How you Like me now?

Όλοι εμείς που ανεβάζουμε φωτογραφία στα κοινωνικά μέσα, κάποιες φορές (όχι πάντα)  καθόμαστε σε αναμμένα κάρβουνα περιμένοντας να ανέβει ο αριθμός των likes. Και αν δεν το παραδεχόμαστε,  ένα έχω να πω: ψεύδομεν!. «Σούζυ / Σούζο, τρως (τα νύχια σου). Και ψεύδεσαι και τα τρως!»

Κατά μια έννοια, τα κοινωνικά δίκτυα έχουν αντικαταστήσει την καθημερινή μας έξοδο. Και είναι αλήθεια ότι κάποιες φορές, προσομοιάζουν το αγαπημένο μας μπαράκι. Ξέρετε, αυτό στο οποίο μαζεύονται όλοι, φίλοι και γνωστοί! Όλοι! Κι εδώ είναι το ζουμί. Γιατί, ενώ αν πας στο μπαράκι με μούτρα, θα ξίνιζες στους μισούς αλλά δε θα σε πείραζε κιόλας, «εδώ» θέλεις να ενδιαφερθούν. Θέλεις να ποστάρεις «τώρα που στρώνουμε χαλιά, τι να κάνω το πτώμα» και να γίνει χαμός στα likes.

Και αντ’ αυτού.. σιωπή! 2,3,4, άντε 10 likes των κολλητών (μιλάω για τους νορμάλ ανθρώπους που έχουμε 200, 300 άντε 500 φίλους. Όχι την κατηγορία  που κάνει friend request στο… Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών). Και αναρωτιέσαι γιατί δεν άρεσε η ξινίλα σου στους φίλους σου. Μικρή και αθώα φίλη, εσύ μπορεί να γνωρίζεις σε τι φάση είσαι. Το ίδιο και οι κολλητοί σου, ναι αυτοί οι 2-3-3 άντε 10. Τη φίλη που έχεις να δεις από το δημοτικό, τη ρώτησες σε τι φάση είναι; Γιατί εσύ μπορεί να κατέχεις το μπλακ χιούμορ, μπορεί να αγαπάς την αυτοκριτική, τον αυτοσαρκασμό και το αυτοπυροβόλημα, αλλά αυτό δεν το ξέρει αυτή. Τι, μήπως το είχες και από το δημοτικό;

Όταν εσύ ανεβάζεις φωτογραφία σου με μαγιό από τις διακοπές και περιμένεις να σκάσουν τα εκατοντάδες likes, πρόσεχε γιατί πιθανώς σκάσουν οι εκατοντάδες… κατάρες! Γιατί, ξαναλέω, εσύ μπορεί να είσαι στο mood «Είμαι καλά με τον εαυτό μου» αλλά τη ρώτησες την άλλη σε τι φάση βρίσκεται;

Υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο το ανέβασμα της προσωπικής φωτογραφίας να αφορά προσωπική… ανασφάλεια. Χάσαμε τα κιλά των Χριστουγέννων, λιώσαμε στο γυμναστήριο, αγοράσαμε νέο φόρεμα ή αυτοκίνητο. Έχουμε ανάγκη από θαυμασμό και κομπλιμέντο και τα 3,4,5…άντε 10 likes δε βοηθάνε! Σε αυτή την περίπτωση υπάρχει η επιλογή κοινοποίησης σε ομάδες συγκεκριμένου ενδιαφέροντος. Π.χ. Ομάδες για μητέρες και μπαμπάδες όπου, γράφοντας «πείτε μου πόσο κούκλα/ κούκλος είμαι με τρία ανήλικα παιδιά» θα πάρετε άνετα 500 likes. Μπορείτε ακόμα να κοινοποιήσετε σε ομάδες για ειδικού .. χμ… ενδιαφέροντος, αρκεί να είστε έτοιμες για όλων των ειδών τα σχόλια. Εκεί, δεν χρειάζεται καν λεζάντα.. Καμιά φορά δε , ούτε καν φωτογραφία. Με απλή κοινοποίηση παρουσίας θα λάβετε 3,000 likes χωρίς κόπο, χωρίς πόνο, χωρίς καν δίαιτα!

Διάβαζα ένα άρθρο, για ένα μοντέλο που έκανε καριέρα ποστάροντας και ποζάροντας στο Instagram από τα 15 της και πλέον προτρέπει τους «followers» της να βγουν από τα κοινωνικά δίκτυα γιατί προσφέρουν ψεύτικη ζωή. Δεν συμφωνώ (από τη στιγμή φυσικά που δεν γίνεται μονομανία και το χειρίζεσαι εσύ, αντί να σε χειρίζεται αυτό). Τι διαφορετικό έχει η ζωή στα κοινωνικά δίκτυα από τη ζωή σε οποιαδήποτε άλλο «δίκτυο»; Το φαινόμενο της κοινωνικής αρεσκείας το συναντάμε από την παιδική χαρά μέχρι στο καφενείο των Κ.Α.Π.Η. Οπότε, γιατί ο πανικός ότι ζούμε την «ψεύτικη διαδικτυακή ζωή;” ( Δεν αναφέρομαι φυσικά στα ψεύτικα προφίλ. Αυτό αφορά καταστάσεις πιο …«στο ντιβάνι με τον Φρόϋντ». )

Μήπως και στις εξόδους μας λέμε πάντα την (ωμή) αλήθεια; Όχι. Δε θέλουμε να θυμόμαστε πάντα τι περνάμε. Θέλουμε να «βγούμε» και να περάσουμε καλά. Τόσο, απλά! Τα κοινωνικά δίκτυα πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε σαν ένα ταξίδι σε μια ωραία πόλη: Θα πας στα μαγαζιά της, στα μουσεία της, θα διαβάσεις τα νέα της. Κι αν τύχει να δεις και γνωστούς, δε θα αλλάξεις πεζοδρόμιο, απλά δε θα καθίσεις να τους πεις τα σώψυχά σου. Και κυρίως, δεν θα αποζητήσεις από αυτούς την επιβράβευση, τουτέστιν τα likes!

Για να μη μιλήσω και για τα shares (άλλο και τούτο…) Λοιπόν, έχω μια ιδέα: Την επόμενη φορά που θα αναρωτηθείς γιατί δεν κάνουν share τις αναρτήσεις σου, καλύτερα να πράξεις αυτό που λέει και η bb chief editor:

Share a cup of tea, share love.

Lydia

Live Laugh Love