(I see love in colors…) Όταν ένα μωράκι γεννιέται, το πρώτο του σύμπαν είναι ροζ, αν είναι κοριτσάκι, και γαλάζιο, αν είναι αγοράκι. Σεντονάκια, αρκούδια, φορμάκια – ως επί το πλείστον χαρίζονται ή αγοράζονται σε πληθώρα στο χρώμα που χαρακτηρίζει το φύλο του νεογέννητου και που θα το περιβάλλει με τις γαλήνιες, ασφαλείς δονήσεις που θέλουμε.

Ωστόσο, το γαλάζιο, ως ένα χρώμα της ψυχρής γκάμας των μπλε, είναι ένα χρώμα κατ΄ εξοχήν «yin». Θηλυκό.

Και το ροζ, απόχρωσης της θερμής κόκκινης παλέτας, είναι ένα χρώμα κατ΄εξοχήν «yang». Αρσενικό.

Η Αρσενική φύση του αγοριού περιστοιχίζεται από μία απόχρωση θηλυκότητας για να ανθίσει, και η Θηλυκή φύση του κοριτσιού βρίσκει την ταυτότητά της μέσα στο «αρσενικό» ροζ, το οποίο το κοριτσάκι εξακολουθεί να λατρεύει μέχρι μεγάλη ηλικία!

Αν φέρουμε λίγο στο μυαλό μας το σύμβολο του yin και του yang, θα δούμε ότι το κάθε ένα είναι βολικά κουρνιασμένο δίπλα στο άλλο, ώστε να του αφήνει ακριβώς όσο χώρο έχει και το ίδιο, και έχει μία κουκιδίτσα της φύσης του Άλλου μέσα στην καρδιά του. Η επιτομή του «συγχωρώ». Το προσθετικό Συν που μας φέρνει μαζί, και το ρήμα Χωρώ. Εσύ κι Εγώ, χωράμε μαζί παντού. Και μέσα στη διαφορετικότητά μας, είμαστε Ένα.

Έναν Μύθο θα σας πω…

Ο Άρης, ο θεός του πολέμου και της απόλυτης Αρρενωπότητας, το αρχαίο μας σύμβολο της Αρσενικής αρχής, το μέχρι σήμερα σύμβολο της σεξουαλικής ρώμης του άνδρα … δεν είχε Πατέρα.

Τον συνέλαβε η Ήρα μυρίζοντας ένα λουλούδι (πανέμορφα επαναλαμβανόμενα που είναι κάποια συμβολικά παραμύθια απίστευτης ισχύος, έτσι;). Ο Μεγάλος Αρσενικός του αρχαίου κόσμου γεννήθηκε χωρίς τη συμβολή του σπέρματος και της βίαιης διείσδυσης, από μία αίσθηση θηλυκή όσο η όσφρηση. Από ένα άρωμα. Από την καμπύλη κίνηση που κάνει το λευκό χέρι μίας γυναίκας για να αγγίξει ένα μίσχο, από την κλίση του λαιμού μίας Θεάς που σκύβει να μυρίσει, από ένα καμπύλο στήθος που φουσκώνει γεμάτο άρωμα. Ο Άρης, έχει μόνο Μητέρα. Ο Δίας, τον υιοθέτησε αναγνωρίζοντάς τον ως γιο της ομότιμης Θεάς Συζύγου του – και το Πνεύμα αναγνώρισε την ανάγκη και τη χρησιμότητα του Πολέμου (όποιας μορφής) προκειμένου να γεννηθούν τα σύμπαντα, όπως πολύ σοφά το έθεσε με τη φράση του «Πατήρ δε πάντων, Πόλεμος», ο Ηράκλειτος.

Η Αφροδίτη, η Θεά της θηλυκότητας, του έρωτα και της χαράς, το αιώνιο σύμβολό μας της Θηλυκής αρχής, το μέχρι σήμερα σύμβολο της σεξουαλικής και γυναικολογικής μας υγείας … δεν είχε Μητέρα.

Γεννήθηκε όταν τα ακρωτηριασμένα γεννητικά όργανα του Τιτάνα Ουρανού έπεσαν στη θάλασσα, όταν τον ευνούχισε ο γιος του, Κρόνος. Ένα χέρι υψώθηκε σε μία στιγμής τυφλής, ωμής βίας και αγανάκτησης – ένα ευθύ πλήγμα, ένα τραύμα μη αναστρέψιμο που προκάλεσε την ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης, μία πράξη μάχης κι επιβίωσης, ένα casusbelli – και το ζωτικότερο κομμάτι ενός Άνδρα έπεσε στη θάλασσα. Στο συλλογικό ασυνείδητο της ανθρωπότητας. Τι γεννήθηκε; Ένα πλάσμα πέρα από κάθε σύγκριση.

Η απόλυτη Ομορφιά, η απόλυτη Καμπύλη, ο Κύκλος της γυναικείας σεξουαλικής φύσης, η Αφροδίτη. Ένα πλάσμα που δεν είχε το όμοιό του. Εκείνη που ήθελαν όλοι αλλά που δεν κατείχε κανείς: ούτε ο νόμιμος σύζυγός της, ο Ήφαιστος, αλλά ούτε και ο εκλεκτός της καρδιάς της, ο Άδωνις, ούτε καν ο αγαπημένος της εραστής, ο πολεμιστής Άρης. Η ίδια; Η ίδια έβαζε άλλους να σκοτωθούν, αν θυμηθούμε εκείνη την πρώτη συνάντηση με το βοσκό Πάρι και το έπαθλο που του έταξε αν βράβευε τη ματαιοδοξία της. Η ίδια δεν πολέμησε ποτέ – αλλά ήταν ανίκητη. «Άμαχος γαρ εμπαίζει θεός Αφροδίτα». Ανίκητη η θεά Αφροδίτη παίζει μαζί μας, έγραφε στο περίφημο χορικό της Αντιγόνης ο αρχαίος ημών Σοφοκλής.

Ενέργειες στην υπηρεσία της Εξέλιξής μας

Ο γενέθλιος αστρολογικός μας χάρτης είναι μία εκπληκτική, συμβολική απεικόνιση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντός μας. Δείχνει όλους τους εαυτούς και τις ζωές που προηγήθηκαν πριν γεννηθούμε σε αυτό το χώρο και το χρόνο που βιώνουμε τώρα, σε αυτό το σώμα που απολαμβάνουμε ή τιμωρούμε. Δείχνει τα όπλα μας και την κοσμική μας προίκα. Ακόμα πιο σημαντικό, δείχνει μονοπάτια και λεωφόρους που, όλα μαζί, οδηγούν στο μέλλον μας. Στον καλύτερο δυνατό εαυτό που έχουμε προοριστεί να έχουμε.

Στο χάρτη μας υπάρχουν όλες οι Ενέργειες. Όλοι σκεπτόμαστε κι επικοινωνούμε, άρα όλοι έχουμε έναν Ερμή κάπου. Όλοι αγαπάμε, επιθυμούμε, προτιμούμε και σχετιζόμαστε, όλοι έχουμε Αφροδίτη. Όλοι έχουμε πράγματα για τα οποία θα ριχνόμασταν σε μάχη και θα τρώγαμε λαρύγγια, άρα για όλους εκπροσωπείται ο Άρης. Όλοι πιστεύουμε σε κάτι, όλοι έχουμε κάπου το Δία μας. Όλοι έχουμε δομή και όρια, όλοι υπαγόμαστε στους νόμους του Χώρου και του Χρόνου (Κρόνος). Όλοι νιώθουμε (Σελήνη) και όλοι Είμαστε αυτό που Είμαστε (Ήλιος).

Συχνά στις αστρολογικές συνεδρίες ή στα σεμινάρια λέω στους ακροατές μου πολύ απλουστευμένα ότι αν ο άνθρωπος δεν καταβάλει προσπάθειες να εξοικειωθεί και να συνδεθεί με τις παραπάνω ενέργειες και άρα να τις κατανοήσει και να μπορεί να τις χειριστεί και να τις εξελίξει, τότε, σε τακτά χρονικά διαστήματα, γίνεται έρμαιο των εξω-Κρόνιων πλανητών και ενεργειών. Του Ουρανού (το ξαφνικό, το αναπάντεχο, το σοκ), του Ποσειδώνα (η εξαπάτηση και η εξάρτηση) και του Πλούτωνα (η απώλεια, το μοιραίο, το αναπόδραστο). Και τα μαθήματα δίνονται έξωθεν, the very very hard way.

Οι δυνάμεις, οι ενέργειες αυτές, δεν είναι αυτόνομες, ούτε δρουν μεμονωμένα. Σχηματίζουν μεταξύ τους αλλά και με τον άνθρωπο ένα διαδραστικό και πάντοτε ρέον πλέγμα, που αλλάζει, τεντώνει, διαφοροποιείται, ανάλογα με τις επιλογές μας.

Στο χάρτη μας δεν υπάρχει καλό και κακό – και μπορεί να βιώνεις πως δεν έχεις αυτό που θέλεις, μπορώ να σε διαβεβαιώσω όμως ότι έχεις πάντοτε αυτό ακριβώς που χρειάζεσαι.

Χρειάζεσαι αυτόν τον Άρη που έχεις, και αυτή την Αφροδίτη που έχεις, με αυτές τις θέσεις και αυτές τις όψεις, προκειμένου να επιθυμήσεις εκείνα τα πράγματα και να συνάψεις εκείνες τις σχέσεις που θα σε εξελίξουν και θα σε κάνουν αυτό που γεννήθηκες να είσαι.

Χρειάζεσαι να αγαπήσεις τον εαυτό σου και να επιθυμήσεις εγωϊκά, όπως η αρχαία Θεά, προκειμένου να εξελιχθείς. Η Αφροδίτη λάτρευε τον εαυτό της. Τον πανηγύριζε σε όλες του τις εκφάνσεις. Στολιζόταν, είχε νύμφες και θνητούς στις υπηρεσίες της, ερωτευόταν όποιον ήθελε και δεν τη σταματούσε κανένας άνθρωπος, θεός ή κανόνας προκειμένου να τον έχει. Αν σκεφτείς λίγο όλη τη μυθολογία που έχεις διδαχθεί ποτέ, χωρίς να μπει ποτέ σε κανενός είδους μάχη ή αντιδικία, η Αφροδίτη έκανε πάντα αυτό ακριβώς που ήθελε και κανείς ποτέ δεν κατάφερε να τη σταματήσει.

Ο Άρης ορμούσε με το κεφάλι όπου υπήρχε αντιδικία, μάχη, πόλεμος και κακός χαμός. Η δύναμη κι ενέργειά του ήταν αστείρευτες, ξεχείλιζε η τεστοστερόνη κυριολεκτικά (και έμπαινε σε κανάλι μόνο στο κρεβάτι της Αφροδίτης). Πολεμούσε, και πολεμούσε, και πολεμούσε – και πάντα, ή σχεδόν πάντα, έχανε. Ήταν δυσάρεστος σε όλους, ανθρώπους και θεούς, όπως είναι η ωμή βία, η άκριτη ενέργεια, τα νεύρα και η σύρραξη για όλους μας. Ήταν ανυπόφορος ακόμα και για την ίδια του τη μητέρα, μολονότι οι δυο τους είχαν μία ιδιόμορφη ταυτότητα μάνας – γιου (Ή Ρ Α / Ά Ρ Η).

Είναι προφανές ότι ως ενέργειες, ο «Άρης» και η «Αφροδίτη» βρίσκονται μέσα μας, μέσα σε όλους μας. Όλοι έχουμε αυτό το κομμάτι του εαυτού που λατρεύει τον εαυτό του και τα θέλει όλα δικά του και μάλιστα γρήγορα. Όλοι έχουμε αυτό το κομμάτι εαυτού που είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμο να τα κάνει όλα ίσωμα γιατί έτσι. Το μυστικό είναι να εξασκηθούμε στο να αναγνωρίζουμε και να τιμούμε αυτές τις ενέργειες μέσα μας, ως έκφανση θεού. Κάθε μας κομμάτι είναι τοποθετημένο μέσα μας με σοφία και για κάποιο λόγο – το ότι εμείς δεν γνωρίζουμε το λόγο και καλούμαστε να τον βρούμε (ο σκοπός για τον οποίο γεννιόμαστε) δεν κάνει το κομμάτι κακό, ή ασήμαντο.

Είναι εξίσου προφανές πως Άρης και Αφροδίτη χρειάζονται ο ένας τον άλλο για να λειτουργήσουν. Ο Άρης χρειάζεται να κατεβαίνει στις μάχες του με συναίσθηση και με αγάπη. Χρειάζεται να εκπαιδευτεί στον πόλεμο που φέρνει την ειρήνη, χρειάζεται να μυηθεί στον πόλεμο που είναι η έσχατη λύση, όταν όλες οι γέφυρες έχουν καεί κι όταν όλες οι προσπάθειες έχουν γίνει. Χρειάζεται στρατηγική – ο Όμηρος αναφέρει στην «Ιλιάδα» πως νικητής είναι αυτός που επιλέγει το πότε και το πού μιας μάχης. Αυτός έχει το πάνω χέρι – αυτός που έχει την ψυχραιμία να κρίνει, και να επιλέξει, αυτός που θα βάλει λίγο θαλασσί “yin” (θηλυκό) στους ωκεανούς των ροζ, yang νευρώνων που πάλλονται από οργή.

Η Αφροδίτη χρειάζεται να μάθει πως δεν της ανήκει δικαιωματικά η ευημερία επειδή είναι όμορφη. Χρειάζεται να διδαχθεί να μάχεται για να έχει αυτό που θέλει, και χρειάζεται να μάθει πως ενίοτε δεν θα έχει αυτό που θέλει (αλλά θα έχει, όμως, πάντα, ακριβώς ό,τι και όσα χρειάζεται). Η Αφροδίτη χρειάζεται να προσθέσει στη yin γαλάζια προσωπική της θάλασσα λίγη yang, ροζ, παλλόμενη Καρδιά, που χτυπά για όλους. Αφού βιώσει και συνειδητοποιήσει την αγάπη για τον εαυτό της, θα μάθει να αγαπά και όλους τους άλλους.

Άρης και Αφροδίτη εν δράση…

Η Αφροδίτη στο χάρτη μας καταδεικνύει πώς βιώνουμε τον εαυτό μας, με ποιους τρόπους τον αγαπάμε και τον φροντίζουμε. Είναι δείκτης του τι είδους σχέσεις επιθυμούμε να συνάπτουμε και του ποια πράγματα μας δίνουν τη χαρά. Φωτογραφίζει τη σχέση μας με τις ηδονές – τις σωματικές χαρές πραγμάτων όπως η γεύση, η όραση, η όσφρηση, η αφή, η ακοή, η σεξουαλική ηδονή. Είναι δείκτης του τι είδους ερωτική σχέση θέλουμε και πού την αναζητούμε.

Ο Άρης μας δείχνει τη σωματική και σεξουαλική μας ενέργεια, την ένταση και το αντικείμενο του τυφλού σωματικού μας πόθου (κι εδώ θέλω να πω ότι θα ήθελα να είχα ένα ευρώ για κάθε φορά που ακούω αυτό το «δεν είμαι καλά μαζί του αλλά ΤΟΝ ΘΕΛΩ ΣΑΝ ΤΡΕΛΗ») Μας δείχνει τα επίπεδα της ενέργειάς μας και το κανάλι στο οποίο τη διοχετεύουμε, περιγράφει το θυμό μας και τι τον ξυπνά, αλλά και το πότε, πώς και για ποιο λόγο κατεβαίνουμε σε μάχη, τι όπλα φέρουμε στη μάχη αυτή και πώς διαχειριζόμαστε τη νίκη και την ήττα μας.

Στα ζώδια της Φωτιάς … η Αφροδίτη είναι σεξουαλική, ηγεμονική, παθιασμένη, έντονη, Αμαζόνα, επιθετική, δραστήρια.

Στα ζώδια της Γης… η Αφροδίτη είναι πρακτική, γήινη, αισθησιακή, χειροπιαστή, δοτική και ίσως αρκετά υλίστρια.

Στα ζώδια του Αέρα… η Αφροδίτη είναι πεταλούδα, έφηβη, ανήσυχη, αναποφάσιστη, παιχνιδιάρα, αρκετά άπιστη και αιθέρια.

Στα ζώδια του Νερού… η Αφροδίτη είναι διαισθητική, βαθιά, μοιραία, καλλιτεχνική, συναισθηματική και, όταν προκαλείται, εξαιρετικά εκδικητική.

Ο Άρης στα ζώδια της Φωτιάς πολεμά για Ιδανικά.

Ο Άρης στα ζώδια της Γης πολεμά για την Ασφάλεια.

Ο Άρης στα ζώδια του Αέρα πολεμά για τις Ιδέες.

Ο Άρης στα ζώδια του Νερού πολεμά για τα Συναισθήματα.

Η Αφροδίτη είναι πανίσχυρη στον Ταύρο και στο Ζυγό.

Στον Ταύρο είναι η έκφανση της «Πανδήμου» Αφροδίτης, της Αφροδίτης «για όλους». Μιλά για το σώμα και τις χαρές του – όλοι θέλουμε τον έρωτα, όλοι έχουμε έναν δρόμο που οδηγεί στην απόλαυση και τον οργασμό, όλοι έχουμε ένα αγαπημένο φαγητό, όλοι έχουμε αγαπημένο χρώμα…

Στο Ζυγό, έχουμε την Αφροδίτη «Ουρανία» – εδώ εκφράζεται η Τέχνη και η Αισθητική, οι καλές τέχνες, η Ομορφιά που δεν μπορεί του καθένα το χέρι να δημιουργήσει ή του καθένα το μάτι ή το αυτί να εκτιμήσει.

Η Αφροδίτη είναι αδύναμη στο ζώδιο των Ιχθύων – η συμπόνια κι ο ψυχικός ωκεανός των Ιχθύων όπου όλοι αναμιγνύονται γινόμενοι Ένα και χάνουν την ταυτότητά τους δεν είναι κατάλληλο πεδίο για τον υγιή εγωισμό της Αφροδίτης. Πώς μπορεί να ξεχωρίσει η Ομορφιά αν όλα είναι ένα;

Η Αφροδίτη «στεγνώνει» στη Γη της Παρθένου. Η κριτική, η εργασία, η προσφορά, η υπηρεσία, είναι έννοιες στις οποίες η Αφροδίτη στριμώχνεται και στερείται τη χαρά και την ανεμελιά. Φυσικά προσαρμόζεται και φυσικά κάνει και από δω το καλύτερο που μπορεί, διότι θυμήσου, η Αφροδίτη είναι μία ενέργεια που είναι ανίκητη.

Ο Άρης είναι πανίσχυρος στον Κριό και το Σκορπιό. Στον Κριό κρατά σπαθί σαν το Λάνσελοτ και τον Αρθούρο, τσεκούρι σα Βίκινγκ, τόξο, κάτι κρατά τέλος πάντων με το οποίο μπορεί να σε τελειώσει σε χρόνο dtμέσα σε μία λίμνη αίματος. Στο Σκορπιό κρατά νυστέρι, ή μαντεύει τις κινήσεις σου μες το σκοτάδι γιατί το πιο ισχυρό όπλο ενός Μάγου είναι πάντα το μυαλό του. Αυτός είναι ο πιο επικίνδυνος και αποτελεσματικός Άρης του ζωδιακού αν θέλεις να κερδίσεις έναν πόλεμο, και, φυσικά, είναι και οι δύο καλύτερες δυνατές θέσεις του Άρη στα αγόρια μας, μαζί με τον Άρη στον Αιγόκερω!

Ο Άρης στο Ζυγό είναι αδύναμος – κάπως σα να έχεις έναν πολεμιστή Βίκινγκ στο σαλόνι της Μαρίας Αντουανέτας και να τον βάζεις να πίνει τσάι στις πορσελάνες. Ε, κάτι θα σπάσει, δε θα σπάσει; Τα νεύρα κάποιου, στην καλύτερη περίπτωση. Ο Άρης δεν μπορεί να εκφράσει την πολεμική του ενέργεια όπως επιθυμεί, σε ένα χώρο διπλωματίας και επικοινωνίας όπως ο Ζυγός. Πώς θα εκφραστεί λοιπόν; Η επιθετικότητα θα γίνει είτε στρατηγική (τα καλά νέα), είτε διαβολή και κουτσομπολιό (τα κακά νέα).

Ο Άρης στο ζώδιο του Καρκίνου είναι πτωτικός – η ενέργεια του πολέμου στο χώρο των συναισθημάτων δεν είναι και τόσο καλά νέα. Υπάρχει τάση να στρέφεται εναντίον του εαυτού του, ή να προσπαθεί πλαγίως να πετύχει αυτό που θα έπρεπε να διεκδικήσει ευθέως. Επειδή όμως η αστρολογία είναι ένα παιχνίδι ισορροπίας αντιθέτων, δίνει μεγάλη σεξουαλική ενσυναίσθηση – διαισθάνεσαι με τι απογειώνεται ο άλλος και κάνεις ακριβώς αυτό!

This Valentine…

Φέτος, ο άγιος των ερωτευμένων μας βρίσκει με τον Άρη στον πανίσχυρο, σκοτεινό, αποτελεσματικό Σκορπιό και την Αφροδίτη στον ελεύθερο, ιδεαλιστή Υδροχόο, σε έντονη όψη μεταξύ τους. Άρα, η μέρα προσφέρεται για υπέροχες ερωτικές εμπειρίες, αρκεί να νιώθουμε ότι η σχέση και ο άλλος μας επιτρέπει να είμαστε ο ελεύθερος, ανεπηρέαστος και αυθεντικός εαυτός μας!

Happy Valentine, BB Girlzzzz,

Astrally Yours,

ElizaBBeth