Όνειρο που έγινε πραγματικότητα ήταν η πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε η Meryl Streep στην Anna Wintour στα γραφεία του περιοδικού Vogue, με την ευκαιρία των 125 χρόνων της Vogue και με εξώφυλλο τη Meryl.
Και κάπως έτσι η ζωή αντέγραψε την τέχνη και είδαμε την πραγματική εκδοχή του «The Devil wears Prada”. Οι δυο γυναίκες κάθισαν η μια απέναντι στην άλλη στο γραφείο της Anna Wintour και η συζήτηση άρχισε με τη νέα ταινία της Meryl “ The Post” και με βασικό θέμα το γυναικείο φύλο.
Στην ταινία η Meryl υποδύεται την Katharine Graham ( αγαπημένη φίλη και μέντορας της Anna Wintour) όταν εκείνη ήταν στο τιμόνι της Washington Post και έφερε στην επιφάνεια ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της πρόσφατης Αμερικανικής ιστορίας, αυτό του Watergate με αποτέλεσμα να παραιτηθεί ο τότε Αμερικανός πρόεδρος Richard Nixon.
Η Graham -που δεν ζει πια- ήταν μια απίστευτα δυναμική γυναίκα σε πολύ υψηλή θέση σε δύσκολες εποχές και η ταινία έδωσε την ευκαιρία και στις δυο να μιλήσουν για το γυναικείο φύλο, για το σκάνδαλο Weinstein – (όπου η Meryl παραδέχτηκε ότι το συζητάει συνεχώς με τις τρεις κόρες της) για τον φεμινισμό, για τη μητρότητα, για τη νέα τάξη πραγμάτων που φαίνεται να βρίσκεται προ των πυλών και που θέλει ουσιαστική ισότητα μεταξύ των δυο φύλων- ειδικά στον εργασιακό χώρο.
Σε κάποιο απόσπασμα η Anna ρωτάει την Meryl πόσο δύσκολο είναι να υποδύεται τόσο δυναμικές γυναίκες και αν ήταν απαιτητικός ρόλος και η Meryl απαντάει «α, όχι ο πιο δύσκολος ήταν ….» για να την διακόψει η Anna και να της πει «όχι όχι Meryl, μην πεις αυτό που έχεις στο μυαλό σου!» (εννοώντας φυσικά την ταινία The Devil wears Prada” που ήταν βασισμένη στην ίδια.) Η Meryl γέλασε και απάντησε «όχι άλλο ρόλο είχα στο μυαλό μου, αυτός που εννοείς εσύ, ήταν αφάνταστα διασκεδαστικός!”
Δείτε τη σκηνή στην αρχή όταν η Meryl δίνει το παλτό της, στη βοηθό της Anna Wintour – η Meryl κάνει πλάκα στη Meryl) αλλά μη χάσετε και το τέλος όπου η Anna Wintour της δείχνει το νέο εξώφυλλο του περιοδικού Vogue όπου γιορτάζει φέτος τα 125 χρόνια κυκλοφορίας. Η Meryl βλέπει τον εαυτό της χαμογελάει, χαίρεται και στο τέλος λέει “I wish my mother was alive to see it...”
Tην λατρεύω την Meryl Streep! Είναι η πιο αγαπημένη μου ηθοποιός για τη στάση της, τις υπέροχες απόψεις της, το προσωπικό της low profile και φυσικά την απίστευτη δυνατότητα να τσαλακώνεται, να επανεφεύρει τον εαυτό της και τελικά να ξεχνάς πάντα μα πάντα την Μeryl και να βλέπεις στην οθόνη την εκάστοτε ηρωίδα, με σάρκα και οστά. Η συγκεκριμένη ταινία είναι από τις αγαπημένες μου και για άλλους λόγους. Η Meryl είναι ίδια ο… πρώην διαβολος της εργασιακής μου ζωής, μια πρωην Προεδρος πρωην Εταιρείας που δουλευα και η Αν Χαθαγουει μοιάζει τόσο πολύ στην Αννα την κουμπάρα μου, που δουλεύαμε μαζί κι ήταν γραμματέας της, η οποία επισης τραβούσε τα ίδια ακριβως από τον πραγματικό διάβολο που προανέφερα. Βλέπαμε δηλαδή τη ζωή μας σε ταινία…..
@Stella: Τι ωραία ιστορία! Εγώ πάλι έμεινα στο τελευταίο σχόλιο της Meryl όταν είδε τον εαυτό της στο εξώφυλλο και σκέφτηκε τη μητέρα της. Και είμαι σίγουρη θα της ήρθε στο μυαλό τότε back στα 70’ς που οι μεγαλοπαραγωγοί την είχαν “κόψει” σε διάφορες auditions εξ αιτίας του ότι (κατά τη δική τους άποψη πάντα) δεν ήταν αρκετά όμορφη. Για μένα, στην ταινία “Η Γυναίκα του Γάλλου Υπολοχαγού” που την είδα πριν λίγα χρόνια, ήταν μια από τις ωραιότερες γυναίκες που έχω δει. Τέλος λάτρεψα το γεγονός ότι δεν υπάρχει κανένα ρετους στο εξώφυλλο. Είναι με τις ρυτίδες της- μια γυναίκα που μεγαλώνει με στυλ και χάρη.
“Η Γυναίκα του Γάλλου Υπολοχαγού”! τι υπέροχη ταινία! Τι υπέροχη γυναίκα! Ενας κύκνος…
Ποσο αγαπάω αυτή την εξαιρετική ηθοποιό!! Δεν υπάρχει ταινία της που να μην εχει παίξει απιστευτα!! Για μένα ειναι κορυφαία! ! Στο Ο Διάβολος φορουσε Πραντα η ερμηνεία της ηταν απολαυστικη,αλλά η Ταινία της που εχω δει πανω απο 10φορές και εχω κλαψει αλλες τόσες ειναι με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο (άλλη ηθοποιαρα) το Μια αγάπη γεννιέται.. .Για μένα προσωπικά, ασχετα αν δεν εχει την κλασική ομορφιά ενός μοντέλου,είναι πανέμορφη!
@Μaryl: Υπέροχη, απίστευτα “αληθινή” ταινία, το Μια αγάπη γεννιέται.
Και ως alter ego θα σου πω ότι και εγώ περισσότερο από καθε άλλη ταινία στη ζωή μου, έχω κλάψει σε ταινία που πρωταγωνιστούσε η Meryl. Ήταν στις “Γέφυρες του Ποταμού Μάντισον” με τον άλλο πολυ αγαπημένο μου, Clint Eastwood -λατρεμένος σκηνοθέτης για να μπορέσει να αγγίξει τοσο βαθιά τη γυναικεία ψυχοσύνθεση. Ξεκίνησα το κλαμα στη μεση της ταινίας ασταμάτητα και με λυγμούς και η μαμά μου ένιωσε λίγο άβολα (μας κοίταζαν όλοι από τις διπλανές θέσεις..) Ακόμα δεν ξερω γιατί έκλαψα τόσο πολύ σε αυτή την ταινία…
@Maryl Εγω το μεγάλο κλαμα το εχω ρίξει στο “Πέρα απο την Αφρική” και φυσικά……που αλλού….. “Στις γέφυρες του Μάντισον”!!!!! Εκεί έκλαιγα θυμάμαι μαζί με την μαμά μου…
Λατρεύω την Μέριλιν Στριπ!!! Ειναι η αγαπημένη μου!! Αν έβαζα σε σειρα ποιες ταινίες
της αγαπώ θα ήταν 1.Περα απο την Αφρική
2. Η εκλογή της Σοφής
3. Κραμερ εναντίον κραμερ
Εννοηται και οι υπόλοιπες ταινίες της ειναι αριστουργήματα!!!
Φιλιαααα
Άααα διαβάζοντας τα σχόλια σας ,δεν μπορω να κρατηθώ και να μην αναφέρω ως κορυφαία
αγαπημένη μου ταινία “εχω κλάψει ατελειωτα με λυγμούς” βέβαια εδω δεν παίζει η Μέριλιν
Αλλα δυο μεγάλα ονόματα ,μύθοι για μενα ,η Μπάρμπαρα Στρέιζαντ ,Ρόμπερτ Ρεντφορντ ,
Και ειναι ΤΑ ΚΑΛΗΤΕΡΑ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ (The way we were)!!!!!!!!!!!!!
Εγώ αγοράσει και ειχα κάνει δωρο στον γιο μου οταν ήταν 4 ετών! Ενα μικρό πιατάκι όσο
ενα σπιρτόκουτο που οταν γυρίζεις το μοχλό του παίζει το ομώνυμο τραγούδι της ταινίας!!
Με αυτο να σκεφτείτε τον κοίμιζα κάθε βράδυ! Το εχει ακομα στο συρτάρι του γραφείου του!!
Όσο για τον άνδρα μουξερει οταν βαζω να δω το DVD τι επακολουθεί!!!
Φιλια
Πιανακι εννοούσα!!
@Sofia T: “The Way we were”… πω πω τι μου θύμισες τώρα… Είναι η αγαπημένη ταινία όλων των εποχών της μαμάς μου- το απόλυτο chick flick. Το είχε δει πρώτη φορά στο Λονδίνο εγώ νομίζω ήμουν αγέννητη. Kάποια στιγμή ξαναπαίχτηκε στην Αθήνα , mid eighties στον κινηματόγραφο Αλεξάνδρα αρχές Πατησίων και φυσικά ήθελε να το ξαναδεί δεύτερη φορά. Με κουβάλησε λοιπόν και εμένα (εγώ τύπου 10 ετών) η ουρά έφτανε μέχρι το Πεδίον του Άρεως εγώ τρελά νεύρα, το είδαμε σχεδόν όρθιες , η μαμά έκλαιγε με μαύρο δάκρυ- εγώ το μίσησα (γιατί τι περιμένεις σε εκείνη την ηλικία) και φυσικά το εκτίμησα στα 20’ς μου όταν το ξαναείδα. Ιστορικό το επεισόδιο με τα κορίτσια του SATC η μόνη που δεν το ήξερε ήταν η Samantha και οι άλλες την κοίταζαν σαν ούφο!! Αχαχαχα!!!
“Your girl is lovely Huble”… έτσι Σοφάκι?
Memories….
https://www.youtube.com/watch?v=GNEcQS4tXgQ
Aαααχ, κορίτσια ….είμαι έτοιμη να βάλω τα κλάματα με τις αναφορές σας στο “The Way we were”….κι την αναφορά της Τζούλιας στο SATC τη λάτρεψα… (μεταξύ μας,κι εκεί έκλαψα) https://www.youtube.com/watch?v=yQgZq4j-vuI
“If we had the chance to do it all again,tell me,would we,could we”……….😭😭😭😭😭😭
Love you……
Αχ τι πάθαμε και σημερα!!! Τζουλια
@Julia @Stella: Τις Γέφυρες του Μαντισον πρώτα τις διάβασα θυμάμαι και μετά είδα το Dvd..Και ειλικρινά δεν περίμενα να μου αρέσει η ταινία πιο πολύ και από το υπέροχο αυτό βιβλίο.. Αλλά είπαμε η Μεριλ Στριπ απογειωνει ότι ταινία πρωταγωνιστει! Και εννοείται και εκεί έριξα κλάμα!
the way we were….. o.k Δεν έχω λόγια…. μονο κλάμματα….
“If we had the chance to do it all again,tell me,would we,could we”????
Φτάνει κλαίτε ρε κορίτσια..θ’αρχίσω κι εγώ.
Μουτςς
Αν μία σύγχρονη ηθοποιός μπορεί να αποτελέσει ίνδαλμα, νομίζω ότι είναι η Meryl Streep. Τα είπατε όλα… Δηλώνω κι εγώ τη λατρεία μου.