Το τελευταίο διάστημα ζούμε καθημερινά το δράμα των προσφύγων. Κάθε πρωί στις παραλίες κοντά στο λιμάνι βλέπουμε σωσίβια. Οι πρόσφυγες έρχονται εδώ κατά εκατοντάδες και γνωρίζουν πάρα πολύ καλά, από την πρώτη στιγμή, ότι το χέρι που απλώθηκε για να τους κρατήσει είναι ζεστό, αληθινό, ελπιδοφόρο.
Οι οργανώσεις όπως ο ΟΗΕ, ο Ερυθρός Σταυρός κ.α. προσφέρουν συγκεκριμένα πράγματα αλλά όχι τα πάντα.
Τα πάντα, τα δίνει ο απλός κόσμος που σκίζεται η καρδιά του όταν βλέπει μωρά σκεπασμένα με πλαστικές σακούλες να κυκλοφορούν στη βροχή. Ο απλός αυτός κόσμος έτρεξε στην πρώτη βροχή στο Δημοτικό Στάδιο, όπου μεταφέρθηκαν εσπευσμένα οι πρόσφυγες, να προσφέρει φαγητό, χρήματα, ρούχα, παπούτσια, γάλα για τα μωρά, πάνες, φάρμακα. Ποιος δεν θα λύγιζε μπροστά στην εικόνα ενός παιδιού που κλαίει βρεγμένο, άρρωστο και πεινασμένο;
Φιλιά,
το bb girl marianna.
Αυτό έλαβα προχθές στο e mail μου από την Μαριάννα, όταν της ζήτησα να μου περιγράψει με λίγα λόγια πως είναι η κατάσταση σε ένα από τα νησιά μας της πρώτης γραμμής- την Χίο- μια που εγώ δυστυχώς δεν έχω βρεθεί εκεί.
Απαντώ στην τελευταία πρόταση με ερωτηματικό της Μαριάννας, δανειζόμενη αυτό που έγραψε τις προάλλες ο Κωνσταντίνος: «Πιστεύω ότι είμαστε ένας λαός με συμπόνια και μας αξίζουν καλύτερα πράγματα»
Όχι Μαριάννα μου, ίσως και να μην λύγιζαν όλοι μπροστά σε αυτή την εικόνα. Εδώ είδαμε εικόνες με καμεραμάν να βάζουν τρικλοποδιά σε γυναίκες που προσπαθούν να ξεφύγουν και φορτηγατζήδες να κάνουν πλάκα προσπαθώντας να λιώσουν κάτω από τους τροχούς της νταλίκας τους, δυστυχισμένους ανθρώπους (και να το τραβάνε και videoμε περηφάνια) άρα δεν είναι σίγουρο ότι θα «λύγιζαν» όλοι. Γιατί ναι, το πιστεύω και εγώ. Με όλα τα άσχημά μας, είμαστε λαός με καλοσύνη και συμπόνια.
Και είναι πολύ συγκινητικό ότι μια αμιγώς Ελληνική εταιρεία επιλέχθηκε να δημιουργήσει μια καμπάνια για την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, για τους πρόσφυγες.
Στόχος της καμπάνιας είναι να ενημερώσει τον κόσμο για την δράση και το έργο του UNHCR, καθώς και να παροτρύνει το κοινό να πάρει μέρος στην πρόκληση #Roof4All είτε με δωρεά είτε με το να ανεβάσουν μια φωτογραφία με μια συμβολική στέγη που θα σχηματίσουν με το σώμα τους ή με τα χέρια τους.
https://support.unhcr.gr/roof4all/
Ας βοηθήσουμε όλες και ας διαδώσουμε το μήνυμα. Στην αδύνατη δυστυχώς ακόμα εξίσωση «Το πρόβλημα των Προσφύγων στην Ελλάδα» ας δούμε τον κάθε άγνωστο x, σαν μια μάνα, έναν πατέρα, μια οικογένεια που με κίνδυνο της ζωής τους, προσπαθούν να ξεφύγουν από έναν ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο.
Γι’ αυτούς τους πρόσφυγες, η Ελλάδα είναι η Εδέμ και οι νησιώτες μας, οι Άγγελοι.
Πιστεύω στην ανθρωπιά και την αλληλεγγύη που μας διακρίνουν ως λαο και ότι όσο δύσκολη να είναι η κατάσταση που περνάμε αυτο δεν μας εμποδιζει να προσφέρουμε οτι μπορεί ο καθένας μας για να ανακουφιστουν καπως οι δυστυχείς συνάνθρωποί μας. Ας προσφέρουμε οτι μπορούμε ενα λιθαράκι σε καθε τέτοια προσπάθεια που γίνεται
Η εμπειρία μου τόσους μηνες με τους πρόσφυγες είναι ότι είμαστε αναμφίβολα συμπονετικός λαός. Θεωρώ ότι υπάρχουν άνθρωποι που θα έβλαπταν εναν πονεμένο άνθρωπο αλλά αυτοί αποτελούν τη μειοψηφία. Βέβαια,μην ξεγελιεστε από ανθρώπους που υπερασπίζονται τους πρόσφυγες στις συζητήσεις τους.Εκείνοι που βοήθησαν είναι τις περισσότερες φορές οι φαινομενικά αδιάφοροι. Πολλοί υπερασπιστές εξαφανίστηκαν χρησιμοποιώντας δικαιολογίες όπως οι αρρώστιες ή η μυρωδιά……
Τα σκουπίδια του ενός είναι ο θησαυρός του άλλου.Ακόμα και το πιο ασήμαντο για μας να είναι ζωτικής σημασίας γι’αυτούς τους ανθρώπους που σίγουρα δεν το επέλεξαν να βρεθούν σ’αυτή τη δεινή κατάσταση.Ας αναλογιστούμε πως στη θέση αυτών των ανθρώπων μπορεί κάποια στιγμή να βρεθούμε κι εμείς και τα παιδιά μας. Ας μην είμαστε αδιάφοροι λοιπόν κι ας κάνει ο καθένας μας ό,τι και όσο μπορεί….
Μουτς
Έχει τύχει να βρεθώ δίπλα από λεωφορεία που μετέφεραν τους ανθρώπους αυτούς στα σύνορα. Η κατάστασή τους είναι το λιγότερο τραγική .Χωρίς χρήματα οι περισσότεροι , χωρίς αποσκευές, μαζί με μικρά παιδιά τους αναζητούν ένα καλύτερο αύριο. Και να σκεφτείς ότι οι περισσότεροι από αυτούς είχαν τα σπίτια τους , τις οικογένειές τους, τις δουλειές τους , τη ζωή τους και ξαφνικά έχασαν τα πάντα…..
@Maryl: Αυτό ακριβώς. Κάτι λίγο, ένα λιθαράκι αλλά να είναι απ όλους μας.
@marianna: Φυσικά και το πιστεύω ακράδαντα, ότι αυτοί που θέλουν πραγματικά να βοηθήσουν δεν το “φωνάζουν”. Το κάνουν σιωπηλά.
@Litsa: Μόνο έτσι, Λίτσα. Μόνο αν βάλουμε τον εαυτό μας στη θέση τους, θα καταλάβουμε. Και αυτό, ισχύει σε όλα. Μην κάνεις, αυτό που δεν θα ήθελες να σου κάνουν. Τόσο απλό και κάποιες φορές τόσο δύσκολο για πολύ κόσμο.
@ΕΛΕΝΗ: Βρέθηκε ο θείος μου το καλοκαίρι διακοπές στη Μυτιλήνη και αντί να κάνει τουρ, πήγε και αγόρασε 200 μπουκάλια νερό και άρχισε να τα μοιράζει στους πρόσφυγες. Καλά είναι να τα ακούμε, αλλά όταν τα βλέπουμε έχουν άλλο αντίκτυπο.
Έχω σοκαριστεί με όλο αυτό που συμβαίνει. Ίσως επειδή βλέπω κάθε μέρα να συμβαίνει και δεν μπορώ να το πιστέψω. Δεν θέλω να το πιστέψω γιατί μπορούσαν να κάνουν κάτι και δεν το κάνουν. Να μην αφήνουν τόσους ανθρώπους να πνίγονται κάθε μέρα. Πέραν του ότι πρέπει όλες οι χώρες να τους βοηθήσουν στην στέγη, δεν έπρεπε να κάνουν κάτι για την ασφαλή μετακίνησή τους? Αλλά τι να πεις… τα συμφέροντα (χρηματικά) βλέπεις… από την άλλη πονάω πιο πολύ γιατί έχω ακούσει τόσες ιστορίες από τη γιαγιά μου που έζησε το ίδιο δράμα στην καταστροφή της Σμύρνης 13 χρονών κοριτσάκι τότε…
Ξέχασα να σου πω Τζούλια μου ένα μεγάλο μπράβο γι’ αυτό το ποστ! Μπράβο σου!!!
@ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ: Με συγκίνησες Αλεξάνδρα, γιατί έγραψες, αυτό που σκέφτομαι και εγώ κάθε φορά που βλέπω ειδήσεις: ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΧΩΡΕΣ ΠΟΥ ΛΕΓΟΝΤΑΙ “ΠΡΟΗΓΜΕΝΕΣ” ΚΑΙ ΔΥΤΙΚΕΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ. ΑΣΦΑΛΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ. Είναι δυνατόν εν έτη 2016 να αφήνουμε να πνίγονται άνθρωποι; Μικρά παιδιά; Γράφω τη λέξη “παιδιά” αυτή τη στιγμή και έχω ανατριχιάσει σύγκορμη.
Πιάνοντας κι εγώ το νήμα όσων λέτε, σκέφτομαι ότι τα γεγονότα πρέπει όχι μόνο να μας συγκινούν αλλά και να μας θυμώνουν. Κι αυτό πρέπει να το σκεφτόμαστε όταν ψηφίζουμε για την ελληνική βουλή αλλά και την ευρωβουλή. Γιατί η ατομική πρωτοβουλία και ο εθελοντισμός είναι ανεκτίμητα, αλλά έχουμε καταντήσει -με όλη τη σημασία της λέξης- να αντικαθιστούν την οργανωμένη δράση από τις πολιτικές δομές, κυβερνητικές και ευρύτερες.