Μήπως, λέω μήπως, θυμάστε τι μου είχε συμβεί την προηγούμενη φορά που ταξίδεψα στο Λονδίνο; Καλά, πολλά συνέβησαν, αλλά τώρα μιλάω για αυτό που συνέβη, με το που μπήκα στο αεροπλάνο και ξεκίνησε το ταξίδι.
Μάλιστα και μπράβο σε όσες το θυμηθήκατε, όσες τώρα δεν το θυμηθήκατε να σας πω ότι ούτε λίγο ούτε πολύ, μέσα στο αεροπλάνο της British Airways για Λον- δί-νο και σε πτήση που απογειώθηκε στις 7 το πρωί… δεν είχαν τσάι! (μόνο σε μένα συμβαίνουν αυτά τα περίεργα- το έχουμε ξαναπεί)
Τώρα που το σκέφτομαι ξέρω γω… ζεστό νερό δεν είχαν, τσάι δεν είχαν, τα υδραυλικά τους χάλασαν, ποσώς με ενδιέφερε το θέμα τους, το μόνο που ξέρω είναι ότι θόλωσε το μάτι μου σε 3,5 ώρες πτήση και βγαίνοντας από το αεροπλάνο, το μόνο που έβλεπα μπροστά μου ήταν πως θα μπω στο πρώτο Costa του αεροδρομίου Heathrow για να πάρω τσάι και κάπου εκεί έχασα και την Όλγα, η οποία ήρθε στην ώρα της μεν για να με παραλάβει, εγώ πάλι έπινα τσάι δε και αν δεν με έπαιρνε κάποια στιγμή τηλέφωνο ακόμα εκεί θα ήμουν στη Ζώνη του Τσαγιού- Λυκόφωτος.
Έχουν γνώση όμως οι φύλακες και αυτή τη φορά, δεν υπήρχε περίπτωση να πάθω το ίδιο. Έκανα τα κουμάντα μου και πήρα στην τσάντα μου και το δικό μου Lipton. Και όταν λέω το δικό μου κυριολεκτώ. Μια που τώρα, εκτός από το αγαπημένο μου μαύρο, απολαμβάνω και το Lady Lipton.
Μάλιστα, όπως το ακούσατε. Το Lady Lipton ειδικά για μένα και για όλες μας, εμάς τις Irresistible Ladies. (θα περάσουμε ωραία με το Lady Lipton, το υπόσχομαι)
Αυτό λοιπόν ήταν ένα ταξίδι παρέα με το Lady Lipton και αυτή τη φορά, απόλαυσα και το αεροδρόμιο και το αεροπλάνο και την πτήση και την άφιξη χωρίς άγχος και ιδού για του λόγου το αληθές.
Με το τσαγάκι μου Lady Lipton μόλις ξημέρωσε στο Ελ Βελ
Όλα under control αυτή τη φορά.
Να μπουμε και στο αεροπλάνο, σιγά σιγά.
Ας τσεκάρουμε και τα τελευταία μηνύματα πριν την απογείωση
Στους αιθέρες! (πότε θα σερβίρουν πρωινό;)
Να’ το και το τρόλει, αυτό περίμενα.
Έτοιμες για breakfast και αυτή τη φορά check in και το τσάι!
Φτάσαμε! Ας πιούμε και ένα τσαγάκι στο Heathrow.
It’s London baby!
Τα περίεργα της Τζούλιας Νο 1:
Αυτή τη φορά ταξίδεψα στο Λονδίνο με τη Βίκυ και θα μας φιλοξενούσε ο Harry ο οποίος δεν βρισκόταν στο Λονδίνο, ήταν στη Γαλλία για wine tasting και θα επέστρεφε το βράδυ, είχε όμως αφήσει τα κλειδιά του σπιτιού στην Ιvana. για να τα πάρουμε.
Αφού κάναμε κάποιες πρώτες βόλτες στο Λονδίνο και είχε πάει η ώρα 4.30 το απόγευμα, είπαμε να πάμε στο σπίτι, να αφήσουμε τις βαλίτσες , να κάνουμε ένα ντουσάκι για να ξαναβγούμε νωρίς το βραδάκι. Φτάσαμε λοιπόν στο σπίτι, ανοίξαμε την εξώπορτα, ανεβήκαμε τις σκάλες τραβώντας και τις (βαριές φυσικά) βαλίτσες και επιτέλους home sweet home. ‘Οχι.
Διότι η πόρτα απλά δεν άνοιγε. Δώστου εγώ, δώστου η Βίκυ, σπρώχναμε, τραβάγαμε, με τη σειρά το πήραμε, ούτε λίγο ούτε πολύ μείναμε να κοιταζόμαστε απ’ έξω από την πόρτα και πότε σπρώχναμε και πότε τραβάγαμε, όπου κάποια στιγμή μετά από 20 λεπτά, η πόρτα άνοιξε. Δεν κάναμε κάτι διαφορετικό. Απλά, άνοιξε.
Κάναμε τον σταυρό μας, μπήκαμε μέσα, κάτσαμε καμιά ωρίτσα στο σπίτι μέχρι να τακτοποιήσουμε και να ταχτοποιηθούμε, καλώ ταξί για να έρθει να μας παραλάβει έξω από το σπίτι, φτάνει το ταξί, μας παίρνουν τηλέφωνο να κατεβούμε, πάμε στην ΠΟΡΤΑ (από εδώ και στο εξής με κεφαλαία,η πόρτα) και η ΠΟΡΤΑ δεν άνοιγε.
Και ρωτάω τώρα: ποιο είναι πιο άγριο: να είσαι απ’ έξω και να μην ανοίγει η ΠΟΡΤΑ, ή να είσαι μέσα και να μην ανοίγει η ΠΟΡΤΑ;
Εγώ: «Βίκυ, κλείδωσες όταν μπήκαμε μέσα;”
Βίκυ «Είσαι καλά; Ούτε που την άγγιξα»
Ξεκινάει ο Γολγοθάς Νο 2, όπου βρισκόμαστε κλειδωμένες μέσα στο σπίτι και αρχίζουμε να τραβάμε την ΠΟΡΤΑ, να σπρώχνουμε την ΠΟΡΤΑ, να πιέζουμε μια προς τα έξω και μια προς τα μέσα την ΠΟΡΤΑ, μετά να ροκανίζουμε την κλειδαριά της ΠΟΡΤΑΣ, στην αρχή η Βίκυ έφερε μια κάρτα και την πέρασε ενδιάμεσα (μωρέ μπράβο οι φίλες μου) μετά πήγε στην κουζίνα και βγήκε με ένα μαχαίρι και μου είπε να κάνω στο πλάι (έκανα φυσικά γιατί σκέφτηκα, με την περιπέτεια που της φόρτωσα, μη μου βγάλει κανά μάτι) μετά φέραμε λάδι, μετά κάναμε προσευχές, μετά πήγε να μας πιάσει κρίση πανικού- αλλά αυτό το γλιτώσαμε- μετά σκέφτηκα μια από μας να πηδήξει από το παράθυρο για να βγάλει την άλλη, αλλά ήταν αρκετά ψηλά το σπίτι και το παράθυρο, μετά πήρα το ταξί και είπα ότι είμαστε κλειδωμένες από ΜΕΣΑ, μετά με πήραν από την εταιρεία ταξί γιατί ο ταξιτζής δεν κατάλαβε τι εννοούσα (λογικό) και 10 λεπτά μετά από όλα τα παραπάνω η ΠΟΡΤΑ, απλά άνοιξε και κουτρουβαλιαστήκαμε ποια θα προλάβει να βγει πρώτη. Απλά, ΑΝΟΙΞΕ.
E, Λονδίνο είναι αυτό και θα ήταν πολύ ωραίο να υπήρχε φάντασμα στο σπίτι, αλλά η αλήθεια είναι πιο βαρετή, είχε χαλάσει η βασική κλειδαριά, την οποία και άλλαξε ο Harry όταν ήρθε από τη Γαλλία.
Παρόλα αυτά, αφού είχε χαλάσει η κλειδαριά, πως κάποιες φορές αποφάσιζε και άνοιγε η ΠΟΡΤΑ;
Food for thought and food for a Stephen King novel και μετά φυσικά ταινία, της οποίας το trailer θα ήταν κάπως έτσι:
(υποβλητική μουσική…και για να σας φτάξω και ατμόσφαιρα, πατήστε εδώ παρακάτω)
H Fox Searchlight, παρουσιάζει αυτό που περιμένατε με αγωνία…..
(υποβλητική μουσική πιο δυνατά)
Βασισμένη στο νέο ανατριχιαστικό μυθιστόρημα του Stephen King……
(υποβλητική μουσική ακόμα πιο δυνατά)
τώρα η ταινία……..
THE DOOΟΟΟΟR!!!!!!!
(υποβλητική μουσική σε κρεσέντο)
(γυναικεία – φυσικά- φωνή τύπου Δράκουλα ακούγεται στο background)
“Μπορεί και να μπεις, αλλά είσαι σίγουρη ότι θα βγεις;” (εδώ σατανικό γέλιο… αχαχχχαχαχαχ)
(και οι πρωταγωνίστριες του thriller “The DOOR” σε φωτό μετά από λίγο και όσο να’ναι όπως βλέπετε μια αγριεμάρα την έχουν στο μάτι…)
Το επόμενο βράδυ αργά, πάλι δεν άνοιγε η ΠΟΡΤΑ αλλά μάλλον φταίγαμε εγώ και η Βίκυ είχαμε πιει κανά δυο μπουκάλια κρασί και σαμπάνια από πάνω και κάναμε λάθος τα κλειδιά, τα βάζαμε με τον ανάποδο τρόπο και όταν της είπα έξω, την ιδέα μου για το βιβλίο και την ταινία THE DOOR, από τα γέλια, γονάτισε έξω από την ΠΟΡΤΑ και δεν μπορούσε να σηκωθεί και την τράβαγα ( σ’αυτή τη φάση, σίγουρα δεν έφταιγε η ΠΟΡΤΑ). Kαι ναι, φυσικά μόλις μπήκαμε σπίτι, ήπιαμε ένα Lady Lipton για να συνέλθουμε από τα γέλια και να κοιμηθούμε κάποια στιγμή.
Λοιπόν, αύριο θα περιηγηθούμε λίγο στο Λονδίνο και θα σας πω το περίεργο της Τζούλιας Νο 2 (αλίμονο, Τζούλια είναι αυτή) και μάλιστα στη δεύτερη «περίεργη» ιστορία που θα σας πω πρωταγωνιστούν ακόμα η Sofia T και η Maria A. Πως συνέβη τώρα αυτό, να πρωταγωνιστούν και τα δυο bb girls (και καλά το ένα ζει στο Λονδίνο, το άλλο όμως;)
Kάντε υπομονή και θα το μάθετε αύριο.
(Ελένη, σου θυμίζει τίποτα το βραχιόλι που φοράω;)
Lady Lipton: The tea made for ladies
Μειώνω κάπως τη δική μας εντελώς αληθινή ιστορία, αλλά είναι δυνατόν, να γράψω τη λέξη “thriller” και επτά χρόνια μετά, να μην ανεβάσω και το “Thriller?” Όχι πείτε δηλαδή.
Το be continued…
Εχω λιώσει!!!! Εχω λιώσει!!!! και δεν μπορώ να δω και τα βιντεάκια λόγω δουλειας… Μόνο σε σας θα μπορούσε να συμβεί.. είναι βέβαιο αυτό! THE DOOOR!!!!! Καλά δεν υπάρχει … Stephen ακούς??????
@Stella: Αυτό ακριβώς είπε και η Βίκυ.. μόνο σε ΜΑΣ. Και πέρασε βέβαια και αυτό στα πρακτικά της φιλίας, ως inside joke από τα λίγα. Και επειδή μας ξέρω (είμαστε φίλες πάνω από 20 χρόνια) όπου θα βλέπουμε ΠΟΡΤΑ τώρα, αυτό θα σκεφτόμαστε.
Νομίζω ότι στην προηγούμενή μας ζωή ήμασταν αδερφές ψυχές όλα τα bb girls. Πολλές φορές πριν φτάσω στο τέρμα της ανάρτησης έχω σκεφτεί το σχόλιο που θέλω να κάνω και με το που φτάνω στο τέλος το βλέπω αυτολεξεί γραμμένο συνήθως από τη Στέλλα. Σήμερα είδα το βραχιόλι στις φωτογραφίες σου και ήθελα να το σχολιάσω αλλά με πρόλαβες Τζούλια. Πολύ χαίρομαι που σου άρεσε και το φοράς. Αυτό με την πόρτα το έπαθα και γω παραμονή Πρωτοχρονιάς και άλλαξα κλειδαριά.Φιλιά πολλά
@Ελένη: Τον τελευταίο καιρό περνάω τη φάση ” μεγάλα βραχιόλια” για αξεσουάρ (και ας είναι στη μόδα τα μεγάλα σκουλαρίκια- κάνω το δικό μου)Το λατρεύω αυτό το βραχιόλι μαζί με ένα ακόμα- θα σας το δείξω αργότερα – ήταν το δώρο στον εαυτό μου για τα γενέθλιά μου.
Και επειδή πράγματι πιστεύω και εγώ στα soul mates bb girls, έπρεπε να μου είχες πει την περιπέτεια με την δική σου πόρτα για να είχαμε το νου μας!
@ΕΛΕΝΗ Αυτο μην το αμφισβητείς καθόλου! Τα έχω πει εγω τα περί καρμικών και δεν το λεω καθόλου τυχαία… Αντε ας το ονομάσουμε και συλλογικό ασυνείδητο! Μέσα είμαστε!
χαχαχαχαχ μωρέ ας είχα την ευκαιρία να πάω στο Λονδίνο κ ας με έβαζαν και στις αποσκευές 🙂 λατρεύω το χιούμορ σου , τα γράφεις τόσο απολαυστικά!!!! να περάσεις τέεεελεια!!!
@ΜΑΙΡΗ ΑΝΔΡΕΑΔΑΚΗ: Α, δεν το συζητώ! Εννοείται ότι πάω Λονδίνο και φορτωτική ακόμα! Και αν έχω και σένα παρέα και το τσαγάκι μας, καλύτερα θα περάσω!!
Παρόλο που είμαι στο κρεβάτι λόγω αυτού του απαισιου ιού της γρίπης, νομίζω οτι το γέλιο που εκανα διαβάζοντας τις απολαυστικες περιπέτειες της Τζούλιας είναι καλύτερο γιατρικο και από την αντιβιωση που παιρνω..ανυπομονω για το Νο 2!
Χαααχαχαχαχααα!!! Πόσο γέλασα!!! Περιμένω με ανυπομονησία τη συνέχεια 🙂
@maryl: Περαστικά αγαπημένη! Την περάσαμε οικογενειακώς μια εβδομάδα πριν φύγω για Λονδίνο. 🙁
@Sissy: Είσαι σίγουρη ότι θέλεις να διαβάσεις αύριο; Προειδοποιώ ότι θα έχει tones of shopping το post και σε φοβάμαι λίγο εσένα, μη σε ψαχνουμε μετά.
χαχαχαχαχαχχαχαχ κλαίω από τα γέλια!Είμαι σίγουρη πως η πόρτα “άκουγε”σε κάποια μαγική λέξη κι ανοιγόκλεινε 🙂
Περιμένω τη συνέχεια.
Μουτςς
Καλημερα Αν και απο αυτα που γραφεις μαλλον θα εχει απροοπτα και η δευτερη μερα παρολο αυτα αξιζει παντα να φευγεις εστω και για λιγο. Οσο για την πορτα καλυτερα ειναι να εισαι απ εξω παρα μεσα Σκεψου να θελεις να φυγεις για δουλεια να πας το ενα παιδι στο σχολικο που περιμενει απο κατω – και δεν μπορεις να ειδοποιησεις – και το αλλο στο σχολειο Τρελα (φυσικα μου ετυχε ετσι οπως το γραφω) Καλο απογευμα
Γέλθο τώρα ή κλάμα;Ταξίδι χωρίς απρόοπτα υπαρχει;Και συγκεκριμένα,ταξίδι της Τζουλιας χωρίς απρόοπτο υπαρχει;Κουκλα στις φωτό!!
Δύο πόρτες έχει η ζωή στο Λονδίνο, την εξής μία… Κυρία, κυρία, έχω πρόταση: Αυτά τα post σου, τα ταξιδιωτικο-βιωματικο-χιουμοριστικο-τραγελαφικά να μετατραπούν σε κόμικ. Δεν μπορεί. Κάποιο bbgirl ή bbboy θα έχει το χάρισμα. Όσο για το thriller η Βίκυ το έχει 100%, κρίνοντας από τη φωτογραφία. Εσύ, Τζούλια μου, θέλεις πολύ δουλειά να κρύψεις τη γλύκα.
1 @Τζουλια έπρεπε να αναφώνησεις το όνομα”Βαγγελη” ξέρεις οπως ο Ξαρχακος!!! Χαχαχαχαχαχ
Τότε θα άνοιγε η πόρτα!!!!
2 στην ρητορική ερώτηση (μέσα η έξω απο την πόρτα?) θα διαλέξω έξω!!! Ο εγκλεισμός με χαλάει τρέλα!!!
Εχεις βρε παιδί την εναλλακτική να πας όπου θες……
3 να κατοχύρωσης τα δικαιώματα για την νεα ταινία the Door!!!! Μάλλον το βλέπω για seguel!!!!
Γιατι απο εδω και πέρα η έννοια πόρτα θα εχει άλλη οπτική!!!
4 γιατι πια οι συμπτώσεις στο bb παύουν να ειναι συμπτώσεις!!! Η κάποιος απο ψηλά μας κάνει πλάκα
η το bb εχει επηρεάσει τα bbgirls και υπάρχει πια κοινή σκέψη μεταξύ μας!!!!!
Χαχαχχαχ, Τζούλια μου είσαι φοβερή, φοβερή, φοβερή!! Δε νομίζω ότι μπορεί κάποιος άλλος στον κόσμο να διηγηθεί τέτοιες ιστορίες και περιπέτειες με τόσο μοναδικό, απολαυστικό, χορταστικό, ξεκαρδιστικό τρόπο όπως εσύ!! Μου έφτιαξες το κέφι έτσι ξενυχτισμένη και άυπνη που είμαι μετά από νυχτερινή εφημερία…
Τα φιλιά μου!
Αχαχαχαχα! Αν και δεν τα μπορώ καθόλου τα θρίλερ, ιδίως τα ψυχολογικά, εκεί που κάθεσαι αμέριμνος και τσουπ! κάτι γίνεται / πετάγεται κτλ κτλ! Εδώ γέλασα αρκετά όμως! Θαρρώ ότι είναι καλύτερα να είσαι κλεισμένος έξω παρά μέσα, μου κάνει πιο πολύ creepy! Επίσης, μια ερώτηση. Τι γεύση ακριβώς έχει το Lady Lipton? Μου έκανε κλικ η ροζουλί συσκευασία και ρωτάω γιατί δεν το έχει πάρει το μάτι μου πουθενά.
Αναμένουμε το part ii, να σκάσουμε από τη ζήλια μας! Καλή εβδομάδα!
@Ράνια: Τελικά από ότι διαβάζω δεν το είχαμε μόνο εμείς το προνόμιο της ΠΟΡΤΑΣ. Φυσικά χίλιες φορές απ’ έξω παρά από μέσα!!
@Μarianna: Ευχαριστώ αγαπημένη!
@Amalia: Κόμικ??? Κόμικ???? Τι εξαιρετική ιδέα, με τρέλανες τώρα!!! (Tα bb girls εν δράση!!) Τρέμε Marvel!
@SofiaT: Ραντεβού αύριο πρωταγωνίστριά μου!
@Nektaria: Καλή ξεκούραση με τσαγάκι και Swedish cake αγαπημένη μας!
@Sheena: Κάνε λίγο υπομονή bb girl και θα τα μάθεις όλα για το Lady Lipton και με το παραπάνω!!
Διαβαζω το post πινοντας rich earl grey της Lipton…τ’ αγαπημενο μου!!! και κλαιωωω απο τα γελια με την πορτα…εκει που παω να ηρεμησω…που σκεφτομαι την αεροσυνοδο ” coffee or tea?” και τη Τζουλια να βγαζει.. teabags + cup…Θεϊκο!!!! αχ στην υγεια μας…φιλακια…
…αν νομίζετε πως μόνον εσείς έχετε το προνόμιο της πόρτας, πλανάστε πλάνην οικτρά….μια φορά κλειδώθηκα απ’ έξω…ακούστε…έχω φύγει για μια εβδομάδα διακοπές με την κολλητή μου και στην επιστροφή ανακαλύπτω ότι έχω χάσει τα κλειδιά μου(όχι όλη την αρμάθα που κουβαλώ μαζί μου…μόνο το ένα από τα δυο κλειδιά της πόρτας του διαμερίσματος και το κλειδί της εξώπορτας της πολυκατοικίας)…φωνάζω κλειδαρά και μου ανοίγει…κάνω ένα μπανάκι και κατεβαίνω για να πάω σ/μ…στο δρομάκι που ανεβοκατεβαίνουν τα αυτοκίνητα βρίσκω -ως δια μαγείας- τα δύο κλειδιά μου…προφανώς όταν έσερνα την βαλίτσα με το ένα χέρι και κρατώντας τσάντα και χειραποσκευή στο άλλο,ξεκούμπωσαν από την αρμάθα που τα είχα περασμένα κι έπεσαν…ευτυχώς που δεν το ανακάλυψα στις διακοπές ότι τα είχα χάσει γιατί ήμουν ικανή να γύριζα πίσω πετώντας… Πόρτα vo2…είμαι μέσα και χτυπάει ο κούριερ τη θυροτηλεόραση για να ανέβει να μου παραδώσει κάτι…προσπαθούσα επί δεκάλεπτο να ανοίξω κι η κλειδαριά αντιστεκόταν πεισματικά….τελικά, κατέβηκε ο κούριερ κάτω και του πέταξα τα κλειδιά από το μπαλκόνι και ξεκλείδωσε αυτός απ’ έξω…η πόρτα δεν το ξανάφαγε από τότε αυτό το σκάλωμα…το μυστήρι μόνο ο St.King θα μπορούσε να το λύσει…
@Τζούλια , τέλειο το κραγιόν…ταιριάζει και με τη συσκευασία του Lipton…μου άρεσε και το βραχιόλι σου αλλά το γάντι σου ακόμα πιο πολύ.
Αδημονώ για το αυριανό post…tones of shopping διαβάζω κι η φαντασία μου ήδη καλπάζει.
Post Scriptum… εγώ όταν ακούω/διαβάζω DOOR ,κάνω συνειρμό με την RED DOOR…της El.Arden ,ντε….και το The Red Door Salon&Spa ,στην Πέμπτη Λεωφόρο….ααααχχχ… https://www.google.gr/maps/place/663+5th+Ave,+New+York,+NY+10022,+USA/@40.760128,-73.9760041,3a,17.8y,127.36h,88.23t/data=!3m6!1e1!3m4!1soFjbJ5Bn6QsH2Iiz21IWmg!2e0!7i13312!8i6656!4m5!3m4!1s0x89c258fbeb74e041:0x3c4d9df3f9381a67!8m2!3d40.7600167!4d-73.9758285!6m1!1e1
Άργησα πάλι να μπω και πριν λιποθυμήσω από την κούραση έχω πεθάνει στα γέλια; για δεύτερη φορά γιατί την πρώτη φορά την άκουσα ζωντανά την ιστορία! Η πρώτη μου ερώτηση μόλις είδα τη Τζούλια ήταν πως ΄τηαν το ταξίδι σου? Είχε τσάι το αεροπλάνο αυτή τη φορά? To Lady Lipton special cup υπάρχει στα σούπερ Τζού?
Αναμένω αύριο τη συνέχεια!!
Φιλιά πολλά!!
Εντάξει για θρίλερ το ξεκίνησες και είχες δίκιο με αυτά τα τρελά και παλαβά που σας συνέβησαν αλλά έχουμε ξεραθεί όλες από τα γέλια!!! Περιμένω το περίεργο Νο 2 με αγωνία.
Α! και μου άρεσε πολύ που στην επόμενη πτήση σου πήγες προετοιμασμένη. (ομολογώ πως το περίμενα κάτι τέτοιο), ένα Bbgirl έχει πάντα τον τελευταίο λόγο!!
Ας βλεπουμε μονο τα θετικα μιας υποθεσης: θα μπορουσε η πορτα του σπιτιου να ανοιγοκλεινει μια χαρα ενω του αεροπλανου κατα βουληση.
@celia: (παραφράζω το great minds think alike) και γράφω:
bb girls, do alike!
@MariaA: Ε, ναι αγαπημένη εσύ τα έμαθες από πολύ πρώτο χέρι λίγο μετά τα συμβάντα. Και φυσικά θυμήθηκες αμέσως την περσινή μου περιπέτεια με το τσαι γιατί και αυτή την είχες μάθει αμέσως και από πρώτο χέρι. Miss you already!!
(ναι και το cup και το Lady Lipton θα βρίσκονται σε κάποια super markets αλλά όχι ακόμα στο Λονδίνο. )
@Tina: Axaxaxxaaxxax!!! Πολύ σωστά!! Πολύ σωστά!! Έπρεπε να έβλεπες την αεροσυνοδό όταν έβγαλα το δικό μου τσάι και το δικό μου φλιτζάνι από την τσάντα, αλλά είπα να μην γράψω και αυτή την ιστορία! Αλλά ως bb girl που είσαι το “έπιασες” αμέσως!
@Αικατερίνη Ράπτη: Τώρα και με τη σκέψη μόνο, έγινε όντως θρίλερ το post!
…για κάποια bbgirls που ρώτησαν, κυκλοφορεί ήδη στα σ/μ…εγώ το πήρα…όχι που θα μου ξέφευγε!!
Kυρία σε βρίσκω μου άρε σεις πολύ..Έδωσες έναν άλλον αέρα στην πτήση tea time please ..sorry i am greek girl i do it with my own way haaa!!είσαι απίστευτη..