“Ώστε έτσι λοιπόν; Με κοροϊδεύεις για το φόβο μου για ποντίκια, κατσαρίδες, φίδια και λοιπά χαριτωμένα ζωντανά.. Ok, λοιπόν. Κάτσε τώρα και γράψε καλοκαιριάτικα μια εργασία για την κυρία δασκάλα, να δούμε αν θα την ξανά- κοροϊδέψεις. Γράψε μου για τον Αύγουστο, που λες ότι σου αρέσει.”
Αυτά ήταν τα λόγια μου στη Mako, ένα βράδυ που είχαμε πιάσει ψιλή κουβέντα, στο messenger.
Ναι, όπως ήδη καταλάβατε, ο τίτλος του post ήταν παραπλανητικός, λίγο… Δεν θα μιλήσουμε για τον μήνα Αύγουστο, που μόλις έφτασε, αλλά για τον συγγραφέα, Αύγουστο Κορτώ. Νομίζω είναι ό, τι πρέπει εξ’ άλλου, αν ψάχνετε κάποιο βιβλίο για τις διακοπές σας. Και η ημερομηνία 1 Αυγούστου, θεωρώ ότι είναι ιδανική, γι’ αυτό το post
Καλό Μήνα λοιπόν! Σας αφήνω στη Mako.
Αγάπησα τον Αύγουστο μέσα από το προφίλ του χωρίς να έχω διαβάσει ούτε ένα βιβλίο του . Όλοι τον ήξεραν πια. Το όνομά του παντού. Άρχισα να τον ακολουθώ και οι άλλοτε έξυπνες ,άλλοτε εξυπνακίστικες ατάκες του, μου έβαζαν ένα χαμόγελο στα χείλη την περίοδο που η βαριά μελαγχολία μου είχε ήδη χτυπήσει την πόρτα. Μέχρι που μια μέρα έγραψε «αγάπη ολούθε». Το γράφει συχνά αλλά εγώ τότε το είδα για πρώτη φορά. Πέρασε μέσα μου αυτό το αγάπη ολούθε. Δεν ήταν δύο λέξεις που κάποιος είχε γράψει τυχαία. Δεν ήταν σύνθημα σε τοίχο. Ήταν συναίσθημα, ευχή, μήνυμα …
Άρχισα να τον παρατηρώ περισσότερο, να θαυμάζω το πάθος με το οποίο υποστήριζε τις προσωπικές του επιλογές, αυτά που αγαπάει, να αντιδράει έντονα για αυτά που τον ενοχλούν. Και μια αξιοπρέπεια μέσα σε όλα αυτά !!!! Τι αξιοπρέπεια, θεέ μου. Να αγωνίζεται, να αγωνιά, να υποφέρει, να αγαπά, να κουρελιάζεται, να τον ξεσκίζουν και κάθε του λέξη να εκπνέει αξιοπρέπεια. Μεγαλείο !!! Ήταν η στιγμή που ο Αύγουστος έγινε κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Με την μικρή τσακωνόμασταν ποια θα βάλει τα ακουστικά να τον ακούσει στο ιντερνετικό ραδιόφωνο κάθε Σάββατο. Του έστελνα μυνήματα. Απαντούσε, προς μεγάλη μου έκπληξη, τρυφερά, ντροπαλά, γλυκά. «Να είσαι καλά, πουλάκι μου» ή «ευχαριστώ, γιαβρί μου». Τον έκανα να χαχανίσει κανά δυό φορές και σκεφτόμουν έτσι μπράβο … τώρα σου δίνω και εγώ κάτι .
Ήρθε η στιγμή που επιτέλους θα αγόραζα ένα βιβλίο του. Με παράδοξο τρόπο έφυγα από το βιβλιοπωλείο κρατώντας ένα από τα παιδικά βιβλία που έχει γράψει με το πραγματικό του όνομα, Πέτρος Χατζόπουλος και το «Επειδή είναι η καρδιά μου» και το «Βιβλίο της Κατερίνας» για μένα.
Ξεκίνησα με το «Επειδή είναι η καρδιά μου». Μαύρο βιβλίο, σκοτεινό. Ένα μικρό παιδί φεύγει από τη ζωή. Ένας γάμος διαλύεται. Ένα μεταφυσικό κάλεσμα. Μια απέλπιδα προσπάθεια. Μια ανάγκη για αγκαλιά. Μια αγκαλιά. Μια θανατηφόρα αγκαλιά. Έξοδος και κάθαρση.
Η «Κατερίνα» πηγαινοερχόνταν στην τσάντα μου αδιάβαστη για δύο μήνες. Φοβόμουν να το διαβάσω. Φοβόμουν ότι θα έβλεπα το είδωλο στον καθρέφτη. Τελικά ήρθε η λύτρωση μέσα από αυτό. Δεν ήταν δύσκολο βιβλίο η «Κατερίνα». Η Κατερίνα ήταν απλά συγκλονιστική. Λέαινα και γάτα. Τραχιά και τρυφερή. Ένα πλάσμα πνευματικό. Μια μεγάλη καρδιά. Μια υπέροχη, γοητευτική γυναίκα, δυνατή και αδύναμη ταυτόχρονα. Μαχήτρια γενναία. Μάνα. ΜΑΝΑ… Σε ρόλο δεύτερο ο Τάσος …. εξίσου υπέροχος με τη γυναίκα του, αδικημένος στωϊκός στυλοβάτης. Πατέρας. ΠΑΤΕΡΑΣ.
Τώρα διαβάζω το καινούργιο του, το «Έρως ανίκατε μάσαν» για το οποίο δεν έχω να σας πω πολλά επειδή απλά κακαρίζω μέσα στα μεσάνυχτα μια που συνήθως διαβάζω βράδυ και ευτυχώς που μένω σε μονοκατοικία και οι διπλανοί λείπουν διακοπές …. αν το διαβάσετε κάντε το με προσοχή και κατά προτίμηση όχι σε δημόσιους χώρους ή στο γραφείο, διαφορετικά κινδυνεύει σοβαρά η εικόνα σας αλλά πάλι μπορείτε να ρίξετε το φταίξιμο στον Αύγουστο. Μην ανησυχείτε. Έχει απεριόριστη κατανόηση ….
Όταν στην Τζούλια, σε μια άσχετη κουβέντα ένα καυτό από όλες τις απόψεις βράδυ, ήρθε η επιφοίτηση να μου ζητήσει να γράψω για τον Κορτώ σκέφτηκα πολύ τι είναι αυτό που τον κάνει συγγραφέα, τι είναι αυτό που με τραβάει σε εκείνον, τι είναι αυτό που κάνει χιλιάδες ανθρώπους να τον ακολουθούν και να τον αγαπούν τόσο. Ναι, είναι μορφωμένος. Είναι έξυπνος. Έχει χιούμορ. Είναι ενδιαφέρων. Είναι ευγενής. Είναι συμπλεγματικός. Έχει αυτογνωσία. Αυτό όμως που εμένα με τραβάει τελικά είναι ο μαγικός τρόπος γραφής του. Το συναίσθημα που στάζει μέσα από τις λέξεις του και ακουμπάει την ψυχή.
Όπως λέει εκείνος λοιπόν και το εισπράττω εγώ, αγάπη ολούθε όμορφα κορίτσια μου.
Φιλιά
Mako
Υπέροχο κείμενο. Μας πέρασες αυτή τη λαχτάρα που (ελπίζω ότι) έχουμε αισθανθεί όλοι διαβάζοντας κάποιο βιβλίο που μας άγγιξε και την αδημονία για το επόμενο ανάγνωσμα. Είναι αυτά τα βιβλία που μας στοιχειώνουν για μέρες, ίσως και για χρόνια. Αυτά που ορίζουν τα όνειρα της νύχτας και της μέρας μας.
Καλό… Αύγουστο…
Τον παρακολουθώ πολύ καιρό τώρα, στο facebook, στις συνεντεύξεις του , πολύ πολύ παλιότερα από το protagon που αρθρογραφούσε… Παντού!!! Με την φίλη μου και κουμπάρα μου την Αννούλα είναι ο αγαπημένος μας, τον συζητάμε, τον ακολουθούμε, τον διαβάζουμε.… Κλάψαμε, συγκλονιστήκαμε με την «Κατερίνα», απνευστί την διαβάσαμε κι όταν είδαμε την παράσταση, μας πήρε τρία τζιν τόνικ να συνέλθουμε και να πάρουμε το δρόμο ξανά για το σπίτι. Μια ευτυχής συγκυρία, μας έκανε να τον γνωρίσουμε πριν μερικές μέρες στις «14 Ιουλίου» στην εθνική γιορτή των Γάλλων, στη Γαλλική Πρεσβεία. Γύρισα πίσω μου στην ουρά του μπαρ κι είδα τον Αύγουστο κι ήταν τέτοια η χαρά μου που με άκουσαν μέχρι το … Παρίσι εκείνη τη βραδιά… Εκείνος τόσο γλυκός, τόσο σεμνός, τόσο υπέροχος , όσο λίγοι… , πολύ περισσότερο δε καλλιτέχνες, που αλλιώς τους φαντάζεσαι ενώ εκείνοι έχουν απογειωθεί με τα το καλάμι ους και τα φτερά της έπαρσης τους. Επιβεβαίωσε την εικόνα μου γι αυτόν και με το παραπάνω. Ένα γλυκό, τρυφερό αγόρι, που ντρεπόταν τόσο απ΄τη διαχυτικότητα και τις δικές μας εξάρσεις χαράς, τους επαίνους και τις εκδηλώσεις λατρείας, τόσο αληθινός, ταπεινός μα και τόσο γήινος συνάμα, τόσο γενναίος και τόσο καλοσυνάτος…
Του έγραψα ένα μήνυμα στο facebook λίγες μέρες μετά… «Αγαπημένε Αυγουστε – Πέτρο, καλέ μου φίλε, αν μου επιτρέπεις την προσφώνηση …. σε σκεφτόμασταν συνέχεια όλες αυτές τις μέρες και ήθελα να σου γράψω πόσο πραγματικά χαρούμενες, αν όχι ευτυχισμένες, μας έκανε η ζωντανή γνωριμία μαζί σου. Αγαπημένε Αύγουστε ήταν, ότι πιο όμορφο μας συνέβη μέσα σ’ αυτές τις ζοφερές μέρες, αν και πάντα θα ήταν ευτυχία να σε γνωρίσουμε από κοντά. Συνήθως, όταν γνωρίζεις από κοντά ανθρώπους που θαυμάζεις τόσο, απογοητεύεσαι. Εσύ ήσουν όμως τόσο πιο υπέροχος από τις προσδοκίες μας… Είσαι γλυκύτατος άνθρωπος Αύγουστε, τόσο σεμνός, τρυφερός και ευγενής, πραγματικά ευγενής, όχι απλά ευγενικός. Θα ήθελα να σου γράψω πολλά, για τη δύναμη ψυχής και το θάρρος σου, για την μεγαλοσύνη της ψυχής σου που φαίνεται όχι μόνο απ’ τα έργα, αλλά απ΄την αύρα σου. Θέλω μόνο να σου γράψω, ότι σ΄ευχαριστώ πολύ που υπάρχεις στις ζωές μας! Είσαι φάρος φωτεινός για μένα, για όλους μας, κι η κάθε σου λέξη, η κάθε ανάρτηση είναι μια ελπίδα, ότι κάποτε μπορεί να ξημερώσει! Σ΄ευχαριστώ Αυγουστε, σ΄ευχαριστώ μέσα απ΄τα βάθη της ψυχής μου για όλα όσα κάνεις για μας κι εύχομαι να είσαι πάντα καλά! Πάντα καλά! Σε χρειαζόμαστε όσο δεν φαντάζεσαι! Σε φιλώ γλυκά, πάντα πιστή σου φίλη Στέλλα» . Μου απάντησε μέσα σε λιγότερο από δέκα λεπτά, αποκαλώντας με τρυφερά «γιαβρί μου» κι ευχαριστώντας με για χιλιοστή φορά .
Τον Αύγουστο τον αγαπώ, αλλά πιο πολύ τον εκτιμώ και τον σέβομαι κι αυτό είναι πιο σημαντικό απ΄το όποιο συγγραφικό ταλέντο. Όπως σέβομαι κι εκτιμώ όλους τούς ανθρώπους που είχαν το κουράγιο, το σθένος (για να μην πω κάτι σε πιο αργκό) ν’ αντιμετωπίσουν τους δαίμονες τους, μέσα από όλο αυτό που ονομάζουμε «Ψ». Αντί να βάλει τα θέματα του κάτω απ΄ το χαλάκι, κάτι που επιλέγουν οι περισσότεροι και συνεχίζουν να ζουν μια ζωή συμβατική, προτίμησε να βάλει τη ζωή του στο ντιβάνι, να παλέψει για τον καλύτερο εαυτό του, την πιο ειλικρινή εκδοχή του, να εκθέσει την οικογένεια του σε μια χώρα που βασιλεύει « η αγία ελληνική οικογένεια» καταστρέφοντας τα παιδιά της, προτίμησε να βγάλει στο φως του σκελετούς απ΄τη ντουλάπα, να μην εθελοτυφλήσει, ν’ αρχίσει απ ΄ την αρχή, να συνεχίσει να μάχεται και προπαντός να υποστηρίξει το δικαίωμα στις επιλογές του και τη ζωή του! Αξίζει τον σεβασμό, αξίζει από μένα μια βαθιά υπόκλιση. Αύγουστε σ’ ευχαριστούμε που ξεχωρίζεις! Σ΄ ευχαριστούμε που μας υπενθυμίζεις, ότι σ΄ αυτή τη χώρα με τα συγκεκριμένα κοινωνικά κριτήρια, οι ήρωες είναι αυτοί που επιλέγουν να ζουν στο φως της αλήθειας!
Δεν έχω διαβάσει ακόμα βιβλίο του,αλλά έχω ακούσει τόσα για το χαρισματικό του ταλέντο και διαβάζοντας και το υπεροχο κείμενο της Mako θα φύγω για την μικρή μου αδεια του Αυγούστου με το βιβλίο της Κατερίνας..
Τον παρακολουθώ και τον αγαπώ,κι αυτό που μου βγάζει έντονα είναι να θέλω να του τσιμπήσω τα μαγουλάκια,μια απίστευτη οικειότητα να πω;Δεν έχω τη λέξη.Υπέροχο post @Mako μου,μπράβο.
Αγάπη ολούθε <3
@MAKO Ναι, πολύ σωστά, ήθελα να το γράψω κι εγω αλλα παρασύρθηκα με το εγκώμιο του Αυγούστου. Μακούλα μου το post σου ήταν τρυφερό κι υπέροχο, βαθύ αλλά και ανακουφιστικό, σκεπτικιστικό αλλά κι ελπιδοφόρο! Υπέροχη προσέγγιση, ευαίσθητη, αληθινή και ναί, το δίχως άλλο μας ωθει σε σκέψεις… Συγκλονιστικές σκέψεις Μακούλα μου! Θελει συζήτηση εκ βαθεων στην πλατεία! I love UUUU!
Υπτοχο ποστ..αληθεια, που σε παρακινει να ανακαλυψεις τον Αυγουστο-Πετρο!! 🙂
Αλλα το πιο συγκλονιστικο , κοριτσια, ειναι να ακαλυπτεις bbgirls ομορφα στην οψη, στη ψυχη και την καρδια! Σας ευχαριστω κοριτσια μου! Σας φιλω!
Αχχ τι υπέροχο post, μπράβο, εύγε! Έχω διαβάσει μόνο την Κατερίνα, που μου το σύστησε η κουμπάρα – Στέλλα. Λάτρεψα την κάθε φράση του, κάθε πρότασή του. Το διάβασα μονορούφι μέσα σε μία μέρα και τον ερωτεύτηκα. Ναι! ο Αύγουστος είναι ερωτεύσιμος, αληθινός, ζωντανός, κριτικός, απροκάλυπτος και τελικά ενοχλητικός. Ενοχλητικός, γιατί σε φέρνει αντιμέτωπο με την δική σου αλήθεια. Σε αναγκάζει να κοιτάξεις τη ζωή σου και να τη λογαριάσεις, κι αυτό δεν είναι εύκολο, ειδικά αν δεν είσαι έτοιμος να το κάνεις. Πάνω απ’ όλα όμως, αυτό που μου τριβελίζει το μυαλό και τελικά είναι το σημείο σύνδεσής μαζί του, είναι ότι ο Αύγουστος δεν είναι προνομιούχος, δεν γεννήθηκε στις ιδανικές οικογενειακές συνθήκες, δεν κληρονόμησε το «καλό» γονίδιο, δεν υπερτερούσε. Για κάθε τι πόνεσε, πάλεψε, άλλαξε και τα κατάφερε, against all odds! Γι’ αυτό τον αγαπώ γιατί είναι πολεμιστής. Τον αγαπώ γιατί ξεγυμνώνεται, βάζει την ψυχή του σε δισάκι, την κόβει κομματάκια και σου λέει με γενναιοδωρία «θα θέλατε ένα μεζέ;».
Ναι, Πέτρο θα πάρω, θα μεταλάβω, σ’ ευχαριστώ.
Τα καλά του facebook. Από εκεί τον γνώρισα, από τα βιβλία του τον λάτρεψα. Το “Έρως ανίκατε μάσαν” με βρήκε να κακαρίζω δυνατά σε μια περίοδο που όλα ήταν πολύ μαύρα, το “Βιβλίο της Κατερίνας” με βρήκε να κλαίω, ένα κλάμα λυτρωτικό μιας και οι δαίμονες λίγο πολύ είναι κοινοί σε όλους μας.
Γράφει και εξαιρετικά παιδικά βιβλία, έχουμε γίνει όλοι στο σπίτι φανατικοί αναγνώστες του.
Το ” αγάπη ολούθε” το έκανα και δικό μου σύνθημα, άλλωστε πορευόμουν πάντα έτσι , απλά τώρα όλο μπήκε σε δυο λεξούλες.
Τον ξεχώρισα όταν έδωσε τα βιβλία του που εξαντλήθηκαν δωρεάν για κατέβασμα.