Πλαστικό μπουκάλι, σεσουάρ και μπούκλες.

(η ιστορία διαδραματίζεται σε κάποιο παρελθόν…)

Είχα που λέτε ένα καυτό ραντεβού το Σάββατο το βράδυ. Το ραντεβού ήταν για τις 9 το βράδυ (dinner and drinks) και φυσικά άρχισα να ετοιμάζομαι από τις 5 το απόγευμα.

Χρειαζόμουν 4 γεμάτες ώρες για να βουτήξω στο bubble bath με αιθέρια έλαια, να απλώσω τις κρέμες μου, να κάνω ένα facial και μια μάσκα προσώπου και φυσικά να φτιάξω με επιμέλεια το μακιγιάζ μου.  Περισσότερο όμως από όλα τα παραπάνω – όπως ξέρετε-  θα μου έπαιρνε πολύ  χρόνο -το λιγότερο 2 ώρες (καμιά φορά μου παίρνει και 2,5) για να κάνω μπούκλες τα ίσια μαλλιά μου.

Τουλάχιστον είχα αγοράσει από την Παρασκευή ένα πλαστικό μπουκάλι (αν και προσπαθώ να αποφύγω την πολύ πλαστικούρα στο σπίτι- δεν γινόταν διαφορετικά..) Από την άλλη αν και θα έπρεπε-  δεν προνόησα  από την προηγούμενη μέρα να το κόψω και να το φτιάξω. Άρα εκτός από τη διαδικασία «μπουκλάρω» τα μαλλιά μου έπρεπε να φτιάξω και το εργαλείο για τις  μπούκλες.

Ο χρόνος  δεν πήγε όπως θα ήθελα ( έμεινα παραπάνω μέσα στη μπανιέρα) και πέρασε χωρίς να το καταλάβω, έτσι λοιπόν  αγχωμένη προσπάθησα να βρω το κοπτικό αλλά δεν θυμόμουν με τίποτα που το είχα βάλει.

Είδα και απόειδα, άδειασα όπως – όπως  το μπουκάλι από το νερό, πήρα το μεγάλο κοφτερό μαχαίρι, έκοψα σχετικά στραβά το στόμιο (ξέρετε, για να χωρέσει το μαλλί), ανατρίχιασα σύγκορμη με το χράτσα – χρούτσα του μαχαιριού πάνω στο πλαστικό- αλλά μπρος τα κάλλη, τιν’ το ανατρίχιασμα  και μετά άρχισα να το κόβω στο πλάι για να χωρέσει το στόμιο από το σεσουάρ.

Όπως σας έχω ξαναπεί δεν είμαι και πολύ καλή στις χειροτεχνίες δώστου πάρτου, δώστου πάρτου και εκεί κάπου που το έκοβα στο πλάι, μου ξέφυγε το μαχαίρι και αντί να κόψω το πλαστικό έκοψα το δάκτυλο. Ιιιιιιιι… πόνεσα!!! Έφυγα τρέχοντας προς το μπάνιο για να βρω λευκοπλάστ για να μη τα κάνω όλα χάλια με το αίμα, περδικλώνομαι στο χαλί (μόλις τα είχα στρώσει τα χαλιά και δεν είχαν «καθίσει» ακόμα) τρώω και μια τούμπα. Αλλά δεν πειράζει! Μπρος στα κάλλη τιν’ ο πόνος;

Τέλος πάντων με το δάκτυλο μπαταρισμένο, κατάφερα έκοψα όπως -όπως το πλάι του μπουκαλιού και μετά πήγα μπροστά στο καθρέπτη για το Part two του σήριαλ – «μπουκλάρω το μαλλί μου». Δεν θα σας πω ψέματα – εξάλλου το γνωρίζετε και εσείς- δεν ήταν και ιδιαίτερα εύκολη διαδικασία- έκαψα όπως πάντα λίγο και τα δάκτυλά μου-για να μη σας πω τι τράβηξα όταν ήρθε η ώρα για το μαλλί στο πίσω μέρος του κεφαλιού- μου έπεσε 5-6 φορές το μπουκάλι πάνω στο κεφάλι, αλλά ευτυχώς είναι πολύ ελαφρύ- ε, δε τρέχει και τίποτα. Βέβαια, όπως πάντα όταν κάνω μπούκλες τα μαλλιά μου, είχα ένα φόβο μη βγω ως Phil Spector  παρακάτω, αλλά ok, τα κουτσοκατάφερα και ήμουν κάπως ευπαρουσίαστη.

Κάποια στιγμή τελείωσα και με έπιασε το παράπονο… μα γιατί να μη μπορώ και εγώ να το κάνω τόσο εύκολα όσο αυτή η φυσική καλλονή η Huda και Katan και Beauty με τα φυσικά φρύδια, τις φυσικές βλεφαρίδες, τα φυσικά μάγουλα, τη φυσική μύτη, τα φυσικά χείλη και τα φυσικά νύχια; Και βεβαίως τις τέλειες πλαστικομπουκαλίσιες μπούκλες;

View this post on Instagram

OMG!! 😲 Have you guys tried this HACK?! Using a water bottle to create curls! I had to try it & I have to say it WORKS! This took me less than 1 minute to do MY WHOLE HAIR!! It’s got to be the best hair curling hack EVER! 🙌🏻🙌🏻🙌🏻 Caution: make sure to wear gloves to prevent burning yourself, I hurt myself a little bit 😫

A post shared by Huda Kattan (@hudabeauty) on Nov 4, 2018 at 7:37am PST

To βράδυ για να σας πω την αλήθεια ούτε κατάλαβα πως πήγε το καυτό ραντεβού γιατί από τη μια με χτύπαγε και με έτσουζε το δάκτυλό μου και από την άλλη κάθε φορά που κουνούσα κάπως το κεφάλι μου σα να μου έφτανε στη μύτη μια μυρωδιά πλαστικούρας (μήπως δεν είχα αδειάσει και σκουπίσει καλά το εσωτερικό του μπουκαλιού από το νερό;)  και όπως καταλαβαίνετε καθόμουν στρατιωτάκι ακούνητο, αμίλητο,  αγέλαστο γιατί φοβόμουν ότι θα το μύριζε και το date οπότε ήμουν σα να είχα καταπιεί μπαστούνι.

Το δε χειρότερο το έπαθα όταν ήρθε ο σερβιτόρος να παραγγείλουμε.

“Με τι θέλετε να συνοδεύσετε το φιλέτο σας;”  με ρώτησε ο σερβιτόρος. “Πατάτες ή ρύζι;”

“Mπούκλες!” απάντησα εγώ- για να το διορθώσω αμέσως φυσικά και να πω “εεε, ρύζι εννοώ”– αλλά τι τα θέλετε, η ζημιά είχε γίνει (και ο σερβιτόρος και το date αντάλλαξαν κάτι περίεργα βλέμματα εκείνη τη στιγμή…)

Ρεζίλι έγινα δε βλέπω να με καλέσει δεύτερο ραντεβού.

Αργά το βράδυ που γύρισα σπίτι μετά από το εντελώς αποτυχημένο ραντεβού, έκανα μια τρελή σκέψη και όπως πάντα δεν έβλεπα την ώρα να τη μοιραστώ μαζί σας.

Φαντάσου λέει κάποια στιγμή στο μέλλον να εφεύρουμε ένα ειδικό εργαλείο. Τώρα κοιτάξτε δεν είμαι industrial designer, βιομηχανικός σχεδιαστής αλλά το έχω σκεφτεί κάπως έτσι: να έχει ένα σχήμα πώς να το πω- ίσως στρογγυλό, ίσως πλακέ, ίσως σαν ένα τύπου ψαλίδι. Να το βάζαμε λέει στην πρίζα, να θερμαινόταν για λίγη ώρα και μετά τούφα τούφα να κάναμε όμορφες μπούκλες στα μαλλιά  μας μέσα σε 10 με 15 λεπτά! Δε θα ήταν τέλειο bb girls;

Ξέρω, ξέρω κάνω τρελές σκέψεις, δύσκολο να συμβεί κάτι τόσο «καινοτόμο» στη δική μας εποχή, οπότε μέχρι τότε θα χρησιμοποιούμε τα πλαστικά μας μπουκάλια- όσο και αν τα μαλλιά στις άκρες ξηραίνονται τόσο πολύ και σπάνε που θέλουμε κούρεμα κάθε μήνα. Τι να κάνεις; Μπρος στη μπούκλα, τιν το κάψιμο;

(H ιστορία παραπάνω είναι προϊόν φαντασίας. Γιατί εντάξει. Είπαμε. Ωραίο το Instagram, έξυπνα κάποια hacks, αλλά ακόμα και η βλακεία, έχει τα όριά της.)