Αστρολογία: Πως να ξεφορτωθείς έναν άντρα Καρκίνο

… ο άντρας Καρκίνος αφαιρείται από τη ζωή σας, ακριβώς όπως και η συνονόματή του πάθηση: χ ε ι ρ ο υ ρ γ ι κ ά. Όσο εσύ, φίλη μου καλή, θα κεντάς σταυροβελονιά την άνωθι φράση για να του την αφήσεις παρακαταθήκη φεύγοντας (μαζί με το κεντημένο «καλημέρα» της μαμάς του, το περιστοιχισμένο από σιχαμένα χελιδόνια και περιστέρες), εγώ θα σου αναλύσω το πώς σερβίρεις το «σιχτίρ πιλάφι» στον Καρκίνο.

Στην αρχή, η αλήθεια να λέγεται, χάρηκες! Να οι βραδιές με πανσέληνο και να σε κοιτάει με τις καβουροματάρες του έτοιμες να δακρύσουν με το παραμικρό, να που δε γύρναγε να κοιτάξει άλλη που να πέρναγε η Σαρλίζ Θερόν η ίδια από μπροστά σας, να που σε κατέκλυζε με σοκολάτες – μεταξύ μας, αυτό το έκανε με απώτερο στόχο να γίνεις βουβαλογοργόνα και να μη σε θέλει ούτε τρόφιμος της Σπιναλόγκας… δουλειά καλή είχε, καταθέσεις στην τράπεζα είχε, στην οικογένειά του σε γνώρισε με το που κλείσατε δίμηνο, είπες κι εσύ τέρμα στα «κάθε λιμάνι και καημός» κι άραξες.

Όπου «άραξες», λέξη – κωδικός. Εναλλακτική του «σάπισες», «βάλτωσες» κι άλλα κινητικά και χαρωπά. Πότε βρέθηκες εσύ, που ξεκαλοκαίριαζες στη Γαύδο με αντίσκηνο, που άμα δε λαλάγανε τα κοκόρια δε σε έβλεπε το κρεβάτι σου (σε έβλεπαν όμως άλλων τα κρεβάτια), που ήσουν ένα ζωντανό, κοινωνικό, ελεύθερο πλάσμα, να μοιάζεις με «Σύζυγο του Στέπφορντ»;

Τα Καβουράκια, λατρεμένη, δυο δουλειές κάνουνε επιτυχώς. Α) κλαίνε στου γιαλού τα βοτσαλάκια και β) πάνε πλάγια, κι ώσπου να την ανθιστείς τη δουλειά έχεις βρεθεί με σύζυγο, τριάρι και Κυριακάτικα οικογενειακά τραπέζια με τα πεθερικά. Την ίδια τακτική θα ακολουθήσεις κι εσύ: χειρουργικά και πλάγια!

– The Adams Family.

Κοινώς, αντιστρέψτε κάθε στερεότυπο που είχε και έχει για την Αγία Οικογένεια. Τη δική του, φυσικά. («Για να λέμε του στραβού το δίκιο, Μπάμπη μου, το παστίτσιο της μάνας σου κάνει μόνο για κατάπλασμα, μην κοιτάς που είμαι ευγενική και δεν της το λέω, στο λέω εσένα, το ίδιο κάνει» « Χα! Ακόμα ένα Κυριακάτικο τραπέζι στη ζώνη του λυκόφωτος, με τη μάνα σου να θυμάται με νοσταλγία πότε πρωτοέκανες κακάκια και τον πατέρα σου να στέλνει sms κάτω από το τραπέζι με τη γκόμενα!» «Την Κυριακή στο πατρικό σου για μπριάμι; Να πας! Στην ευχή της Παναγίας! Εγώ κανόνισα τριήμερο στη Μύκονο.» )

–         Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουνε.

Αμ δε. Εδώ είστε εσείς για να τους κλείσετε την πόρτα των αναμνήσεων, είτε πετώντας, χαρίζοντας, ανακυκλώνοντας ό,τι καταχωνιασμένο παιδιόθεν έχει σε κούτες και παρακουτάκια («σοβαρά τώρα; Εκείνο το ξεφτισμένο χρέπι ήταν το νυφικό της προγιαγιάς σου;! Απαπά κακό που πάθαμεεεε, κι εγώ το πέρασα για παλιά ξεσκονόπανα και το ξαπέστειλα…») είτε παίρνοντας, κάθε φορά που αναφέρεται νοσταλγικά στο παρελθόν, ύφος οσιομάρτυρα και κοιτώντας με εγκαρτέρηση το ταβάνι –ίσως και το ρολόι σας.

–         Πώς λέμε Master Chef; Ακριβώς απέναντι και πέντε στενά πιο κάτω!

Εδώ να σας πω πως μία φίλη Δίδυμος ξαπέστειλε μετά από ένα εξάμηνο τον Καρκίνο που της «έκλεινε την οδό της αυτοέκφρασης» (δικά της λόγια, που σε ελεύθερη μετάφραση αποδίδονται και ως «ήθελα να ξεπετάξω στις τουαλέτες του κλαμπ τους κολλητούς του, ναι όλους, ναι ταυτόχρονα, ΣΙΓΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΠΟΥ ‘ΧΕ!») σερβίροντας ΚΑΘΕ φορά που ο Καρκίνος πεινούσε ετοιματζίδικα λουκανικάκια Φρανκφούρτης με κέτσαπ και μουστάρδα, που τα ονόμαζε deli-bites, ΚΙ ΕΠΙΣΗΣ (για Δίδυμο μιλάμε) αυτό το κόλπο το είχε διαβάσει σε βιβλίο!!!!

–         Μωρό; Δεν μπορώ, βρε μωρό…

Εξασκηθείτε φιλότιμα στο να έχετε, κάθε φορά που βλέπετε μωρό ή πιτσιρίκι, την ίδια αντίδραση που θα είχατε αν βλέπατε μπροστά σας βρυκόλακα: σταυροκοπήματα, φτυσίματα στον κόρφο, επί τόπου στροφή, τρομαγμένο βλέμμα, απέχθεια στην επαφή, άρνηση μετά βδελυγμίας να πάρετε το σίχαμα αγκαλιά, και η επικριτική ερώτηση στην ευτυχισμένη μάνα του βρέφους: «ΑΥΤΟ μυρίζει έτσι;! Νόμιζα ότι κάτι πέθανε…» (extra points αν η μάνα και το βρέφος είναι συγγενείς, ή φίλοι του).

–         Καριέρα vs Οικογένεια 6-0, και αυτό-γκόλ στις καθυστερήσεις!

«Έλα ρε Μπάμπη τι θες κι είμαι σε meeting! Έχει πάει οκτώ κι ανησύχησες;! Δε μου λες, είσαι καθόλου καλά που με παίρνεις στη δουλειά μου, που βγάζω ΤΟ ΨΩΜΙ μου, για να μου παρασταίνεις το Big Ben και να μου βαράς τις ώρες;! Δεν κάνεις καμιά δουλειά λέω ‘γω, κάθεσαι που κάθεσαι. Έβερεστ γίνανε τ’ ασιδέρωτα…δε φωνάζεις τη μάνα σου; Κι οι δυο μαζί, σε 3 ωρίτσες θα τα ‘χετε ξεπετάξει. Ε;»

–        She ‘s got the look!

Κοινώς, πάρτε τη Γκαλάντριελ και ντύστε την Nina Hagen. Ξεθάψτε, εν ανάγκη δανειστείτε βρε αδερφέ, ό,τι πιο εκκεντρικό, πρόστυχο, φτηνιάρικο, Βερολινέζικη υποκουλτούρα και Γιαπωνέζικος σουρεαλισμός ρούχο βρείτε (ανεκτίμητη εδώ μπορεί να σταθεί μία κολλητή Υδροχόος). Φορέστε τα, ένα ένα ή όλα μαζί, συνδυάστε τα και με διακριτικό μακιγιάζ τύπου «βρήκα ζωή στα μαύρα τα μεσάνυχτα και τραγουδάω στην Εθνική», και συνοδέψτε τον. Κατά προτίμηση στο πατρικό του, Κυριακή, για κοκκινιστό. Αν είστε πραγματικά τυχερή, μπορεί να πάτε κατευθείαν στα Επείγοντα («αμ δε γυμνάζεσαι και καθόλου ρε Μπάμπη καημένεεεε…καρδιά είναι, κλάταρε!»)

–         Home is where the heart is.

Κι εσάς, όλως τυχαίως, η καρδιά σας είναι έξω από δω. Στους πέντε δρόμους. Μπαίνετε σπίτι σας όσο πρόθυμα θα μπαίνατε σε γαλαρία ανθρακωρυχείου, κι όσες ώρες είστε εκεί, αφήνετε πέντε λεπτά να περάσουν όπου είστε μες τη μαύρη καντήφλα, και μετά έχετε τη φαεινή ιδέα να φωνάξετε κόσμο! Να μιλήσετε! Να γελάσετε! Να παίξετε! Μουσική! Δυνατά! Και δεν καταλαβαίνετε γιατί κάνει έτσι – επειδή δηλαδή ήρθαν ένα βραδάκι από το σπίτι 40 κολλητοί σας φίλοι να περάσετε μία όμορφη βραδιά;;;;;

–         Cry me a river!

Αν τα αλλεπάλληλα σοκ δεν ήταν αρκετά ισχυρά και μπορεί ακόμα να κλάψει, αντιδράστε με απόλυτο σοκ και φρίκη! Μία είναι η φράση: «Μπαμπη, ΚΛΑΙΣ;;;!!!»

–         Και μετά χειροτερέψτε το!

«Δεν σε ΕΙΠΑ ομοφυλόφιλο. Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος εγώ! Ξέρεις πόσους φίλους ομοφυλόφιλους έχω; Ου! Ακόμα και η Ρένα, η Ρένα ντε, η ψηλή, που την είχες φιλήσει τότε που παίζαμε μπουκάλα για πλάκα…ε, τι; Εγχειρισμένη είναι. Είδες δουλειά οι Βραζιλιάνοι; Άμα δε στο ΄λεγα…»

Αγαπημένη, λογικά μετά από όλα αυτά, εσείς είστε ελεύθερη κι ο Καρκινάκος κλαίει στο πατρικό του, όπου διηγείται το δράμα του μασουλώντας κεφτεδάκια. Όχι Creta Farm ετοιματζίδικα, κεφτεδάκια κανονικά, ζυμωμένα στο χέρι με κιμά μισό – μισό και μπόλικη κανέλα γιατί η μαμά του είναι Πολίτισσα και α!όλα κι όλα, στην Πόλη τα κεφτεδάκια με κανέλα τα φτιάχνουνε! Όχι δυόσμους κι αηδίες….

Sorry εδώ ElizaBBEth, όλα και όλα, αλλά ως μαμά Καρκίνου, αν δεν μιλήσω θα σκάσω: Κυρίες μου, όσες έχετε κόρες από 4 έως 12-13 ετών και βρεθούν ποτέ με τον κύριο Ρωμανό να ξέρετε τα εξής:

Νο 1: Δεν πλάθω κεφτεδάκια (ούτε κουλουράκια) δεν κάνω κοκκινιστό (τα κάνω δηλαδή, αλλά προτιμώ να τα βρίσκω έτοιμα, κατά προτίμηση από την συμπεθέρα και αν είναι και Πολίτισσα, η καλύτερη μου. Έχω μια από εσάς, Πολίτισσα και με 2 κόρες, ήδη στο μυαλό μου…)

Νο 2: Ο κύριος Ρωμανός φτιάχνει μόνος του κάτι καταπληκτικά σάντουιτς και φτιάχνει και για μένα

Νο 3: Έχει εκπαιδευτεί στο να βάζει πλυντήριο ρούχων και πιάτων και από Σεπτέμβριο θα περάσουμε και σε πιο προηγμένς τάξεις οικοκυρικών.

Νο 4: Έχει μεγάλη αδυναμία στο γυναικείο φύλο (λίγο περισσότερη από ότι θα έπρεπε για την ηλικία του. Παράδειγμα ατάκας στην Φολέγανδρο: “Μαμά να σου πω κάτι; Πολύ ωραία “γκομενάκια” έχει αυτό το νησί”– φράση που σιχαίνομαι- καθώς την βρίσκω σεξιστική και φυσικά δεν του την έμαθα εγώ. Το άσχημο όμως είναι οτι ΔΥΣΤΥΧΩΣ, δεν είναι πιστός.

Νο 5: Συμφωνώ. ΜΗΝ του αγγίξετε ΠΟΤΕ τα αναμνηστικά του: “Κοίτα μαμά, μια  (δυο, τρεις, πέντε, δέκα) πετρούλες από τις διακοπές, όλα τα εισητήρια- χαρτιά-παραχαρτάκια, χώμα, κλαδιά, σχοινιά από τους προσκόπους- δεν θα χωράμε σε λίγο στο σπίτι.

Νο 6: Συμφωνώ. Το ντύσιμό σας και οτιδήποτε ξεκινάει από κορυφή κεφαλιού εως πόδια (παπούτσι) και συνεχίζοντας στα άκρα μανικιούρ πεντικιούρ, πρέπει να είναι ΑΨΟΓΑ. (τα παρατηρεί όλα, ακόμα και τα μαλλιά της Ιωάννας)

Νο 7: Του αρέσει πολύ το σπίτι του μεν, αλλά ψοφάει για ταξίδια και περιπέτεια δε.

Νο 8: Το τελευταίο point δεν το αγγίζω καν. Κάποια πράγματα φαίνονται από νωρίς και στην δική του περίπτωση, “παραφάνηκαν…”

Ανοίξαμε για υποψήφιες νύφες (μια που του έχω πει, ότι η πιο ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ γυναίκα στη ζωή του θα είναι η γυναίκα που θα επιλέξει και θα αγαπήσει και ΟΧΙ η μαμά του- “μην τυχόν μου γίνεις μαμάκιας“, είναι η σχεδόν καθημερινή φράση μου)

.

.. και σας περιμένουμε.