Enrique Inglesias: Ε-Ε-ΕΡΧΕΤΑΙ!

Η σχέση μας με τους Inglesias είναι οικογενειακή και ξεκινάει χρόνια πριν, δεν είναι κάτι πρόσφατο.

Λέω Inglesias στον πληθυντικό γιατί φυσικά εννοώ και τον μπαμπά Julio (Χούλιο και μένα στα Ισπανικά Χούλια με προφέρουν) και φυσικά τον γιο Enrique.

Για το μπαμπά Inglesias τρελαίνονταν η γιαγιά και (κάπως λιγότερο) ο παππούς μου. Η γιαγιά μου στο Λονδίνο είχε όλα τα LP του Χούλιο και τα έπαιζε έως λιωσίματος στο πικάπ.

Τον Χούλιο αγάπησαν φυσικά και η μαμά και η νονά μου – ήμουν  μικρή και σαν όνειρο τις θυμάμαι και τις δυο να μιλούν για τον «κούκλο Ισπανό» «αχ και όταν βάζει και το χέρι στη καρδιά και τραγουδάει Αμπράθα με, ανατριχιάζω..» έλεγαν μεταξύ τους και  ξεροστάλιαζαν και χασκογελούσαν σαν κοριτσόπουλα (που εδώ που τα λέμε στα 30’ς τους ήταν και οι δυο τότε,  άρα κοριτσόπουλα ήταν..)

Σε μας τις μικρότερες,  δηλαδή εμένα και τις φίλες μου και τις ξαδέρφες μου,  μας έπεφτε πολύ «μεγαλούτσικος» ο μπαμπάς Χούλιο και φυσικά κοροϊδεύαμε τις μαμάδες μας , αλλά όπως ξέρουμε όλοι και όλες ό, τι κοροϊδεύεις το λούζεσαι,  γι’ αυτό μάλλον και ο μπαμπάς Inglesias πήρε εκδίκηση με το γιο  και εκεί στις αρχές του millennium όταν έκανε την εμφάνισή του ο Enrique, ο Inglesias No 2 δηλαδή,  η ιστορία επαναλήφθηκε και πλέον ξεροσταλιάζαμε εμείς με τον oh so hot Λατίνο εραστή και τραγουδιστή.

Τον αγαπώ τον Enrique. Και δεν τον αγαπώ μόνο γιατί μου αρέσουν όλα τα τραγούδια του- που μου αρέσουν. Τον αγαπώ πολύ γιατί πολλές φορές τα τραγούδια του τα έχω συνδέσει πολύ έντονα, με διάφορες σημαντικές στιγμές της ζωής μου. Και όταν συμβαίνει αυτό δεν γίνεται, παρά να μην αγαπήσεις πολύ τον καλλιτέχνη που λειτούργησε ως background σε αυτές τις στιγμές.

Θα σας φέρω μερικά παραδείγματα:

Με το τραγούδι  “Bailamos”  έτυχε να βρίσκομαι εκείνο το Καλοκαίρι στη νότια Ισπανία και ήταν υπέροχο να βρίσκεσαι στη χώρα του φλαμένγκο και να ακούς και τον Enrique να σε προτρέπει να χορέψεις.

Με το τραγούδι  “Be with you” βρισκόμουν στη Μύκονο στην παραλία της Παράγκας και ακούγοντας το και τραγουδώντας το μαζί, κολύμπησα στα ανοιχτά έως τον βράχο, πράγμα που δεν είχα ξανακάνει μέχρι τότε.

Με το υπέροχο ντουέτο του με τη Whitney και  το “Could I have this kiss forever” ε, τι άλλο; Ήμουν ερωτευμένη και δε νομίζω να υπάρξει ομορφότερο τραγούδι για να το τραγουδάς στον αγαπημένο σου.

Mε  το τραγούδι «Hero» ήμασταν στο αεροδρόμιο την 12^η Σεπτεμβρίου του 2001 όπου όλες οι πτήσεις για USA είχαν φυσικά ακυρωθεί και ο μπαμπάς του κυρίου Ρωμανού, που ήταν εδώ καλοκαιρινές διακοπές, απλά δεν μπορούσε να γυρίσει στην πατρίδα του και έτσι όπως νιώθαμε εκείνες τις στιγμές του πέρασε φυσικά από το μυαλό ότι ίσως και να μην ξαναέβλεπε ποτέ την οικογένειά του.

Αυτά και άλλα πολλά αλλά ας μην σας ζαλίσω. Απόψε  θα κάνω ένα trip down memory lane και επιτέλους θα έχω τον Enrique μπροστά μου.