Χρόνια Πολλά! Εικόνες από το Πάσχα 2020.

Καλημέρα! Χρόνια Πολλά! Χριστός Ανέστη! Όπως και η χώρα μας  σιγά – σιγά θα αρχίσει να επιστρέφει σε μια κάποια μορφή «κανονικότητας»  το ίδιο ισχύει και για εδώ μέσα.

Ήταν όμορφες αυτές οι λίγες μέρες ανάπαυλας,  έτσι κι αλλιώς αυτές τις μέρες εδώ και πολλά χρόνια το bb «ηρεμεί» και έτσι βρήκα και εγώ την ευκαιρία να αλλάξω το πρόγραμμα μου και να ρίξω λίγο τους τόνους γιατί βαρέθηκα και τη γκρίνια της μαμάς μου που σχεδόν κάθε μέρα εδώ και ένα μήνα μου λέει «καλά, ακόμα και στην καραντίνα τρέχεις από το πρωί ως το βράδυ; Πως τα καταφέρνεις;»

Τι να σας πω- ούτε εγώ ξέρω και δεν είναι ότι είμαι και αργή. Το αντίθετο είμαι γρήγορη σε σημείο που πιο μικρή από τη γρηγοράδα μου ήμουν και εξαιρετικά ζημιάρα, «άσπρο σίφουνα» με έλεγαν οι γονείς μου.

Ακόμα και ένα από αυτά τα σαχλά τεστ που κάνω ανελλιπώς στο fb (είμαι εθισμένη σε αυτά τα τεστάκια- για να μη σας πω τώρα τελευταία που συνεχώς βρίσκω τεστ γνώσεων- τα κάνω όλα! Δεν έχω αφήσει ούτε ένα! Trivial Pursuit.)

Anyway τι έλεγα; Α ναι, σε ένα τεστ λοιπόν «τι είδος καραντίνας είσαι;» που άλλος έβγαινε ο τύπος του ύπνου, άλλη έβγαινε ο τύπος του binge watching,  άλλη ο τύπος του μαγειρέματος από το πρωί ως το βράδυ- εγώ βγήκα “busy, busy, busy και πάλι busy.”

Τη Μεγάλη Πέμπτη έβαψα τα αυγά μου και τα περιέφερα διαδικτυακώς για να τα δούνε οι φίλοι μου και να πούμε τα χρόνια πολλά  και πέθανα από τα γέλια με μια συζήτηση με τη Stella,  η οποία δεν είναι επί του παρόντος, θα σας την διηγηθώ αύριο.

Την Μεγάλη Παρασκευή ανάψαμε τα κεριά μας παίξαμε επιτραπέζια παιγνίδια και πήρα μια απόφαση. Εδώ και πέντε χρόνια από το 2015 έχω στην κάβα μου δυο μπουκάλια από  ένα εξαιρετικό κρασί – από τα καλύτερα κρασιά που βγάζει το γειτονικό Ισραήλ το Recanati Special Reserve. Μου τα είχε φέρει δώρο ένας φίλος από το Tel Aviv. To vintage ήταν του 2012 άρα το 2015 ήταν ήδη τριών ετών, αλλά για κάποιο λόγο (που δεν ξέρω) δεν τα είχα ανοίξει- τα άφηνα για εξαιρετικές περιπτώσεις. Πολλές εξαιρετικές περιπτώσεις ήρθαν και έφυγαν και τα κρασιά παρέμεναν σε σταθερή θερμοκρασία (για να μη χαλάσουν- αλλά να παλαιώσουν περισσότερο). Φέτος 2020 έκλεισαν 8 χρόνια. Άνοιξα το ένα μπουκάλι για να αναπνεύσει. Μαγικό.  Ήπιαμε το μισό εκείνο το βράδυ και το άλλο μισό το Μεγάλο Σάββατο. Γιατί διάλεξα να το ανοίξω τώρα; Γιατί το κρασί, δεν είναι απλά από το Ισραήλ. Είναι από τη Γαλιλαία. Και έκανα έναν δικό μου συνειρμό: εν τω μέσω της παγκόσμιας καραντίνας και του παγκόσμιου φόβου, ήπια ένα κρασί  από τα Δικά Του χώματα, για να γιορτάσω Εκείνον που θανάτωσε τον θάνατο.

Το Μεγάλο Σάββατο, καραντίνα, ξε-καραντίνα το δωράκι μου από τη νονά μου το πήρα πάντως- μπορεί να είμαι λίγο μεγάλη πλέον για λαμπάδα, σοκολατένια αυγά και κόκκινα παπούτσια αλλά δεν είμαι  καθόλου μεγάλη για την υπέροχη μηλόπιτά της την οποία ως την Δευτέρα την είχαμε «καθαρίσει». Στις 12.00 τα μεσάνυχτα βγήκαμε στο μπαλκόνι με τα κεριά μας και δάκρυσα βλέποντας τον κόσμο στα μπαλκόνια του με τα δικά τους κεριά, αλλά και τα βαρελότα που ξεκινούσαν από την Κηφισιά και έφταναν έως κάτω τη θάλασσα- είναι ψηλά το σπίτι- τα βλέπεις όλα.

Την Κυριακή bbq στο μπαλκόνι όπου έφτιαξα και την «διάσημη» πατατοσαλάτα μου -πλάκα κάνω, απλά ο πουρές μου και η πατατοσαλάτα μου, αρέσει πολύ στην δική μου οικογένεια ο δε κύριος Ρωμανός μου λέει «μαμά φτιάχνεις την καλύτερη πατατοσαλάτα του κόσμου» και καταλαβαίνετε τώρα, δεν υπάρχει μεγαλύτερο κομπλιμέντο από αυτό. Υπάρχει και το αντίθετο βέβαια, όταν τσακωνόμαστε για το Play Station  μου λέει «μόνο στη μαγειρική είσαι καλή!! Πουθενά αλλού δεν είσαι καλός άνθρωπος!!!»

Πολλές και υπέροχες βόλτες κάναμε τη Δευτέρα όπως πάντα προσεκτικά και με το Β6 μας και απολαύσαμε την ανοιξιάτικη φύση που οργιάζει πλέον σε όλο της το μεγαλείο.

Η Τρίτη ήταν η μέρα του Tik Tok. Μάλιστα κυρίες μου, με τα πολλά με έπεισε ο κύριος Ρωμανός ο «ασε-τα-γεροντίστικα-facebook-instagram-ρε-μαμά» και μου έφτιαξε Tik Tok, αλλά είχαμε θέμα με το username. Σοβαρά τώρα, υπάρχει κάπου στον πλανήτη και άλλη juliakyrili; Δεν μου το έδινε το Tik Tok αυτό το username και μετά από αρκετή ώρα που βάζαμε διάφορά και ήμουν έτοιμη να το παρατήσω τελικά βάλαμε ως username το juliakyrilitoks. Toks όπως θα έπρεπε να είναι η απλοποιημένη γραφή του αγγλικού “talks” (είναι τρελοί αυτοί οι Άγγλοι με το spelling όπως πολύ σωστά έλεγε και ο Ιρλανδός George Bernard Shaw).

Toks – Δηλαδή σα να λέμε «το παιδί μίλησε». Ή επειδή  είμαι και ψωνάρα -όπως έλεγαν και για τη «θεια» Greta Garbo στην πρώτη της ομιλούσα ταινία “Anna Christie” το 1930,  που το τότε σλόγκαν της εποχής για να διαφημίσουν ότι επιτέλους το κοινό θα άκουγε τη φωνή της ήταν το…  “Garbo Talks!” Ανέβασα και ένα αστείο video του BBC και είχα και views παρακαλώ! Μέσα στη χαρά ο manager (λέγε με κύριο Ρωμανό) για τα views. (με έκανε και follow ο PaterasRitenour, Celia! Μεγάλη επιτυχία λέμε!!)

Γελάω μετά δακρύων αυτές τις μέρες με την διαφήμιση ενός προϊόντος περιποίησης – προς Θεού δεν θέλω να πω κάτι αρνητικό, μπορεί το προϊόν να είναι πράγματι εξαιρετικό- δεν το έχω δοκιμάσει. Αλλά η φράση «άμεσο τσίτωμα» με ξεπερνάει:

-Στις ομορφιές σου είσαι αγάπη μου τον τελευταίο καιρό! Τι έχεις κάνει;

-Mα… «Άμεσο Τσίτωμα» φυσικά!!

Αυτός ο υποθετικός διάλογος παίζει μέσα στο μυαλό μου σε άσχετες στιγμές εκεί που κάθομαι και απλά, δακρύζω από τα γέλια.

Με αυτά και με τα άλλα (τσιτωθείτε γιατί χανόμαστε)  μπορεί να μην ήμουν στο νησί φέτος, αλλά για κάποιο λόγο πέρασα πολύ πιο ξεκούραστα και ήρεμα,  και χαλαρά και τολμώ να πω ακόμα και  χαρούμενα.  Το Πάσχα είναι μια γιορτή όπου έχεις πάρα πολλά στην ατζέντα σου και πολλές φορές έχει τύχει να γυρίσω στην Αθήνα πιο κουρασμένη από ότι όταν έφυγα.

Καλώς μας βρήκαμε λοιπόν και περιμένω με χαρά να ακούσω και τα δικά σας νέα.