Tσάι Lipton: Ένα τρυφερό (διπλό) x-mas Δώρο.

Συνήθως, όταν κάτι με ενθουσιάζει, με αγγίζει, με συγκινεί, με εκπλήσσει ή με… νευριάζει, θέλω να το μοιραστώ μαζί σας εδώ μέσα, εκείνη τη στιγμή. Νομίζω ότι αν δεν το μοιραστώ όσο πιο γρήγορα μπορώ, χάνει κατά μια έννοια την αξία του. Για να το πω διαφορετικά, «μπαγιατεύει».

Γι’ αυτό κάποιες φορές όταν πηγαίνω σε παρουσιάσεις ή λανσαρίσματα νέων προϊόντων και αρχίζουν στη digital εποχή που διανύουμε ( αν είναι δυνατόν!) τις beauty εντολές τύπου- «μην το προβάλετε πριν την τάδε του μηνός και το ξεχάσουν οι αναγνώστριες» (λες και εμείς, αν βάλουμε κάτι στο μάτι, αν είναι δυνατόν να το ξεχάσουμε..) ή  «μην γράψετε ακόμα γι’ αυτό, μας το απαγορεύουν από Γαλλία» (μονίμως στους Γάλλους τα ρίχνουν όλα..),  ή «α πα πα, μη τυχόν φωτογραφίσετε!», ή (το πρόσφατα ανεκδιήγητο) «υπογράψτε επίσημο σύμφωνο εχεμύθειας γι’ αυτό που θα δείτε σήμερα, για να είμαστε σίγουροι!» (δηλαδή,  το νέο αμυντικό σύστημα του Πενταγώνου κωδικοποιημένο μέσα σε βαζάκι Κρέμας Νυκτός, που για χάρη της, τα σίδερα της φυλακής, είναι για τις λεβέντισσες beauty editors).

Όταν τα πράγματα φτάνουν στα όρια του γελοίου, τότε συνήθως χάνω κάθε διάθεση να γράψω γι’ αυτά που είδα, γιατί όταν τελικά αρθεί η απαγόρευση, έχω ήδη βαρεθεί, τα νέα έχουν ήδη μπαγιατέψει μέσα στο κεφάλι μου. Και αν βαριέμαι εγώ να γράψω, είναι 100% σίγουρο, ότι θα βαρεθείτε περισσότερο εσείς να διαβάζετε και κάπου εκεί, το κλείνουμε το μαγαζάκι και πάει η καθεμία σπίτι της.

Είναι λοιπόν άξιο απορίας, πως έχω κρατηθεί πάνω από 20 μέρες για να σας μιλήσω γι’ αυτό που θα σας μιλήσω σήμερα, διότι και με ενθουσίασε και με εξέπληξε και με άγγιξε (για τους δικούς μου λόγους, με άγγιξε) αλλά πάνω απ’ όλα, μου έδωσε μια ιδέα. Μια ιδέα, που θα μοιραστώ σήμερα μαζί σας. Και είναι και ο λόγος, που άντεξα είκοσι μέρες.

Η πρόσκληση ήταν για ένα απογευματινό τσάι στυλ ανγκλέ, στη Μεγάλη Βρετανία. Διαβάζοντας «απογευματινό τσάι» στη Μεγάλη Βρετανία, το μυαλό μου φυσικά πήγε στο Lipton και σε ένα απόγευμα ευχαρίστησης χωρίς προϋποθέσεις και «υποχρεώσεις».

Το όλο σκηνικό φάνταζε σα να είχε βγει από το παραμύθι, «Η Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων», ήταν πραγματικά παραμυθένιο (θα δείτε και θα μου πείτε). Αυτό όμως που με ενθουσίασε ακόμα περισσότερο ήταν ότι το σκηνικό ήταν.. «χριστουγεννιάτικο» (!) «Ευτυχώς (σκέφτηκα από μέσα μου) να και κάποιοι που φέρνουν τα Χριστούγεννα ακόμα πιο νωρίς και από μένα.» Λέω χριστουγεννιάτικο γιατί το εντυπωσιακό τραπέζι των 50 και βάλε θέσεων ήταν όλο στολισμένο με κάτι πανέμορφες χριστουγεννιάτικες μπάλες μέσα σε όμορφα κουτάκια Lipton. Εκείνη τη στιγμή, για να είμαι ειλικρινής, δεν πήγε κάπου αλλού το μυαλό μου παρά μόνο στο ότι η Lipton (για μας μόνο τις δημοσιογράφους) έκανε μια διακόσμηση όπου έβαλε κάποιες x-mas μπάλες μέσα σε κουτάκια και μάλιστα με ετικετούλα για δωράκι – “To and From”.

Κάθισα, ξεκίνησα τη συζήτηση, ανταλλάξαμε νέα (με κάποιες είχαμε να ιδωθούμε από το καλοκαίρι) ξεκίνησε η ιεροτελεστία του τσαγιού. Ναι, κάποιες φορές το «απογευματινό τσάι», είναι  ιεροτελεστία και τη συγκεκριμένη μέρα είχαμε και έναν 8 χρονο guest star σε αυτή την παρουσιάση (κάτι που δεν κάνω ποτέ- ήταν η δεύτερη φορά, σε οκτώ χρόνια…) Αλλά, είμαι λίγο “διαφορετική” ας πούμε μαμά. Προκειμένου ο γιος μου, να κάνει άλλη μια ορθογραφία, ας πιεί τσάι στη Μεγάλη Βρετανία. Ε, αν μη τι άλλο να ξέρουμε και που να πάμε ραντεβού τις κόρες σας, κυρίες μου, σε καμιά δεκαετία.

Δεν πέρασε πολύ ώρα και με ρώτησε η Μαρία: «Πως σου φαίνονται οι μπάλες μας; “Υπέροχες” απάντησα εγώ- “που τις βρήκατε αρχές Οκτωβρίου; Και τις βάλατε και μέσα σε κουτάκια Lipton– είσαστε πολύ ευφάνταστες κορίτσια”! «Την άνοιξες την μπάλα που βρίσκεται μπροστά σου; “Nα την ανοίξω; Γιατί ανοίγει; “Φυσικά και ανοίγει στη μέση, απλά δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά.” απάντησε η Μαρία.

Τι έκπληξη για μένα! Πήρα στα χέρια μου τη μπάλα, την ανοιξα και μέσα βρήκα 10 πυραμίδες τσάι Lipton! Nαι. Και ενθουσιάστηκα και χτύπαγα παλαμάκια σαν 5 χρονο. Αυτές οι χριστουγεννιάτικες μπάλες- έκπληξη, θα πωλούνται φέτος. Τρεις μπάλες, τρία διαφορετικά χριστουγεννιάτικα σχέδια και χρώματα, τρεις διαφορετικές γεύσεις τσαγιού (Blueberry Muffin, Forest Fruit, Mandarin Orange) Όταν βέβαια έμαθα και τη τιμή τους, (4,50E) σκέφτηκα ότι δεν υπάρχει πιο χαριτωμένο και τρυφερό διπλό δώρο να κάνεις σε αυτούς που αγαπάς φέτος. (ή αν ας πούμε κάνεις ένα x-mas τραπέζι σπίτι σου- θα δείτε γιατί το λέω αυτό)

Ψέματα δεν θα πω. Δέντρο δεν έχω στολίσει ακόμα. Η δική μου παράδοση είναι να στολίζω 10 Νοεμβρίου (ή το σβ πριν, ή το σβ μετά- αλλά πάντα σβ ανάμεσα σε αυτή την ημερομηνία). Και συνήθως ο στολισμός είναι ένα μικρό πάρτι. Το ονομάζω X-mas tree and house decoration party. (μπα, δεν είμαι καλή.. αλλά δεν είμαι και χαζή.. το κάνω αυτό και φωνάζω κόσμο, γιατί έχω τους λόγους μου. Το σπίτι για να στολιστεί  θέλει μια ολόκληρη μέρα, οπότε, κάνω ένα φαγητάκι, φωνάζω πέντε- έξι κολλητούς- κολλητές και τα μικρά μας φυσικά και το κάνουμε όλοι μαζί και γλιτώνω ένα τετράωρο- τους εκμεταλλεύομαι σας λέω!) Και συνήθως, αφού τελειώσουμε με τα στολίσματα και καθίσουμε για φαγητό, μέσα στο πιάτο του καθενός έχω και από ένα μικρό-δωράκι -ποτέ κάτι ακριβό. Ή μικρές ατομικές σαμπανίτσες, ή κάποιο κεράκι, ή κάποιο x-mas διακοσμητικό. Φαντάζομαι δεν χρειάζεται να σας πω τι θα βρουν φέτος στα πιάτα τους.

Από το περσινό x-mas decoration party: Δεν βλέπετε πολλούς εδώ – η συγκεκριμένη παρέα στη φωτογραφία είχε αναλάβει τη δουλειά, “Στολισμός δέντρου” (μαζί με έναν ενήλικα για υψηλή εποπτεία, για να μη τα διαλύσουν όλα..). Άλλοι, κρέμαγαν γιρλάντες, άλλοι  μαγείρευαν, άλλοι έστρωναν τραπέζι- της τρελής σας λέω, γίνεται εκείνη τη μέρα!

Παρόλο που δεν έχω στολίσει όμως ακόμα, οι Χριστουγεννιάτικες μπάλες Lipton, βρήκαν τη θέση τους πάνω στο τραπέζι από τη μέρα που τις πήρα στα χέρια μου και απλά περιμένουν να κρεμαστούν στο δέντρο, ενώ έχω ήδη κάνει νοητή λίστα στο μυαλό μου σε ποιους θα τις προσφέρω σαν δώρο φέτος τα Χριστούγεννα.

(σας παρακαλώ, μη δώσετε σημασία, στη Halloween κολοκύθα και τις γιρλάντες. Δεν έχω προλάβει να ξεστολίσω ακόμα από την προηγούμενη γιορτή εδώ μέσα)

Μόνο για ένα πράγμα λυπήθηκα όταν τις είδα. Για το γεγονός ότι δεν είναι πια μαζί μου η γιαγιά και ο παππούς μου. Κατά το προσφιλές τους συνήθειο, κάθε Χριστούγεννα έγραφαν κάρτες και έκαναν μικρά δωράκια σε όλους τους γείτονες της Palmerston Road. Οκτώ κοντινά σπίτια, οκτώ οικογένειες, οκτώ κάρτες, οκτώ μικρό-δωράκια, για το καλό. Θα είχαν τρελαθεί αν έβλεπαν αυτές τις X-mas surprise χριστουγεννιάτικες μπάλες με το τσάι Lipton. Χωρίς καμία μα καμία αμφιβολία, αυτό θα ήταν το φετινό τους δωράκι, για τους αγαπημένους τους γείτονες.

Η ιδέα μου: Τα έγραψα όλα αυτά και τελικά δεν σας είπα την ιδέα μου. Την ιδέα που μου ήρθε εκείνο το απόγευμα στη Μεγάλη Βρετανία απολαμβάνοντας ένα ζεστό φλιτζάνι τσάι με όλα τα παρελκόμενα του. Φέτος θέλω να γιορτάσω μαζί σας και εδώ μέσα την προ- Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα– αυτό που κάνω έτσι κι αλλιώς, απλά φέτος θα το μοιραστώ  μαζί σας όχι μόνο με limited edition x-mas beauty καλούδια, αλλά και με άλλες ιστορίες, γιατί όχι; Φυσικά δεν χρειάζεται καν να πω, ότι αν θέλετε και εσείς να μοιραστείτε μαζί μας μια δική σας χριστουγεννιάτικη ιστορία, τίποτα δεν θα μας έδινε μεγαλύτερη χαρά.

O«χριστουγεννιάτικος χρόνος» τικ τακ, τικ τακ,  ξεκινάει μέσα στο bb, από σήμερα 1^η Νοεμβρίου και θα ολοκληρωθεί την Κυριακή 20 Δεκεμβρίου. Για οκτώ εβδομάδες, εδώ μέσα μαζί και με παρέα ένα φλιτζάνι ζεστό τσάι Lipton (εγώ, το έχω δίπλα μου κάθε πρωί που γράφω- anyway) θα μετρήσουμε αντίστροφα μέχρι τα Χριστούγεννα, με τον δικό μας τρόπο, με τις δικές μας ιστορίες, όποιες και αν είναι αυτές. Γιατί είναι όμορφο να θέλεις, να μπορείς και να έχεις την ικανότητα να μοιράζεσαι. Είναι κάτι, που εσείς το κάνετε. Είναι, επιτρέψτε μου να το πω, σχεδόν, αγάπη.

Στο επόμενο post της pre X–mas αντίστροφης μέτρησης, λέω να γράψω, για ιστορίες συμφιλίωσης. Μέχρι τότε όμως,

Share a cup of tea. Share love.