3 Photos
Ο διάσημος Ιταλικός οίκος Gucci άνοιξε το πρώτο του 50 θέσεων εστιατόριο στην Φλωρεντία με chef τον βραβευμένο με 3 αστέρια Michelin, chef Massimo Bottura.
Στο δρόμο λοιπόν που χάραξε ο Raplph Lauren με το δικό του εστιατόριο στο Παρίσι αλλά και πρόσφατα ο οίκος Tiffany & Co με το Blue Box Caffe στη Νέα Υόρκη, άλλος ένας οίκος υψηλής ραπτικής αποφασίζει να δοκιμάσει τις δυνάμεις του και στην υψηλή γαστρονομία.
Το fine dine restaurant βρίσκεται πίσω από τα τείχη του Palazzo della Mercanzia χτσμένο τον 14ο αι. με θέα την πιο διάσημη πλατεία της Φλωρεντίας Piazza della Signoria. Οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν από τα χέρια του διάσημου chef πιάτα όπως τορτελίνι Parmigiano Reggiano, tostadas με έμπνευση από το Περού, ριζότο με μανιτάρια, αλλά και διάφορα κρεατικά σε τιμές που ξεκινούν από 20 έως 30 ευρώ (μια χαρά το λες για το συγκεκριμένο εστιατόριο) σε μια υπέροχη και πολυτελή ατμόσφαιρα χωρίς υπερβολές.
Το restaurant Gucci Osteria είναι μέρος του “Gucci Garden” που περιλαμβάνει ακόμα έναν εκθεσιακό χώρο, μια τύπου bazaar μπουτίκ και ένα δωμάτιο κινηματογραφικών προβολών.
«Η υψηλή ραπτική και η υψηλή γαστρονομία είναι μια συνταγή made in heaven” δήλωσε στους δημοσιογράφους ο chef Bottura.
Καλά… osteria δεν το λες….και δη στην Piazza della Signioria. Osteria ειναι τα μικρα ατμοσφαιρικά, ας πουμε ταβερνάκια, μεζεδοπωλεία….αν μπορουσαμε να το μεταφέρουμε στην ελληνικη πραγματικότητα. Αυτο ειναι ξεκάθαρα ristorante, όπου ristorante τα κυριλε, αριστοκρατικά, black tie, πανάκριβα ιταλικά εστιατόρια… που συνήθως περνάς μόνο απ΄εξω…
Πάντως υπεροχο το floral σερβίτσιο, που ειναι ίδιο με το μοτίφ της συσκευασίας του καινούργιου τους αρωματος, Gucci Bloom.
@Stella αν σου πω διαβάζοντας το άρθρο έκανα αμεσως σκέψη εσένα!! Ξέρω την δικιά σου αδυναμία….χαχαχαχα
Πάντως θα συμφωνήσω για μια ακόμη φορα μαζι σου τέλειο το σερβίτσιο οπως και του άρωμα που το
μύρισα ,το λάτρεψα αμεσως,μόλις ψέκασα μια έκρηξη γιασεμιού ήρθε αμεσως στην μύτη μου!!! Εεεεε μετα απο αυτο δεν ηθελα τίποτα άλλο για να μπει στα αγαπημένα μου αρώματα!!!
Περιμενω και με αγωνία να έρθουν και τα δυο δωράκια της Τζουλιας,θελω πολυ να δω τι μυρωδιές θα αναδύονται!!!!
Φιλιαααα
@Stella: Αχ “Ιταλιάνα” μας εσύ! Μmmm.. Osteria όπως ας πούμε “bistrot”. Πάντως οι τιμές τηρουμένων των αναλογιών δεν μου φάνηκαν απλησίαστες.. σκέψου κάτι άλλες τα Χριστούγεννα στα “δικά” μας..Υπέροχο και έχεις δίκιο για τον σερβίτσιο. Το “έπιασε” το μάτι σου!
@SofiaT: Σήμερα σκεφτόμουν τα δώρα σας αλλά και οι δυο οίκοι έχουν μια χρονο-καθυστέρηση.. πάντως σίγουρα το έχω στο μυαλό μου!
@Τζουλια καταλαβαίνω απόλυτα!!!Αλλα έκανα αμεσως συνειρμό με το άρωμα το Bloom…αν θα το ξεπερασουν σε μυρωδια!
Ju ksexnas to estiatorio tou Guerlain sto Parisi kai to Thomas’s at Burberry Regent Street edo sto Londino! Pantos opos leei kai i Stella ola einai megala estiatoria, polyteli kai me poly endiaferonta menu. To Gucci Bloom einai pragmatika yperoxo kai poly xairomai pou to tuberose kanei megali epanemfanisi se polla nea aromata!!
Filia polla!
@ΜariaA: Kαι στο Μιλάνο την Pasticceria Marchesi του οίκου Prada με τα νοστιμότερα γλυκά του κόσμου, αλλά θα χρειαζόμουν όλο το post για να τα γράψω όλα..Καλό κουράγιο αγαπημένη και καλή δύναμη! Εχεις πολλά μπροστά σου!
Πάντως τα πιάτα που διάβασα παραπάνω (κάτι tortellini & pizza) είναι αυτά που λατρεύω!!! Και αν οι τιμές είναι αυτές που διάβασα, είναι πολύ πιο κάτω από κάτι “μεσαία” εστιατόρια στην Αθήνα. ..
Kαλημερα. Εμενα παλι μου φαινεται “κρυο” σας χωρος. Μαλλον ειμαι λατρς αυτων που λεει η Stella των πιο μικρων και ατμοσφαιρικων Το αρωμα του ομως εξαιρετικο. Καλη εβδομαδα
@Julia Αχ ναι! “Τι να θυμηθώ τι να ξεχασω απ’ όσα πέρασα” που λέει και το τραγούδι…. Ναι, πρόσεξε… οι τιμές ξεκινούν απο 25-30€… τουτ΄εστιν κατα τα ιταλικά πρότυπα, μια μπρουσκέττα κομμένη στα δυο, ή μια φέτα προσιούτο γαρνιρισμένη με βότανα…. δεδομενου ότι ειναι και γκουρμέ….Τα επομενα π.χ pasta το κόβω να ειναι 5 τορτελίνια στα 40€…. χα χα χα! Πάντως ειναι απ΄τις once in a lifetime επιθυμίες!
@Maryl: Ακριβώς αυτό εννούσα και εγώ. Εχει παραγίνει σε κάποια εστιατόρια ο τιμοκατάλογος. Ε, δεν τρως και στο Gucci Osteria!
@Stella: Πάντως για κυρίως πιάτα είναι οι παραπάνω τιμές που έγραψα σύμφωνα με το ρεπορταζ και όχι για πρώτα πιάτα. Και ναι εντάξει το haute cuisine δεν έχει ξέχυλα πιάτα. Παρόλα αυτά 100 ή 130 ευρώ για ένα ζευγάρι είναι πολύ προσιτή τιμή για το συγκεκριμένο ρεστοράν.
@Julia Αν είναι έτσι τότε ναι είναι πολύ καλα! Τι μενει λοιπον? Δυο aller-retour για Φλωρεντία! Ε… δεν είναι μακριά ο Ιούνιος, αλλά και του Αγιου Βαλεντίνου καλά ειναι… Το ΒΒboy να δω πως θα βάλω στο αεροπλάνο… μμμμμ…. Ισως χρειαστώ ένα κουτί lexotanil, ένα μπουκάλι ρούμι κι ένα περίστροφο… χα χα χα!!! 😉
@Stella: Επειδή για suit δε το κόβω το δικό σου rocker bb boy, πάρτου ένα goon t-shirt να βρεις την υγειά σου και να τον χώσεις μέσα στο αεροπλάνο!
AAAAA χαχαχα!!!!!!! Ετσι! Ετσι! 😉
Ki αναρωτιόμουν τι μου θυμίζει το floral σερβίτσιο και πού το έχω ξαναδεί, μέχρι που διάβασα το σχόλιο της Στέλλας.
Η Φλωρεντία αγαπημένη πόλη ,βγαλμένη θαρρείς από άλλη εποχή αλλά εμένα να με συγχωρέσετε ,θα μείνω πιστή στον οίκο Tiffany & Co με το Blue Box Caffe στη Νέα Υόρκη…καθότι ΝΥ junkie…
Ti λέει η SOFIAT ,κυρία;;;Περιμένουμε κι άλλο δωράκι πέρα από το modern muse της EL;;
Το σχόλιο της Στέλλας με τα 5 τορτελίνια στα 40 ευρώ με έκανε να λυθώ στα γέλια γιατί μου ήρθε στο μυαλό ένα σχετικό μου πάθημα σε γκουρμέ εστιατόριο στη Βιέννη πριν πέντε έξι χρόνια.
Τώρα που διάβασα το απόλυτα πετυχημένο σχόλιο της Στέλλας,θυμήθηκα κ εγώ όταν ο άντρας μου στον πρώτο Βαλεντίνο που είμασταν μαζί, μου έκανε δώρο ένα 4ημέρο στη Βενετία.. Μέναμε στο Σερατον τότε και το πρώτο βράδυ επειδή είμασταν πολύ κουρασμένοι είπαμε να φάμε σπαγγέτι καρμποναρα στο ομολογουμενως γκουρμέ εστιατόριο του ξενοδοχείου, αυτά με το σερβιτόρο από πάνω να σου γεμίζει το ποτήρι οπότε αδειάζει, κάτι που με κάνει να νιώθω τελείως αβολα.. Η μερίδα μας λοιπόν του καθενός ήταν από μια πηρουνια μακαρόνια στη μέση ενός τεράστιου πιάτου!!! Και πανάκριβη τιμή!! Θυμάμαι τόσο που δεν είχα χορτάσει που όταν ανέβηκαμε στο δωμάτιο πλακωσα κάτι τέλειους μπεζεδες που είχα αγοράσει όσο ξεναγουμασταν στην πόλη..
Υπέροχο φαίνεται. Και οι τιμές του όντως πολύ πολύ φυσιολογικές για τα δεδομένα του… ααααα καταφέρω ποτέ να ταξιδέψω προς τα κει σιγουρα θα μπει στο πρόγραμμα για μια επίσκεψη… ❤💜💛💚💙❤💜💛💚💙
Σαν χώρο το βρίσκω αρκετά ατμοσφαιρικό.Μ’αρέσει.
Μουτςς
Εμένα προσωπικά, ακόμα κι δεν είναι του γούστου μου αυτού του είδους τα εστιατόρια, δεν μου φαίνονται παράλογες οι τιμές του, γι’αυτό το στυλ που λανσάρει.
Μου αρέσουν πιο τυπικά/οικογενενειακα/ζεστα εστιατόρια και ή Ιταλια φημίζεται γι’αυτα!
Πάντως, βρίσκω πολύ πρότυπο το ότι διαθέτει εκθεσιακό χώρο,bazaar μπουτικ & αίθουσα κινηματογραφικών προβολών.
To fine dining δεν είναι για να χορτάσεις, όπως τα Choo’s δεν είναι για περπάτημα. Είναι άλλος ο λόγος ύπαρξης τους.Ομολογώ ότι τα λατρεύω. (και τα δυο). Και για μια φορά αγαπημένη @Maryl δε θα συμφωνήσω μαζί σου- εγώ τρελαίνομαι να έχω γκαρσόνια από πάνω μου και να τους λέω τι να κάνουν (κάποιο κατάλοιπο είναι αυτό – σε μητριαρχική κοινωνία ζούσα σε άλλη ζωή).
Πρόσφατα και έχω και μάρτυρες τη Stella και την Amalia, δυο μέρες μετά τα Χριστούγεννα (φουλ xmas season δηλαδή) φάγαμε σε γνωστό high end ρεστοράν του Κολωνακίου με τσουχτερές τιμές. Μια χαρά μέχρι εδώ. Έρχεται ο σερβιτόρος να πάρει παραγγελία για ποτά, ζητάω ένα Apperol Spritz. Και τι μου απαντά; “A λυπάμαι μας τέλειωσε το Apperol”. (μέσα στα Χριστούγεννα έτσι;) Tον κοιτάω και του λέω: “Δυο λύσεις υπάρχουν: θα πας τώρα και θα προμηθευτείς και θα βρεις και θα μου φέρεις το ποτό που ζήτησα, ή απλώς παίρνω την παρέα μου και φεύγω”. Φυσικά έκοψε το λαιμό του και μου είναι και αδιάφορο που το βρήκε αλλά σε 10 λεπτά επέστρεψε με το ποτό που ζήτησα (μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν αυτά…)
Όσο για τις εμπειρίες μου θα πω δυο περιστατικά που μου έχουν συμβεί. Το πρώτο είναι όταν έφαγα για πρώτη φορά από τα χέρια του Heston Blumenthal, στο ρεστοράν του με 3 αστέρια Michelin “Fat Duck” στο Berkshire. Είχαμε πάει εγώ, η μαμά μου, ο Χάρυ και η Ιβάνα και καθόμασταν σε κεντρικό τραπέζι.
Εντάξει το φαγητό ήταν συγκλονιστικό, αλλά κάθε φορά που παραγγέλναμε ένα πιάτο ερχόταν ο σερβιτόρος και άρχιζε: «σήμερα η πάπια ξεκίνησε στους 10 βαθμούς Κελσίου και στην προπαρασκευή της έφτασε στους 15 βαθμούς Κελσίου. Στο πρώτο της τσιγάρισμα, η θερμοκρασία της έφτασε στους 38 βαθμούς Κελσίου και στο τελικό ψήσιμο τους 150 βαθμούς. Σήμερα θα σας τη σερβίρουμε στους 50 βαθμούς Κελσίου(!).
Σας ορκίζομαι ότι αυτό συνέβαινε κάθε φορά που παραγγέλναμε κάτι. Οπότε ο Χάρυ γνωστό πειραχτήρι ξεκινάει: «Λοιπόν κορίτσια, όταν φτάσουμε σπίτι θα σας φτιάξω φασόλια. Θα τα βγάλω πρώτα στο πρεβάζι για να πάρουν θερμοκρασία -3 βαθμούς. Μετά θα τα βάλω μέσα και θα τα ζεστάνω στις χούφτες μου για να φτάσουν στους +10 βαθμούς. Μετά θα βάλω την κατσαρόλα στο ψυγείο για να δροσίσει και αφού τη βγάλω θα τυλίξω τα φασόλια σε μια πετσέτα και θα τους κάνω μασάζ για να φτάσουν στους 20 βαθμούς. Μετά θα βάλω μόνο ένα φασόλι στην κατσαρόλα στους 50 βαθμούς για να ζεσταθεί και για να προετοιμάσει το έδαφος για τα άλλα φασόλια…»
Εντάξει δε χρειάζεται να συνεχίσω το πιάσατε το νόημα. Το κεντρικό τραπέζι με τους μισο- Μεσογειακούς, έκλαιγε από τα γέλια στο haute restaurant του Βlumenthal και φυσικά μας κοίταζαν και τα γύρω τραπέζια και οι σερβιτόροι με μια μικρή δόση αποδοκιμασίας και βγήκε και ο Blumenthal, από τη κουζίνα αλλά δεν μπορούσε να πει τίποτα γιατί είχε μια υπόνοια αλλά δεν ήταν και σίγουρος ότι κοροϊδεύαμε – οπότε τι μπορούσε να κάνει;
Το δεύτερο περιστατικό δεν είναι αστείο. Έφαγα μια ταπεινή σούπα- αν θυμάμαι καλά πρέπει να ήταν κολοκυθόσουπα από τα χέρια του Alain Ducasse. Σας ορκίζομαι και ελπίζω να με πιστέψετε, ότι στην πρώτη κουταλιά έτρεξαν δάκρυα από τα μάτια μου. Ήταν τόση η τέρψη του ουρανίσκου, που έκλαψα.
@Julia: χαχαχαχαχαχχαχα πεθαίνω με τις ιστορίες σου.Ήθελα να έβλεπα το ύφος του σερβιτόρου 😛
@Litsa, το ύφος που φαντάζεσαι είχε και το διατήρησε και όλο το βράδυ… Και το ποτήρι μας δεν έμεινε στιγμή χωρίς νερό…
Φλωρεντία αγαπημένη! Η πόλη του παραμυθιού. Κάθε ταξίδι εκεί είναι μεταφορά στο χωροχρόνο. Και βέβαια, το γαστριμαργικό ταξίδι συμπεριλαμβάνεται. Αξίζει 100% μια τέτοια απόλαυση. Το καλό με την Ιταλία είναι ότι υπάρχουν μικρά εστιατοριάκια που προσφέρουν απίστευτες γεύσεις, αντάξιες μεγάλων gourmet εστιατορίων.
@Litsa: Με τον εχγώριο ή με τον Άγγλο σερβιτόρο, γέλασες?
@Amalia: Και είχα και χίλια δίκια αγαπημένη. Μη μου “μοστράρεσαι” για high end, αν δεν είσαι. Ξέρω που, ζητάω τι.
@Julia, εννοείται ότι είχες δίκιο!