To καλοκαίρι είναι εδώ! Part Three: Τα βιβλία.

Λύσσαξα φέτος στις διακοπές και έβγαλα το άχτι μου. Το χειμώνα και την άνοιξη, νομίζω μέσα σε περίπου επτά μήνες πρέπει να διάβασα μόνο πέντε – έξι βιβλία. Και λέω μόνο, γιατί σε 20 μέρες, διάβασα τέσσερα και αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στη σελίδα 320 του πέμπτου (το οποίο όμως έχει 965 σελίδες, οπότε μια που διακοπές τέλος, βλέπω να το τελειώνω μέσα Σεπτεμβρίου…)

Βιβλίο Νο 1

L. Marie Adeline:  S.E.C.R.E.T. 

Περιμένετε….

Βιβλίο Νο 2

Οι Μύθοι του Αισώπου

Βεβαίως το περιλαμβάνω και αυτό στα βιβλία που διάβασα φέτος, διότι μπορεί να το διάβαζα στον κύριο Ρωμανό, αλλά μια χαρά το ευχαριστήθηκα και εγώ. Διαβάζαμε περίπου 6 με 7 μύθους την ημέρα και μετά από κάθε μύθο έπρεπε εκείνος να σκεφτεί το ηθικό δίδαγμα. Ε, μη πω και ψέματα, δεν τα κατάφερνε πολύ καλά, αλλά τουλάχιστον προσπαθούσε. Εξαιρετικός ο Αίσωπος και όχι μόνο για μικρά παιδιά, αλλά θα έλεγα και για πολύ μεγαλύτερα. Και διδάγματα που καλά θα κάναμε να τα εφαρμόζαμε πιο συχνά στην ζωή μας εμείς οι ενήλικες: «Όποιος θέλει τα πολλά, χάνει και τα λίγα», «Κάλιο πέντε και στο χέρι, παρά δέκα και καρτέρι», «Όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια» «Ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται»… Του άρεσε λοιπόν, τόσο πολύ του κυρίου Ρωμανού ο Αίσωπος, που προχθές μου είπε πολύ σοβαρά «Μαμά, όταν γυρίσουμε στην Αθήνα, να πάρουμε και άλλο βιβλίο με τους Μύθους του Αισώπου» Όταν του απάντησα ότι τους διαβάσαμε όλους, άρα δεν υπάρχει λόγος να πάρουμε και άλλο βιβλίο με ίδιο περιεχόμενο, με κοίταξε, σαν να ήμουν εντελώς χαζή και μου απάντησε: «Μα τι λες βρε μαμά; Το καινούργιο βιβλίο, θα έχει άλλες εικόνες!»  ….. Πάω για το βιβλίο, όπως καταλάβατε.

Βιβλίο Νο 3

Jackie Collins: The Power Trip

Πεθαίνω! Τρελαίνομαι! Μια και μοναδική Jackie Collins, βασίλισσα του pulp fiction στον θρόνο της, ακούνητη για τα τελευταία τουλάχιστον 30 χρόνια. Διάβασμα ελαφρύ μεν, που δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου δε και όσες δεν έχετε διαβάσει Jackie, σας προτείνω να κάνετε την αρχή με το «Παιγνίδι χωρίς Κανόνες»  και τον ένα και μοναδικό sexy gangster Gino Santagelo. Eιδικά αυτό που διάβασα φέτος και το τελείωσα σε χρόνο ρεκόρ 3 μέρες, αγγίζει την καλοκαιρινή ελαφριά τελειότητα, αφού διαδραματίζεται καλοκαίρι, σε πανάκριβο state of the art yacht, τοποθεσία, Sea of Cortez, και πρωταγωνιστές Ρώσο δισεκατομμυριούχο και την μαύρη γαζέλα super model κοπέλα του (Σας θυμίζει κάτι; Σα να λέμε, Doronin/ Naomi Campbell; Δίκιο έχετε.) Πάντα η Jackie εμπνέεται από real life γεγονότα, των super rich and famous.  Για παράδειγμα, σε παλιότερα βιβλία της όταν μιλάει για Οσκαρούχο ηθοποιό αλλά ταυτόχρονα και σούπερ σταρ, που όμως του αρέσει να έχει πλάι του μόνο μαύρες και ποτέ λευκές καλλονές, να ξέρετε εννοεί τον Robert De Niro. Kαι δεν γράφω ποτέ εδώ μέσα κάτι αν δεν είμαι γι αυτό 100% σίγουρη. Anyway, στο βιβλίο πρωταγωνιστούν ακόμα gangsters, super stars, διεφθαρμένοι πολιτικοί, ένας sexy αδιάφθορος δημοσιογράφος, βεβαίως και ο κλασσικός φόνος… Μούρλια σας λέω, μούρλια!

Βιβλίο Νο 4

Λένα Μαντά: Με λένε Ντάτα

Είχα ακούσει αρκετά για την συγκεκριμένη συγγραφέα και ήθελα να διαβάσω ένα βιβλίο της, για να έχω προσωπική άποψη, αν και συνήθως δεν διαβάζω τέτοιου είδους ελληνική λογοτεχνία. Προτιμώ χίλιες φορές κάτι πραγματικά «ελαφρύ» και εξαιρετικά ψυχαγωγικό από κάτι ας πούμε κάπως λογοτεχνικό…

Και επειδή είχα 2-3 όχι και τις καλύτερες εμπειρίες στο παρελθόν με Ελληνίδες συγγραφείς, είμαι πλέον προσεκτική που ακριβώς δίνω τα 20και, ευρώ μου. (ναι γιατί; δεν είναι τσάμπα, λεφτά δίνω..)

Βέβαια, μεταξύ μας, δεν με παίρνει να κάνω κριτική σε μια γυναίκα συγγραφέα, πολυγραφότατη και από ότι ακούω εξαιρετικά επιτυχημένη. Ας βάλω και εγώ το πίσω χαμηλό μέρος της ανατομίας μου (είμαι κυρία, δεν το λέω αλλιώς, καταλάβατε…) ας το έβαζα λοιπόν κάτω και ας έγραφα 500 εκδόσιμες σελίδες και να πούλαγα χιλιάδες αντίτυπα και μετά, ίσως ήμουν ικανή να κάνω κριτική.

Όπως έχουν όμως τα πράγματα, σαν Τζούλια που γράφει σε φίλες που τους αρέσει το διάβασμα έχω να πω τα εξής:

Από την σελίδα 1 έως την 220, διάβασα με πολύ ενδιαφέρον, «ρούφηξα» θα έλεγα την κάθε σελίδα. Αρχές του 20^ου αιώνα, αριστοκρατική οικογένεια με ρίζες στην Κέρκυρα και το Libro d ’Οro (δεν το λέει αυτό αλλά έτσι το φαντάστηκα..) έξυπνη πλοκή, χαρακτήρες με ενδιαφέρον και πάθη, κρυφοί, απαγορευμένοι και δυνατοί έρωτες, εκλεπτυσμός στην υπερβολή, βεγγέρες και decadence μέχρι εκεί που δεν παίρνει.. Έξυπνο και το gimmick με τους διαλόγους στην  καθαρεύουσα πολύ το ευχαριστήθηκα…

Από την σελίδα 220 και μετά, ήταν σα να άρχισα να διαβάζω ένα άλλο βιβλίο, που δεν είχε καμία σχέση με τις πρώτες 220 σελίδες. Τα ηνία του βιβλίου παίρνει η Αλεξάνδρα/Ντάτα, και σύμφωνα με τη συγγραφέα η “επιτομή του κακού”. Περίμενα λοιπόν και εγώ, ότι ίσως ήμουν τυχερή και διάβαζα κάτι που ίσως μου θύμιζε την ψυχωτική κακιά Mrs Danvers στο κλασσικό “Rebecca” ή έστω μια εγωπάθεια στα σύνορα της κακιούλας από Scarlet O’ Hara.. Εντάξει, μόνο αυτό δεν διάβασα.. Αντίθετα η Ντάτα με τα αμύθητα πλούτη επέλεξε να γίνει high class πόρνη(;;;…) “Ήταν τουλάχιστον κακιά”, θα με ρωτήσετε; Καμία σχέση.. Κατέληξε η ευεργέτιδα πόρνη με την χρυσή καρδιά που όμως το παίζει κακιά και εγώ έπαθα το χειρότερο… Δεν με έπεισε ούτε στο ελάχιστο και τελικά απλά την βαρέθηκα…

Βιβλίο Νο 5

Kate Mosse:  Citadel

Αν υποθέσουμε ότι λογοτεχνία, είναι ακριβώς αυτό που λέει η λέξη δηλαδή η τέχνη του λόγου η Αγγλίδα συγγραφέας, Kate Mosse τα έχει καταφέρει άψογα γι’ αυτό και έχει δημιουργήσει αίσθηση, ενώ τα βιβλία της πουλάνε χιλιάδες αντίτυπα. Υπέροχη πλοκή, υπέροχη γραφή, εξαιρετικά ατμοσφαιρικές περιγραφές (το βιβλίο το διαβάζω στο πρωτότυπο) υπέροχη ιστορία (η τρίτη και τελευταία της τριλογίας) περίεργη, σκοτεινή, αλλά και με πολύ φως… Γαλλία 1942. Ναζί. Αντίσταση. Παρτιζάνοι, Ένας μεγάλος έρωτας. Αλλά και ένα χειρόγραφο, φυλαγμένο από γενιά σε γενιά από το 300μΧ. Επτά απαγορευτικοί στίχοι, μια αιώνια πάλη ανάμεσα στο καλό και το κακό. Ένα χειρόγραφο που έχει τη δύναμη να αλλάξει την έκβαση του πολέμου. Το λατρεύω. Είμαι στη σελίδα 320 και δεν μπορώ να το αφήσω από τα χέρια μου..  “The bravest act of war is love…”

Και γυρνάω στο Βιβλίο Νο 1, το S.E.C.R.E.T. για το οποίο σας είπα να περιμένετε..

Το θέμα είναι ότι θα περιμένετε, λίγο περισσότερο από όσο νομίζετε. Και αν και είναι κάτι που δεν κάνω σχεδόν ποτέ, το post για το S.E.C.R.E.T. , θα το ανεβάσω απόψε το βράδυ. Θεωρώ ότι αυτά που θα σας γράψω δεν διαβάζονται πρωί.. Διαβάζονται βράδυ, ιδανικά με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι.. ίσως και ημίφως.. ίσως και με μια θάλασσα να σας «γλύφει» τα πόδια…. ή ό,τι θέλετε και φανταστείτε εσείς..

.