Αφιέρωμα: Άγιος Βαλεντίνος

Είτε σας αρέσει η συγκεκριμένη μέρα, είτε όχι, είτε θέλετε να τη γιορτάσετε, είτε όχι, είτε έχετε λόγο να την γιορτάσετε, είτε όχι, εμείς, όπως ξέρετε, αφορμή ζητάμε. Ξέρω ότι πολλοί και πολλές πιστεύουν ότι αυτή η μέρα δεν είναι τίποτε άλλο από άλλος ένας τρόπος, «δικαιολογημένης» υπέρ- κατανάλωσης και μάλλον δίκιο έχουν.

Από την άλλη, ποια ακριβώς γιορτή πλέον, τουλάχιστον στον δικό μας Δυτικό Πολιτισμό, δεν περιστρέφεται γύρω από την κατανάλωση, είτε με «υπέρ» μπροστά, είτε χωρίς;

Τα Χριστούγεννα; Εντάξει, ούτε συζήτηση. Τι να λέμε τώρα… άστο…  να τα δώρα (ακόμα και γα τα παιδάκια της πολυκατοικίας- έλα μωρέ, να, ένα μικρούλι, δωράκι…), τα πάρτι, τα ρεβεγιόν, τα συνολάκια, το μακιγιάζ, τα τραπέζια, ο Άγιος Βασίλης, το jingle bells, jingle bells, jingle all the way και κατά τις 10 Ιανουαρίου, κλαίμε όλοι μαζί, για να δούμε πως θα βγει ο μήνας, all the way μεν, αλλά χωρίς, jingle, δε.

Το Πάσχα; Εδώ και αν δεν χωράει συζήτηση, ειδικά μάλιστα, όσο αφορά εμάς τους Έλληνες. Βαφτιστήρια, ρούχα, παπούτσια, λαμπάδες, σοκολατένια αυγά, δώρα, τόσα πολλά σχεδόν τα ίδια, ή σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμα και περισσότερα από τα Χριστούγεννα, για να μη μιλήσω καν, για το Πασχαλινό τραπέζι, με τους είκοσι-τριάντα καλεσμένους και τα δυο-τρία αρνάκια/ κατσικάκια. Αυτό, από μόνο του σε κάποιες περιπτώσεις, έχει ρίξει έξω, όλο τον προϋπολογισμό του μήνα. (αυτά βλέπουν και παρά- έξω και άντε μετά να εξηγούμε εμείς, δεν λέω κάτι άλλο, ο νοών νοείτω)

Mήπως θέλετε να φτάσω στον Δεκαπενταύγουστο; Άκρως θρησκευτική εορτή, όπου κανονικά, 40 μέρες πριν (όπως βεβαίως αυτό ισχύει και για τα Χριστούγεννα και για το Πάσχα) οι πολύ «πιστοί» νηστεύουν και ούτε συζήτηση για γλέντια και χαχαχούχα. Για σκεφτείτε τώρα, τι ακριβώς κάνει η συντριπτική μας, πλειοψηφία, 40 μέρες πριν τον Δεκαπεντάγουστο. Και ανήμερα. Και 15 μέρες μετά. Μάλιστα. Ξοδεύει τα λεφτά που μάζευε όλο το χρόνο, σε διακοπές, γλέντια και λίγες ακόμα διακοπές και χαχαχούχα.

Άρα, μην ακούω σαχλαμάρες, ότι ΕΙΔΙΚΑ η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, υπάρχει μόνο για λόγους καταναλωτισμού. Διότι, οι άλλες, γιατί ακριβώς υπάρχουν; Για θρησκευτική κατάνυξη; Αυτός ο φουκαράς, ο πιο λιτός είναι. Μια μέρα κρατάει όλη κι’ όλη και δε ζητάει και πολλά.

Να σας πω την αλήθεια, δεν αντέχω ούτε για αστείο τους άντρες, που περίπου δέκα, δεκαπέντε μέρες πριν τις 14 Φεβρουαρίου, αρχίζουν αυτή τη «σοβαρή» συζήτηση, του στυλ «αγάπη μου, δεν μου αρέσει καθόλου αυτή η  γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου» και «πόσο σαχλή είναι» και «εμείς αγάπη μου γιορτάζουμε κάθε μέρα» και «δεν θα μας πει ο «Δυτικός» τι θα κάνουμε» (γιατί βλέπεις τα Χριστούγεννα και το Πάσχα είναι ελληνικό μόνο φαινόμενο) κλπ κλπ κλπ.  Και όλα αυτά, γιατί; Tι φοβούνται; Ότι θα πρέπει να αγοράσουν κανά Canary Diamond από τα Tiffany’s;

Μάλιστα! Αν ήταν εκατομμυριούχοι, αυτό θα θέλαμε, διότι εξ’ άλλου αυτό και μας αξίζει, αλλά επειδή οι εκατομμυριούχοι δεν φυτρώνουν στα δέντρα, ένα όμορφο μπουκέτο λουλούδια και ένα ωραίο δείπνο, κάτω από το φως των κεριών, για την αγαπημένη τους, ε, δεν θα τους «ρίξει» και έξω. Ακόμα και αν το φαγητό ετοιμαστεί στη μικρή τους κουζίνα και τα λουλούδια, είναι αγριολούλουδα από το κοντινό πάρκο.

Το ίδιο όμως ακριβώς, ισχύει και για μας. Επίσης, δεν αντέχω και τις γυναίκες, που μειώνουν την γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου. Ok, λουλούδια μπορεί να μην ταιριάζουν σε έναν άντρα (που κάποιοι, αλήθεια σας λέω, τα εκτιμούν πάρα πολύ) αλλά ταιριάζει μια κάρτα με όμορφα λόγια που να τα νιώθουμε. Ένα ξεχωριστό άρωμα (ας πάει και το παλιάμπελο, ας είναι και Tom Ford). Ένα κάπως alternative«αφροδισιακό» δείπνο. Ένα δίωρο σε ένα spa (και οι άντρες τρελαίνονται για μασάζ  και αυτοί κουράζονται και θέλουν να χαλαρώσουν)

Sorry, αλλά αυτοί και αυτές, που αρχίζουν την γκρίνια με το που πλησιάζει του Αγίου Βαλεντίνου, απλά μου φαίνονται «τσιγκούνηδες» και το χειρότερο, όχι μόνο οικονομικά. Συναισθηματικά. Δεν «τσιμπάνε» λίγο παραπάνω το συναίσθημα. Αυτό που νιώθουν, το κρατάνε σφικτά στην «τσεπούλα» τους. Σκασίλα τους, να το μοιραστούν και δυστυχώς, μάλλον δεν μπορούν κιόλας. Και αυτό, είναι μακράν, το χειρότερο είδος «τσιγγουνιάς». Γιατί αυτή, είναι η «τσιγγουνιά» της ψυχής. (πραγματικά, δεν έχω χειρότερο από αυτό το ελάττωμα, οικονομικά και συναισθηματικά, ειδικά όσο αφορά ερωτικές σχέσεις. Πάει κολλητά, με τον /την μαμάκια)

Τέλος πάντων, αυτή είναι η δική μου άποψη και φυσικά δεν χρειάζεται να συμφωνήσετε μαζί μου.

Απλά, ίσως η άποψή μου, έχει να κάνει και με τον μπαμπά μου. Με αυτό που μεγαλώνεις, αυτό και σου μένει. Και εγώ και η μαμά μου, κάθε 14 Φεβρουαρίου μέχρι και σήμερα, περιμένουμε και έχουμε πάντα την ανθοδέσμη μας. Η δική της με κόκκινα τριαντάφυλλα (full on, έρωτας) και η δική μου με λευκά (full on, αγνή αγάπη). Γιατί εκείνος, δεν το ξεχνάει. Και μαζί του, δεν το ξεχνάω και εγώ.

Πάντως, όπως έγραψα και στην αρχή, αφορμή ζητάμε για να περάσουμε καλά, να διασκεδάσουμε και να μοιραστούμε. Με εσάς φυσικά, με ποιον άλλον; Ακόμα και όταν διαφωνούμε, καλά περνάμε (μη σας πω και καλύτερα, τώρα που το σκέφτομαι)

Αλλά, εδώ που τα λέμε, δεν είναι ωραίο, μέσα στο κρύο και το καταχείμωνο, να «ανεβάσουμε» λίγο τη θερμοκρασία, εδώ μέσα;

Γιατί,  ω ναι, θα την ανεβάσουμε.. Θα την ανεβάσουμε.. Τώρα πόσο, θα την ανεβάσουμε, θα δούμε. Θα εξαρτηθεί και από εσάς. Πάντως όλο το teamτου bb &more, έχει ας πούμε.. (όχι, όχι, άγριες…) ας πούμε… «πονηρές», διαθέσεις.

Η Ιωάννα, η Stella, η MariaA, η Thenia, η ElizaBBeth, η Nektaria και βεβαίως ο Κωνσταντίνος «μαγειρεύουν», για τον Άγιο Βαλεντίνο. Και μαζί, θα δούμε, τις «συνταγές» τους. Ιδέες για δώρα, ρούχα, εσώρουχα, μακιγιάζ, αρώματα, βιβλία, ταξίδια, προορισμοί, από μια άλλη, πιο ας πούμε, ερωτική οπτική γωνία.

Προσδεθείτε κυρίες μου. You’re in, for the ride. Αυτή την εβδομάδα, θα προσγειωθείτε σε ένα άλλο bb.

Σε ένα bb, and more…… Valentine.

( το συγκεκριμένο τραγούδι, έχει πάρει το δρόμο του, για συγκεκριμένο post. Αλλά δεν αντέξαμε.. Θέλαμε να το ακούσετε και σήμερα.. θα το ξαναβάλουμε όμως… Touching my private parts.... ναι, ναι, ok, θα τα ξαναπούμε αν δεν μας “κλείσει” το…. πως το λένε;)

Private thoughts.