Eίναι περίεργες κάποιες φορές οι συγκυρίες… Κάνεις κάτι ή σκέφτεσαι κάτι και ξαφνικά τα πάντα, όλα τα γεγονότα τριγύρω, σε οδηγούν από μόνα τους, προς αυτή την κατεύθυνση. Και εκεί ξαφνικά αναρωτιέσαι, αν τελικά, υπάρχουν ή όχι συμπτώσεις, ή αν όλα, είναι κατά κάποιο τρόπο, προδιαγεγραμμένα…
Καταλάβατε όλες, ότι ουσιαστικά η εβδομάδα που μας πέρασε, ήθελα να είναι μια εβδομάδα αφιερωμένη στη γυναικεία δύναμη. Στη Ελληνική γυναικεία, δύναμη. Και στην περηφάνια. Και στην ιδέα αλλά και το γεγονός, ότι εμείς οι Ελληνίδες γυναίκες, έχουμε ψυχή, σθένος αλλά και ταλέντο. Και ελπίζω να το κατάφερα, με τη δική σας, βοήθεια.
Συνεχίζω:
Καθημερινά λαμβάνω κάποιες κλαδικές ψηφιακές εφημερίδες, από τις οποίες όταν έχω χρόνο ενημερώνομαι για τα τεκταινόμενα στον κλάδο μου. Χθες λοιπόν και ενώ όπως ξέρετε, σπάνια κάνω κάποιο post το βράδυ, διάβασα κάτι που με έκανε πολύ περήφανη και ήθελα άμεσα να το μοιραστώ μαζί σας, ειδικά αυτές τις μέρες. Για να δείτε, ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο και τίποτα δεν είναι τυχαίο και όταν κάποιος πραγματικά το αξίζει, νομοτελειακά, θα φτάσει εκεί που πρέπει. Το μόνο που χρειάζεται είναι να το πιστέψει και να δουλέψει γι’ αυτό.
Έμαθα λοιπόν, ότι η Ηρώ Αθανασίου, έλαβε τη θέση της Προέδρου και Διευθύνουσας Συμβούλου, της Ελαίς-Unilever Hellas -η Unilever, είναι μια από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες παγκοσμίως.
Θα μου πείτε, so what; Nα ένα ακόμα, corporate νέο, ευχάριστο μεν για το φύλο μας (μια γυναίκα, σε αυτή τη θέση..) αλλά μέχρι εκεί και να μην με έβαζε δηλαδή σε διαδικασία, να κάνω γι’ αυτό κάποιο ξεχωριστό post.
Αυτό όμως δεν ισχύει, γιατί είχα την τύχη να γνωρίσω σε πολλές περιπτώσεις αυτή τη γυναίκα από κοντά και μάλιστα να βρεθούμε και μαζί σε επαγγελματικά ταξίδια στο εξωτερικό. Και τη συμπάθησα απίστευτα και είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος και από πάνω μια κούκλα- και όπως θα θυμάστε αυτά που λέγαμε προχθές, πανέμορφη τόσο εξωτερικά, όσο (και αυτό είναι που μετράει) και εσωτερικά. Χαμηλών τόνων, προσηνής, ζεστή, γενναιόδωρη και ενθουσιώδης, αλλά με ένα απίστευτα δυνατό μυαλό και μια δύναμη που την έκανε για τρία χρόνια, να κρατά τη θέση της Αντιπροέδρου Unilever Food Solutions για την Κεντρική & Νότια Ευρώπη και την Νότια Αμερική, με έδρα την Ολλανδία- μια από τις δυο γυναίκες παγκοσμίως, που κατείχε αυτή τη θέση. Και είναι…. ΕΛΛΗΝΙΔΑ!
Διαβάζοντας αυτό το νέο, μου ήρθε στο μυαλό, μια συζήτηση που είχα με μια αγαπημένη μου φίλη τις προάλλες. Με ρώτησε: «Τζούλια μου, εσύ, που μπορείς τόσο εύκολα να φύγεις και να πας να ζήσεις στο Λονδίνο, γιατί δεν το κάνεις; Tην κοίταξα και της απάντησα «Είναι μια πολύ καλή λύση και τη σκέφτομαι συχνά- ειδικά τώρα τελευταία με τα διάφορα γεγονότα..- αλλά δεν είναι η μόνη λύση. Όλες εμείς, που αγαπάμε αυτή τη χώρα, που σε αυτή τη χώρα, έχουμε επενδύσει ζωές, που σε αυτή τη χώρα ζουν οι αγαπημένοι μας φίλοι, η οικογένεια μας, μπορούμε επίσης, να μείνουμε, να παλέψουμε και να δεις, στο τέλος θα τα πάμε καλά. Αρκεί να δω, ότι ξεχωρίζει η ήρα, από το σιτάρι. Αρκεί να δω, ότι αυτοί που πραγματικά αξίζουν, επιτέλους θα λάμψουν και στο εξωτερικό και στη πατρίδα τους.»
Και δεν συμφωνείτε, ότι αυτή την εβδομάδα, βγήκα αρκετές φορές, σωστή; (και που να δείτε, την Δευτέρα…)
Καλησπερα Αγαπημενη!!!
Συμφωνω μαζι σου και χαιρομαι διπλα!!Εστω και κατω απο αντιξοες
οικονομικες/κοινωνικες/πολιτικες συνθηκες παντα θα ξεχωριζουν
οι ανθρωποι που δουλευουν και το αξιζουν πραγματικα!Μπορει να
μην γινεται γρηγορα αλλα καποια στιγμη ανταμοιβεσαι.
Και οπως λεω παντα”οταν θελεις κατι πολυ το συμπαν συνωμοτει
και στο φερνει!!”
Δεν ξέρω αν θα μπορούσα ποτέ να ζήσω σε άλλη χώρα και πως θα ρθουν τα πράγματα στη ζωή μου γιατί δεν είμαι μόνη μου έχω να σκεφτώ και το καλό των παιδιών μου αλλά πιστεύω ότι η φυγή δεν είναι η μοναδική λύση . Παντού γύρω μου βλέπω ανθρώπους που παλεύουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να ξεπεράσουν τις δυσκολίες της καθημερινότητάς τους. Εδώ στην επαρχία είναι και διαφορετικά τα πράγματα απ’ότι στην Αθήνα. Οι καιροί είναι δύσκολοι αλλά είμαι αρκετά αισιόδοξη και πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα αλλάξουν τα πράγματα και θα ορθοποδήσουμε ξανά.Λαμπρό παράδειγμα η κ. Αθανασίου μπράβο της…
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΗΡΩ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΤΗΣ !! ΕΙΝΑΙ ΛΑΜΠΡΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΊΜΑΣΤΕ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ !!
Τζα!!!Καλησπέρα.Πολύ ωραία και συγκινητικά λόγια Τζούλια.Θα συμφωνήσω μαζί σου,δεν χρειάζεται να φεύγουμε μακριά από τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζουμε.Είμαι αισιόδοξη ότι όλα καλά θα μας πάνε.Τα συγχαρητήριά μου στην κα Αθανασίου 😀
Τελικά αυτοί που αξίζουν, ξεχωρίζουν… Πολλά συγχαρητήρια στην κα. Αθανασίου! Μπορεί οι καταστάσεις που ζούμε να είναι δύσκολες (και για πολλούς δυσκολότερες), αλλά πρέπει να μείνουμε αισιόδοξοι και να παλέψουμε για ένα καλύτερο μέλλον! Καλό βράδυ αγαπημένες μου! 🙂
Αισιοδοξια παιδια!Αισιοδοξια γιατι αλλιως χανομαστε!
Καλημέρα Τζούλια!Τι ευχάριστη έκπληξη ήταν αυτή!Όταν εμφανίζεσαι ξαφνικά,πάντα έχεις να προσθέσεις κτ σημαντικό,κ συνήθως είναι κτ που σε άγγιξε βαθιά.Ναι, σίγουρα αποτελεί πολύ σπουδαία διάκριση η θέση της κ. Αθανασίου.Επιπλέον, καταδεικνύει τη δύναμη κάποιων ανθρώπων κ κυρίως την ψυχική τους ισορροπία ώστε να ανταπεξέλθουν σε τόσο υψηλές απαιτήσεις.
Τέλος,ποιος να φύγει -ενόσω έχει ακόμα δουλεια-απ’αυτήν την πανέμορφη χώρα;
Καλημέρα! Πολύ συγκινήθηκα από τα λόγια σου Τζούλια… Είμαι κι εγώ της άποψης ότι ο “καλός” δεν χάνεται. Συνεχίζουμε να προσπαθούμε για το καλό αυτού του τόπου, όπως κι αν το εκλαμβάνει ο καθένας αυτό!
Mπράβο στην Ηρώ Αθανασίου και μπράβο σε όσους μένουν κ επιμένουν στην Ελλάδα μας προσπαθώντας για ένα καλύτερο μέλλον!
Εγώ λοιπόν,σαν δημόσιος υπάλληλος και δη εκπαιδευτικός σας λέω ότι όσο κι αν δουλεύεις στο σχολείο,όσο κι αν αξίζεις,με μια υπογραφή φεύγεις γιατί δεν μπήκες με μέσο και γιατί δεν έχεις κάποιον να σε υποστηρίξει,κοινώς γλύψιμο.΄Οσο για το εξωτερικό,η Ευρώπη που τόσο μας αγαπάει,προωθεί να χρειάζονται βίζα οι ΄Ελληνες για να κινηθούν στις χώρες του Βορρά,μια και δεν θέλουν άλλους μετανάστες!!