Πάντα πίστευα, ότι ο δρόμος για την αυτογνωσία είναι ένα μονοπάτι τραχύ κι επίπονο, που δεν τελειώνει ποτέ. Είναι όμως το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο, η πολυτιμότερη σπουδή κι η πιο σημαντική επένδυση, που μπορούμε να κάνουμε σε τούτη τη ζωή. Για μας! Πρώτα πρώτα για τον εαυτό μας!
Για να μπορέσουμε να ζήσουμε αυτή τη ζωή καλύτερα, όπως μας αξίζει. Ύστερα, θα απολαύσουν κι οι υπόλοιποι την αναγεννημένη παρουσία μας, αλλά η δική μας επένδυση, το κέρδος στον εαυτό μας, θα είναι μια ζωή με ουσία. Αυτή την περίοδο, διακρίνω περισσότερο από ποτέ, τους περισσότερους από μας, να έχουν χάσει τη γη κάτω απ΄ τα πόδια τους. Οι περισσότεροι έχουμε χάσει τα σταθερά μας δεδομένα, κι όταν χάνεις τις σταθερές σου, δε γίνεται να στέκεσαι όρθιος.
Παραπατάς… Πέφτεις…
Ειδικά στη χώρα μας, που την δεκαετή οικονομική κρίση ακολούθησε η πανδημία του τελευταίου ενάμισι χρόνου θεωρώ, ότι το πλήγμα στο ψυχολογικό και κατ’ επέκταση στο κοινωνικό επίπεδο, είναι βαθύ. Ήταν ένα μεγάλο χρονικό διάστημα αρκετό, να μας κλονίσει συθέμελα, να μας κάνει να κλειστούμε στον εαυτό μας, ν’ αναθεωρήσουμε αξίες και να ιεραρχήσουμε ανάγκες, να χάσουμε τους ρόλους μας και τον ρόλο των άλλων στη ζωή μας.
Αυτή τη χρονική στιγμή, μέσα σ’ όλα όσα μπορούμε να κάνουμε για την εσωτερική μας γαλήνη, ένα βιβλίο αυτογνωσίας όπως τα «ΡΟΖ ΣΠΙΤΑΚΙΑ ΣΤΟ ΛΙΒΑΔΙ», είναι όχι απλά απαραίτητο, αλλά «θεόσταλτο»!
Τα «ΡΟΖ ΣΠΙΤΑΚΙΑ ΣΤΟ ΛΙΒΑΔΙ» της Άντας Χρηστίδου, είναι ένας πολύτιμος Οδηγός Αυτογνωσίας, που έχει προκύψει ως ακριβό απόσταγμα, μετά από την πολύχρονη εμπειρία, μελέτη, παρατήρηση και σπουδή της συγγραφέως και βοηθάει τον αναγνώστη, να κατανοήσει μεγάλες έννοιες, με απλά λόγια. Θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε και «Λυσάρι της Αυτογνωσίας», γιατί δείχνει με απλό τρόπο στον αναγνώστη, πως να εξηγήσει με ευκολία αυτά που του συμβαίνουν, αποφασίζοντας ο ίδιος για τη ζωή του.
Νομίζετε πως το κάνουμε ήδη; Πως αποφασίζουμε, επιλέγουμε για τη ζωή μας αυτό που πραγματικά θέλουμε, μέσα από αυτό που πραγματικά είμαστε; Η γνώμη που έχουμε για τον εαυτό μας είναι η δική μας ή η γνώμη που έχουν οι άλλοι δημιουργήσει για μας; Αν ναι, τότε διαβάστε τα «Ροζ Σπιτάκια στο Λιβάδι» κι ίσως ανακαλύψετε πως έχετε ήδη καταφύγει σε κάποιο απ΄αυτά, αποφεύγοντας την οδυνηρή πραγματικότητα, εξιδανικεύοντας καταστάσεις και σχέσεις που δεν μπορείτε να χειριστείτε ή να αντιμετωπίσετε. Ίσως, κάποιοι από μας να ζουν ήδη σ’ ένα ροζ σπιτάκι στο λιβάδι, αφήνοντας τη ζωή να περνάει και χώνοντας τις πραγματικές επιθυμίες και στόχους, «κάτω απ΄το χαλάκι»…
Αυτό το βιβλίο, εκτός από τη γνώση που χαρίζει, είναι μια γροθιά στο στομάχι, γιατί έχει την δύναμη, να σε ταρακουνήσει. Έτσι τουλάχιστον το βίωσα εγώ, αλλά όπως και κάθε αναγνώστης είναι φυσικό διαβάζοντάς το, να νιώσει συναισθήματα, άρνησης, θυμού, φόβου, ενθουσιασμού, αγάπης, κατανόησης, γιατί είναι ένα βιβλίο που σε «ξεβολεύει».
Πέρα από την θεωρία υπάρχουν και μια σειρά από ασκήσεις, που η συγγραφέας θεωρεί πως αν ακολουθήσει κανείς θα δει, να συμβαίνουν μικρά και μεγάλα θαύματα στη ζωή του.
H δασκάλα αυτογνωσίας και συγγραφέας Άντα Χρηστίδου
Η Άντα Χρηστίδου, είναι ένας άνθρωπος που βαδίζει το δύσκολο μονοπάτι της αυτογνωσίας από το 1995, κάνοντας σεμινάρια, ομαδικές και ατομικές συνεδρίες. Είναι ηθοποιός, δασκάλα αυτογνωσίας και δημιουργός της χοροθεατρικής ομάδας «Έλξις» που έχει παρουσιάσει πολλές παραγωγές σε φεστιβάλ, πολιτιστικές εκδηλώσεις σε θέατρα, πλατείες, πεζόδρομους, σιδηροδρομικούς σταθμούς κλπ.
Έχει παρακολουθήσει βιωματικά σεμινάρια Συστημικής Αναπαράστασης με τον Δημήτρη Σταυρόπουλο, συνεργάτη του Bert Hellinger στην Ελλάδα, σεμινάρια στο μεταφυσικό σχολείο του Γ. Βασιλείου και παρακολούθησε για δυο χρόνια μαθήματα στο Institute of San Francisco για την μέθοδο Gestalt. Σε αυτό το διάστημα, έλαβε μέρος σε μεγάλα βιωματικά σεμινάρια με τον Morgan Goodlander και τον Masa Momotake. Είναι κάτοχος του Practitioner Certificate in Time Line Therapy & Hypnosis από το Hellenic N.L.P. Academy.
Η πολύχρονη εμπειρία της στην αυτογνωσία, την οδήγησε να δημιουργήσει πολλές δικές της βιωματικές ασκήσεις συναισθηματικής απελευθέρωσης, τις οποίες παρουσιάζει και εφαρμόζει σε βιωματικά σεμινάρια.
Ωστόσο έχει πολύ ενδιαφέρον η δική της συναρπαστική περιγραφή γι΄αυτό το ταξίδι, που την οδήγησε στο πρώτο συγγραφικό της εγχείρημα, ως απόσταγμα γνώσης και εμπειρίας αυτής της μακράς αναζήτησης, που αποτυπώνεται στις 352 σελίδες του βιβλίου:
“Αν μου έλεγε κάποιος πριν από χρόνια, ότι θα γινόμουν δασκάλα αυτογνωσίας, θα τον κοίταζα περίεργα και θα έλεγα πως είναι τρελός.
Κατάγομαι από μια μεγάλη θεατρική οικογένεια, που είχε πολλά μυστικά και μου καλλιεργήθηκε από πολύ μικρή το μικρόβιο της ηθοποιού. Και φυσικά, αυτό προσπάθησα να κάνω, όμως δεν μπορούσα να το ακολουθήσω εύκολα, με ροή και αβίαστα. Θέλεις οι συστημικές εμπλοκές της οικογένειάς μου, θέλεις ένα βάρος που ένιωθα στην καρδιά μου, με έκαναν να μην μπορώ να υπηρετήσω με όλη μου την ύπαρξη το ταλέντο μου. Γιατί, είχα ταλέντο, αυτό το ήξερα, όπως ένιωθα το θέατρο σαν το σπίτι μου.
Ωστόσο, πάντα με έναν παράξενο τρόπο, άκουγα την καρδιά μου. Δεν είναι εύκολο να την ακούσεις, γιατί παρεμβάλλονται πολλές φωνές, που σου υπαγορεύουν το καθήκον.
Όμως εγώ ένιωθα, ότι δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Έλεγα πάντα, ότι έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, γιατί αν κάτι δεν του αρέσει πολύ, θα μου το πει και δε θα μπορέσω να κάνω διαφορετικά από το να υπακούσω σε εκείνον.
Μια περίεργη σχέση η δική μου με τον εαυτό μου. Δύσκολα παιδικά χρόνια, με πολλή σωματική βία από τη μητέρα μου, αλλά παρόλα αυτά δεν έπαψα να τον ακούω και να λαμβάνω σοβαρά υπόψη μου τα κελεύσματά του.
Περιπλανήθηκα πολύ, μέχρι να μπω στο μονοπάτι της αυτογνωσίας. Και όταν μπήκα, δεν έψαξα ποτέ να βρω πόρτα διαφυγής. Μέχρι τότε, άλλαζα πορεία επαγγελματική, ιδεολογική, ψάχνοντας αυτό που θα με κάνει πιο ισορροπημένη. Αναζητούσα, όπως όλοι, την ευτυχία σε «ροζ σπιτάκι στο λιβάδι» και δε βολευόμουν πουθενά.
Το συναισθηματικό μου κενό εξακολουθούσε, να παραμένει στη θέση του. Ούτε οι παρέες, ούτε οι απολαύσεις με έκαναν να ξεχάσω. Βρισκόμουν μόνιμα σε αναζήτηση, χωρίς διέξοδο και δεν έβλεπα από πουθενά φως.
Η επιτυχία ήρθε και μου χτύπησε την πόρτα πολλές φορές, αλλά δεν μπορούσα να την ανοίξω. Η αυταξία μου ήταν πολύ χαμηλή για να μπορέσω να την υποστηρίξω.Έβρισκα μόνιμα τρόπους διαφυγής και ένιωθα κυνηγημένη.
Καμία απόλαυση δεν ήταν ικανή να με χαλαρώσει. Ίσως κάποιοι έρωτες, αλλά και εκεί αναπαρήγαγα το μοντέλο της οικογένειάς μου, που είχε πολλούς καβγάδες και εντάσεις καθημερινές.
Είχα φτάσει πραγματικά στο «δεν πάει άλλο», όταν συνάντησα αυτή την πόρτα της αυτογνωσίας. Πολλά χρόνια αυτοανάπτυξης στον Αντώνη Καλογήρου, που ήταν για μένα ο πρώτος μου δάσκαλος. Έπειτα ακολούθησαν πολλοί δάσκαλοι, όπως ο Ν. Θρουβάλας, η Κόσα, ο Γ.Β. Βασιλείου κ.α.
Παράλληλα έκανα τη χοροθεατρική μου ομάδα «Έλξις», όπου δίδασκα κινησιολογία και ανεβάζαμε παραστάσεις που προέκυπταν, μέσα από πολλές δικές μου βιωματικές ασκήσεις.
Εκεί πήρα το βάφτισμα της δασκάλας, χωρίς να το πάρω είδηση. Με πήγαινε το σύμπαν σιγά-σιγά στον σκοπό της ζωής μου, που είναι, να βοηθώ τους ανθρώπους να αντιλαμβάνονται με όλους τους τρόπους τη σχέση με τον εαυτό τους. Με έναν εντελώς μαγικό τρόπο οδηγήθηκα σε αυτόν τον δρόμο, που μου άνοιξε εύκολα και αβίαστα. Για την προσωπική μου ανάπτυξη, εξακολουθώ να σπουδάζω και να μελετώ δασκάλους που με ελκύουν με τη γνώση και τη σοφία τους».
Το βιβλίο, μπορείτε να το παραγγείλετε στη σελίδα του στο Facebook και στο Instagram ΡΟΖ ΣΠΙΤΑΚΙΑ ΣΤΟ ΛΙΒΑΔΙ, σε αποκλειστική διάθεση της συγγραφέως.
Σελίδες : 352
Τιμή: 35€
Stella
Εξαιρετικό και πολύ χρήσιμο στις μέρες μας!!
Ίσως αυτό το βιβλίο γίνει και η αφύπνιση μας.
Ευχαριστούμε @Στελλα
Δηλώνω υπέρμαχος της αυτοβελτιωσης
Δηλώνω υπέρμαχος της αυτοβελτιωσης, η οποία πηγάζει μέσα από τι άλλο; την αυτογνωσία. Σίγουρα επίπονη διαδικασία, που δεν σταματά ποτέ, όσο κι αν γεράσουμε. Μαθαίνουμε. Από τα λάθη μας, τις εμπειρίες μας, την συμπεριφορά των ανθρώπων τριγύρω μας. Κι όλο αυτό, για να βρούμε γαλήνη, ισορροπία μέσα μας, με σκοπό να γινόμαστε καλύτεροι. Καλύτεροι άνθρωποι. Πολύ ενδιαφέρον το θέμα του βιβλίου. Ας αποτελέσει άλλη μία αχτίδα φωτός στη ζωή μας! Ευχαριστούμε πολύ!
xx
Eίμαι λίγο επιφυλακτική γιατί ό,τι κι αν έχω μελετήσει ως τώρα, δεν…
Θα κοιτάξω μήπως υπάρχει και σε ηλεκτρονικό…η μελέτη σχετικά με αυτά τα θέματα μόνο καλό κάνει…ωραίο τίτλο εχει πάντως.
Πολύ ενδιαφέρον post και άλλο τόσο το συγκεκριμένο βιβλίο. Έχω προσωπική εμπειρία με τα ΝLP σεμινάρια – Neuro- Linguistic Programming. Στα ελληνικά θα μπορούσαμε να το αποδώσουμε ως Νεύρο -Γλωσσικός Προγραμματισμός. Μέσω όσων λέμε προγραμματίζουμε τον εγκέφαλο μας προς την επιθυμητή κατεύθυνση – (για να το πω πάρα πολύ απλά.) Όταν λεω «προσωπική εμπειρία» δεν μιλάω για μένα την ίδια, αλλά για πολύ στενή μου φίλη. Δεν επιτρέπεται να γράψω λεπτομέρειες αλλά θα σας πω ότι είχε κάποιες επιθυμίες που ενώ είχε όλα τα προσόντα και με το παραπάνω, δεν μπορούσε να τις κάνει πραγματικότητα. Μετά από περίπου 1 χρόνο συνεδρίες NLP , όλα τα όνειρα της έγιναν πραγματικότητα Κάτι που το άξιζε έτσι κι αλλιώς, αλλά για κάποιον λόγο δε το πίστευε. ( το «μπλοκάρισμα» που αναφερθηκε στο post)Και ναι, έκανε και «ασκήσεις» στο σπίτι.
Νομίζω αξίζει να αγοραστεί και να διαβαστεί αυτό το βιβλίο.
Ευχαριστούμε Stella μας! ❤️
@Julia Οτιδήποτε κάνουμε προς την κατευθυνση της αυτογνωσίας, με κορυφαία (κατα την προσωπική μου άποψη) την ψυχοθεραπεία – ψυχανάλυση, είναι η πιο μεγάλη επένδυση στη ζωή και τον εαυτό μας. Μόνο στην Ελλάδα υποφέρουμε και έχουμε προκαταλήψεις και δισταγμούς να απεθυνθουμε στους ειδικούς, μια στενοκεφαλιά άνευ προηγουμένου. Ευτυχως διαπιστώνω, ότι οι νεότερες γενιές και ειδικά οι κατω των 40, έχουν μια όλο και μεγαλύτερη τάση, ακομπλεξάριστα κι απενοχοποιημένα, να απευθυνονται στους ειδικούς μόλις δουν, ότι κατι στη ζωή τους δεν λειτουργει επιθυμητά. Ο κόσμος αλλάζει, απλά αλλάζει αργά. Ευτυχως όμως αλλάζει!
Θεωρώ πολύ σπουδαία την αυτογνωσία και άλλο τόσο δύσκολο το μονοπάτι για να φτάσεις σε αυτήν, οπότε αν το βιβλίο αυτό είναι ένα σημαντικό χέρι βοήθειας προς την αυτογνωσία και την αυτό βελτίωση, θα ήθελα να το διαβάσω..
Μόνο καλό μπορεί να προσφέρει η αυτογνωσία και η αυτοβελτίωση στη ζωή μας.Και κυρίως η απενεχοποίηση.Κάνω κάτι για τον εαυτό μου,έχω το δικαίωμα.ΔΕν είμαι εγωίστρια, αν το θέλω αυτό το κάτι..Ακούω τις ανάγκες μου και υπακούω σε αυτές.ΔΕν είμαι θύμα των άλλων για μια ζωή.
@δεν είναι κακό να είμαστε εγωιστές. Είναι φροντίδα για τον εαυτό μας και τις ανάγκες μας. Εμείς του δίνουμε αρνητική χροιά και ειδικά οι γυναίκες που αρεσκομαστε στο ρόλο του θύματος και της αυτοθυσιαζομενης.
Ακούγεται πολύ εύκολο αλλά δεν είναι καθόλου. Ωστόσο δεν πτοούμαι συνεχίζω να προσπαθώ.
Μουτςς
Καλησπερα
Η δικη μου αποψη ειναι οτι ” οσο ξερω εγω τον εαυτο μου κανεις δεν τον ξερει και κανεις δεν μπορει να με βοηθησει περισσοτερο απο μενα”
Βεβαια ολοι οι ανθρωποι δεν εχουν την δυναμη να βοηθησουν τον εαυτο τους χωρις βοηθεια και το κατανοω
Το IQ ειναι διαφορετικο στον καθενα μας
Γι αυτο δεν προτρεπω αλλα ουτε συστηνω αποφυγη σε ειδικους καθε ειδους ( δασκαλοι αυτογνωσιας, ψυχιατρουσ ψυχολογους κλπ)
Το μονο που με ενοχλει ειναι οτι εχουν γινει “μοδα” να το πω ολα γυρω απο την ψυχολογια
Κατι που καποτε ηταν πολυ μακρινο
Αυτογνωσία κ αυτοβελτίωση..θεωρώ πως των περισσοτέρων αν όχι όλων μας έχει περάσει έστω κ ένα βιβλίο αυτοβελτίωσης στα χέρια μας..Περνάμε πολλά κ διάφορα στάδια στη ζωή μας κ αυτή η ανάγκη ενός τέτοιου βιβλίου είναι μία διέξοδος,ένας διαφορετικός τρόπος αντίληψης των πραγμάτων που δύσκολα μπορούμε να αντιληφθούμε όταν βρισκόμαστε μέσα σε ένα δύσκολο πρόβλημα!! Το πρώτο μου βιβλίο που διάβασα κ με βοήθησε ήταν το Να ζεις, ναγαπάς, να μαθαίνεις του Λέο Μπουσκάλια όπως επίσης κ το Λεωφορείο 9 για τον παράδεισο!! Σε ευχαριστούμε γλυκύτατη Στέλλα για το βιβλίο που μας αναφέρεις στο post
@Τζενη Κασσαπιδου. Το να ζεις, ν’ αγαπάς και να μαθαίνεις ήταν και για μένα ένα από τα πρώτα βιβλία αυτού του χώρου, που διάβασα στα 13-14 και στιγμάτισε την εφηβεία μου. Αλίμονο αν δεν εξελισσομαστε, αλίμονο αν δεν αναγνωρίζουμε την ατέλεια της ύπαρξης μας.