To Rome with love. Σήμερα, πάμε ταξιδάκι.

Δευτέρα είναι, αλλά εγώ αρνούμαι να την κάνω «τσαγκαροδευτέρα» γι’ αυτό λέω να σας πάω σήμερα, ένα ταξιδάκι στη Ρώμη. Δηλαδή για να είμαι  ειλικρινής, δεν θα σας πάω εγώ το ταξιδάκι, θα μας πάει η αγαπημένη μας Nektaria, η οποία βρέθηκε πρόσφατα στην Αιώνια Πόλη και όπως πάντα δεν ξέχασε τις φίλες της.

(νομίζω θα πρέπει να γίνει η επίσημη travel editor του bb, δεν συμφωνείτε; Εγώ της το έχω ήδη προτείνει.)

Roma, Roma.. το υπαίθριο Μουσείο χωρίς σκεπή, La citta eterna… Αλλά να σας πω κάτι; Εγώ δεν θα πω κάτι άλλο, θα αφήσω τη Νεκταρία, να μας τα πει:

Αγαπημένες μου,

Μου είχε ζητήσει πριν λίγο καιρό η Τζούλια φθινοπωρινές φωτογραφίες από Γκέτεμποργκ. Πριν από αυτό όμως, κι επειδή είμαστε ακόμη στο Σεπτέμβρη, λέω να σας πάω πρώτα μια βόλτα αλλού…Μια βόλτα από Ρώμη! “Roma, non basta una vita”-Ρώμη, μια ζωή δε φτάνει, λένε, και πώς να φτάσει για μια πόλη κυριολεκτικά βουτηγμένη σε ιστορία, τέχνη, γεύσεις και εκπλήξεις, μια πόλη που προκαλεί και ικανοποιεί όλες τις αισθήσεις, οπότε μέσα σε μια ολιγοήμερη πρώτη μου γνωριμία μαζί της προσπάθησα, όσο γινόταν, να αφουγκραστώ και να απολαύσω λίγη από τη μαγεία της.

Συμβουλεύτηκα πριν φύγω και τη Στελλίτσα μας, που ήξερα πόσο αγαπά την Ιταλία, για έξτρα προτάσεις, και μ΄έναν οδηγό στο χέρι, μεγάλη λαχτάρα στην ψυχή για ένα μικρό διάλειμμα από την καθημερινότητα που κάπως είχε αρχίσει να με βαραίνει, και άνετα παπούτσια στα πόδια καθώς περπάτησα πολλά, πάρα πολλά χιλιόμετρα στα χαώδη σοκάκια της Ρώμης, ”βούτηξα” στην ομορφιά αυτής της πόλης…Και, εννοείται, έβγαλα φωτογραφίες. Που όμως, νομίζω, αδικούν  τόσο πολύ την πραγματικότητα…

Γιατί πώς να δείξει ή να περιγράψει κανείς αυτή την αίσθηση που σε πλημμυρίζει σαν βρίσκεσαι κάτω από την αδιανόητης ομορφιάς δημιουργία-κατόρθωμα του Μικελάντζελο στο θόλο της Καπέλα Σιστίνα, τα συναισθήματα μπροστά στην αυθεντική πολυαγαπημένη ‘‘Σχολή των Αθηνών” του Ραφαήλ, το δέος αντικρύζοντας το θόλο στο Πάνθεον, την καθηλωτική θέα που κερδίζεις ανεβαίνοντας την κλειστοφοβική σκάλα ως την κορυφή του Καθεδρικού του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό, τα κύματα θαυμασμού μπροστά στα εκπληκτικής λεπτομέρειας και ομορφιάς αγάλματα του Μπερνίνι στη Galleria Borghese, και τη μοναδική τεχνική στους πίνακες του Καραβάτζιο…αλλά και αυτή την ασύγκριτη γεύση ενός gelato, του καλύτερου παγωτού ever, τη γεύση ενός αυθεντικού τιραμισού, ενός τέλειου εσπρέσσο, την μυρωδιά της πίτσας που ψήνεται και σε ξεμυαλίζει…όλα αυτά, πώς να χωρέσουν άραγε σε λέξεις και εικόνες;

Παρ’ όλα αυτά, ορίστε μερικές φωτογραφίες!

Το επιβλητικό Κολοσσαίο

Το αγαπημένο μου Elefantino του Bernini στην Piazza de la Minerva, με το Πάνθεον στο βάθος

…που,  κάτω απ’το φως του φεγγαριού , λες κι αφηγείται τους αιώνες ιστορίας στους οποίους έχει σταθεί μάρτυρας

.

τι δέος μόλις διασχίζεις για πρώτη φορά την πόρτα της εισόδου και αντικρύζεις τον τόσο τέλεια κατασκευασμένο θόλο του, με το occulus, την μοναδική πηγή φωτός στο κτίριο -δέος που καμιά φωτογραφία και καμιά περιγραφή δε μπορεί να αντικαταστήσει!

Η Βασιλική του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό

…και η πανοραμική θέα από την κορυφή του τρούλου

Στο προαύλιο των Μουσείων του Βατικανού

να ένας μονάχα από τους ”θησαυρούς” που κρύβουν, η ”Σχολή των Αθηνών”

Galleria Borghese, απαραίτητη στάση!

”Απόλλων και Δάφνη” , απίστευτο το πώς ένα γλυπτό μπορεί και απεικονίζει τόση δράση,  κι αιχμαλωτίζει τη στιγμή που η νεαρή Δάφνη μεταμορφώνεται σε ακίνητο δέντρο, οι άκρες των μαλλιών της γίνονται φύλλα και τα δάχτυλα των ποδιών της ρίζες…

”Η απαγωγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα”

Il Vittoriano

Η περιβόητη Piazza Navona, γεμάτη ζωή, καλλιτέχνες, κόσμο που μαζεύεται γύρω τους και τους  θαυμάζει, κόσμο που απολαμβάνει το βουητό των συντριβανιών καθισμένος δίπλα τους, κόσμο που απλώς περπατά και χαζεύει…

Ρομαντική, μοναδική Ρώμη…

Και μπορεί να ατύχησα και να πέτυχα την Fontana di Trevi κλειστή λόγω συντήρησης (την οποία μάλιστα χρηματοδοτεί ο οίκος Fendi)

αλλά έστω και χωρίς να ρίξω το καθιερωμένο νόμισμα, έδωσα την υπόσχεση της επιστροφής στη Ρώμη που με μάγεψε!

Σας φιλώ,

Νεκταρία

Μετά από αυτά που μας έγραψε η Νεκταρία, έτσι όπως “επικοινώνησε” μαζί μας  και με τον τρόπο που πρώτα απ’ όλα μας σκέφτηκε και μετά, μας «πήρε» μαζί της και επειδή πάλι κάπως συγκινήθηκα (πρέπει να το δω αυτό, διότι έχω γίνει εντελώς γραφική, δεν το συζητώ- άφήστε που φοβάμαι ότι μπορεί να είναι και της ηλικίας.. ξέρετε αυτές οι ηλικιωμένες, που όλο κάτι θυμούνται, όλο μυξοκλαίνε ό, τι και να δουν) θα κλείσω λέγοντας ότι Δευτέρα ξε- Δευτέρα, κανένας δε μπορεί να μας απαγορεύσει, από το να ξεκινήσει η εβδομάδα μας, με εκπληκτική ομορφιά, τέχνη, κουλτούρα, χρώματα, συναίσθημα, ταξίδια και  τραγούδια και δη Ιταλικά (και με κανέναν ωραίο Ιταλό, να ξεκινούσε η εβδομάδα, δεν θα ήταν κι’ άσχημα εδώ που τα λέμε, αλλά η αλήθεια είναι  ότι ακόμα πιο τυχερές είμαστε και περισσότερο μη σας πω, διότι έχουμε η μια την άλλη). Τραγουδήστε. Και με δυνατή φωνή, παρακαλώ. Και κορώνες.

Buon Giorno Italia

Buon Giorno, Nektaria.

Ουσιαστικά, αυτή η ανταπόκριση και αυτές οι φωτογραφίες, νομίζω ότι ήταν το δώρο μας, το δώρο στο bb από τη Νεκταρία. Διότι το Σάββατο, ήταν 27 Σεπτεμβρίου. Και το bb έγινε 5 ετών (!).Κάποιες (απίστευτες) από εσάς, το θυμηθήκατε και μου στείλατε ευχές και με αφήσατε άναυδη. Εγώ να πω, ότι τέσσερις από εμάς, εγώ, η Stella, οι δύο αγαπημένες Ιωάννες και η Μαρία από το Λονδίνο μέσω Skype το γιορτάσαμε λίγο, το Σάββατο το βράδυ, σπίτι μου. Όπου βέβαια, η βασική κουβέντα της βραδιάς, ήσασταν εσείς. Θα ευχηθώ, του χρόνου, να μην ήμαστε τέσσερις. Να είμαστε πολύ περισσότερες. Να είμαστε ίσως όλες. Να το ευχηθείτε και εσείς, αν θέλετε.

Α! Αυτή την περασμένη  εβδομάδα, είχαμε άλλη μια μικρή ανταπόκριση. Αυτή τη φορά, από την πανέμορφη Αυστρία, το Graz και τον παράδεισο των shopping maniacs το Kastner & Ohler, Paradeishof.  Μας την έστειλε, το άλλο αγαπημένο bb girl, η Sheena που βρέθηκε εκεί πρόσφατα!

Αγαπημένα, bb girls.