Lux στη Μονεμβασιά.

«Δεν ξέρω αν αυτά τα post που συνδυάζουν τα οικονομικά (αν και μάλλον value for money) προϊόντα με τα πανάκριβα  ξενοδοχεία, αποδεικνύουν το εύρος των ενδιαφερόντων των bb girls ή -πώς να το πω- την πολυσχιδή προσωπικότητα της πρωθυπουργού μας; Το λατρεύω το beautyblog.gr  για κάτι τέτοια.” Amalia.

Σε όλα αυτά τα χρόνια εδώ μέσα και σε όλα όσα έχουμε ανταλλάξει μεταξύ μας, γύρω από σχεδόν τα πάντα και όχι μόνο όσο αφορά την ομορφιά, κάποια από τα σχόλιά σας, μένουν ανεξίτηλα στη μνήμη μου και είτε τα ανακαλώ από καιρό εις καιρό και απλά χαμογελάω στον εαυτό μου, ή είναι αυτά τα οποία με εμπνέουν για κάποιο άλλο post.

Το ίδιο ισχύει και εδώ. Η πρώτη παράγραφος του σημερινού post, δεν έχει γραφεί από μένα αλλά από την Amalia, εδώ και πάνω από ένα χρόνο, σε ένα άλλο μου ταξίδι.  Θυμάμαι ότι το σχόλιο της τότε με είχε κάνει να χαμογελάσω πολύ, αλλά με είχε βάλει και σε σκέψεις. Σκέψεις που αφορούσαν το πόσο υποκειμενική είναι τελικά η λέξη πολυτέλεια. Σκέψεις  που ήρθαν έντονα στο μυαλό μου, στο πρόσφατο ταξίδι μου στην πανέμορφη Μονεμβασιά για να γιορτάσουμε την επάνοδο στην Ελληνική αγορά μιας αγαπημένης μάρκας. Της LUX (λαξ) ή αλλιώς (μια που από εκεί και το όνομα σε συντομογραφία) της Luxury μάρκας της ευρείας αγοράς που γίνεται ακόμα πιο Lux-urious.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και πριν ακόμα φτάσουμε στον προορισμό μας σκεφτόμουν το πόσο εύκολα όλες μας μπορούμε να εντάξουμε μικρές στιγμές πολυτέλειας στην καθημερινότητα μας, αντίθετα με το τι μπορεί να νομίζουμε ότι είναι “πολυτέλεια”.

Θα φέρω κάποια μικρά παραδείγματα: Φανταστείτε ας πούμε μια πολυτελέστατη βίλα με εσωτερική και εξωτερική πισίνα και 5 άτομα προσωπικό, στην οποία όμως να απαγορεύονται τα βιβλία και η μουσική.  Ή μια κρουαζιέρα στην Cote d’ Azur με επόμενο προορισμό τα ελληνικά νησιά, με το πιο state of the art γιοτ, αλλά χωρίς να μπορείς να κατέβεις και να δεις από κοντά τις ομορφιές των τοπίων. Αντιστρέψτε τώρα τα παραδείγματα: Ένα μικρό σπιτάκι, γεμάτο από αναμνήσεις, βιβλία και μουσική που δεν σταματά ποτέ. Μια βαρκούλα που σε κάνει το γύρο ενός πανέμορφου νησιού και σε αφήνει να κολυμπήσεις σε κάποια κρυστάλλινα νερά ενώ μετά εξερευνείς το άγνωστο τοπίο πιο βαθιά στην ενδοχώρα. Ψηφίστε εσείς τι από αυτά, θεωρείτε “πολυτέλεια”.

Θα μπορούσα να γράψω ατελείωτα παραδείγματα αλλά δεν θα σας κουράσω. Σήμερα θέλω απλά να μοιραστώ μαζί σας, κάποιες δικές μου Lux-urious στιγμές εκείνου του ταξιδιού στο τέλος του Μαΐου. Και να πω στην Amalia ότι …”Ναι, αγαπημένη. Το Lux είναι και value for money και πολυτελές.” Αυτό ακριβώς που έγραψες.

Αν και είχα μαζί μου το βιβλίο Island of the Winds, σε μια στάση του 5άωρου ταξιδιού για καφέ και ξεμούδιασμα, αγόρασα σε μια μικρή υπαίθρια αγορά το «Νήμα» της Victoria Hislop και μετά χοροπήδαγα από τη χαρά μου, γιατί για κάποιον λόγο αυτό το βιβλίο, μου είχε ξεφύγει.

Στο ταξίδι οδικώς προς τη Μονεμβασιά, δεν βλέπεις θάλασσα και μετά ξαφνικά την βλέπεις μπροστά σου και κάτι μέσα σου σκιρτάει.

Όταν φτάνεις στον προορισμό σου το πρώτο που αντικρίζεις είναι μια μικρή λιμνούλα με νούφαρα και ένα λαχταριστό «υποβρύχιο» μέσα σε παγωμένο νερό.

Επιτρέπεις στον εαυτό σου, ένα ποτήρι σαμπάνιας μες το μεσημέρι, γιατί ξέρεις ότι μετά, μπορείς να κάνεις κάτι που κάνεις ίσως μόνο 4 με 5 φορές το χρόνο: siesta.

Το γεύμα σου κλείνει με μια πανδαισία από φρέσκα λαχταριστά φρούτα που κάποιες φορές ξεχνάς να τα εντάξεις στη διατροφή σου, γιατί είσαι πολυάσχολη και δεν έχεις χρόνο να τα καθαρίσεις.

Σε περιμένει στο δωμάτιό σου, ένα υπέροχο σημείωμα καλωσορίσματος.

Ξυπνάς με αυτή τη θέα.

Περπατάς βραδάκι στα σοκάκια της Μονεμβασιάς.

Απολαμβάνεις το ολόγιομο φεγγάρι και κάνεις όνειρα.

Είσαι μαζί με αγαπημένους ανθρώπους

Σου κάνουν δώρο ένα υπέροχο βραχιόλι καμωμένο από φρέσκα λουλούδια και το φυλάς σαν κόρη οφθαλμού.

Τέλος το προφανές: Ανακαλύπτεις ότι το Lux, είναι χωρίς αμφιβολία το «δικό» σου προϊόν. Όλο το ταξίδι είναι αφιερωμένο στο μοβ χρώμα, γιατί αυτό είναι  το χρώμα της καμπάνιας αυτού του μεγάλου LUX urious comeback. Και το ερωτεύεσαι φυσικά, με την πρώτη ματιά.

Μου αρέσει να συνδυάζω   πράγματα που αγαπώ. Ένα όμορφο ταξίδι, με ένα αγαπημένο βιβλίο, με ένα τραγούδι. Αυτό το post  ήταν σχεδόν εξ’ ολοκλήρου έτοιμο μέσα στο μυαλό μου, πολύ πριν κάτσω μπροστά από τον υπολογιστή για να το γράψω.

Όμως, του έλειπε κάτι. Το τραγούδι, η μουσική που θα το ολοκλήρωνε και πραγματικά δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα και έσπαγα το κεφάλι μου και στο δρόμο της επιστροφής  από την Μονεμβασιά και όταν τελικά έφτασα σπίτι μου.  Έψαχνα για μια έμπνευση, για κάτι που θα του ταίριαζε.  Κάτι ελληνικό όμως, που δυστυχώς δεν είναι το δυνατό μου σημείο στη μουσική. Ταξίδι, Ελλάδα, μαγικός τόπος, Μονεμβασιά… Τίποτα δεν μπορούσα να σκεφτώ για να κλείσω αυτό το post έτσι ακριβώς όπως ήθελα.

Απογοητεύτηκα.

Εκείνο το απόγευμα, επέστρεψε ο κύριος Ρωμανός από το σχολείο και καθίσαμε για να κάνουμε το homework της επόμενης μέρας. «Τι έχεις για αύριο Ρωμανέ;” “Όχι πολλά μαμά! Μόνο ανάγνωση και είναι πολύ εύκολη πρέπει να διαβάσουμε ένα ποιηματάκι και να κάνουμε ορθογραφία την τρίτη στροφή». Ωραία, απάντησα εγώ. Για άνοιξε το βιβλίο να δούμε το ποιηματάκι….

Το «ποιηματάκι» ήταν το «Γεια σου, χαρά σου Βενετιά» του Νίκου Γκάτσου. Το παιδί μου, μου έφερε έτοιμη, την έμπνευση που ζητούσα. Το post στο μυαλό μου, είχε ολοκληρωθεί.  Να, άλλη μια μικρή στιγμή πολυτέλειας, μέσα σε εκείνη τη μέρα.

Το τραγούδι που ακολουθεί, δε θα το ακούσω. Κόντρα σε αυτό που θέλουν οι αισθήσεις μας, θα το «δω». Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ κάποιες  φορές, αντί να τα ακούσω, τα «βλέπω» τα τραγούδια. Έτσι και με αυτό.  Θα το δω, απ’ άκρη , σ’ άκρη  και θα ονειρευτώ και πάλι. Θα το δω, στον περήφανο Βορρά μας, στο Κιλκίς και τη Θεσσαλονίκη. Θα το δω στα καταπράσινα Επτάνησα και την Ζάκυνθο.  Θα το δω στα Ψηλά Αλώνια, της Πάτρας, θα το δω από τη ράχη ενός Κένταυρου στο Πήλιο. Θα το δω στην ευωδιαστή από μαστίχα Χίο. Θα το δω σε ένα μεγαλόπρεπα ταπεινό  ξωκλήσι της Φολεγάνδρου.  Θα το δω νότια στα Κύθηρα και τη Μονεμβασιά, σε κάποια παραλία ή παλικαρίσια κορφή της Κρήτης, όπως είναι και το όνειρο του ποιητή μας. Γιατί θα το δω, μέσα από τα δικά σας μάτια.

Γεια σου χαρά σου Βενετιά
πήρα τους δρόμους του νοτιά
κι απ’ το κατάρτι το ψηλό
τον άνεμο παρακαλώ

Φύσα αεράκι φύσα με
μη χαμηλώνεις ίσαμε
να δω γαλάζια εκκλησιά
Τσιρίγο και Μονεμβασιά

Γεια σου χαρά σου Βενετιά
βγήκα σε θάλασσα πλατιά
και τραγουδώ στην κουπαστή
σ’ όλο τον κόσμο ν’ ακουστεί

Φύσα αεράκι φύσα με
μη χαμηλώνεις ίσαμε
να δω στην Κρήτη μια κορφή
που χω μανούλα κι αδελφή

Το Ελληνικό Καλοκαίρι είναι μπροστά μας, πολυαγαπημένα μου bb girls. Και αυτή, είναι η απόλυτη πολυτέλεια.