & είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις!!
απίιανο άρθρο γιατί καιι γώ είχα φτάσει τα 145 κιλά με 1,71 ύψος αλλά ευτυχώς με προσπάθεια επιμονή αλλά και μια χειρουργική επέμβαση δακτυλίου τα έχασα και τώρα θεωρούμαι υγιείς και έχω μια πολύ ωραία εγκυμοσύνη που με κάνει να την χαίρομαι στα τωρινά μου κιλά 83… με το καλό η Μαρία ό,τι και αν αρχίσει περιμένω τη συνέχεια του άρθρου σου!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!@ΜΑΡΙΑ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑ,ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ!!ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΒΙΑΣΤΙΚΗ,ΣΥΓΓΝΩΜΗ,ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΑΡΓΟΤΕΡΑ.ΑΠΛΑ,ΝΑ,ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΕ ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΩ!!!
@Vickysot πως αδικεις έτσι τον εαυτό σου? Εισαι μια κούκλα δυο μέτρα και κανείς δεν θα σε θεωρούσε ποτέ υπέρβαρη..
Καλημέρα και καλό μήνα!!
@Μαρία Πρωτόπαπα, καλωσήρθες στην bb-παρέα!!
Απ’τα όσα διαβάζω, καταλαβαίνω ότι είσαι ένας πολύ δυνατός άνθρωπος κι έτσι, είμαι σίγουρη πως θα φτάσεις σίγουρα το στόχο σου μαζί και με τη βοήθεια ειδικών!!
Κι όπως λέει κι η Angelina, πιθανότατα, έχουμε κι εμείς να μάθουμε πράγματα από την προσπάθειά σου….;-)
@Stella: Τί έχεις πάθει παιδάκι μου τον τελευταίο καιρό και με παινεύεις έτσι? Λοβοτομή σου κάνανε? Γρήγορα στο γιατρό και θεραπεία άμεσα!!! Αν δεν μου δίνεις αφορμές, πώς θα σου τα “χώνω” εγώ??? 😛
@vickysot @Stella κορίτσια προφανώς γνωρίζεστε. Εγινε αφορμή το bb ;
Πάντως ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας.
@Μαρία Πρωτόπαπα: Όχι, Μαράκι μου, δεν έγινε αφορμή το bb για να γνωριστούμε…η Stella είναι νύφη μου και εκείνη έγινε η αφορμή για να γνωρίσω το bb!!!! Είναι η προσωπική μου beauty guru με το αζημίωτο φυσικά…κοτζαμάν 2 μέτρα παλικάρι της δώσαμε, έτσι θα τη βγάλει, στο τσάμπα??? xxxx