Ήταν το 1911, όταν η 8η Μαρτίου ανακηρύχτηκε Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας για να γιορτάσει την οικονομική, πολιτική και οικονομική άνοδο των γυναικών στις αρχές του περασμένου αιώνα. Πρωτοπόρες σε αυτό, οι σουφραζέτες (η λέξη προέρχεται από την γαλλική suffrage-δικαίωμα ψήφου) που πάλεψαν με νύχια και με δόντια και σε πολλές περιπτώσεις, θυσιάζοντας και την ίδια τους την ζωή, προκειμένου οι γυναίκες όλου του κόσμου να έχουν το δικαίωμα ψήφου.
Αυτή η μέρα αποτίνει φόρο τιμής στην προσπάθειά τους για ουσιαστική ισότητα σε όλες τις εκφάνσεις της θηλυκής τους υπόστασης και δεν είναι τυχαίο ότι σε κάποιες χώρες όπως η Ρωσία, η Κίνα, η Βουλγαρία και το Βιετνάμ, η παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας είναι Εθνική Εορτή. Εκείνες πριν από 100 χρόνια άνοιξαν τον δρόμο σε μας για να μπορούμε σήμερα να διεκδικούμε ίσες ευκαιρίες στην παιδεία, την εργασία, την πολιτική. Να διεκδικούμε έγραψα, διότι δυστυχώς σε πάρα πολλούς τομείς, ακόμα διεκδικούμε και δεν λαμβάνουμε.
Και όχι μόνο αυτό. Εμείς οι κόρες, οι φοιτήτριες, οι εργάτριες, οι επιστήμονες, οι σκληρά εργαζόμενες, οι σύντροφοι, οι σύζυγοι, οι μητέρες, εμείς η σταθερή και ήρεμη κινητήριος δύναμη αυτού του πλανήτη, εξακολουθούμε 100 χρόνια μετά να πέφτουμε (τις περισσότερες φορές σιωπηλά) θύματα καθημερινής οικογενειακής βίας. Και όχι όπως ίσως φαντάζεστε μόνο σε «υπανάπτυκτες» χώρες. Η βία κατά των γυναικών είναι σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα ακόμα και στις «προηγμένες» Δυτικές όπου τα στοιχεία δείχνουν ότι μια στις τρεις γυναίκες γίνεται θύμα βίας σε κάποια από τις μορφές της. Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά και μιλάνε από μόνα τους
Και υπάρχουν και χειρότερα: Σήμερα το 2015, υπάρχουν χώρες όπου οι γυναίκες δεν έχουν παραπάνω αξία από ένα ζώο, πωλούνται, αγοράζονται, κακοποιούνται, λιθοβολούνται και δολοφονούνται ακόμα, αφού ο πατέρας, ο αδερφός, ο σύζυγος έχουν το δικαίωμα ακόμα και να πάρουν τη ζωή τους, αν θεωρήσουν ότι προσβληθεί η «τιμή» τους, χωρίς καμία παρέμβαση από το κράτος, χωρίς κανένας νόμος να τις προστατεύει.
Διάβασα απίστευτα διαμάντια χθες και σήμερα «Η Μέρα της Γυναίκας είναι για να βγαίνουμε γυναίκες και να το γλεντάμε». «Τη Μέρα της Γυναίκας είναι για να μας φέρνουν λουλούδια» «Η Μέρα της Γυναίκας δεν έχει λόγο ύπαρξης αν δεν έχεις … άντρα…» «Βαριέμαι να γιορτάζω τη Μέρα της Γυναίκας, εγώ γιορτάζω κάθε μέρα»
Λυπάμαι που το λέω, αλλά σήμερα ως γυναίκα και μετά από όλα αυτά που διάβασα, είναι από τις μέρες που θέλω να κρυφτώ.
μακάρι να ήταν γιορτή για όλες…
και για αυτές που και σήμερα το βράδυ θα ανεχθούν οποιαδήποτε καταπίεση,ψυχολογική,συναισθηματική,πνευματική,θρησκευτική…
απλά επειδή είναι γυναίκες…
Πόσα έχουν να γίνουν ακόμα για τα δικαιώματα των γυναικών!Αυτή τη δεδομένη στιγμή,οι γυναίκες θεωρούνται κατώτερες από τους άνδρες σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους.Ακόμα κ στο δυτικό τρόπο ζωής,όχι μόνο εκεί που η γυναίκα υπολογίζεται ως ζώο,there’s a long way to go……
Για όλες μας το αφιερώνω (First Be a Woman)-Gloria Gaynor https://www.youtube.com/watch?v=ziv5kYb8aCo&feature=youtu.be
Τζα!!!Καλησπέρα bb.Υπέροχο κείμενο Τζούλια.Νομίζω έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.Συγκλονιστικό το σχόλιό σου αγαπημένη μου @Jazzy νομίζω περιγράφει απόλυτα το mood της ημέρας.
Μουτς και αγκαΛίτσα