Η χαρμολύπη των γιορτών είναι η κοινή τους μοίρα. Κανείς δεν περνάει αυτές τις μέρες συναισθηματικά ανέπαφος. Κανείς δεν μένει χωρίς τους απολογισμούς του.
«Κάνουμε ταμείο», για τη χρονιά που πέρασε, αλλά και για όλες τις προηγούμενες, κι είναι χρονιές που οι στόχοι είναι τόσο μα τόσο «επίγειοι», το ισοζύγιο γέρνει στις απολαύσεις και τις χαρές, στις ηδονές που δικαιούμαστε… Είναι όμως και κάτι χρονιές, που σημαδεύουν τον ψυχισμό μας, γίνονται ορόσημο στις αλλαγές που ακολουθούν και μας ωθούν μέσα απ΄τον πόνο και την απώλεια, να περπατήσουμε σε δύσβατα μονοπάτια για να βρούμε το φως. Είναι κατι χρονιές που οι ζωές μας αλλάζουν, γιατί φεύγουν οι άνθρωποι που αγαπάμε… Όταν οι σταθερές μιας ζωής καταρρέουν, φεύγουν μαζί και τα κομμάτια μας… Κι εμείς καλούμαστε να τα περιμαζέψουμε και ν΄αναμετρηθούμε, με το πως θα τα επανασυναρμολογήσουμε σωστά και λειτουργικά.
Οι ρωγμές θα μείνουν για πάντα ανάμεσα στα σπασμένα κομμάτια, αλλά εμείς θα βγούμε με μαθηματική ακρίβεια καλύτεροι άνθρωποι, γιατί μόνο ο μεγάλος πόνος κι η μεγάλη αγάπη έχουν τη δύναμη να μας κάνουν καλύτερους. Ισως μόνο ο μεγάλος πόνος να μας κάνει να αγαπάμε περισσότερο και καλύτερα…
Είναι αυτές οι χρονιές που μια μεγάλη απώλεια σε κάνει να ανακαλείς: “Το ερώτημα Φρόντο είναι, τι θα κάνουμε με τον χρονο που μας απομένει… “ … και ποιο θα είναι το αποτύπωμα που θ΄αφήσουμε στον κόσμο με το πέρασμα μας, θα προσέθετα εγώ…
Δεν με νοιάζει πόσων χρονών ήταν… Ηταν από κείνες τις σπάνιες περιπτώσεις, τις πολύ σπάνιες, που η ηλικία είναι απλά ένας αριθμός, γιατί ο άνθρωπος είναι πάντα νέος κι ολοζώντανος στην ψυχή και το μυαλό του. Κι ήταν από εκείνες τις σπάνιες, εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις, η μία και μοναδική, που είχα πείσει τον εαυτό μου πως η θεία θα ήταν πάντα εκεί! Πως μια αόρατη δύναμη, θα την έκανε να μην πεθάνει ποτέ, να μένει φάρος φωτεινός, μια ευλογημένη παρουσία βάλσαμο για τις πονεμένες ψυχές μας, κάθε φορά που θα την είχαμε ανάγκη.
Είχα πείσει τον εαυτό μου πως η θεία μου η Σταματούλα, μια ύπαρξη πέρα από τα ανθρώπινα, θα έκανε και την υπέρτατη υπέρβαση… Θα ήταν πάντα εκεί για μας!
Έζησε όλη της την ζωή κάνοντας πράξη την υπέρβαση, την απόλυτη ανιδιοτελή αγάπη, την μεγαλοψυχία της συγχώρεσης, την ευλογία της απέραντης αγκαλιάς για όλους. Η πραγματικότητα ήταν μία. Η αγάπη της ήταν χωρίς τέλος και χωρίς όρια, χωρίς όρους και χωρίς ψυχικούς «εκβιασμούς». Απόλυτα αφημένη στην αγάπη… Ακούγεται εξωπραγματικό? Μα η θεία μου ήταν ένα πλάσμα αγγελικό, που κινούνταν πέρα από τα ανθρώπινα…
Εγώ λοιπόν που πιστεύω στην μετενσάρκωση των ψυχών, είμαι πλέον πεπεισμένη για το τι ήταν αυτό το πλάσμα που ευλογήθηκα να έχω στη ζωή μου. Ήταν μια ψυχή τόσο εξελιγμένη, τόσο ολοκληρωμένη που ενσαρκώθηκε για να βοηθήσει όλους εμάς που είχαμε την μοίρα να βρεθούμε στο περιβάλλον και να μεγαλώσουμε στην αγκαλιά της, να εξελιχθούμε και να προχωρήσουμε ως ψυχές. Το αποτύπωμα που άφησε σ΄αυτον τον κόσμο η θεία? Αυτό που μου είπε στις τελευταίες της συμβουλές, λίγες ώρες πριν μας αποχαιρετήσει… «Ν’ αγαπιέστε και να συμφωνείτε. Τίποτα δεν αξίζει στη ζωή περισσότερο από την αγάπη».
Εκείνη κατάφερε να κάνει πράξη το πιο κοινό, πολυσυζητημένο, το πιο ζητούμενο αλλά και δύσκολο αξίωμα. Ολοι μιλάμε για αγάπη, πόσοι όμως μπορούμε πραγματικά να αγαπήσουμε τους άλλους κι όχι τα χατήρια που μας κάνουν. Ν΄αγαπήσουμε αυτό που είναι χωρίς να τους ζητάμε ν΄αλλάξουν. Ν΄αγαπάμε συγχωρώντας τους απόλυτα για όλα όσα μπορούν κι όσα δεν μπορούν να κάνουν ή να είναι. Ν΄αγαπάμε δίνοντας δίκιο στις άδικες κι αδικαίωτες πράξεις, αναγνωρίζοντας την τρωτότητα του ανθρώπινου γένους, την αδυναμία της ψυχής μπροστά στην ματαιότητα. Πόσοι μπορούμε ν’ αγαπάμε βγάζοντας απ΄τον άλλον τον καλύτερο εαυτό του, δίνοντας του την ώθηση να γίνει καλύτερος, να ζει για να κάνει τον κόσμο καλύτερο.
Η θεία μου ήταν ένας άνθρωπος βαθιά ευσεβής, χωρίς να είναι «θεούσα». Ήταν ένας άνθρωπος εξαιρετικά μορφωμένος, παιδαγωγός με όλη την σημασία της λέξης, στο επάγγελμα, στην πράξη, αλλά και στους ανθρώπους της, χωρίς να κουνάει το δάχτυλο. Δίδασκε βρίσκοντας πάντα τις σωστές λέξεις για να το κάνει και το σωστό πάτημα στην ψυχή σου για να σε αγγίξει, χωρίς να σε πληγώνει, χωρίς να κρίνει, χωρίς να κατακρίνει. Ενσυναίσθηση και συμπόνια.
Αυτή η γυναίκα ήταν μια αληθινή καλλονή! Στις φωτογραφίες της ήταν βγαλμένη από το παλιό Χόλυγουντ. Σπίθες τα μαύρα της μάτια, βάλσαμο το χαμόγελο της. Απίστευτα κομψή, κοσμοπολίτισσα Κωνσταντινουπολίτισσα, θηλυκή, ερωτική, μόνιμα χαμογελαστή. Φιλόξενη και εξαιρετική μαγείρισσα, τα φαγητά της δεν θα μπορούσαν να μην έχουν την μοναδική νοστιμιά, αυτην που ποτίζεται από την αύρα των ανθρώπων που δημιουργούν κάθε τι με περισσή φροντίδα. Έτρεφαν τους δικούς της, αλλά και όποιον ανήμπορο και αδικημένο, φτωχό ή εγκαταλελειμμένο χτυπούσε την πόρτα της.
Ως την τελευταία της ώρα ήταν φροντισμένη, καλοχτενισμένη και φορούσε το αγαπημένο της κόκκινο κραγιόν. Θυμάμαι μια φορά απο τις πολλές που είχε νοσηλευθεί στο νοσοκομείο, μπήκε μέσα ο γιατρός που την κούραρε και της είπε «το καλό μας το κορίτσι, πάντα με το κραγιόν στα χείλη». Την τελευταία φορά που την είδα, της χάιδεψα το μάγουλο και της είπα «λαμπερό και απαλό μαγουλάκι, τσίτα είσαι, ούτε μια ρυτίδα δεν έχεις»… εκείνη γέλασε σαν κοριτσόπουλο και μου είπε… «τα μαλλιά μου είναι καλά?». Ηταν αλήθεια! Είχε το πιο ωραίο, φωτεινό κι αψεγάδιαστο, τσιτωμένο δέρμα, ως την μέρα που έφυγε. Κι εκείνη η μέρα ήταν η μοναδική στη ζωή της, που δεν έβαλε το κραγιόν της.
Εφυγε λέγοντας μας «Καληνύχτα», αποχαιρετώντας μας με μια απόλυτη ηρεμία και συμφιλίωση, που μόνο οι πλήρεις άνθρωποι, οι χορτασμένοι απ΄τη ζωή μπορεί να έχουν. «Δεν θέλω να στεναχωρηθείτε για μένα. Εγω έκανα τον κύκλο μου, έζησα μια γεμάτη ζωή»…
Φέτος θέλω να βάλω έναν και μόνο στόχο. Θέλω να αφήσω ένα αποτύπωμα, όσο μπορώ πιο κοντά στο αποτύπωμα εκείνης. Μακάρι κι η δική μου ζωή να αφήσει πίσω της ανθρώπους που θα θυμούνται την αγάπη που τους πρόσφερα και την ζωή τους, που ίσως να έκανα λίγο καλύτερη. Μακάρι και το δικό μου αποτύπωμα, να έχει αφήσει έστω και στο ελάχιστο τον κόσμο πιο όμορφο. Αυτο που ξέρω εγω είναι, ότι της χρωστάω ένα μεγάλο μέρος απ’ ότι κι αν είμαι σήμερα. Για πόσους ανθρώπους μπορούμε να πούμε, ότι αποκάλυψαν τα καλύτερα κομμάτια μας?
“Το ερώτημα Φρόντο είναι, τι θα κάνουμε με τον χρόνο που μας απομένει… ”
Αφού ποτέ δεν ξέρουμε πόσος θα είναι αυτός ο χρόνος, η κάθε μέρα ζωής αποκτά πολύτιμη υπόσταση. Αυτός ο χρόνος, ο κάθε χρόνος είναι γεμάτος στιγμές. Κάθε στιγμή, μια άσκηση. Αγάπη και συγχώρεση…
Καλή Χρονιά!
Stella
Αγάπη. Ό,τι πιο σημαντικό . Ας κρατήσουμε αυτή την ευχή για φέτος. Και η αγάπη της θείας σου θα είναι για πάντα μαζί σου.
@Στελλα μου ποσο σε καταλαβαινω…εχω και εγω μια τετοια θεια!!! Και νιωθω ευλογημενη που την εχω στην ζωη μου.Το ιδιο συναισθημα εχω και εγω νιωθω οτι παντα θα ειναι εκει για παντα γιατι ετσι ειναι αυτοι οι ανθρωποι ειναι παλαιες ψυχες ανωτερες βρισκονται στο συμπαν πολλους αιωνες και εχουν συσσωρευμενη σοφια που την μεταδιδουν στους υπολοιπους .Ειναι αυτοι που θα ανοιξουν την αγκαλια τους και θα σε ακουσουν .θα σε νιωσουν πραγματικα θα κλαψουν πιο πολυ απο σενα και θα σε στηριξιυν συναισθηματικα.Ξερουν παντα να δινουν και αυτο τους δινει μεγαλητερη χαρα.Εγω εχω την χαρα η δικια μου θεια να ειναι ακομα ζωγραφος&ποιητρια καθε φορα που δημιουργει κατι αυτο μπορει να ειναι καποιος πινακας η ποιημα να μαγευομαι απο αυτο διπλα και πιστευω ακραδαντα οτι αυτοι οι ανθρωποι ερχονται σε εμας με ενα ανωτερο σκοπο δεν πεθαινουν ποτε γιατι οπως ειπες και εσυ Στελλα μου αφηνουν για παντα την σφραγιδα τους
@SofiaT Αυτο ακριβώς! τα είπες όλα Σοφία μου!
Εντελώς απροετοίμαστη με έπιασε το post της Στέλλας και με άφησε και χωρίς να μπορώ να πω πολλά. Από τον Δεκέμβρη του 2017 που έχασα ένα άτομο του στενού οικογενειακού μου περιβάλλοντος οι σκέψεις θανάτου και ματαιότητας έχουν στήσει χορό στο κεφάλι μου και δεν μπορώ να τις διώξω με τίποτα. Το μόνο που λέω στον εαυτό μου είναι ότι θέλω να είναι υγιείς και ευτυχισμένοι οι γύρω μου και εγώ μαζί τους και να κάνω ό,τι μπορώ περισσότερο, να κάνω ένα καινούριο πράγμα κάθε μέρα, να γνωρίσω νέους ανθρώπους, να ταξιδέψω όσο περισσότερο μπορώ, να μην τσιγκουνευτώ σε υλικά και σε αγάπη, να με κανακεύω πού και πού, γιατί τα τελευταία χρόνια με είχα παραμελήσει. Και να χαμογελάω, ακόμη και στις αναποδιές. Δεν τα καταφέρνω πάντα, αλλά το προσπαθώ και αυτό είναι το σημαντικότερο.
@Stella: να είσαι γερή και να τη θυμάσαι τη θεία σου, από τα γραφόμενά σου αντιλαμβάνομαι ότι πρέπει να ήταν ξεχωριστός άνθρωπος.
Υ.Γ. Χρόνια πολλά και φωτεινά σε όσους / -ες γιορτάζουν! Νομίζω η Ράνια πρέπει να γιορτάζει σήμερα, έτσι δεν είναι?
@stella σε τέτοιες καταστάσεις οταν είναι νωπες τα λόγια του κόσμου, ηχούν στα αφτιά κλισέ και λόγια άρνησης “τι ξέρουν; τι καταλαβαίνουν αυτοί;..” Παρολλα αυτά μετά απο καιρό που ‘ρχεσαι κ κάνεις “ταμείο” έχοντας ζήσει με τέτοιους φωτεινούς ανθρώπους, αισθάνεσαι ο πιο τυχερός άνθρωπος του κόσμου που λίγες σπίθες απ την λάμψη τους έπεσαν πάνω σου… Και εκεί βρίσκεις την δύναμη και τη θέληση να υιοθετείς μικρά ψηγματακια απο την στάση ζωής τους.. Και εκεί είναι η μαγεία.. Γιατί λένε πώς οταν τους θυμάσαι για πάντα, δεν φεύγουν ποτέ.. Κι οταν ακολουθείς τα πατήματα τους, μένουν για πάντα δίπλα σου και σου χαμογελούν…
Στέλλα μου να ζήσετε να τη θυμάστε!! Με συγκίνησε πολύ το post σου και η περιγραφή της υπέροχης θείας σου. Αν σε παρηγορεί πιστεύω ότι οι άνθρωποι που αγαπάμε και φεύγουν, όταν τους θυμόμαστε πάντα, ζουν αιώνια…
Καλησπερα Θα ξεκινησω ευχαριστωντας της @SHEENA για την ευχη της Γιορταζω σημερα γιατι τα Θεοφανεια ανοιγουν οι ουρανοι και ως εκ τουτου το ονομα Ουρανια εχει την τιμητικη του μαζι με το Φωτεινη και το Θεοφανια.
@STELLA ειναι πολυ ωραιο να εχεις κοντα σου τετοιους ανθρωπους που παντα σου δινουν πραγματα που σε κανουν καλυτερη. Σιγουρα φευγοντας απο την επιγεια ζωη δεν ξεχνιουνται γιατι εχουν κανει τοσα πολλα που σε συζητησεις αναφερομαστε συχνα σε αυτους. Θυμαμαι σαν μια απο τις παλιες εδω μεσα το γεγονος με το κοκκινο κραγιον που το εχεις ξανααναφερει. Η θεια Σταματουλα αφησε και σε μενα την αγνωστη ενα στιγμα μεσα απο τα λεγομενα σου τοτε και τωρα.
Γι αυτο μενει αλησμοντη εκεινη και οχι ολοι οσοι γνωρισαμε .
Και κατι ακομη Και εγω πιστεύω στην μετενσάρκωση των ψυχών, και βρισκονται εκει και μας περιμενουν. Οπως ειχα διαβασει καποια στιγμη στην συνεντευξη καποιας ” διασημησ” ειχε πει οτι δεν πρεπει να μας φοβιζει ο θανατος γιατι αν το σκεφτουμε εκει πανω γνωριζουμε πολυ περισσοτερους ανθρωπους απο οτι εδω στην γη
Το ασπαζομαι πληρως
Και για να μν μελαγχολησουμε αλλο. ας βλεπουμε ολοι θετικα την νεα χρονια που ηρθε και πιστευω οτι τα θετικα θα ειναι πιο πολλα απο τα αρντικα
Καλη επιτυχια σε ολες μας στους στοχους που βαλαμε
@Rania Χρονια πολλα!!!!πολυχρονη!!!
@Rania χρόνια πολλά!!! Να είσαι γερή και να χαίρεσαι όσους αγαπάς κ σ αγαπουν🌟😘🎀🍀💞.. Χρονια πολλά στους εορτάζοντες και σε όλο τον κόσμο!!!
@SOFIA T ANASTASIA V Ευχαριστω για τις ευχες σας Μακαρι ολη η αγαπη και οι ευχες που πηρα σημερα να πραγματοποιηθουν φετος Θελω τοσο πολυ αυτη η χρονια να ειναι καλη δεν φανταζεστε
Καλο σας βραδυ
@Rania χρονια πολλα!!! Και γω σου ευχομαι αυτη η χρονια να ειναι η ομορφοτερη απο ολες μεχρι σημερα!
Χρόνια πολλά και πολύ ευτυχισμένα Ράνια μου, μέσα απ΄την καρδιά μου! Δεν το θυμόμουν καθόλου, ότι είχα ξανα αναφερθεί στη θεία και δη σε αυτο το περιστατικό με το κραγιόν. Σ΄ευχαριστώ που μου το θύμησες και προπαντός σ΄ευχαριστώ που το θυμόσουν… Με συγκίνησε..
Σας ευχαριστώ όλες για τα όμορφα σχόλια σας και προπαντός για την ενσυναίσθηση! Με συγκινεί, ότι μοιραστήκαμε σήμερα και τα δικά σας συναισθήματα που ανακινήθηκαν με αυτη την αφορμή.
STELLA μου σου εύχομαι να εκπληρώσεις τον στόχο σου μέσα στο 2019….καλη χρονιά, bb girls… a goal is a dream with a deadline!!!
Αγαπημενη μου @Stella
τα λογια σου σημερα, μ΄εκαναν να (ξανα) θυμηθω στιγμες δικες μου, απο παλια, και καθε φορα που το μυαλο κανει μονο του, τη δικη του αναδρομη, η καρδια πονα, σε αναπαντητα ερωτιματικα, και το στομα μου γεμιζει με γλυκοπικρη γευση… Οτι κι αν πουμε, οι αποχωρισμοι δεν ειναι ευκολοι…& δε νομιζω πως ειναι οικειοι στην ανθρωπινη φυση μας, οσο κι αν προσπαθουμε για το αντιθετο με διαφορους τροπους… Προσωπικα, βαζοντας το “αμεταβλητο” στο πισω μερος του μυαλου μου, σκεφτομαι ολους αυτους που “εφυγαν” και την παρακαταθηκη που (μου) αφησαν. Και καταληγω πως θελω πολυ να βλεπω εναν κοσμο καλυτερο, χαρουμενο, δοτικο. Που ναι, εχει να δωσει στους γυρω του: ενα χαμογελο, μια καλη κουβεντα,Α Γ Α Π Η
Σαν το κοκκινο κραγιον της υπεροχης θειας σου, που ειναι ανεξιτηλο στον χρονο, στα ματια σου & στη ζωη σου…
xx
Ανθρωποι σαν την θεια σου δεν φευγουν ποτε απο κοντα μας , θυμασαι ολα τα καλα , γιατι απο οτι καταλαβα μονο καλο και αγαπη εδινε. Να ζησετε να την θυμαστε.
Η φετινή χρονιά ήταν ίσως η πιο δύσκολη που έχω ζήσει ως τώρα.Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να αναθεωρήσω την κοσμοθεωρία μου επειδή εδώ και χρόνια έχω συνειδητοποιήσει πως το “υγεία,αγάπη,τύχη” είναι τα μόνα που έχουμε όλοι πραγματικά ανάγκη.Να είσαι γερή να τη θυμάσαι τη θεία σου Στελλίτσα μου(Αυτό με το κραγιόν το έχεις αναφέρει ξανά και με είχε εντυπωσιάσει και τότε.)
Μουτςς
Για άλλη μια φορά σας ευχαριστώ όλες για τα ζεστά σας λόγια και για το δικό σας άνοιγμα ψυχής και σας εύχομαι μια υπέροχη χρονιά και φέτος και πάντα! Μακάρι, ότι άσχημο μας συμβαίνει να είναι περαστικό και να ξεπερνιέται!
Οι άνθρωποι, όπως η θεία της Stellas μας, προχωράνε τον κόσμο ένα βήμα παραπέρα. Απαιτούν να δημιουργήσουμε νέες λέξεις για τα συναισθήματα που μας προκαλούν, να ανεβάζουμε τον πήχυ όταν αναφερόμαστε στην αγάπη… Ύψιστη τύχη να συναντάς στη ζωή σου τέτοιους ανθρώπους και ύψιστη ικανότητα να έχεις ανοιχτά το μυαλό και την ψυχή σου να δεχτείς ό,τι σου προσφέρουν.
@Rania, χρόνια σου πολλά, με υγεία και αγάπη.
@Rania: Χρόνια σου πολλά Ουρανία μας! Πόσο σου ταιριάζει το όνομά σου.. you are a heavenly woman!
Τζουλια, Αμαλια Stella Sofia Σας ευχαριστω ολες παρα μα παρα πολυ
Καλη εβδομαδα κοριτσια