Αστρολογία: Πρωτομαγιά, Πανάρχαια γιορτή, ζωής και γονιμότητας.

Κάτι βραδιές σαν κι αυτή, που έξω μυρίζει νυχτερινά το όργιο της άνοιξης, ειλικρινά χαίρομαι πολύ που είμαι μαζί με όλες εσάς, τις Άλλες Γυναίκες – έστω και πίσω από το φως μιας οθόνης.Έξω, το φεγγάρι γεμίζει οδεύοντας προς το Σκορπιό (κάτι που θα συζητήσουμε τη Δευτέρα, ανήμερα αυτής της τόσο σημαντικής πανσελήνου που θα κλείσει συναισθηματικούς, ερωτικούς και σεξουαλικούς κύκλους που ξεκίνησαν το Νοέμβριο του 2013…)

Kαι δε θα μπορούσα να έχω καλύτερη παρέα από το φεγγάρι κι από σας, για να διηγηθώ αρχαία παραμύθια.

Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν, όταν οι άνθρωποι ήταν ακόμα παιδιά της Φύσης και ζούσαν σύμφωνα με τους χθόνιους βιορυθμούς, τις παλίρροιες των νερών και τους κύκλους των άστρων, η μόνη λογική θεότητα για να λατρευτεί δεν ήταν άλλη από την ίδια τη Φύση. Στην καρδιά των ανθρώπων πήρε μορφή, λοιπόν, μια Θεά. Η Θεά. Θηλυκή, παντοδύναμη, αιώνια.

Σε αέναο ταίριασμα με το φεγγάρι – το νυχτερινό σύντροφο που έμαθαν να παρατηρούν στον ουρανό- η Φύση έμοιαζε να γεννιέται και να αναγεννιέται συνεχώς, εσαεί Παρθένα. Ανεξερεύνητη, απλησίαστη, άσπιλη. Η μορφή αυτή ταυτίστηκε με τη Νέα Σελήνη, και με θεότητες νέες και παρθενικές, όπως η Άρτεμη των δασών.

Ικανή για δύναμη, γέννα και θρέψη, ικανή να γεννήσει και να ταϊσει τα πάντα, στοργική και προνοητική, Μητρική σαν τη Δήμητρα και βασιλική σαν την Ήρα, φωτιζόταν από τη γεμάτη πανσέληνο – τόσο όμοια με τις ολοστρόγγυλες κοιλιές των εγκύων λίγο πριν γεννήσουν! Και μετά, με τη σοφία των γηρατειών και την παντοδυναμία εκείνης που έχει σκοντάψει και πέσει τόσες φορές που πλέον βαδίζει με άνεση και στο βαθύτερο σκοτάδι, φαντάστηκαν τη Γερόντισσα. Σοφή, απόκρυφη και άπειρα τρομακτική, αρχόντισσα των γρίφων, φύλακας των τρίστρατων, ιέρεια της μαγείας και του σκοταδιού, προπομπός στο ταξίδι στον Κάτω Κόσμο όπως η μαύρη Εκάτη.

Η Φύση, θεοποιήθηκε. Ο άνθρωπος ταύτισε μαζί της την ύπαρξή του, την επιβίωσή του, την ανάγκη του για φως, για ζωή, για ελπίδα, το φόβο του για το σκοτάδι και για το άγνωστο. Και δημιούργησε, μελετώντας με άπειρη προσοχή και παρατηρητικότητα, μία σειρά μεγάλων Γιορτών – οκτώ στον αριθμό. Έναν Κύκλο Φωτός, Εξέλιξης, Ζωής αλλά και Θανάτου.

Η Πρωτομαγιά είναι μία από αυτές τις ημερομηνίες.

Γιορτάζεται με εξέχοντα τρόπο σε όλους τους πολιτισμούς ανά τους αιώνες, μιας και παντού λατρευόταν η Θεά σε μία μακάρια μητριαρχική ευδαιμονία. Από τη Φρέγια, Νορβηγική θεά της ομορφιάς και του έρωτα, μέχρι την Κάλι, τη θεά του θανάτου στην Ινδία, η Θεά θα έδινε αδελφούς και αδελφές σε κάθε ανθρώπινο πλάσμα και θα προστάτευε τα παιδιά της.

Η ημερομηνία αυτή, στην καρδιά της άνοιξης ακόμα και για τα βορειότερα κλίματα, δεν μπορούσε λοιπόν παρά να κριθεί η ιδανική για να σημανθεί η ερωτική αφύπνιση της Θεάς. Η στιγμή που η Θεά παύει να είναι παρθένα, κορίτσι, παύει να είναι Άρτεμη.

Το όνομα Άρτεμις προέρχεται από την αρχαιοελληνική λέξη «άρτιος» – ολόκληρος, πλήρης, αυτός που δεν του λείπει κανένα κομμάτι, που δεν έχει τμηθεί, που δεν έχει μοιραστεί τον εαυτό του. Η ολόκληρη, ανέγγιχτη και αυτάρκης Παρθένα Θεά.

Τη βράδιά της παραμονής της Πρωτομαγιάς κι ως το βράδυ της Γιορτής, η Θεά γνωρίζει τον έρωτα, και αποφασίζει να μοιραστεί τον Εαυτό της με τον θεϊκό εραστή της: σε άλλους πολιτισμούς ακούει στο όνομα Άδωνις και είναι θνητός, για άλλες κουλτούρες δεν είναι παρά ο ζωοδότης Ήλιος, ή ακόμα κι ένας θεϊκός αδελφός και μετέπειτα σύζυγος, όπως ο Όσιρις με την Ίσιδα, ή, στους θρύλους των ανθρώπων, ο Αρθούρος του Κάμελοτ και η ετεροθαλής αδελφή του, Μοριγκάν.

Η Θεά ερωτεύεται – κι η δύναμη του Έρωτά της είναι τεράστια. Κάνει τη Γη να ανθίζει, να γονιμοποιείται, να ζει.

Τη βραδιά αυτή, τελείται ο Ιερός Γάμος.

Κατά τη διάρκεια αυτού του βαθύτατα παγανιστικού δρώμενου, ένα αρχικά ζευγάρι (κάποια Ιέρεια κι ένας πολεμιστής, ένα τυχαίο έφηβο ζευγάρι σε κάποιο χωριό, η ομορφότερη κοπέλα κι ο δυνατότερος νεαρός και ούτω καθεξής) θα έκαναν, ίσως και για πρώτη φορά, έρωτα τελετουργικό, ακολουθώντας μία πανάρχαια μυστικιστική τελετή, έτσι ώστε να «δείξουν» στη γη και τη φύση τι να κάνει, και πώς!

Οι σκοτεινοί, χειμερινοί δαίμονες και φόβοι ξορκίζονταν με φωτιές που ανάβονταν παντού στο ύπαιθρο, γιορτάζοντας την άνοιξη και τη ζωή, τη γέννηση και τον έρωτα. Οι χωρικοί πηδούσαν τις φωτιές, τραγουδούσαν, έπαιζαν μουσική και διασκέδαζαν πίνοντας, γελώντας και κάνοντας έρωτα άκριτα, δίχως αναστολές ή κοινωνικοοικογενειακούς φραγμούς ως τα ξημερώματα της Πρωτομαγιάς. Κανείς δεν ήταν απρόσιτος ή απαγορευμένος, ακόμα κι αν ήταν συγγενής πρώτου βαθμού ή ήδη παντρεμένος – η Θεά πρόσφερε την ευτυχισμένη ελευθερία του έρωτα και της χαράς σε όλους, για ένα βράδυ μέσα στην καρδιά της άνοιξης.

Κανείς δεν αναρωτιόταν για την πατρότητα ενός παιδιού που είχε συλληφθεί ένα τέτοιο βράδυ, μιας κι αντιμετωπιζόταν ως παιδί της Θεάς και του Συντρόφου της, από τον Ιερό Γάμο. Πριν ο χριστιανισμός δώσει στην παρθενία την αξία που της έδωσε, αυτό που πραγματικά είχε αξία ήταν η χαρά της ζωής (και, φυσικά, η ερωτική και σεξουαλική εμπειρία ήταν άκρως επιθυμητή και τονιζόταν στο έπακρο!) Το …γαϊτανάκι, είναι ένα έθιμο που κρατά από τότε, και απεικονίζει με τον πιο χαριτωμένο τρόπο αυτές τις ερωτικές εναλλαγές, όπως μπλέκονται οι κορδέλες του κι αυτοί κι αυτές που τις κρατούν.

Το μαγιάτικο στεφάνι επίσης, που η φήμη το θέλει να πλέκεται με ψιθυριστά ξόρκια και ερωτικής φύσης ευχές και καλέσματα, έχοντας κατά νου αυτόν με τον οποίο θέλεις να κοιμηθείς, είναι ένα υπέροχο έθιμο που κρατά από την αυγή των κοινωνιών των ανθρώπων.

Τέλος το περίφημο…μαγιόξυλο, δεν ήταν άλλο από ένα ξύλινο ομοίωμα ανδρικού μορίου, που περιφερόταν πανηγυρικά κι έπρεπε να το αγγίξουν για γούρι οι κοπέλες, εν τω μέσω πειραχτικών, προκλητικών τραγουδιών και στίχων. Φυσικά, ακολουθούσε όχι μόνο αφή αλλά και… επαφή κανονικότατη με τα πρόθυμα «μαγιόξυλα» των ξαναμμένων από το κρασί και τη γιορτή ανδρών.

Έτσι, φροντίστε να γιορτάσετε τη φετινή Πρωτομαγιά όπως της αρμόζει.

Ελάτε σε επαφή με τη φύση – μπορεί να κινδυνεύουμε να μας μαζέψουν οι κυριούληδες με τις άσπρες μπλούζες αν ξεχυθούμε σαν τις μαινάδες στα λιβάδια λατρεύοντας ξύλινους φαλλούς, αλλά μία ρομαντική εκδρομή στη φύση δεν έκανε ποτέ κακό σε κανένα ειδύλλιο!

Πλέξτε μόνες σας το στεφάνι σας, και σκεφτείτε εκείνον που ούτως ή άλλως σκέπτεστε συνέχεια. Λίγη αρχαία θηλυκή μαγεία μόνο καλό μπορεί να σας κάνει.

Σκεφτείτε και φερθείτε ερωτικά, σεξουαλικά – αφιερώστε την ημέρα στον έρωτα. Γιορτάστε τη ζωή, τη χαρά, τη δύναμη της γέννησης και της αναγέννησης με την ίδια την πράξη που γεννά τη ζωή.

Ανάψτε κεράκια, όμορφα αρωματικά ρεσώ στα χρώματα της νεαρής Θεάς, ροζ και κόκκινο, και ευχηθείτε στη δική σας μικρή, οικιακή bonfire, στη φλόγα της άνοιξης. Η θηλυκή Αρχή που κινεί τα σύμπαντα και γεννά κόσμους, δεν μπορεί παρά να σας ακούσει! Και ποιος ξέρει, μπορεί μέχρι την επόμενη Μεγάλη Γιορτή, το Θερινό Ηλιοστάσιο της 21^ης Ιουνίου, της μαγείας των Νερών, να κρατάτε ήδη τα βράδια αγκαλιά την …ευχή σας!

Καλή και πολύ πολύ ερωτική Πρωτομαγιά!

Astrally Yours,

ElizaBBeth