Όπως οι άνθρωποι, έτσι κι οι τόποι αποπνέουν τη δική τους αύρα. Υπάρχουν αυτοί που διηγούνται ιστορίες, τυλίγονται από μαγεία, εμπνέουν σεβασμό και κύρος και σε καθηλώνουν, όχι μόνο με την εξωτερική ομορφιά τους, αλλά με το εκτόπισμα και την εσώτερη γοητεία τους.
Έτσι είναι κι η Στεμνίτσα! Ένας τόπος που αγαπώ πολύ, γιατί στέκεται διακριτικά και επιβλητικά, δίπλα στις πολύβουες και δημοφιλέστατες τουριστικές Δημητσάνα και Βυτίνα. Η Στεμνίτσα είναι ένας τόπος που έχει πολλά να πει, αρκεί να αφεθείς να την γνωρίσεις ουσιαστικά.
Ένα φθινοπωρινό σαββατοκύριακο, «καλοκαιρινό» για την Αθήνα, γλυκό κι ηλιόλουστο για την ορεινή Αρκαδία, πήραμε τον δρόμο για την Στεμνίτσα.
Χτισμένη στα 1.100 μέτρα υψόμετρο, ανάμεσα στο ελατοδάσος του Μαινάλου και το φαράγγι του ποταμού Λούσιου, ιδρύθηκε σύμφωνα με τον Παυσανία από τον Υψούντα, έναν από τους 50 γιους του μυθικού Λυκάονα.
Η Στεμνίτσα δεν είναι ένα χωριό παρατημένο. Είναι ένα χωριό ζωντανό, αναστημένο. Όχι μόνο απ΄τον τουρισμό που είναι πιο ισόρροπα κατανεμημένος απ΄ότι στην διπλανή Δημητσάνα, αλλά κι από τους νέους που φοιτούν στην περίφημη παραδοσιακή Σχολή Αργυροχρυσοχοΐας και γεμίζουν νιάτα και ζωή τους δρόμους και τις πλατείες της.
Τα σπίτια χτίστηκαν από γορτύνιους μαστόρους από ντόπια πέτρα και ξύλο, υλικά που δίνει το βουνό και το δάσος. Η καρδιά του χωριού είναι ο κεντρικός στενός δρόμος με στροφές και γεφύρια, που συγκεντρώνει τα δημόσια κτίρια, τα μαγαζιά και τα εργαστήρια.
Εκεί που ο δρόμος πλαταίνει, σχηματίζεται η πλατεία, ο κοινωνικός πυρήνας του χωριού με την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, το περίτεχνο καμπαναριό και τις τοιχογραφίες του Φώτη Κόντογλου, το Δημαρχείο, οι ταβέρνες και τα καφενεία. Χαρακτηριστικό το καφενείο «Η Γερουσία», δίνει την απαραίτητη κοινωνική διάσταση του τόπου.
Η ΣΧΟΛΗ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΡΓΥΡΟΧΡΥΣΟΧΟΙΑΣ
Μιλώντας για τη Στεμνίτσα δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στη λαμπρή παράδοση της, στην τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας.
Η Στεμνίτσα γνώρισε δύο αιώνες ακμής, από το 1700 έως το 1900. Η σπουδαία φήμη των χρυσικών και των ασημικών προσέλκυε στα εργαστήρια της εκατοντάδες νέους, για να διδαχτούν αυτές τις τέχνες. Μεγάλη φήμη απέκτησαν τότε και οι μπρουντζάδες, οι καμπανάδες, οι χαλκωματήδες, οι ντουφεξήδες, οι σιδεράδες και άλλοι μάστορες και τεχνίτες.
Το εμπόριο άνθισε αφού οι αργυροχρυσοχόοι, ταξίδευαν σε μακρινούς τόπους, πουλώντας τα κομψοτεχνήματά τους, ενώ ένας μεγάλος αριθμός είχε εγκατασταθεί και εργαζόταν στην Κύπρο, την Αλεξάνδρεια, την Οδησσό και τη σημερινή Ρουμανία.
Σήμερα λειτουργεί στη Στεμνίτσα με τη μορφή ΤΕΕ και ΙΕΚ, η Σχολή Αργυροχρυσοχοΐας, που φέρνει κάθε χρόνο στον τόπο, κοντά 40 νέους απ΄όλη την Ελλάδα σ΄ένα αριστουργηματικό κτήριο του 1926.
Το χωριό έχει υπέροχα εργαστήρια – πωλητήρια κοσμημάτων από μαθητές της Σχολής, όχι μόνο παραδοσιακού, αλλά και σύγχρονου design, που είμαι σίγουρη, ότι θα σας ενθουσιάσουν αν πάτε. Μοναδικά σχέδια, πρωτότυπα και εντυπωσιακά αλλά και πολύ καλές τιμές σε σχέση με την Αθήνα.
Κάναμε μια στάση στο εργαστήριο της Βούλας Γυφτοπούλου, η οποία έχει μια μακρά ιστορία ως αργυροχόος κι είχε πολλά να μας πει για την τέχνη, τη Σχολή και τον τόπο. Η Βούλα Γυφτοπούλου συνεχίζει από το 1983 με πάθος την παλιά τέχνη, όπως την διδάχτηκε από τους δύο δασκάλους της, τον Χαράλαμπο Κατσούλη και τον Αριστείδη Βλαχογιάννη. Ο δεύτερος υπήρξε ειδικός στις ασημένιες εικόνες και την τεχνική των “πουκαμίσων” κι ο πρώτος εργάστηκε πολλά χρόνια πάνω στα αντίγραφα Αρχαίων Ελληνικών Νομισμάτων. Η Βούλα συνεχίζει το έργο τους, με μια πλούσια σειρά ασημένιων εικόνων και συλλεκτικών αντιγράφων μεγάλης ιστορικής και διαχρονικής αξίας
Εκεί στο εργαστήριο της κι ενώ ο καλός μου, διάλεγε για μένα ένα ενθύμιο της παραμονής μας στη Στεμνίτσα, εγώ έκανα αυτές τις ενδιαφέρουσες συζητήσεις μαζί με τη Ντενάδα, μαθήτρια της Σχολής. Έφυγε από την Αθήνα προκειμένου να έρθει εδώ να σπουδάσει την τέχνη και πλέον ερωτευμένη με τον τόπο και την παράδοση δουλεύει και δημιουργεί τα δικά της καλλιτεχνήματα.
ΑΡΚΑΔΙΚΗ ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ
Περπατούσαμε στον κεντρικό δρόμο κι είχαμε φθάσει μπροστά στο εντυπωσιακό Τρικολώνιο, όταν μια θεσπέσια μυρωδιά βουτύρου και φρεσκοψημμένου μπισκότου, μας πήρε τα μυαλά! Λιγώσαμε από τα αρώματα και την ψημένη ζάχαρη και τότε είδαμε το εργαστήριο παραδοσιακών γλυκών «ΤΟ ΑΡΚΑΔΙΚΟ». Δεν ξέραμε ως εκείνη τη στιγμή, ότι η κυρία Μαρία Μπαρούτσα, μόλις είχε βγάλει από τον φούρνο τους ωραιότερους κουραμπιέδες, που είχαμε φάει στη ζωή μας!
Μου θύμισε τους κουραμπιέδες της παιδικής μου ηλικίας, τους πολίτικους, που έπρεπε να είναι ανάλαφροι, κούφιοι μέσα όπως τους δαγκώνεις και να μοσχοβολάνε φρέσκο βούτυρο, ροδόνερο και γαρύφαλλο…. Το μαγαζί ήταν «η χώρα των θαυμάτων»! Δίπλες, σοροπιαστά, καλτσούνια, μελομακάρονα, αλλά και τα αξεπέραστα καλούδια της Αρκαδικής γης, χυλοπίτες, τραχανάς, μαρμελάδες όλα από τα χέρια της κυρίας Μαρίας. Αν περάσετε από Στεμνίτσα, σταματήστε στο «ΑΡΚΑΔΙΚΟ» και θα με θυμηθείτε. Οι κουραμπιέδες βγαίνουν όλο το χρόνο και κάνουν κάθε μέρα να μοιάζει με Χριστούγεννα!
Η αρκαδική κουζίνα όμως, είναι γεμάτη λιχουδιές. Από τα γλυκά ως τα όσπρια, τα κυνήγια και τα κρεατικά της. Το χωριό διαθέτει φημισμένες ταβέρνες όπως η «Στεμνίτσα» και το «1821», αλλά δεν υπάρχει άνθρωπος που να ξέρει από καλό φαγητό και δη ντόπιος, να μην σας ψιθυρίσει το μυστικό.
Μακράν η καλύτερη ταβέρνα της Γορτυνίας είναι η Ζέρζοβα στο χωριό Παναγιά. Λίγες φορές είδα στη ζωή μου, τόσο προσεγμένο στις λεπτομέρειες ελληνικό χωριό. Καθαρό και τακτοποιημένο, οι δρόμοι του έχουν όμορφες καλλιτεχνικές πινακίδες με τα ονόματα τους, αλλά κι έξω απ΄τα σπίτια με τα ονόματα της κάθε οικογένειας.
Έτσι όμορφη, πετρόκτιστη και καλλιτεχνικά διακοσμημένη είναι και η ταβέρνα Ζέρζοβα. Όσο για το φαγητό… Ο Γιάννης και η Βαγγελιώ χρησιμοποιούν ολόφρεσκα αγνά υλικά, δικής τους παραγωγής ή από την περιοχή, δημιουργώντας παραδοσιακές γεύσεις, αλλά και ακόμα πιο ευφάνταστες. Όρεξη να έχετε, ο ουρανίσκος σας θα ευφρανθεί, αλλά σε κάθε περίπτωση το φαγητό θα το απολαύσετε ιδιαιτέρως, σε όποια γειτονική περιοχή της Γορτυνίας κι αν βρεθείτε.
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ
Μια από τις πιο δημοφιλείς δραστηριότητες για κάποιον που επισκέπτεται την περιοχή είναι το ράφτιγνκ, το κανό και το καγιάκ στον Λούσιο. Ο Λούσιος έχει μήκος 26 χλμ. πηγάζει από τα Λαγκάδια και χύνεται στον Αλφειό, κοντά στην Καρύταινα και προσφέρεται για αυτά τα συναρπαστικά αθλήματα. Άλλα αθλήματα περιπέτειας στην περιοχή είναι η πεζοπορία, τα ποδήλατα βουνού και το ραπέλ. Για όλα αυτά στην περιοχή δραστηριοποιείται η Trekking Hellas Αρκαδίας.
Η Γορτυνία έχει μερικά από τα ομορφότερα χωριά της Ελλάδας. Στην Δημητσάνα επιβάλλεται μία επίσκεψη στο ανακαινισμένο και υπερδραστήριο Μουσείο Υδροκίνησης, όπου διοργανώνονται υπέροχες εκδηλώσεις όπως προβολές, εκθέσεις, ημερίδες, δραστηριότητες για παιδιά, ακόμη και θεατρική ομάδα, αποτελώντας ένα ζωτικό κύτταρο της τοπικής κοινωνίας.
Η Καρύταινα, το «ελληνικό Τολέδο», το χωριό που απεικονιζόταν στην πίσω πλευρά του πεντοχίλιαρου είναι λιγότερο τουριστική από τα υπόλοιπα, αλλά πανέμορφη με το Φράγκικο κάστρο της του 13ου αι.
Το Ελληνικό, πολύ κοντά στη Στεμνίτσα προσφέρεται για μια επίσκεψη στην αρχαία Γόρτυνα. Εκεί βρισκόταν το φημισμένο στην αρχαιότητα ιερό του Ασκληπιού, ανάμεσα στις ερημιές και τα φυλλώματα του δάσους και του ποταμού, με τα βουνά να κλείνουν προς βορρά σχηματίζοντας το φαράγγι του Λούσιου. Μια τοποθεσία καθόλου τυχαία, ενεργειακή, που αξίζει κανείς να επισκεφθεί. Στα νότια, τα Κυκλώπεια τείχη και βόρεια η είσοδος του φαραγγιού.
Στη Βυτίνα, εκτός από τις ονομαστές ταβέρνες υπάρχει και το χιονοδρομικό κέντρο του Μαινάλου. Στο Λιμποβίσι βρίσκεται το σπίτι του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, που υπολειτουργεί ως μουσείο, για τη ζωή και τη δράση του αγωνιστή του ‘21.
Εμείς προτιμήσαμε μια όμορφη πεζοπορική διαδρομή μέσα στο δάσος από την Στεμνίτσα μέχρι τη Μονή Προδρόμου. Η μέρα ήταν ζεστή κι ηλιόλουστη, καλοκαιρινή κι όχι φθινοπωριάτικη κι ήταν απολαυστική, τόσο για μας όσο και για την σκυλίτσα μας της Κλειώ, που μας ακολουθούσε αγόγγυστα.
Από τον ειδικά διαμορφωμένο χώρο παρκινγκ μια πεζοπορία 20 λεπτών σε φέρνει στο ιστορικό Μοναστήρι του 12ου αι. Επιβλητικά είναι τα κελιά των μοναχών, σκαρφαλωμένα στα βράχια του Μαινάλου με θέα στο φαράγγι. Στην επανάσταση του 1821 υπήρξε καταφύγιο πολλών αγωνιστών. Διαλύθηκε από διάταγμα των Βαυαρών το 1834 και ανασυστάθηκε το 1838. Σήμερα λειτουργεί εργαστήριο ζωγραφικής και ραπτικής ιερών άμφιων, ενώ υπάρχει μία αξιόλογη συλλογή 1000 περίπου θρησκευτικών βιβλίων.
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΙ ΞΕΝΩΝΕΣ
H Αρκαδία ήταν από τους πρώτους προορισμούς στην Ελλάδα που αναπτύχθηκαν στον τουρισμό υπαίθρου και τον αγροτουρισμό. Οι ορεινοί ξενώνες που δημιουργήθηκαν εδώ και καμμιά εικοσαριά χρόνια, ήταν αφ΄ενός μερικοί από τους ωραιότερους, αφ΄ετέρου διέσωσαν πολλά αρχοντικά και παραδοσιακά κτήρια με την αναπαλαίωση και την μετατροπή τους σε καταλύματα. Η Στεμνίτσα όχι μόνο δεν στερείται, αλλά διαθέτει κάποια καταλύματα, σωστά κοσμήματα για τον τουρισμό.
Πρώτο και καλύτερο το περίφημο Trikolonion Country Hotel που δημιουργήθηκε από τη συνένωση 4 επιβλητικών πύργων του 1854, που ξεχωρίζει αρχιτεκτονικά για το συνδυασμό πέτρας, ξύλου και μοναδικής αισθητικής.
Ακόμα, ξενώνες όπως το «Μπελαίικο», ο «Γαρταγάνης», το «Αρχοντικό της Ζωής», η «Στεμνίτσα» και αρκετοί ακόμα, προσφέρουν ένα υψηλού επιπέδου τουριστικό προϊόν. Εμείς προτιμήσαμε να μείνουμε στον υπέροχο ξενώνα Τσαρμπού και πραγματικά το χαρήκαμε. Ένας από τους πλέον pet friendly ξενώνες που έχουμε μείνει ποτέ κι έχοντας μαζί μας την Κλειώ, το εκτιμήσαμε ιδιαίτερα.
Το παλιό αρχοντικό Τσαρμπού, χτισμένο το 1875 από ονομαστούς τεχνίτες της πέτρας, αναπαλαιώθηκε το 2009 με μεγάλο κόπο και προσπάθεια και μετουσιώθηκε σε ένα ζεστό καταφύγιο φιλοξενίας, με διακριτική πολυτέλεια και υψηλής αισθητικής ατμόσφαιρα. Ο ξενώνας βρίσκεται στο κέντρο του οικισμού, λίγα μόλις βήματα από την κεντρική πλατεία, με έξι δωμάτια όλα κι όλα, ο ιδανικός αριθμός για να νιώσεις φιλοξενούμενος και όχι πελάτης Η ιδιοκτήτρια Χριστίνα εξάλλου συμβάλλει τόσο σε αυτή την σπιτική ατμόσφαιρα. Πρόσχαρη, χαμογελαστή, ζεστή, πρόθυμη αλλά και διακριτική, έτοιμη να σε κατατοπίσει, να δώσει τις απαραίτητες κατευθύνσεις, αλλά και κάθε «to the point» πληροφορία.
Σας προτείνω λοιπόν ανεπιφύλακτα μια εξόρμηση στην Στεμνίτσα. Όποια εποχή κι αν διαλέξετε, όσες μέρες κι αν μείνετε, το βέβαιο είναι πως ο τόπος θα σας κερδίσει. Η αύρα, η ενέργεια, οι άνθρωποι, η φύση του, είναι τα συστατικά για να τον αγαπήσετε. Αυτό που ξέρω εγώ είναι, ότι στην Στεμνίτσα σύντομα θα ξαναγυρίσω και …σίγουρα θ΄αγοράσω κουραμπιέδες κι ένα υπέροχο ασημικό!
Stella
@Stella: Είχα επισκεφτεί πριν κάποια χρόνια τη Στεμνίτσα. Παραγματικά πανέμροφο χωριό. Αλλά πανέμορφη και εσύ bb girl που το red lipstick δεν το αποχωρίζεσαι ούτε στις όχθες των ποταμιών!! Εύγε! Εύγε!!
@Julia Αλίμονο!! Τι BBgirl είμαι? Πάντα σε ετοιμότητα!
Oι ομορφιές της Ελλάδας σε όλη την επικράτεια και ειδικά στην πανέμορφη Πελοπόννησο. Ευχαριστούμε για το post που μας ταξίδεψε.
Σε τι υπεροχα μέρη μας ταξιδεψες! Και πόσα έμαθα που δεν ήξερα, @Stella! Άσε, που με τους κουραμπιέδες (αδυναμία μου μεγάλη!) μου έβαλες ιδέες…!
χχ
@Sofia Marga Κι εμένα μου έβαλες ιδέες τώρα που το συζητάμε.. Λες να στέλνει με κούριερ η κυρία Μαρία στην Αθήνα? Παίρνουμε κανένα τηλέφωνο?
@Stella & Sofia: Χα!! Τι καλή ιδέα είχατε κορίτσια!!
Στεμνιτσα, Βυτινα, Δημητσανα είναι τρεις αγαπημένοι μας προορισμοί που προσπαθούμε να τιμούμε όσο γίνεται, τουλάχιστον κάθε χρόνο!! Υπέροχο άρθρο Στέλλα μου για άλλη μια φορά, είναι από τα άρθρα αυτα που τα στέλνω στον άντρα μου που λατρεύει Λακωνία και Αρκαδία και τα διαβάζει με μεγάλη ευχαρίστηση και καμάρι..
Kαλημερα. Πανεμορφα μερη. Δεν εχει τυχει να τα επισκεφτω ποτε. Αν θελω εννοειται πως ναι. @Sτελλα εισαι ιδια ολα τα χρονια που σε ξερω. Μαλλον εκτος απο τα προιοντα που μας δινεις εχεις βρει και το ελιξριο της αιωνιας νεοτητας. Κουκλα το κραγιον σε φωτιζει πολυ
@RANIA μου σ΄ευχαριστώ τόσο πολύ για τα καλά σου λόγια! Είσαι υπέροχη πραγματικα! Πάντως να ξέρεις, όλα τα ελιξήρια μου 1. τα μοιράζομαι μαζί σας χωρίς να κρύβω τίποτα και 2. τα ενσωματώνω στα Stella’s Recipy με πολύ, πολύ αγάπη 🙂 ! Το κραγιόν το λατρεύω, είναι υπέροχο έχεις δίκιο! Είναι το καινούργιο μου Smashbox Be Legendary – Bing Matte που σας έλεγα. 😉
@ολες Κορίτσια να πάτε χωρίς δεύτερη σκέψη. Υπέροχος τόπος για κάθε εποχή του χρόνου!
Eννοειται πως δεν θα μας το εκρυβες. Εισαι – οπως σε εχω καταλαβει αυτα τα χρονια – ανθρωπος που θελεις να προσφερεις και να δινεις παντα σε ολους. Κι αυτο φαινεται σε αυτα που γραφεις αλλα κυριως καθρεφτιζονται στο προσωπο σου
@Stella, αναμένουμε για τηλέφωνο!
χχ
Aγαπω beautyblog για τα τις τέλειες συμβουλές, τα πάντα ενδιαφέροντα posts, αλλά και την ωραία σχέση που νιώθουμε εδώ μέσα. Μπράβο βρε κορίτσια! Μου φτιάχνεται τη μέρα και ας μη σχολιάζω συχνά!
@Sofia Marga 27950-81430, 81339 κα Μαρία και κος Γιώργος Μπαρούτσας. Θέλουμε feedback!
@Rania Σ΄ευχαριστώ μέσα απ΄την καρδιά μου!
@ΕΛΕΝΗ ΦΑΤΟΥ Λίγο το έχεις να φτιάχουμε τη μέρα η μία της άλλης? Τα ποστ είναι μόνο η αφορμή… 😉
Υπέροχες εικόνες κι εσύ..θεϊκό μαλλί.Κούκλα!
Μουτςς
@LItsa Σ’ ευχαριστώ Λιτσάκι μου!
Σκέφτηκα το ίδιο ακριβώς με την Jennifer…red lipstick ,κόκκινες τούφες (απλά θε’ι’κό το μαλλί) κι ασορτί τσάντα….
Το οδοιπορικό στη Στεμνίτσα,καταπληκτικό…δυστυχώς έχω πάει μόνο Βυτίνα και Δημητσάνα (αν και δυο χρόνια έμενα Τρίπολη….είμαι ασυγχώρητη)….
Καταπληκτικό Στέλλα μου!
@STELLA μπράβο σου!!!!! Μας ταξίδεψες στην κυριολεξία!!!! 💚💛💛💙💜💚💛❤💙💙 εμεις εδώ στη βόρειο Ελλάδα λίγο δύσκολο να κατέβουμε για 3μερο στα δικά σας μέρη γιατί μας έρχονται λιγακι μακρυά… βέβαια έχουμε και εδώ καταπληκτικά μέρη!!!! Τα χωριά που πήγες φαίνονται καταπληκτικά!!!! 💙💚💚💛💛❤💚❤💚❤💚❤❤💙💙❤💙 ελπίζω να περνάς πάντα έτσι όμορφα και να μοιράζεσαι μαζί μας τις ξένοιαστες στιγμές σου!!!
@NIKOL M. Εχετε υπέροχα μέρη επάνω, που τα εχω γυρίσει και τ΄αγαπώ πολύ. Δυστυχως προ ΒΒ για να σας έγραφα εντυπώσεις και μακάρι να ξαναπήγαινα!