Τον τελευταίο καιρό, νομίζω πρέπει να είναι περίπου ένα μήνας, κάνω συνέχεια την ίδια σκέψη. Από την άλλη όμως, δεν είναι και ακριβώς σκέψη, δεν ξέρω αν θα καταφέρω να σας εξηγήσω τι ακριβώς είναι αυτό, το οποίο δεν είναι ας πούμε, κάτι που με απασχολεί (άρα το σκέφτομαι συνέχεια- «σκέψη») ή ένα προϊόν συνειρμού (σκέφτηκα κάτι, μετά κάτι άλλο, μετά κάτι τρίτο και αυτό δημιούργησε την «σκέψη».)
Ούτε όμως και καθαρά εγκεφαλική πράξη: Πχ, θέλω να γράψω ένα post για νέα κραγιόν, έχω ήδη γράψει 300, πως θα κάνω αυτό το καινούργιο post, κάπως πιο ενδιαφέρον για τις φίλες μου, που θα αφιερώσουν εδώ μέσα δυο πολύτιμα λεπτά από τη ζωή τους;
Αυτό- που δεν μπορώ να το πω ακριβώς «σκέψη»- είναι κάτι άλλο.
Eίχαμε πολλές άσχημες προσλαμβάνουσες τον χρόνο που μας πέρασε. Νεαρά παιδιά που αυτοκτόνησαν εξ’ αιτίας bullying, πανέμορφα μικρά, που δολοφονήθηκαν και κομματιάστηκαν, φοβισμένοι άνθρωποι που ξεσπιτώθηκαν για να σώσουν τον εαυτό τους και τα παιδιά τους, πνιγμένα κορμάκια με τα ρουχαλάκια τους ακόμα πάνω τους ,έτσι όπως τα είχε διαλέξει και τους τα είχε φορέσει μια μάνα την προηγούμενη μέρα. Για να είναι έτοιμα και ζεστά, ώστε να αντιμετωπίσουν το αύριο που δεν ήρθε τελικά.
Eμείς σαν χώρα, θεωρώ ότι και τα οικονομικά μας χειροτερέψαμε και αποδιοργανωθήκαμε εντελώς, αλλά ειλικρινά, νιώθω ότι αυτό είναι το λιγότερο. Είχαμε πόλεμο, έχουμε πόλεμο, γειτονικά τεράστια κράτη «κονταροχτυπιούνται» στην αρχή δήθεν με οικονομικά εμπάργκο- αλλά ελάτε τώρα. Όλοι οι μεγάλοι πόλεμοι, από οικονομικούς και επεκτατικούς λόγους ξεκίνησαν, γιατί ξεκίνησαν, για να πάρει ο Πάρης την Ωραία Ελένη;
Πρόσφατα, σε μια ασυνήθιστα ζεστή και γλυκιά βραδιά για τα δεδομένα του κρύου χειμωνιάτικου Παρισιού, κάποιοι έκλεισαν ραντεβού για μια πολύ αναμενόμενη συναυλία, κάποιοι παρακολουθούσαν ένα αθλητικό γεγονός, κάποιοι γιόρταζαν τα γενέθλιά τους με τους φίλους τους, κάποιοι βλέποντας την όμορφη βραδιά αν και είχαν αποφασίσει να μείνουν σπίτι, βγήκαν έξω την τελευταία στιγμή. Η οποία ήταν και κυριολεκτικά, η τελευταία τους. Και αυτό, διότι κάποιοι άλλοι αποφάσισαν στο όνομα του «δικού» τους «Θεού» και με τις «ευλογίες» του, ότι έτσι έπρεπε να γίνει.
Φοβήθηκα, αυτόν τον χρόνο, περισσότερο από κάθε άλλη φορά στη ζωή μου.
Kαι τώρα σε αυτό που δεν είναι ακριβώς σκέψη. Ένα πρωί λοιπόν, αφού όλος αυτός ο φόβος είχε συσσωρευτεί σε σημείο βαριάς κατάθλιψης μέσα μου, κάτι άστραψε μέσα στο μυαλό μου, σας το ορκίζομαι σαν αστραπή το ένιωσα, που κράτησε κλάσματα δευτερολέπτου, αλλά ήταν αρκετά.
Λίγα λεπτά μετά, έκανα έναν συλλογισμό τόσο απλό, που ούτε πεντάχρονο δεν θα καταδεχόταν: αν υπήρχε Αγάπη σε όλα τα παραπάνω, τίποτα από αυτά δεν θα είχε συμβεί. Και μετά έκανα κάτι ακόμα πιο απλό. Έκανα αντιστροφή σε αυτό που μας μαθαίνουν από μικρά παιδιά, σε αυτό που έχουμε γαλουχηθεί, σε αυτό που διαβάζω κάθε φορά που ο γιος μου έχει Θρησκευτικά. Ο Θεός είναι Αγάπη. Νομίζω ότι ισχύει το αντίθετο: Η Αγάπη είναι Θεός. Και εγώ τουλάχιστον κάθε φορά που θα μελετάμε Θρησκευτικά, αυτό θα λέω στο γιο μου.
Η Αγάπη που δεν την βλέπεις, αλλά τη νιώθεις τόσο έντονα. Η Αγάπη που δεν χάνεται, επειδή ένας άνθρωπος δεν είναι πια μαζί μας, γιατί εμείς έτσι κι αλλιώς, την κουβαλάμε μέσα μας για πάντα. Η αγάπη που δεν έχει όρια, που δεν έχει διαστάσεις, που δεν μπορεί να μετρηθεί αλλά όταν την νιώσεις, μπορείς να μετακινήσεις και βουνά ακόμα, ή ας πούμε να κάνεις θαύματα. Η Αγάπη που δεν «πιάνεται» αλλά είναι τόσο απτή. Η Αγάπη, που γι αυτή είσαι ικανή να θυσιάσεις τη δική σου ζωή, προκειμένου να ζήσει το παιδί σου. Γιατί το παιδί σου, δεν είναι μόνο δικό σου παιδί. Είναι και παιδί της Ανώτερης Δύναμης. Και η μόνη Ανώτερη Δύναμη είναι η ΑΓΑΠΗ.
Αλλά κάπου εκεί ξαφνικά, ξεκαθάρισαν πολλά μέσα μου.
Όταν κλείσουμε τα μάτια μας δεν θα βρεθούμε επάνω σε ένα βουνό ρύζι περιτριγυρισμένοι από ουρί του Παραδείσου. Ούτε θα βρεθούμε στον κήπο της Εδέμ, με ποταμάκια και λουλουδάκια και κελαριστά ρυάκια. Ούτε νομίζω θα ξαναγυρίσουμε σαν κάποιο ζωάκι, επειδή σε αυτή τη ζωή τα κάναμε σκατά. Νομίζω ότι ξεκινήσαμε από Αγάπη και στην Αγάπη θα καταλήξουμε. Και όσο περισσότερη δώσουμε τώρα , τόσο πιο όμορφα και υπέροχα θα είναι όλα, εκεί που θα πάμε μετά. Και όταν επιστρέψουμε, θα έχουμε λίγη ακόμα να δώσουμε και λίγη ακόμα και λίγη ακόμα.
Μέχρι να φτάσουμε. Και θα φτάσουμε. Γιατί με όλα τα άσχημα που συμβαίνουν γύρω μας, πιστέψτε με, δεν πάμε πίσω. Πάμε μπροστά. Το λέω αυτό και το πιστεύω ακράδαντα. Μην ακούσω σαχλαμάρες για τις παλιές «αγνές» εποχές. Τα αγόρια αμόρφωτα και χωρίς σχολείο για να βοηθήσουν στα χωράφια, το «παιδί» και το κορίτσι (γιατί βλέπεις το κορίτσι δεν ήταν παιδί, άντε να το παντρέψουμε κατά τα 13 να ησυχάσουμε), ή και πολύ- πολύ χειρότερα: οι Σταυροφορίες (ο δικός μου «Θεός» είναι καλύτερος απ τον δικό σου, λες και ο «Θεός» ήταν το ζήτημα) ο Μεσαίωνας, η πανούκλα, η Ιερά εξέταση, οι δούλοι στις φυτείες, τα 6χρονα που δούλευαν με τον νόμο, στα σκοτάδια ενός αγγλικού ορυχείου και φυσικά στα 25 τους πέθαιναν. Δεν έχουμε φτάσει ακόμα στα καλύτερα, αλλά είμαστε πιο καλά. Που θα πάει. Μπορεί να μας πάρει 2, 3, 4, 10, 100 χιλιάδες χρόνια αλλά θα τα καταφέρουμε. Είμαστε μικροί ακόμα. Κάποιοι μωρά ή μικρά παιδιά, κάποιοι έφηβοι, κάποιοι (οι πολύ λίγοι ) νεαροί ενήλικες. Έχουμε δρόμο μπροστά μας μέχρι την πλήρη ενηλικίωση.
Αν για παράδειγμα στην ταλαιπωρημένη Ευρώπη, έχουμε ας πούμε μόλις ενηλικιωθεί, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού έχουμε να κάνουμε με έφηβους. Καταλαβαίνουμε όλες φυσικά ποια είναι τα «μωρά» του πλανήτη, αλλά δεν θα ασχοληθώ με αυτά σήμερα. Θα φέρω ένα κινηματογραφικό παράδειγμα τώρα και θα καταλάβετε.
Στις αισθηματικές μελό ταινίες του «σωρού» του ευρωπαϊκού – γαλλικού, ιταλικού ακόμα και του «πτωχού» ελληνικού κινηματογράφου, έρχεται πρώτα η αγάπη την οποία πάντα την λένε οι πρωταγωνιστές σχεδόν μέσα στο πρώτο δεκάλεπτο – «ti amo», «Je t’aime», «σε αγαπώ» και λίγο μετά στην ταινία, αρχίζουν τα «βάσανα» για να μπορέσουν να ζήσουν τελικά την αγάπη που έχουν νιώσει από τα πρώτα λεπτά της ταινίας (ή να μη τη ζήσουν, αν το εργάκι αντί για happy, έχει sad end), -στις αμερικανικές ταινίες του σωρού, όχι μόνο δεν συμβαίνει αυτό , συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο και πολύ συχνά λένε την παντελώς γελοία ατάκα, την ώρα που είτε ο πρωταγωνιστής είτε η πρωταγωνίστρια τολμήσουν (!) και πουν την φράση «I love you». Αν συμβεί αυτό, κοιτάζουν με τρόμο τον «εραστή» / «ερωμένη» και η ατάκα είναι μυθική: Did I say it, too soon??? Did I scare you?
Λες και υπάρχει χρόνος στην Αγάπη, ή την αγάπη την μετράμε με μέρες, ή με ώρες ή τέλος πάντων μπορεί να μετρηθεί στο ζύγι, άρα να ξέρουμε και πότε επιτρέπεται να την νιώσουμε.
Ή ακόμα χειρότερα, λες και η Αγάπη, μπορεί να σε φοβίσει… Η Αγάπη να σε φοβίσει… Αλλά τώρα που το σκέφτομαι και μετά από αυτά που έγραψα στην αρχή, δεν είναι και περίεργο.
Αν τρομάζεις από τη Αγάπη, τρομάζεις και από οτιδήποτε Θείο, μπορεί να κουβαλάς μέσα σου από τη μέρα που γεννήθηκες. Και φυσικά, το «Θείο», αν και λέμε ότι το αγαπάμε, επινοώντας πολλούς και διάφορους «Θεούς», κάνοντας μακριούς σταυρούς, χτίζοντας εκκλησίες, ζωγραφίζοντας αριστουργήματα που μένουν στους αιώνες, ή ουρλιάζοντας το όνομά του την ώρα που τραβάμε την σκανδάλη, κατά βάθος το φοβόμαστε έως εσχάτων. We are scared shitless. Και όλα αυτά είναι απλά ένα τρικ για να κατευνάσουμε τους φόβους μας. Τον φόβο του Θείου αλλά στην πραγματικότητα, το φόβο του άγνωστου. Tου «παραπέρα» από εδώ. Τον βαθύ υπαρξιακό μας φόβο.
Νομίζω ότι είμαι σε καλό δρόμο, για να πάψω να φοβάμαι. Η Αγάπη είναι πράγματι παντού. Και όσο περισσότερο τη δίνεις και όσο καλύτερα μπορείς να την δέχεσαι, τόσο πιο κοντά βρίσκεσαι σε μια ζωή, απαλλαγμένη από κάθε είδος φόβου. Και αν δεν έχεις φόβο και έχεις Αγάπη, έχεις τα πάντα. Και αν η ευτυχία (ευ-τύχη- καλή τύχη) ίσως είναι «διαφορετική» για τον καθέναν μας, η Αγάπη είναι ίδια για όλους.
Τα Χριστούγεννα είναι μια Μεγάλη Γιορτή, όχι για τα δώρα, τα πάρτι, τις ευχές, τα ψώνια, τα ρούχα, τα καλλυντικά. Είναι, γιατί γιορτάζουμε τα γενέθλια κάποιου, ο οποίος γεννήθηκε για να μας βοηθήσει να καταλάβουμε μόνο την Αγάπη. Τίποτα άλλο. Και βασανίστηκε γι αυτό. Και δεν μπορώ να πω ότι τα κατάφερε και τέλεια, αλλά τουλάχιστον προσπάθησε.
Και αν διαβάσετε λίγο Ιστορία, θα δείτε ότι πριν έρθει Αυτός, ο Άντρας της Αγάπης δηλαδή, τα πράγματα ήταν πολύ- πολύ χειρότερα. Αν ήταν φρικτά τα λίγα παραπάνω που έγραψα, απλά σκεφτείτε ότι πριν έρθει Αυτός, οι ανθρωποθυσίες και δη μικρών παιδιών ήταν η νόρμα, μπας και γλιτώσουμε από κανά σεισμό, ή μπας και ρίξει καμιά βροχούλα και ποτίσει τα άνυδρα χωράφια μας.
Και η αλήθεια είναι, αν το δούμε και με εντελώς ψυχρή Ιστορική σκοπιά, ε, δεν έκανε και τίποτα «σπουδαίο» εδώ που τα λέμε.
Ένας Εβραίος ξυλουργός άρχισε να μιλάει για Αγάπη και όχι για ναούς και χρήματα, μπήκε στο ρουθούνι της άρχουσας τάξης και των παπάδων της εποχής, γιατί θα έχαναν τα προνόμια και τα φράγκα (αν ο απλός λαός καταλάβαινε περί τίνος πρόκειται) το όλο σούσουρο και οι συγκεντρώσεις και οι διαδηλώσεις που ξέσπασαν στην «επαρχία» ζάλισαν κάποια στιγμή τους Ρωμαίους, έβαλαν τους άλλους να αποφασίσουν μη το’ χουν και τύψεις και τι λες εκεί, τον κάρφωσαν πάνω σε δυο ξύλινα κούτσουρα σε σχήμα +, όπως και χιλιάδες άλλους εκείνη την εποχή. Ποιο ήταν το «έγκλημα» του”; Μίλησε για Αγάπη. Μάλιστα, για να τον καταλάβει τότε ο απλός λαός – που ήταν όμως και ο πρώτος που πίστεψε στον Μονοθεϊσμό- είπε «Ο Θεός είναι Μέσα σας» Μέσα μας; Μα φυσικά. Τόσο απλό.
Η Αγάπη είναι μέσα μας. Και αυτός ήρθε για να μας το θυμίσει. Άρα η θυσία του για ποιο λόγο έγινε; Για να σώσει εμάς έγινε. Και πως θα μας έσωνε; Ακριβώς. Μόνο με Αγάπη. Συλλογική Αγάπη. Αγαπάτε αλλήλους. ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ. Τον κουτσό, τον στραβό, τον ανάπηρο, την πόρνη, τον ομοφυλόφιλο, τον φτωχό, τον πρόσφυγα, αλλά και τον πλούσιο. Τον καλό και τον κακό (για να γίνει και αυτός καλός). Δηλαδή να μην αγαπάς μόνο το παιδί που βγήκε από τη μήτρα σου, αλλά όλα τα παιδιά που γεννιούνται, με την ίδια δύναμη που αγαπάς το «δικό» σου. Όχι την αδερφή σου, γιατί μοιράζεστε την ίδια μάνα, αλλά κάθε γυναίκα που υπάρχει στον πλανήτη να την αγαπάς έτσι, όπως αγαπάς την αδερφή σου ή τη μάνα σου. Όχι μόνο τον δικό σου πατέρα, αλλά όλους τους πατέρες του κόσμου καθώς και αυτούς που δεν έγιναν πατέρες. (Mαθηματικέ μου Αμαλία, πόση ενέργεια εκλύεται αν συνέβαινε αυτό;)
(θέλω να γράψω πάρα πολλά για τη διαφορετικότητα και τα έκτροπα που βλέπω να γίνονται γύρω μου τον τελευταίο καιρό στο όνομα μάλιστα του Άντρα της Αγάπης αλλά και θα συγχυστώ πολύ και θα γίνω αιρετική και ίσως ενοχλήσω βαθιά κάποιες από εσάς πράγμα που δεν το θέλω)
Αλλά παρόλα αυτά, για ρίξτε μας, μια ματιά. Κοιτάξτε πόσοι από εμάς, τον πιστέψαμε αυτόν τον τύπο. Και κάποτε (και ακόμα φυσικά) βασανιστήκαμε γι αυτή μας την Πίστη στην Αγάπη. Μας έριξαν στα λιοντάρια, μας έκαψαν ζωντανούς. Το κάναμε όμως. Για την Ελπίδα, ότι υπάρχει κάτι πολύ καλύτερο, πολύ πιο Μεγάλο. Κάτι Θείο. Η Αγάπη.
Ελπίδα, Πίστη Αγάπη, ζήτησε. Και μας είπε και ποιο από τα τρία είναι το πιο σπουδαίο. Άρα είναι στο χέρι μας.
Η αλήθεια είναι ότι χάσαμε βέβαια πολύ στην πορεία, τον λόγο που τον πιστέψαμε και τον Αγαπήσαμε, (τα πρόσφατα γεγονότα και στη χώρα μας, αυτό αποδεικνύουν εξ άλλου) αλλά πάντως κάποτε το κάναμε και τον Πιστέψαμε και τον Αγαπήσαμε. Γιατί διψούσαμε να έχουμε μέσα μας την Αγάπη. Γιατί μετά τις ανθρωποθυσίες, τα είδωλα, τους χρυσούς ταύρους, τα τέρατα και τους Τιτάνες, ξαφνικά ήμασταν έτοιμοι για την μόνη Αλήθεια. Μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα.
Ένα σας λέω. Μη φοβάστε. Δε θα χαθούμε ποτέ. Γιατί δεν ξέρω τι συμβαίνει σε άλλα πλανητικά συστήματα και σε άλλους γαλαξίες, πάντως στο δικό μας πλανήτη, το πιστεύω. Υπάρχει πολύ Αγάπη.
Kαι σήμερα δεν θέλω να γράψω γι αυτά που «θεωρούμε» Αγάπη. Ένας άντρας και μια γυναίκα, η μάνα προς το παιδί, οι σύντροφοι που δεν κάνουν ο ένας χωρίς τον άλλον, τα αδέρφια, οι παιδικοί φίλοι. Όλοι εμείς που έχουμε αυτές τις εμπειρίες ή κάποιες από αυτές, νομίζουμε ότι ok, κλείσαμε είμαστε εντάξει και με την αγάπη, ήρθε και αυτή στο δρόμο μας. Δεν είναι έτσι όμως. Δεν κλείσαμε καθόλου. Σήμερα με απλούς τρόπους θέλω να σας πω γιατί η Αγάπη υπάρχει παντού αρκεί να ξέρουμε πώς να την ψάξουμε:
Αγάπη είναι:
Να είσαι καλεσμένη σε έναν γάμο όπου η λέξη «γάμος» να σου φαίνεται τόσο “φτωχή” γιατί ουσιαστικά είσαι καλεσμένη για πρώτη φορά στη ζωή σου, σε μια βραδιά απόλυτης αγάπης δυο ανθρώπων (και να σε φιμώνουν βέβαια, να μη μπορείς να μιλήσεις γι αυτό, αλλά μη νομίζετε, εσείς οι δυο που μου το κάνατε αυτό και ξέρετε ποιοι είσαστε, σας περιμένω στη γωνία, αλλά παρόλα αυτά, Σας αγαπώ.)
Αγάπη είναι:
Να έχεις την τρελάρα σου και να σου έχει κολλήσει, ότι ναι, υπάρχει τρόπος να συνδέσεις μυρωδιές τσαγιού με διάσημα αρώματα, αλλά φυσικά να μην έχεις ιδέα, πως να υλοποιήσεις την ιδέα σου. Και ένα κορίτσι να παίρνει άδεια 2 μέρες από το γραφείο της και αντί τη μια μέρα να την αφιερώσει στο σπίτι, στον αγαπημένο της, στα ψώνια της, στις φίλες της, να περνάει 12 ώρες πάνω από έναν υπολογιστή και να σου στέλνει ένα από τα καλύτερα posts ever και το καλύτερο δικό της, ever. Σε αγαπώ MariaA
Αγάπη είναι:
Να ζητάς review, να έχεις review. Να ζητάς προσωπική ιστορία, να σου έρχεται προσωπική εκ βαθέων ιστορία. Να ζητάς να φύγει κάποια από την πόλη της και να έρθει να σε συναντήσει σε άλλη πόλη, να το κάνει και αυτό. Να ζητάς ένα δύσκολο απόγευμα ψυχοθεραπεία, να σου κάνουν KAI ψυχοθεραπεία. Σε αγαπώ Litsa
Αγάπη είναι:
Να ψάχνεις σε σημείο εμμονής κάθε μέρα μέσα από τα σχόλια κάποιας, μπας και διακρίνεις μια γκρίνια, ένα επικριτικό σχόλιο, μια άρνηση πάνω σε κάτι, μια κακή διάθεση βρε αδερφέ και να μη το βρίσκεις ποτέ σε παραπάνω από τρία χρόνια. Και η εκθαμβωτική εξωτερική ομορφιά μιας γυναίκας να ωχριά, να θαμπώνει, μπροστά στην ομορφιά της ψυχής και της καρδιάς της. Maryl, you rule girl. Don’t ever change! Σε αγαπώ Maryl.
Αγάπη είναι:
Να λαμβάνεις μια πρόσκληση για το πιο σπουδαίο γεγονός στη ζωή μιας μητέρας- την βάπτιση του μοναχογιού της. Και ενώ μετά από 10 χρόνια που έχεις να επισκεφτείς αυτό το νησί, να έχεις ήδη κανονίσει χωρίς να το ξέρεις , να βρίσκεσαι εκεί ακριβώς την μέρα της βάπτισης! Ένεκα προβλημάτων τελικά δεν τα καταφέρνεις, στεναχωριέσαι πολύ, αλλά μετά από λίγο καιρό λαμβάνεις υπέροχες μπουμπουνιέρες που στολίζουν αυτή τη στιγμή το δωμάτιο του δικού σου παιδιού. Σε αγαπώ Amalia
Αγάπη είναι:
Πάλι λόγω τρελάρας, να κάνεις bb secret project, να στέλνεις προϊόντα προς δοκιμή και σε 2 μήνες να λαμβάνεις reviews τόσο καλογραμμένα και εμπεριστατωμένα που να κάνουν επαγγελματίες beauty editors (εμού συμπεριλαμβανομένης) να ντρέπονται. Και αυτά τα reviews να γίνονται πλέον τα επίσημα reviews μιας ολόκληρης εταιρείας. Sorry κιόλας, αλλά που μάθατε εσείς να γράφετε έτσι; Σας αγαπώ my bb secret agents!
Aγάπη είναι:
Να σκέφτεσαι να κάνεις ένα post με reviews, να έχεις ζητήσει 2-3 reviews από συγκεκριμένα άτομα και την ίδια εβδομάδα, να σου έρχονται και άλλα reviews από εκεί που δεν το περιμένεις και δεν το έχεις ζητήσει (που να ξέρατε Jenny και Nansy) και ξαφνικά το ένα post με τα 3 reviews να γίνεται 2 posts με 10 reviews σε συνέχειες! Σας αγαπώ όλες!
Aγάπη είναι
Να γράφεις ένα post για τη γιαγιά σου, για το Λονδίνο, για τις δικές σου αναμνήσεις και ξαφνικά να λαμβάνεις ένα σχόλιο που να λέει απλά , Σε αγαπώ και για πρώτη φορά να μη νιώθεις άβολα και αμήχανα από αυτή την δημόσια δήλωση Αγάπης. Και σήμερα μπορώ να το πω και εγώ. Και εγώ , Σε αγαπώ Ελένη.
Αγάπη είναι:
Να θέλεις να εμπλουτίσεις την Κατηγορία Good Life αλλά να μην έχεις τον απαιτούμενο χρόνο και να στεναχωριέσαι και να το «ψάχνεις» και να κάνεις ότι μπορείς και μια κοπέλα να σε βγάζει από τη δύσκολη θέση, γράφοντας υπέροχα κείμενα που περιμένεις πως και πως για να τα «ρουφήξεις» Σε αγαπώ Lydia.
Αγάπη είναι
Να πηγαίνεις ταξίδι στην Ουγγαρία, να βρίσκεσαι στη Βουδαπέστη μια από τις ομορφότερες πόλεις της Ευρώπης, να θέλεις να δεις όλα τα Μουσεία, να θέλεις να εξερευνήσεις τα πάντα και αντί να σκέφτεσαι τους φίλους, τον αγαπημένο, την οικογένειά σου, να στέλνεις ένα απίθανο πακετάκι με λατρεμένα μπαχαρικά κάπου… αλλού. Σ’ αγαπώ Sheena
Αγάπη είναι
Να έχεις φτάσει σε αδιέξοδο στη δουλειά σου, να θεωρείς ότι με τόσα σοβαρά προβλήματα η κρεμούλα και το κραγιόνι μας μάρανε, οπότε να ζητάς βοήθεια και να κάνεις δημοψήφισμα για το αν πρέπει να προχωρήσεις. Και να λαμβάνεις 20 απαντήσεις πλημμυρισμένες με αγάπη και θετική ενέργεια. Σας αγαπώ όλες.
Αγάπη είναι
Να λαμβάνει ένα κορίτσι, «μακριά στα ξένα» ένα μικρό δωράκι, αλλά στέλνοντας σου ευχαριστώ να μπαίνει στον κόπο και να βγάζει γι αυτό επαγγελματικές φωτογραφίες με το σωστό φόντο (!) για να σου δείξει ότι το έλαβε και το αγάπησε. Σε αγαπώ Nektaria.
Αγάπη είναι
Να δουλεύεις 14 με 15 ώρες τη μέρα. Να έχει το παιδί σου Οξεία Αμυγδαλίτιδα. Να έχεις εσύ λαρυγγίτιδα. Στο καπάκι να σπας και το μικρό δάκτυλο του ποδιού σου. Εγώ να λέω «άστο σε παρακαλώ πάρα πολύ το post, σταμάτα, θα καταλάβουν τα bb girls, είναι τα κορίτσια μας» και εσύ να απαντάς «δεν θα με ξεφορτωθείς ούτε με κλωτσιές» και να στέλνεις ένα ακόμα αριστουργηματικό αστρολογικό κείμενο. Σε αγαπώ ElizaBBeth.
Aγάπη είναι
Η τρελάρα συνεχίζεται και ζητάς συνταγές για αλμυρά και γλυκά για να διοργανώσεις tea party και μέσα σε δυο μέρες (!), να σου έρχονται 15 συνταγές, λες και αυτές που τις έστειλαν, δεν είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν στη ζωή τους αλλά να κάθονται να γράφουν συνταγές επειδή το ζήτησες και κάποιες να τις φωτογραφίζουν κιόλας! Σας αγαπώ θεϊκές μου «μαγείρισσες»
Αγάπη είναι:
Να ξυπνάς με μεγάλη λύπη, με μεγάλο πόνο. Ίσως σε μια από τις πιο άσχημες μέρες της χρονιάς. Την 26η Νοεμβρίου. Μετά από λίγο να χτυπάει το κουδούνι, να μπαίνει μέσα courier και να σκέπτεσαι «ποια εταιρεία είναι τώρα αυτή και τι καινούργιο έχουν να μας δείξουν πάλι» Να ανοίγεις την κούτα και να βλέπεις δυο πανέμορφες κούπες. Εκείνη τη μέρα!! Και το ιδιόχειρο σημείωμα να λέει το εξής «Τις κούπες για σένα και τον κύριο Ρωμανό τις εμπνεύστηκα από το άρθρο σου για τη γιαγιά σου. Τις αγόρασα στις 25(!!!!) Νοέμβρη και σε φανταζόμουν να πίνεις το Lipton σου σε μια κούπα που θυμίζει λίγο Λονδίνο…» Και τα δάκρυα λύπης να γίνονται δάκρυα χαράς και να νιώθεις ότι όσο υπάρχει Αγάπη στον κόσμο μας, όλα θα είναι εντάξει. Και να το φωνάζεις δυνατά στον εαυτό σου. Όλα θα είναι εντάξει. ΟΛΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ! Σε αγαπώ Rania.
Όλα αυτά που συνέβησαν τον τελευταίο χρόνο, μην τα προσπερνάτε, θεωρώντας ότι έγιναν, γιατί κάποτε λάβατε ένα δωράκι, ή γιατί σας συγκίνησε ένα post, ή γιατί συμπαθείτε έναν άνθρωπο, ή απλά είχατε λίγο παραπάνω χρόνο, ή είσαστε γενναιόδωρες, ή φιλότιμες, ή σας αρέσει να γράφετε, ή να δοκιμάζετε και να κάνετε reviews. Κάνετε μεγάλο λάθος αν το πιστεύετε αυτό.
Όλα αυτά τα παραπάνω ήταν Αγάπη.ΑΓΑΠΗ ΣΚΕΤΗ.
Σε αυτά τα «δύσκολα» ας πούμε Χριστούγεννα για την ανθρωπότητα εσείς, κάντε κάτι που αποδεδειγμένα το κάνετε πολύ καλά. Αγαπήστε πολύ. Δώστε ένα ξαφνικό φιλί σε κάποιον που δεν το περιμένει. Χαιρετήστε για πρώτη φορά με χειραψία την ταμία στο σούπερ μάρκετ που έχει εξαντληθεί από την κούραση. Πείτε στην κοπέλα που σας λούζει στο κομμωτήριο σας, ότι περιμένατε πως και πως αυτή τη στιγμή κοντά της. Και δεν θα το πιστέψετε. Σχεδόν αμέσως η Αγάπη, θα επιστρέψει σε εσάς.
Το τραγούδι που θα ολοκληρώσει τα φετινά Χριστούγεννα του bb, είναι το «All I want for Christmas is you”. Είμαι σίγουρη ότι θα σκεφτείτε τώρα: « πόσο αναμενόμενο…» Είναι ένα από τα πιο «πολυφορεμένα» x-mas τραγουδάκια της δικής μας εποχής. Έκανε ντεμπούτο το 1994 από τότε μέχρι φέτος (μόνο φέτος έπεσε από την πρώτη θέση- γιατί άραγε…) είναι by far το Νο 1 τραγούδι των Χριστουγέννων- υπολογίζεται ότι ακούγεται περί τις 70 δις φορές μέσα σε ένα μήνα.
Όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Δεν το διάλεξα γι’ αυτό το λόγο. Είτε σας αρέσει η Mariah Carrey είτε όχι, πρόκειται για μια τραγουδίστρια που σύμφωνα με όλους τους μουσικολόγους μπορεί να «πιάσει» κάποιες από τις ψηλότερες νότες που έχει πιάσει ποτέ άνθρωπος, αλλά και από οποιονδήποτε άλλο τραγουδιστή/ τραγουδίστρια έχουμε ακούσει. Strange, but true.
Αν ήμουν φίλη της, θα της έλεγα το εξής: Εκεί που το τραγουδάκι, λέει You (all I want forX-mas isYou) στη θέση του You, να έβαζε απλά το LOVE- που κάνει και μια χαρά ρίμα εξ άλλου.
Ναι, η φωνή της Mariah, έχει πολύ ΑΓΑΠΗ.
Merry Christmas my beloved bb girls.
My bbb girls
Ας τραγουδήσουμε δυνατά: All I want for Christmas is LOVE.
Ε, να σας πω. Μην επαναπαύεστε με τις πολλές Αγάπες και μη χαλαρώνετε. Αγάπη, ξε-Αγάπη, έρχεται τεστ.
(Ξαναμπαίνω 15 λεπτά μετά και ξαναγράφω. Αυτό το έλαβα 10 λεπτά αφού είχα ανεβάσει αυτό το post. Καλούδια που λατρεύω all the way from Γκετεμποργκ! Δεν ακούω τίποτα. Είμαι απολύτως πεπεισμένη γι’ αυτά που έγραψα παραπάνω και θα πω και ένα τελευταίο. Αν εγώ “στέλνω” δώρα” είναι γιατί και αυτό είναι μέρος της δουλειάς μου. Οταν στέλνετε εσείς είναι ΑΓΑΠΗ.)
Klaio goera!!!! Xairomai pou i karta eftase ston proorismo tis eixa tin elpida oti kai kati allo tha eftane se esena prin ti giorti sou – Because I love you!!!
Tha epaneltho na sxoliaso perissotero tora pao na klapso ligo kryfa stin toualeta!!
xoxo
Δεν μπορώ να σου μεταφέρω όλα αυτά που σκέφτομαι και αισθάνομαι αυτή τη στιγμή. Πως καταφέρνεις να με συγκινείς τόσο πολύ κάθε φορά είναι ανεξήγητο. Αγάπη μόνο και όλα τα άλλα θα ‘ρθουν….
ο κινηματογραφικός παραλληλισμός απίθανος!!!
Τι είναι αυτό που μετράει όταν βιώνουμε τα σημαντικά γεγονότα της ζωής? Η παρουσία των ανθρώπων που αγαπάμε και μας αγαπούν. Αυτών που η αύρα, η ενέργεια, η με όποιο τρόπο παρουσία τους θα αγκαλιάσει την στιγμή και θα την συνοδεύσει στον χρόνο με αγάπη! Μια ευχή αυτών που αγαπάμε, μια αγκαλιά απ΄αυτούς που μας αγαπούν, ένα φιλί κι ένα δάκρυ συγκίνησης γίνεται το φυλαχτό μας, ο φυλακας άγγελος μας, το μοίρασμα στην αιωνιότητα. Γι΄αυτό το πιο σημαντικό είναι τους ανθρώπινους αυτούς θησαυρούς να τους κρατάμε μακριά “απ’ την πολλή συνάφεια του κόσμου, τες πολλές κινήσεις κι ομιλίες”. Να είναι αυτοί οι εκλεκτοί κι αγαπημένοι, οι άνθρωποι της ουσίας, που η κοινή αγάπη μας δεν θα εκτίθεται στων “σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία…”.
Για όλα αυτά σε αγαπάμε και τα BBgirls σου και τα ΒBboys σου… 😉
Δεν έπρεπε να το διαβάσω τώρα,που δεν είμαι μόνη μου,κάτι υποπτέυτηκα χτες,αλλά για άλλη μια φορά η περιέργειά μου (από τα χειρότερά μου ελαττώματα) νίκησε και άντε να εξηγώ στη μικρή μου που οι κεραίες της, αν και 3χρονη, είναι τρομερά ευαισθητες και ρωτάει “γιατί κλαις μαμούλα?”τι σημαίνουν τα δάκρυα συγκίνησης..αν και νομίζω ότι ξέρει πολλά παραπάνω από ότι εγώ νομίζω..Τζούλια ξερω ότι το ξέρεις αλλά σε αγαπάω..το ίδιο και τα γλυκά μου bbgirls! Nα έχετε όλες καλά Χριστούγεννα με υγεία και πολλή αγάπη και πολλές όμορφες στιγμές! Υ.Γ.Λατρεύω και το all i want for Christmas της Μariah μετά την απόλυτη χριστουγεννιάτικη μου λατρεία το Last Christmas..παίζουν το ένα μετα το άλλο όλες αυτές τις ημέρες,μέχρι και η μικρή μου έμαθε να τα τραγουδαει <3
Αχ , αγαπημένη , γιατί μου το κάνεις τώρα αυτό !!! Κλαίω που κλαίω το τελευταίο διάστημα με το παραμικρό ( μόλις μπαίνω στο σούπερ μάρκετ το πρώτο πράγμα που αγοράζω είναι πια εξάδες με χαρτομάντηλα ) , σήμερα έχω πλαντάξει από την ώρα που το διάβασα , δεν έχω το κουράγιο ούτε να δουλέψω ούτε τίποτα ! Και σαν ( πάλι ) να είσαι μέσα στο μυαλό μου αυτές τις μέρες , γιατί κι εγώ αυτό σκέφτομαι ότι η Αγάπη είναι το πιο σημαντικό πράγμα που μπορούμε να δώσουμε σε κάποιον ή να μας δώσει κάποιος , ότι γιατρεύει όλες τις πληγές ακόμα κι αυτές που μοιάζουν ότι δεν θα κλείσουν ποτέ …Αγάπη μόνο εύχομαι σε όλους αυτά τα Χριστούγεννα . Κι όλα τ’άλλα θα έρθουν ή θα περάσουν , το πιστεύω απόλυτα αυτό …
Με συγκινησατε σήμερα, θα γίνω Μαρία Αλιφερη και θα σας πω ότι ναι,σας Αγαπώ!!!!!!!!!
Αχ ευτυχώς που είμαι μόνη μου κ μπορώ να κλάψω με την ησυχία μου. Τι μας έκανες πάλι Τζούλια μου.Επειδή τον τελευταίο καιρό μου έχουν συμβεί παρά πολλά δύο πράγματα με βοήθησαν η πίστη κ η αγαπη.Αγαπη σε όλα εκείνα τα παιδιά που βρίσκονται στα νοσοκομεία κ στους γονείς τους κ πιστέψτε με είναι παρά πολλά.Αγάπη σε όλους εκείνους που δεν έχουν τίποτα.Αγάπη σε όλες εσάς και στις οικογένειες σας κ σε εσένα Τζούλια μου κ στον κύριο Ρωμανό.
Αγαπημενο το All i want for christmas όπως κ το Last christmas.Φιλια!!!
Το καλυτερο χριστουγεννιατιοκο δωρο που θα μπορουσες να μας κανεις Τζουλια μου: να μας υπενθυμησεις τον λογο υπαρξης των Χριστουγεννων!!!…………. Καλες Γιορτες σε ολες/ους!!
Αγάπη είναι να περιμένεις να έρθει το απόγευμα
για να βρεθείς με το bblog και τα κορίτσια του…
Καλές Γιορτές από την καρδιά μου σε όλες !
Ax! Esy tha mas kaneis na kanoume plousious tin zevasoft…..!! Sagapao agapimeni mou k elpizo na to ksereis! Den hmaste edo gia ta yperoxa dora sou, gia ta kalogramena post alla gia sena k gia ola ta monadika bbgirls pou gemizoun ayta ta 5-10 lepta pou pername sto bb!apo ta oraiotera xristougenniatika dora einai na dineis k na perneis agapi, agapi, xamogela k sfixtes aggalies sas eyxome agapimenes mou k ygeia! Na perasete yperoxa kales giortes!
Επανήλθα, έκλαψα, γέλασα συμμορφώθηκα και είπα να γράψω κάτι ακόμη!! Ετοιμαζόμαστε με το bbboy για την εκδρομή μας αύριο και περιμένω πως και πως να ξεφύγουμε λίγο βάζοντας ένα ωραίο τέλος σε μια πολύ δύσκολη χρονιά ! Η αγάπη είναι αλήθεια έσωσε την κατάσταση πολλές φορές (και η απέραντη – μέχρι βλακείας – αισιοδοξία που με βαράει) αλλά η αλήθεια παραμένει ότι εδώ μέσα στο bbblog εχουμε βρει όλες ένα στήριγμα, ένα αυτί, έναν ώμο και μια συντροφιά ακόμη κι όταν πρόκειται απλά για ένα κραγιόν, ή ένα άρωμα! Άλλωστε έχουμε αποδείξει περίτρανα ότι μπορούμε να ξεκινήσουμε να σχολιάζουμε σε ένα ποστ για ένα κραγιόν και να καταλήγουμε να θυμόμαστε τι φορούσαμε πριν χ χρόνια ή πως μας αρέσει το παστίτσιο.
Αγάπη λοιπόν!!!
θα πάρω τη σκυτάλη από εσένα και θα πω:
Αγάπη είναι: να υποδέχεσαι εγκάρδια κι αληθινά όποιον διαβαίνει το κατώφλι του μοναδικού μωβ σπιτικού σου, που φαίνεται ότι έχει χτιστεί με ειλικρίνια, επιμονή και φροντίδα, να κάνεις τον καθένα μας να αισθάνεται μοναδικός, να συγκρατείς λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά και αποδεικνύουν ότι νοιάζεσαι, να μην τσιγκουνεύεσαι τις λέξεις, να μη φοβάσαι να καταθέσεις κομμάτια της ψυχής σου, να μοιράζεσαι ιστορίες, να δίνεις πνοή σε αυτό που βγαίνει από το πληκτρολόγιο, κι αυτή η ανάσα να σκορπίζεται και ν’ αγγίζει με μυστήριους κι απροσδόκητους τρόπους αυτούς που σε διαβάζουν…κι άλλα τόσα που δε χωρούν σε λέξεις…jag älskar dig min käraste Julia!
Συγκινήθηκα! Έτσι είναι όπως τα λες Τζούλια! Καλές γιορτές!
Δεν κρατήθηκα κι εγώ, δεν κρατήθηκα… έπρεπε να σε είχα ακούσει αλλά δεν το έκανα. Έχω διαβάσει το πόστ από το πρωί και με έχει στοιχειώσει όλη μέρα…Νομίζω ότι δεν υπάρχει πιο κατάλληλο άτομο να γράψει για αγάπη, μιας και μέσα από το bb, έχεις καταφέρει πολύ περισσότερα απ’ όσα φαντάζεσαι. Για μένα το bb είναι αγάπη είναι στήριγμα και νότα ελπίδας και χαρά. Άλλωστε πως μπορώ να προσπεράσω το γεγονός ότι άτομο μέσα από εδώ μου έχει σταθεί τόσο μα τόσο πολύ χωρίς καν να με ξέρει. Πώς μπορώ να προσπεράσω το γεγονός ότι τόσα αγαπημένα bbgirls που χωρίς να το ξέρουν και χωρίς να το έχουν καταλάβει με έχουν στηρίξει… Όταν κάθε μέρα μπαίνω στο bb, τι θέλω να διαβάσω? Ποιό καινούριο κραγιόν ή σκιά κυκλοφόρησε? Θέλω να νιώσω τη ζεστασιά, και αυτό παίρνω. Πίστεψέ με όσα κραγιόν ή καλλυντικά παρουσιάσεις ποτέ δεν θα είναι βαρετά Ju… γιατί είναι και άλλα πιο βαθιά πράγματα που νιώθω εδώ μέσα διαβάζοντας τα άρθρα του bb. Μακάρι αυτό το άρθρο να μπορούσε να μπει κάπου, δεν ξέρω ώστε να διαβαστεί από όλους… Τελικά το “σεντόνι” σου ήταν σεντόνι “αγάπης” και μας σκέπασε. Να είσαι πάντα καλά!
Σήμερα δεν έχω λέξεις,μόνο μια μεγάλη αγκαλιά για όλες κι ένα φιλί.
Να αγαπάτε και να αγαπιέστε αγαπημένες μου
@Julia:Αχχχ εσύ.ΑΧ!
Μουτς
Αυτό το ποστ αποδεικνύει ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο που εδώ μέσα συγκεκριμένα μοιραζόμαστε όλη αυτή την αγάπη…
Καλά Χριστούγεννα σε όλες μας!
Σήμερα κάνω το catch up μου, λόγο απίστευτης δουλειάς, να φανταστείτε ούτε στη γιορτή του γιού μου δεν πήγα και μου κόστισε όσο δεν περιγράφεται… Επειδή τα διάβασα όλα μαζί έχω περάσει από το απίστευτο γέλιο, στο απίστευτο κλάμα. Κωνσταντίνε μου, ελπίζω να σου έγινε μάθημα και να μην ξαναβάλλεις τη λέξη “δώρο” σε τίτλο!
Θέλω να στείλω τις ευχές μου σε όλα τα ΒΒ Girls and Boys, να έχουμε όλοι υγεία και να είμαστε ευτυχισμένοι, να βάλουμε πολύ πολύ ΑΓΑΠΗ στη ζωή μας. Μπορεί να είμαι “γραφική”, αλλά πιστεύω στη δύναμη της Καλοσύνης και της Αγάπης. Μέσα εδώ τα βρήκα και τα δύο στον υπέρτατο βαθμό.
Ευχαριστώ πολύ όλες, ειδικά την αγαπημένη Τζούλια που έχετε δώσει ΖΩΗ σε όλο αυτό! Φιλιά πολλά και Καλά Χριστούγεννα!
Όταν η θερμοκρασία κατεβαίνει και το σώμα τρέμει, ένα φλιτζάνι ζεστό τσάι μπορεί να μας ζεστάνει. Αυτή η αίσθηση του ζεστού υγρού που μας διαπερνά και μας θεραπεύει είναι ανεπανάληπτη. Τι γίνεται όμως όταν τρέμει η ψυχή; Όταν ο φόβος για το σήμερα και το αύριο βάζει τρικλοποδιά στην εξέλιξή μας, στην αυτοβελτίωση; Σε αυτήν την περίπτωση, δυστυχώς, δεν αρκεί να μοιραστούμε ένα φλιτζάνι τσάι. Πρέπει να μοιραστούμε και αγάπη. Η αγάπη δεν έχει μέτρο, δεν έχει όρια, έχει όμως διαβαθμίσεις. Αγαπάμε αλλιώς τους γονείς μας, το παιδί μας, τους κοντινούς μας, τα ζωάκια μας, έναν άγνωστο που συναντάμε συχνά στο δρόμο και μας χαμογελάει, έναν εξυπηρετικό υπάλληλο… Είναι λάθος μας να παίρνουμε τόσο στα σοβαρά τις λέξεις. Άλλωστε κάτι που μάθαμε όλοι μαζί στο beautyblog είναι να διαβάζουμε πίσω από τις λέξεις. Να αναγνωρίζουμε τις καλές και τις κακές μέρες των bbgirls. Δεν συμφωνούμε πάντα, δεν έχουμε το ίδιο ιδεολογικό υπόβαθρο. Άλλες πάλι φορές μπορεί να λέμε το ίδιο πράγμα αλλιώς. Όπως σήμερα που θεολογούμε κι ας μην έχουμε κοινές απόψεις για τα θεία. Κι όμως η αγάπη για το “όμορφο”, όπου κι αν το εντοπίζουμε, μας ενώνει. Κι αυτό, ναι, αγαπημένη Τζούλια, εκλύει τεράστια ποσότητα ενέργειας, γιατί αρκεί να μας αλλάξει τη διάθεση κι εμείς να αλλάξουμε τη διάθεση των γύρω μας και αυτοί των γύρω τους και ούτω καθεξής. Και θα μου επιτρέψετε να προσθέσω μια λέξη ακόμα που χαρακτηρίζει την αγαπημένη μας Τζούλια. Ειλικρίνεια. Αλληλένδετες έννοιες με την αγάπη και κατ’ εμένα τα δυο μυστικά της επιτυχίας του bb.
Χρόνια πολλά σε όλες. Κάθε σχόλιό σας είναι δείγμα αγάπης για τη ζωή και εύχομαι αυτήν την αγάπη να τη διατηρήσετε ακέραιη.
Τζούλια, κι εγώ σ’ αγαπώ.
Λίγο το ταξίδι, λίγο τα ταψιά με τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα που μπαινοβγαίνουν στον φούρνο (για την μεγάλη οικογένεια) και καταλήγω να διαβάζω το post 2 μέρες μετά τα Χριστούγεννα και….δεν έχω λόγια!!
Τόση αγάπη να δίνεται απλόχερα από παντού….
Τόσα όμορφα αισθήματα να ξεπηδούν από γραμμή σε γραμμή…
Τόση ευαισθησία…
Έχεις δίκιο Julia ο κόσμος έχει ελπίδα γιατί έχει την αγάπη ακόμα μέσα του!
Χρόνια πολλά BBGirls, Καλή Χρονιά με αγάπη, πολύ αγάπη!!
PS: είναι μεγάλη μου τιμή που σας γνώρισα και συμμετέχω σε όλο αυτό!!
Θέλω να πω τόσα πολλά, αλλά αυτήν τη στιγμή έχω φορτιστεί αρκετά συναισθηματικά, που έχω στερέψει από λόγια. Μόνο αγάπη. Αρκεί. Πόσο πιο όμορφος θα ήταν έτσι ο κόσμος μας, πόσες φορές το σκέφτηκα και εγώ τελευταία.. Μια καλή κουβέντα, μια ευγενική χειρονομία και ένα χαμόγελο πόσο μπορούν να φωτίσουν τις ζωές μας. Συνηθίσαμε στην κακία, τη μιζέρια και την απανθρωπιά. Με συγκίνησες πολύ, αγαπημένη μου, δε φαντάζεσαι πόσο!
Julia & bb girls, σας αγαπώ! Και ας μη σχολιάζω κάθε φορά, δε χάνω post, μιας και το bb λειτουργεί όντως αγχολυτικά και ψυχοθεραπευτικά! Καλή χρονιά να έχουμε, με υγεία και αγάπη! Cause it is love that makes the world go round!