Ποτέ δεν έμαθα να χορεύω tango! Οι απόπειρες πριν καμμιά δεκαριά χρόνια απέβησαν άκαρπες. Λίγο η δουλειά με τα συνεχή ταξίδια και τις υποχρεώσεις, λίγο η δική μου αδυναμία να είμαι συνεπής στο μάθημα, χάθηκε η ευκαιρία και σίγουρα δεν εντρύφησα, παρά μόνο γεύθηκα, την ομορφιά του.
Συνεχίζω όμως να τ’ αγαπώ. Με γοητεύει, με μαγεύει και με κάνει να χαμογελάω. Σ’ αυτά τα ελάχιστα μαθήματα ωστόσο, στα οποία δεν κατάφερα να συγκρατήσω ούτε το βασικό βήμα, έμαθα και συνειδητοποίησα κάτι πιο σπουδαίο απ’ τον χορό αυτόν καθ΄αυτόν.
Το tango πέρα από οτιδήποτε άλλο, είναι ένα ψυχογράφημα των ερωτικών σχέσεων. Ένα σπουδαίο μάθημα απέναντι στους ρόλους που καλούνται να υιοθετήσουν ένας άντρας και μια γυναίκα, για μια αρμονική ερωτική σχέση. Είναι πέρα απ΄το πάθος και τον έρωτα, που φαίνεται ως «πρώτη ανάγνωση» του θεάματος. Είναι το αρσενικό και το θηλυκό και πως αυτά συνυπάρχουν σε μια αέναη αρμονία. Ποια είναι τα όρια και η απόσταση. Ποια είναι η πρόκληση και ποια η συναίνεση. Που είναι η εμπιστοσύνη και που η στήριξη.
Τα θυμήθηκα όλα αυτά στις 15 Φεβρουαρίου, όταν βρέθηκα στον εξώστη του Παλλάς να παρακολουθώ ένα υπέροχο μουσικοχορευτικό θέαμα από το Acropolis Tango Festivals, με τον τίτλο «Τango love stories». Εκατό λεπτά για έντεκα ζευγάρια που μας διηγήθηκαν τη δική τους ερωτική ιστορία, με όλο το ρίγος, τον ύμνο και το σεβασμό στο μυστήριο του έρωτα.
Μια μαγική παράσταση βασισμένη στις αντιφάσεις, τις εκρήξεις και τις απρόβλεπτες εξελίξεις της ίδιας της ζωής. Κάθε χορός και μια αυτοτελή ιστορία, κάθε ζευγάρι και μια ερωτική συμβίωση. Κάθε στροβίλισμα και μια δοκιμασία αρμονικής συνύπαρξης ή παραίτησης απ΄την προσπάθεια.
Στο tango το πιο σημαντικό σημείο είναι η αγκαλιά. Ακόμα κι αν πρόκειται για δυο άτομα άγνωστα μεταξύ τους, θα μοιραστούν κατ’ αρχήν μίαν αγκαλιά κι αυτή δεν πρέπει να είναι ούτε πνιγηρή, ούτε ασφυκτική, ούτε καταπιεστική. Η αγκαλιά έχει καθορισμένα όρια, είναι σταθερή και διατηρεί έναν κοινό άξονα.
Αυτός ο κοινός άξονας, ο κοινός χώρος μεταξύ των χορευτών, είναι που δίνει τη δυνατότητα και στους δύο να εκφραστούν, την ελευθερία να επικοινωνήσουν, να προτείνουν, να δοκιμάσουν και να τολμήσουν. Στο tango, κανείς απ΄τους δυο δεν τραβάει τον άλλον πάνω του, δεν τον πιέζει, δεν τον οδηγεί σε άβολες καταστάσεις. Υπάρχει ο σεβασμός αυτού του χώρου, ως σεβασμός απέναντι στον άλλον, παρότι κι οι δυο χορεύουν με κοινό στόχο, δυο σώματα που κινούνται σαν ένα!
Ύστερα οι ρόλοι στο tango είναι τόσο ξεκάθαροι και αφημένοι στη γοητεία του φύλου, μια αρμονική συνύπαρξη αρσενικού και θηλυκού, χωρίς ανταγωνισμούς. Η μυσταγωγία, το τελετουργικό αρχίζει από το πρώτο κάλεσμα, το πρώτο βλέμμα που θα οδηγήσει στην αγκαλιά. Ο καβαλιέρος είναι αυτός που θα προτείνει το χορό κι η ντάμα είτε δέχεται την πρόσκληση είτε όχι. Ο καβαλιέρος οφείλει να αποδεχθεί την απόφαση της. Η ντάμα είναι αυτή που θα ορίσει την απόσταση της αγκαλιάς μεταξύ τους ή το στυλ του χορού. Καθόλου υποταγμένη, όπως θέλουν κάποιοι “αστικοί μύθοι” για το tango.
«Στο tango ο άντρας προτείνει και η γυναίκα αποφασίζει! Η πιο σημαντική κίνηση από την οποία ξεκινούν όλες οι φιγούρες είναι το “ocho” (η κίνηση της λεκάνης μπρος και πίσω). Αυτή την κίνηση, που είναι ο κεντρικός άξονας στο tango, την κάνει η γυναίκα. Το να χορεύεις tango είναι σαν να κάνεις έρωτα. Στο τέλος οι άντρες πάντα καταλήγουμε να κάνουμε αυτό που θέλουν οι γυναίκες!» περιγράφει ο δεξιοτέχνης του είδους, χορευτής και χορογράφος Μιγκέλ Ανχελ Ζότο.
Αυτοί οι ρόλοι διατηρούνται σε όλη τη διάρκεια των περίπου τεσσάρων λεπτών που χορεύεται το tango. Ο καβαλιέρος προτείνει κι η ντάμα συναινεί. Δεν υπάρχει leader και follower. Ο καβαλιέρος στηρίζει στις φιγούρες που η ντάμα αποφασίζει και σέβεται την απόφαση της να μην εκτελέσει κάποια. Κι όταν η χορευτική φιγούρα εκτελείται εκείνη αφήνεται μ’ εμπιστοσύνη στη στήριξη του αρσενικού. «Αυτό το σημείο ήταν για μένα το πιο δύσκολο. Αυτή η αδυναμία να αφεθώ…» έλεγε μια πολυαγαπημένη φίλη, όταν ξεκίνησε να χορεύει tango. Πολλές γυναίκες, θα έλεγα εγώ, που έμαθαν να σηκώνουν μόνες τους τα βάρη τους ή ίσως να μην έμαθαν να μοιράζονται επαρκώς, θα είχαν αδυναμία σ΄ αυτό το σημείο.
To tango χορεύεται με την καρδιά κι απ΄την καρδιά δεν μπορεί κανείς να κρυφτεί. Ακόμα κι όταν τα σώματα χορεύουν ενωμένα ή σε απόσταση, αν η αγκαλιά είναι η σωστή, τότε υπάρχει απόλυτος συγχρονισμός και αρμονία. Χορεύουν σαν ένα σώμα, ακόμα κι όταν στις παύσεις μένουν ακίνητα. Όταν υπάρχει συγχρονισμός, όταν η καρδιά ακούγεται, αφουγκράζεσαι ως και την ανάσα, τη σιωπή, την αύρα του άλλου. Προβλέπεις την πρόθεση και το συναίσθημα.
Ο σπουδαίος κι αγαπημένος εκατομμυρίων σε όλο τον κόσμο Αργεντίνος ψυχοθεραπευτής Χόρχε Μπουκάι δίνει μια σπουδαία ψυχαναλυτική προσέγγιση για το tango στο βιβλίο του «Να βλέπεις στον Έρωτα».
«Το Tango είναι ένας χορός αγκαλιασμένου ζευγαριού.
Το ζευγάρι βρίσκεται μέσα σε μια αγκαλιά που είναι όμως στήριγμα κι όχι πίεση. Αγκαλιά σημαίνει δίνω με τα χέρια ανοιχτά κι όποιος δίνει με τα χέρια ανοιχτά παίρνει με όλο του το σώμα. Έτσι ενωμένοι οι δυο σύντροφοι μετακινούνται στο χώρο, αλλά όχι έναν οποιοδήποτε χώρο. Το αντίθετο μάλιστα, ένα χώρο που δημιούργησαν οι δυο τους.
Αν οι λέξεις είχαν σώμα και χόρευαν Tango……..
Η αγκαλιά είναι στήριγμα κι όχι πίεση.
Το λάθος είναι δυνατότητα.
Αν δεν δώσεις εσύ χώρο στον άλλον, θα τον πάρει μόνος του.
Η συνάντηση, η επαφή είναι διάλογος κι όχι καταναγκασμός.
Ο διάλογος είναι για να ακούς τον άλλον κι όχι για να υποθέτεις.
Η αγκαλιά είναι για να δίνεις χώρο στον άλλον κι όχι για να παγιδεύεις.
Η σχέση είναι διάλογος, διάλογος, διάλογος.
Δεν συναντηθήκαμε για να υποφέρουμε μαζί, αλλά για να βαδίζουμε ο ένας πλάι στον άλλον, τον δρόμο της ζωής μας. Αν δεν μπορούμε με τίποτα να γελάμε μαζί δεν υπάρχει συνάντηση, δεν υπάρχει σχέση».
Σε μια ιδεατή κοινωνία, θα προέτρεπα όλα τα ζευγάρια, να μάθουν να χορεύουν tango. Ίσως η κοινή ζωή μας να ήταν πιο σαφής και γοητευτική, περισσότερο οριοθετημένη. Την επόμενη φορά που θα θέλετε να αφιερώσετε χρόνο στο ταίρι σας, πηγαίνετε να χορέψτε tango. Ακόμα κι αν δεν ξέρετε τα βήματα, όσα θ’ αποκαλυφθούν για σας τους δυο, μπορεί να σας οδηγήσουν σε νέα μονοπάτια αρκεί ν’ αφήσετε την καρδιά σας ανοιχτή.
Stella
…με τη λέξη tango μου έρχεται αυτόματα στο μυαλό ο χορός του Al Pacino με την Gabrielle Anwar στο Scent of a woman.
Ύστερα από αυτό το post θ’αρχίσω να βλέπω το tango μ’άλλο μάτι!
Μουτςς
Αυτό που με μαγεύει στο τάνγκο είναι τα βλέμματα.
Αποκλειστικά. Μόνον το βλέμμα της στο βλέμμα του
Δεν υπάρχει πιο αισθησιακος και προσωπικος χορός από το τάνγκο. Ήθελα κι εγώ πολύ να μάθω αλλά δυστυχώς λόγω υποχρεώσεων, προτεραιοτήτων, κλπ δεν έγινε. Πολλές φορές βλέπω διαγωνισμούς χορού στην τηλεόραση και κολλάω με τη μαγεία του!
Λατρεύω το τανγκο..μια εποχή επρόκειτο να αρχίσω μαθήματα με μια φίλη μου αλλά κάτι συνέβη που δε θυμάμαι ακριβώς και δεν τα κατάφερα..βέβαια ποτέ δεν είναι αργά! Εγώ πάλι έχω συνδέσει το τανγκο με το became mucho αν το γράφω σωστά γιατί οπότε το ακούω θέλω να το χορέψω..
@Stella: Αχ τι μας έκανες απόψε και μετα απο παιδικο αποκριάτικο παρτι, τωρα ψάχνουμε να βρούμε tango-joint!!
Στο μεταξυ FYI, έρχονται και οι Tango Fire 4-5 Μαρτίου στο Παλλας!
Επισκεπτόμενη κάποτε ενα σκοτεινό,αργεντίνικο, ατμοσφαιρικότατο εστιατοριο, ανακάλυψα -μεσω του χορευτικού αυθεντικών Αργεντίνων χορευτών – οτι αυτό που νομιζα για τάνγκο απείχε παρασάγγας απο το πραγματικό.Κοιτούσα εκστασιασμενη αυτό που εξελισσόταν μπροστα μου,συνειδητοποιώντας οτι αυτός ο χορός πρέπει να είναι μέσα στο κύτταρο σου τελικά για να αποδοθει σωστά,όπως ο ζειμπεκικος χρειάζεται μόνο άντρα και μόνο Έλληνα. Μπραβο,ωραίο άρθρο,με σωστότατη ερμηνεία.
Εχω δει-δεν έχω χορεψει-και μου άρεσε πολύ. Τη μια φορά ηταν πολύ καλοί χορευτές, ενώ την άλλη δεν ηταν και πολύ δουλεμενο ζευγάρι, χόρεψαν δε σ ένα γάμο. Αποτυχία. Οτάν όμως είναι καλό το ζευγαρι, θέλεις να σηκωθεις και να χορεψεις κι εσύ!
Πάντα ο χορός ήταν μέσο έκφρασης, δήλωσης και φορέας πεποιθήσεων στις κοινωνίες. Αν αναλογιστούμε, ο χορός ποτέ δεν ήταν απλά και μόνο ένα μέσο διασκεδασης, το αντίθετο, ήταν έκφραση κοινωνικής κουλτούρας. Σας ευχαριστώ όλες για τα σχόλια και ναι @Julia φυσικά το γνωρίζω και το περιμένω ως γεγονός το Tango Fire και πάλι στο Παλλάς στις 4 και 5 Μαρτίου.
Αχ πόσο μου αρέσει το tango! Πόσο πίσω με πήγες αγαπημένη μου! Είχα προσπαθήσει παλιά να μάθω, αλλά δεν τα κατάφερα. Το παράτησα όχι λόγω χρόνου αλλά δεν μπορούσα με τίποτα. Δεν μπορούσα να αφεθώ. Μέχρι που η δασκάλα μου είπε ότι δεν τό ‘χω με το tango και απογοητεύτηκα. Αντ’ αυτού μου πρότεινε να μάθω τσα τσα. Αυτό ήταν και το τελευταίο μάθημα που είχα πάει… Υπέροχο το ποστ Στέλλα μου -όπως πάντα- υπέροχη περιγραφή και νομίζω ότι μας άγγιξες όλες. Aκόμα και σε όσες δεν αρέσει το tango.
Στέλλα μου σ´ευχαριστώ γι ´αυτό το μοναδικό ταξίδι μέσα από τα λόγια σου και την περιγραφή σου…Δεν έχω, δυστυχώς, ούτε χορέψει, ούτε καν παρακολουθήσει κάποια παράσταση tango ακόμη, αλλά ορμώμενη από τον ενθουσιασμό που μου μεταβίβασες, θα φροντίσω να το κάνω το συντομότερο!
@ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ Σ΄ευχαριστώ αγαπημένη!
@naktaria Ισως δεις το tango και με πολύ πιο ειδική ματιά πλέον. Σ’ ευχαριστώ αγαπημένη!
Καλιο αργα παρα ποτε… για να σχολιασω…!
Ενα υπεροχο post που δεν θα μπορουσε να περιγραψει καλητερα την μαγεια αυτου του χορου! Εκανα αρκετα χρονια tango κ εκτοσ απο τις διαφορες που υπαρχουν απο tango se tango ο χορος αυτος ειναι μεθη ειναι μαγεια απο μονος του! Προτεινω σε ολα τα bbgirls k bboys να προσπαθησουν μαθουν εστω τα πολυ βασικα! Φιλακιαααα