Κυπαρίσσι: Ο Μυστικός παράδεισος της Lady Diana.

Την πιο ωραία ευχή γι΄αυτή την εποχή, συνηθίζει να την δίνει ο αγαπημένος μου φίλος ο Κυριάκος, ευχόμενος «καλό αποκαλόκαιρο»!

Κόντρα στις φράσεις απελπισίας, όπως «καλό φθινόπωρο», «καλό χειμώνα»  ή ακόμα χειρότερα «κάθε κατεργάρης στον πάγκο του», που υπογραμμίζουν την «εθνική θλίψη» που βιώνουμε σύσσωμοι μόλις επιβιβαστούμε στο πλοίο της επιστροφής, το «καλό αποκαλόκαιρο» δείχνει την αισιόδοξη εναλλακτική: τον Σεπτέμβριο γίνονται οι καλύτερες διακοπές.

Όσοι από μας μπορούμε ή θέλουμε να απολαμβάνουμε τον γλυκό, ζεστό, ήρεμο Σεπτέμβρη με την ωραιότερη θάλασσα της σεζόν, έχουμε την ευκαιρία να χαιρόμαστε τόπους που λες και περίμεναν να υποδεχθούν μόνο εμάς, μέρη όμορφα κι αυθεντικά, κρυμμένους παραδείσους. Όπως, το Κυπαρίσσι Λακωνίας.

Ένα χωριό που θεωρείται από τα ομορφότερα της Ελλάδας και διαφυλάχθηκε λόγω της δύσκολης πρόσβασης του και του σχεδόν ανύπαρκτου οδικού δικτύου του. Το Κυπαρίσσι, είναι ένα καλά φυλαγμένο μυστικό, εκεί που οι απολήξεις των βουνοκορφών του Πάρνωνα πνίγονται μέσα στα γαλανά νερά του Μυρτώου. Αποκομμένο από τα πάντα και τους πάντες, το Κυπαρίσσι πρέπει να θέλεις πραγματικά να το βρεις, γιατί ο δρόμος δεν πρόκειται να σε «βγάλει» τυχαία.

Αφήνεις πίσω σου τη Μονεμβασιά οδεύοντας προς τα βόρεια κι εκεί που δεν ελπίζεις να υπάρχει τίποτα άλλο, παρά βαθιές σχισμές σε κόκκινες, απότομες βουνοκορφές και φαράγγια που θυμίζουν απόκρημνα Μετέωρα, στην στροφή ενός δρόμου που σε κάνει να αισθάνεσαι δέος από το υψόμετρο και την θέα των γκρεμών και του πελάγους, που βυθίζονται το ένα μέσα στο άλλο, αντικρίζεις το Κυπαρίσσι και σου κόβεται η ανάσα!

Το Κυπαρίσσι είναι μια χούφτα Κυκλάδες ριγμένες στην άκρη της Πελοποννήσου.  Κυριολεκτικά Κυκλάδες με τα άσπρα σπίτια τις ασβεστωμένες αυλές, τα μπλε παράθυρα και τα στενά σοκάκια. Μόνο τα κεραμίδια στις στέγες των σπιτιών υπενθυμίζουν, ότι ίσως να είσαι και κάπου αλλού στο Αιγαίο… Κλεισμένο στις τρεις μεριές του από βουνά κι απότομους γκρεμούς, με μια δίοδο στη θάλασσα, την τόσο γαλανή και διάφανη, όσο μόνο στα ελληνικά πέλαγα μπορείς να βρεις.

Είναι καλά κρυμμένο σαν ερωτική φωλιά εραστών κι είναι εδώ που η πριγκίπισσα Νταϊάνα με τον Ντόντη Αλ Φαγιέντ, πέρασαν μερικές μέρες από το τελευταίο τους καλοκαίρι.  Πολλοί επώνυμοι έχουν περάσει από το Κυπαρίσσι, πολιτικοί όπως οι Μπους, επιχειρηματίες, διεθνές jet set… Είναι άλλωστε ο παράδεισος των ιστιοπλόων.

Όλο το χρόνο yachts, ιστιοπλοϊκά, κότερα, θαλαμηγοί κατακλύζουν το Κυπαρίσσι σ΄ένα συνωμοτικό ραντεβού, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα άλλων προορισμών.  Σύμφωνα με τους ντόπιους, ο Ντόντη αγαπούσε πολύ το μέρος κι ερχόταν συχνά με τη θαλαμηγό του.  Έτσι εκείνο το καλοκαίρι του 1997 έφερε και την αγαπημένη του να της γνωρίσει μια Ελλάδα που λίγοι γνωρίζουν.  Η ιστορία της επίσκεψης τους έμελλε να σφραγίσει το χωριό.  Επισκέπτες και ντόπιοι μιλούν ακόμα για το ζευγάρι, για την όμορφη και προσηνή πριγκίπισσα, για την υπέροχη, πολυτελή θαλαμηγό… «Την παρακολουθούσαμε κάθε μέρα να κολυμπάει, ήταν υπέροχη κολυμβήτρια.  Ήταν εντυπωσιακή, έτσι όπως βουτούσε από το σκάφος κι έσκιζε τα νερά! Καθόμασταν και την χαζεύαμε. Είχαν έρθει εδώ να κρυφτούν, αλλά ακόμα κι εδώ τους βρήκαν. Γέμισε το χωριό παπαράτσι και μερικές μέρες μετά, είδαμε στις εφημερίδες δημοσιευμένες τις φωτογραφίες της και το χωριό. Το Κυπαρίσσι στις εφημερίδες όλου του κόσμου…» θα μας πει μια ντόπια κάτοικος αναπολώντας κι ύστερα θα προσθέσει με πίκρα, λες και μπορεί ακόμα ν΄ αλλάξει με τον λόγο της τα γεγονότα… «Μα το ήξερε, ότι την κυνηγούσαν παντού, ακόμα κι εδώ την βρήκαν… το ήξερε… γιατί δεν έμεινε μέσα στο ξενοδοχείο; Τι ήθελε και βγήκε έξω;». Ακόμα και για τους επισκέπτες και τουρίστες αυτό είναι πλέον «το μέρος που είχε έρθει η Νταϊάνα».

Κρυφάκουσα δυο, τρία τηλεφωνήματα στην παραλία και το εστιατόριο…. «Είμαστε στο Κυπαρίσσι… ποιο Κυπαρίσσι? Έναν επίγειος παράδεισο. Εδώ που είχε έρθει κι η Νταϊάνα…»

Κάπως έτσι ξεκινήσαμε κι εμείς την πρώτη μέρα του Σεπτέμβρη για τον δικό μας παράδεισο του αποκαλόκαιρου.  Αναζητώντας ηρεμία, γραφικότητα, απλότητα, τοπίο που δεν πληγώνει τα μάτια και τις ωραιότερες θάλασσες της Πελοπονήσσου -και όχι μόνο- στο πολλά υποσχόμενο Κυπαρίσσι.

Το βέβαιο είναι, ότι το αγαπήσαμε από την πρώτη ματιά και δεν απογοητευθήκαμε καθόλου από την φήμη και όσα είχαμε ακούσει όλα αυτά τα χρόνια. Το χωριό είναι μια ζωγραφιά, ένας πίνακας ζωντανός, ένα Αιγαιοπελαγίτικο «νησί» που κατά λάθος βρέθηκε ανάμεσα στα βουνά, στις απολήξεις του Πάρνωνα και βρέχεται από δυο μεγάλες βοτσαλωτές παραλίες που διαδοχικά οριοθετούν την ακτογραμμή του.

Ανάμεσα στους οικισμούς Παραλία και Μητρόπολη απλώνεται η Μεγάλη Άμμος, και δίπλα της η Μικρή Άμμος. Αναμεσά στις δυο, μικροί ορμίσκοι που μπορεί κανείς να κολυμπήσει ακόμα και μόνος του. Ούτως ή άλλως το Κυπαρίσσι έχει μεν αρκετό κόσμο τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, αλλά σίγουρα δεν συγκρίνεται με αντίστοιχα μέρη διακοπών. Τον Σεπτέμβρη ωστόσο, εμείς απολαύσαμε την Μικρή Άμμο μήκους περίπου 500μ, με δυο ακόμα παρέες το πολύ…   Αν και δεν θα χαρακτηρίζαμε τις παραλίες οργανωμένες, ωστόσο σε μικρή απόσταση βρίσκονται κοινόχρηστοι χώροι εξυπηρέτησης των λουομένων, 2-3 ταβερνάκια και αρκετά καταλύματα. Υπάρχει επίσης δημοτικός χώρος στάθμευσης των οχημάτων.

Το πανέμορφο Κυπαρίσσι

Λίγο πιο βόρεια στα 2 χλμ από το χωριό, υπάρχει η παραλία της Αγίας Κυριακής,  μεγάλη, με ζεστά και ήσυχα νερά, από την οποία απολαμβάνει κανείς την θέα στο χωριό και το πέλαγος. Πηγαίνουμε ακολουθώντας το δρόμο που καταλήγει στο λιμανάκι του Αγίου Νικολάου.

Φυσικά μία από τις ωραιότερες παραλίες της Ελλάδας, που δεν πρέπει να παραλείψετε να επισκεφθείτε αν βρεθείτε στην ευρύτερη περιοχή, είναι στον καινούργιο δρόμο προς Πούληθρα και Λεωνίδιο, η εντυπωσιακή παραλία του Φωκιανού. Εμείς απολαύσαμε το ωραιότερο μπάνιο της χρονιάς, σε μια θάλασσα με υπέροχη θερμοκρασία, κρυστάλλινη και γαλαζοπράσινη. Ψιλό, λευκό βοτσαλάκι, μια πανέμορφη παραλία, ένας απάνεµος παρθένος όρµος που είναι και φυσικό καταφύγιο για τα σκάφη. Υπάρχουν μόνο δυο ταβέρνες που διαθέτουν και κάποια ελάχιστα ενοικιαζόμενα δωμάτια, αλλά και ψάθινες ομπρέλες στην παραλία, οπότε μπορούμε να την θεωρήσουμε την μοναδική οργανωμένη της περιοχής.  Ο Φωκιανός απέχει 20 χλμ από το Κυπαρίσσι, οπότε ακόμα και μένοντας εκεί μπορείτε να τον επισκεφθείτε στα πλαίσια μιας εκδρομής.

Φωκιανός

Αν πάλι είστε από τους τυχερούς που διαθέτουν σκάφος, τότε όχι μόνο θα έχετε άπειρες επιλογές στην προσέγγιση απάτητων παραλιών και όρμων, αλλά και την ευκαιρία να απολαύσετε ένα μοναδικό για την Ελλάδα φαινόμενο. Το τμήμα των απολήξεων των βουνών μέσα στη θάλασσα, από το χωριό Γεράκι ως το Κυπαρίσσι είναι τόσο εντυπωσιακό από τη θάλασσα που αποκαλείται τα «ελληνικά φιόρδ».  Αλλά γίνεται αντιληπτό μόνο ερχόμενος στην περιοχή δια θαλάσσης.

Κοντινές εκδρομές μπορείτε να κάνετε στα ορεινά χωριά Χάρακας, Λαμπόκαμπος, Πιστάματα, που διαθέτουν έντονο τον χαρακτήρα των ορεινών χωριών της Πελοποννήσου, αλλά και μεγάλο αρχιτεκτονικό και πολιτισμικό ενδιαφέρον. Μπορείτε επίσης να επισκεφθείτε τη Μονεμβασιά που βρίσκεται περίπου 60 χλμ από το Κυπαρίσσι, γύρω στη 1,5 ώρα, αν και είναι προτιμότερο αυτές τις εξορμήσεις να τις κάνετε καθ΄όδον ή στην επιστροφή  σας, αν επιλέξετε το δρόμο μέσω Σπάρτης.  Με 4χ4 γίνονται επίσης πολλές διαδρομές στον Πάρνωνα, γύρω από κεφαλοχώρι Κοσμά ή στο Γεράκι, όπου θα βρείτε αρκετά μικρά ουζερί και ταβερνάκια.  Επίσης το Λεωνίδιο απέχει πλέον 60 χλμ με τον καινούργιο δρόμο κι αξίζει κι αυτό μια επίσκεψη, ούσα μια από τις ομορφότερες επαρχιακές ελληνικές πόλεις.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ

Το χωριό αποτελείται από τρεις οικισμούς κι όσο κι αν φαίνεται απίστευτο για τις σημερινές συνθήκες διαβίωσης (δεν έχει γυμνάσιο, φαρμακείο, βενζινάδικο ATΜ και τράπεζα) έχει 300 μόνιμους κατοίκους.  Το Κυπαρίσσι ή Βρύση είναι ο παλαιότερος οικισμός, χτισμένος 100 μέτρα απ’ τη θάλασσα, σε θέση με πυκνή μεσογειακή βλάστηση από πεύκα, πρίνα, χαρουπιές και κυπαρίσσια. Είναι αθέατος από τη θάλασσα και κτίσθηκε ακριβώς εκεί για λόγους ασφάλειας και προφύλαξης από τους πειρατές, όταν αυτοί λυμαίνονταν τις ακτές της Πελοποννήσου. Αργότερα όταν εξέλειψε ο κίνδυνος, δημιουργήθηκαν και οι άλλοι δύο  παραθαλάσσιοι οικισμοί Παραλία και Μητρόπολη.

Η ιστορία του Κυπαρισσιού χάνεται στην αρχαιότητα στην ύπαρξη της αρχαίας πόλης Κύφαντα που προϋπήρχε. Ήταν γνωστή για τα πηγαία νερά της, γι΄αυτό στους μεταγενέστερους χρόνους, το χωριό ονομαζόταν και Βρύση.  Τα Κύφαντα ήταν γνωστά για ένα από τα σημαντικότερα Ασκληπιεία (θεραπευτήρια) του αρχαίου κόσμου. Οι ασθενείς έμπαιναν σε γούρνες λαξεμένες στο βράχο που γέμιζαν με ιαματικό νερό, το οποίο ανάβλυζε από το βουνό.  Μέσα στο ιερό σπήλαιο η θέση του οποίου σήμερα προσδιορίζεται ψηλά στο βράχο, πάνω απ’ το υδραγωγείο και προσεγγίζεται με ανηφορικό μονοπάτι, μετά τα ξωκλήσια της Κοίμησης της Θεοτόκου και της Παναγιάς της Τριχερούσας, βρισκόταν το μαρμάρινο άγαλμα του Ασκληπιού.  Σύμφωνα με αναφορά που κάνει ο Παυσανίας στα «Λακωνικά», η πηγή ανέβλυσε όταν η Αταλάντη χτύπησε με το δόρυ της το βράχο.  Η ευρύτερη περιοχή κατοικείται επίσης από την αρχαιότητα στην περιοχή Καστράκι,  που διασώζονται υπολείμματα Πελασγικών τειχών.

Υπάρχει επίσης η ετυμολογική εκδοχή το χωριό να ονομαζόταν «Κύφαντα», λόγω της μορφολογίας του εδάφους με τις απότομες χαράδρες και τις καμπύλες των βουνών και λόφων (από το κύφος που σημαίνει κύρτωμα).  Η ονομασία Κυπαρίσσι επικράτησε κατά την Βυζαντινή περίοδο.

Στην περιοχή Καστέλλι υπάρχει Βυζαντινό κάστρο και η αρχαία πόλη των Κυφάντων, η σημερινή Παλαιοχώρα στην πλαγιά του βουνού.  Θρησκευτικά μνημεία, όπως η εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου στη Βρύση, του 1893 και η Αγία Τριάδα, στην Παραλία, του 1883. Το σχολείο του Κυπαρισσιού χτίστηκε στις αρχές του 1900 και κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής επιτάχθηκε από τους Γερμανούς και τους Ιταλούς.

ΦΑΓΗΤΟ ΚΑΙ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ

Μην περιμένετε φυσικά night life, αλλά το χωριό είναι γεμάτο από γραφικά ταβερνάκια πάνω στο κύμα ή με πανοραμική θέα στον κόλπο. Αίσθηση προκαλεί το εστιατόριο του ολοκαίνουργιου συγκροτήματος Cavo Κortia στο τελείωμα του χωριού 1,5 χλμ περίπου, στην περιοχή Κόρτια.  Εξαιρετικό σπιτικό φαγητό, μαγευτική θέα στον κόλπο που τη νύχτα μοιάζει απόκοσμη, χαλαρό περιβάλλον και πολύ λογικές τιμές. Εμείς το τιμήσαμε δέοντος, αφού μέναμε και σε ένα από τα διαμερίσματα του.

Στην άλλη άκρη του χωριού στο Μώλο, υπάρχει το γλυκύτατο μπαρ-καφέ «Μώλος», το οποίο μας θύμισε Κυκλάδες της δεκαετίας του ’70 και δεν χάναμε την ευκαιρία να απολαμβάνουμε συχνά-πυκνά τα ουζάκια και τις μπύρες μας.

ΔΙΑΜΟΝΗ

Το Κυπαρίσσι διαθέτει αρκετά καταλύματα ενοικιαζόμενων δωματίων και διαμερισμάτων, όπως είναι το «Μυρτώο», τα «Κύφαντα», η «Αταλάντη», το «Παραλιακό» με παραδοσιακό χαρακτήρα και καλή ποιότητα.  Εμείς προτιμήσαμε να μείνουμε στο ολοκαίνουργιο Cavo Kortia και ήταν μια εξαιρετική επιλογή. Υπέροχα πετρόκτιστα διαμερίσματα με θέα τη θάλασσα και το χωριό, που αντικρύζαμε κάθε πρωί ανοίγοντας το παράθυρο μας, ένα παράθυρο με θέα στον παράδεισο! Υψηλής αισθητικής διακόσμηση και αρχιτεκτονική, αυτόνομα μεν, αλλά με εντυπωσιακό θα έλεγα για την κατηγορία τους service καθαριότητας. Το γεγονός, ότι βρίσκονται στην άκρη του χωριού για μας ήταν ένα μεγάλο πλεονέκτημα που διασφάλισε την ησυχία και την ηρεμία που αποζητούσαμε.

ΠΩΣ ΦΤΑΝΟΥΜΕ ΩΣ ΕΚΕΙ;

Το Κυπαρίσσι ίσως είναι ένας από τους ελάχιστους πανέμορφους τόπους στην Ελλάδα, που δεν αλλοιώθηκαν από τον μαζικό τουρισμό. Το γεγονός, ότι έχει μείνει απομονωμένο εξαιτίας ενός κακού και ανύπαρκτου σε μεγάλο βαθμό οδικού δικτύου, το διέσωσε.  Μέχρι και τη δεκαετία του ’90 το Κυπαρίσσι όπως και οι γύρω οικισμοί, συνδέονταν ακτοπλοϊκά με τον Πειραιά. Πολλοί θυμούνται ακόμη το δελφίνι για το Κυπαρίσσι, αλλά και την «Παναγιά τη Μυρτιδιώτισσα» στην άγονη γραμμή της Πελοποννήσου, που ένωνε τον Γέρακα με τα λιμάνια της Λακωνίας και τα Κύθηρα. Έτσι δημιουργήθηκαν στενές σχέσεις με την Ύδρα, τις Σπέτσες και τον Πειραιά, κι ίσως για αυτό έχει προκύψει και ο έντονα νησιωτικός χαρακτήρας της περιοχής.

Η αλήθεια είναι, ότι κι εμείς γνωρίζαμε την ύπαρξη του Κυπαρισσιού εδώ και δέκα χρόνια και είχαμε ακούσει εκπληκτικές περιγραφές από όσους είχαν έρθει, αλλά παράλληλα οι περιγραφές για το οδικό δίκτυο μας αποθάρρυναν. Τελικά φέτος το αποφασίσαμε εξ΄ αιτίας κι ενός καινούργιου δρόμου που εγκαινιάστηκε τον Μάιο από το Λεωνίδιο.  Η αλήθεια βέβαια, όπως συμβαίνει πάντα, είναι κάπου στη μέση και συνήθως οι περιγραφές των άλλων καλό είναι να αντιμετωπίζονται με σύνεση.  Ο παλιός δρόμος είναι μια απόσταση 300χλμ περίπου από Αθήνα, περνάει από Σπάρτη, Μολάους, αφήνει πίσω τη Μονεμβασιά και φθάνει μέχρι το Χάρακα και το Κυπαρίσσι. Το μεγαλύτερο μέρος είναι εθνική και στη συνέχεια γίνεται επαρχιακός.  Από το Χάρακα μέχρι το Κυπαρίσσι, για μια απόσταση περίπου 20 χλμ, ο δρόμος γίνεται στενός με στροφές που θέλουν προσοχή, αλλά σε αποζημιώνει η θέα προς τη θάλασσα που κόβει την ανάσα. Χρειάζεται μόνο λίγη προσοχή και συνετό οδηγό. Εμείς πάντως δεν τον βρήκαμε τόσο δραματικό και τρομακτικό, όπως μας τον περιέγραφαν.

Τον εναλλακτικό δρόμο, τον κάναμε στην επιστροφή μας από Κυπαρίσσι προς Αθήνα. Ολοκαίνουργιος, εγκαινιάστηκε μόλις τον Μάιο, αλλά έχει επίσης συνεχείς στροφές, για ένα αρκετά μεγάλο μέρος μέχρι το Άργος, όπου πλέον βγαίνεις εθνική.  Παρότι είναι καινούργιος είναι επίσης μιας απόστασης 320 χλμ και ο χρόνος που χρειάζεται να οδηγήσει κανείς είναι ο ίδιος με τον παλιό, δηλ. κάπου 4,5 ώρες. Ωστόσο, είναι μια διαδρομή που σε αποζημιώνει ασυζητητί. Έχει μία από τις πιο συγκλονιστικές θέες στην Ελλάδα, με τα βουνά να βυθίζονται στο Μυρτώο σε μια απέραντη μεγαλοπρέπεια. Επιπλέον περνάει από την περίφημη παραλία του Φωκιανού, μία από τις ωραιότερες παραλίες της Ελλάδας και στην οποία αξίζει οπωσδήποτε μία στάση.

Πάρτε λοιπόν τον αγαπημένο σας, «παράνομο» ή «νόμιμο» και αποδράστε στο Κυπαρίσσι για ένα δεύτερο ή εκατοστό μήνα του μέλιτος. Ακόμα κι αν δεν είναι πια κατακαλόκαιρο, το Κυπαρίσσι είναι ένας προορισμός για όλο τον χρόνο. Έχει τουρισμό και τον χειμώνα, ακόμα και τα Χριστούγεννα και πολλά καταλύματα, αλλά και καταστήματα παραμένουν ανοιχτά. Άσε που το μικρό καλοκαιράκι έρχεται τον Οκτώβριο κι είναι πάντα πολύ γλυκό!

Stella