To best seller βιβλίο «Zήσε όπως η γάτα»

 

Έζησα όλη μου τη ζωή με σκύλους.  Η Κλειώ είναι το τρίτο μας σκυλάκι και πάντα θεωρούσα αυτά τα αξιολάτρευτα ζώα, ως την ύψιστη σχέση επικοινωνίας και δοτικότητας.

 

Από γάτες δεν είχα ιδέα! Ούτε εγώ, πολύ δε περισσότερο ο καλός μου.  Μέχρι που εισέβαλλε στη ζωή μας ο Stevie. Ένα μωρό σαράντα ημερών, που βγήκε ξαφνικά μπροστά στις ρόδες του αυτοκινήτου του ένα καταμεσήμερο, μια δυο μέρες πριν κάποιον δεκαπενταύγουστο. Εισέβαλε και έμεινε στη ζωή μας για επτά χρόνια, όπως συνήθως γίνεται με τα γατιά, που δεν σε ρωτάνε, αλλά σε επιλέγουν πέφτοντας από το πουθενά.

 

Ο Στηβακος μας, δεν ήταν ένα οποιαδήποτε γατί, αν υποθέσουμε βέβαια, ότι υπάρχουν «κοινά» γατιά.  Ήταν τυφλός από την γέννηση του, έτσι του δώσαμε και  το όνομα Stevie Wonder, παρ’ ότι ήταν ένας πανέμορφος τζιντζερόγατος και όχι ένας μαύρος πάνθηρας.

 

Κάποια στιγμή στη ζωή του, εμφάνισε και κρίσεις επιληψίας.  Ήταν ένας γάτος που δεν μπορούσε να μείνει έξω, χρειαζόταν σπίτι και προστασία και φυσικά χωρίς σκέψη και περιθώρια επιλογής, τον κρατήσαμε. Χωρίς, να έχουμε ιδέα από γάτες. Θα μπορούσαμε να πούμε, ότι ο Stevie ήταν ένας γάτος με ειδικές ανάγκες. Ο ίδιος όμως, δεν μας άφησε τέτοια περιθώρια.

 

 

O Stevie μας.

 

 

 

Μας δίδαξε, ότι ήταν ένας γάτος με ειδικές ικανότητες.  Κινούταν μέσα στο χώρο του σπιτιού μας άψογα, μετατρέποντας σε όργανα όρασης τα μουστάκια του, έχοντας αναπτύξει στο έπακρο όλες τις άλλες αισθήσεις του και χωρίς να σκοντάφτει ή να συγκρούεται πουθενά. Είχε ένα «μυστικό gps» κάπου μέσα του κι ήταν τόσο αυτάρκης και αυτόνομος σε όλα, που ακόμα κι οι φίλοι μας που τον έβλεπαν, παρ’ ότι τα ματάκια του είχαν υποστεί εγχείρηση εξόρυξης κι ήταν εμφανέστατο, ότι δεν τα είχε, μας έκαναν ξανά και ξανά την ίδια ερώτηση: «μα αλήθεια τώρα δεν βλέπει;». Σε κοιτούσε κατευθείαν στο πρόσωπο, όταν του μιλούσες κι ήταν σα να σε κοιτούσε βαθιά μέσα στα μάτια. Κοιτάζει «με τα μάτια της ψυχής», έλεγα εγώ.

 

Ο Stevie μας ήταν ένα περήφανο και ανεξάρτητο ζώο, που δεν σου άφηνε το παραμικρό περιθώριο να τον λυπηθείς. Το αντίθετο τον καμάρωνες, τον θαύμαζες.  Έμενες εκστατικός απέναντι στις ικανότητες του, στην ενέργεια του, στην αξιοπρέπεια και την διεκδίκηση του, στην μαχητικότητα και την επίμονή του για ζωή.   Προπαντός διδασκόσουν πολλά για την ζωή, την ικανότητα προσαρμογής στα δύσκολα, την ευελιξία επιβίωσης όταν όλα αλλάζουν ριζικά, την δύναμη να αγωνίζεσαι και να πολεμάς με αξιοπρέπεια.

 

 

Περισσότερο απ΄όλα αυτά, διδασκόσουν πως να είσαι τόσο υπέροχος, τρυφερός, αγαπησιάρης και δοτικός που κανείς πια να μην στέκεται στο «ελάττωμα» σου, στην «αναπηρία» σου. Αν μας ρωτούσατε, εμείς δεν βλέπαμε τον Stevie χωρίς μάτια. Εμείς βλέπαμε ένα υπέροχο, πανέμορφο ζώο, που κάθε μέρα μαζί του ήταν μια μεγάλη διδαχή και ευτυχία!  Μέχρι τον περασμένο Φεβρουάριο, που ο Stevie έφυγε από κοντά μας, από ένα ατύχημα που θα κουβαλάμε πάντα μέσα μας το βάρος της ευθύνης.  Η ζωή μαζί του, ήταν μια ζωή που μας έκανε καλύτερους ανθρώπους.  Του χρωστάμε πολλά και ευγνωμονούμε τη μοίρα που τον έφερε στο δρόμο μας, γιατί κερδισμένοι σταθήκαμε τελικά εμείς.

 

Κλειώ και Stevie

 

 

 

 

Αυτόν τον θαυμαστό κόσμο των γατιών, την ανώτερη «φιλοσοφία» για τη ζωή που διέπει αυτά τα απίθανα και θαυμαστά πλάσματα, που την διδάσκουν σ΄όποιον είναι έτοιμος κι ανοιχτός να την διδαχθεί, βίωσε και αποτύπωσε ο Stephane Garnier συγγραφέας των δυο διεθνών bestsellers “ΖΗΣΕ ΟΠΩΣ Η ΓΑΤΑ», που διάβασα αυτές τις μέρες.

 

Ο Stephane Garnier έζησε κι αυτός για αρκετά χρόνια μ’ έναν αξιοθαύμαστο τρίποδο γάτο τον Ziggy, που τον δίδαξε πολλά.  Μέσα από την στάση ζωής και τη συμπεριφορά αυτών των υπέροχων τετράποδων πλασμάτων, ο συγγραφέας των δυο αυτών βιβλίων αποτυπώνει έναν τρόπο να ζούμε καλύτερα, μια χαλαρή ανεύρεση της ευτυχίας, έναν εκπληκτικό πρακτικό οδηγό για μια ζωή με λιγότερο άγχος.

 

 

 

 

 

«Τα ζώα έχουν να μας διδάξουν πολλά. Τα πιο πολύτιμα μαθήματα στη ζωή: να αγαπάτε άνευ όρων, να εκφράζετε τα αληθινά συναισθήματα σας, να σέβεστε τον χώρο των άλλων, να προστατεύετε την οικογένεια, να κοιμάστε καλά και …. Πάντα να κρατάτε ένα μάτι ανοιχτό για τα ποντίκια!»

 

Ο Stephane Garnier έγραψε ένα μοναδικό εγχειρίδιο αυτοβελτίωσης, παρατηρώντας βήμα, βήμα τον γάτο του τον Ziggy. «Η γάτα», αναφέρει ο συγγραφέας «έχει πιάσει το νόημα των πάντων, ας αντιγράψουμε τη γάτα!».

 

 

Το δεύτερο βιβλίο δίνει έμφαση στην «τέχνη του να ζεις ευτυχισμένα». Όταν γράφτηκε, ο Ziggy δεν ήταν πια στο πλάι του συγγραφέα.  Πριν «φύγει» όμως του «ψιθύρισε» 101 μυστικά κι αυτός τα αποτύπωσε στον δεύτερο τόμο του έργου του. «Να καταπολεμάς τους φόβους σου», «να πιστεύεις στον εαυτό σου», «να μην τα παρατάς ποτέ», «ν’ αγαπάς ολόψυχα»…

 

«Οι γάτες γεννιούνται ελεύθερες και με ίσα δικαιώματα, κάτι που δύσκολα λες για το ανθρώπινο γένος. Το ότι είναι αδάμαστες όμως δε σημαίνει, ότι είναι απαραίτητα αντάρτισσες ή περιθωριακές. Αδάμαστος σημαίνει πως ξέρεις, να διατηρείς την ελευθερία με την οποία γεννιέσαι.»

 

 

 

 

 

Οι γάτες είναι τα πιο παρεξηγημένα κατοικίδια. ‘Οσοι έχετε την τύχη να μοιράζεστε τη ζωή σας μαζί τους, γνωρίζετε, πόσοι μύθοι και στερεότυπα κυκλοφορούν, αλλά και πόσο η συμβίωση μαζί τους, είναι ένα μεγάλο πανεπιστήμιο. Σ΄αυτά τα δυο βιβλία θα βρείτε συγκεντρωμένες όλες τις μεγάλες αλήθειες που μας διδάσκουν τα μυθώδη αυτά πλάσματα.

 

‘Οσοι δεν έχετε ως τώρα καμία σχέση με γάτες, ίσως τις δείτε με άλλα μάτια.  Ίσως, ίσως ακόμα θελήσετε να βάλετε στη ζωή σας δυο ζευγάρια χνουδωτά πατουσάκια, που θα σας αλλάξουν για πάντα και θα σας μάθουν όλα όσα δεν μπορούν οι άνθρωποι. Σας το εύχομαι με όλη μου την καρδιά!

 

 

Stella

 

 

ΖΗΣΕ ΟΠΩΣ Η ΓΑΤΑ

Συγγραφέας: STEPHANE GARNIER

Εκδοτικός Οίκος: Α. Α. Λιβάνη

Αριθμός Σελίδων: 160

Τιμή: 8,69€

 

ΖΗΣΕ ΟΠΩΣ Η ΓΑΤΑ 2

Η τέχνη του να ζεις ευτυχισμένα

Συγγραφέας: STEPHANE GARNIER

Εκδοτικός Οίκος: Α. Α. Λιβάνη

Αριθμός Σελίδων: 240

Τιμή: 13€

 

 

7 Σχόλια
  1. Οι γάτες πέρα από τα πιο έξυπνα τετράποδα είναι κσι από τα πιο καθαρά.. Πέρα από το ότι καθαρίζεται συνέχεια με τη γλωσσίτσα της, τις ακαθαρσίες της τις κάνει μόνο στο δικό της χώμα και πουθενά αλλού.. Στο χωριό του πατέρα μου, στα Καλάβρυτα, η συγχωρεμένη γιαγιά μου ειχε παντα 2 γάτες, μία μαύρη τη Μαυρουλα και μία άσπρη την Ασπρουλα. Πέρα από το ότι ετρωγαν τα ποντίκια και διάφορα μικρά ενοχλητικά ζωύφια, ηταν κσι η συντροφιά της, τους μιλούσε λες και ηταν άνθρωποι!! Δεν θυμάμαι σαν μικρή κσι αργότερα εφηβη, Πάσχα ή καλοκαίρι που να μην τις βλέπω, τις θεωρούσα οπωσδήποτε κατοίκους του σπιτιού… Και ειδικά η μία η Μαυρουλα μου ειχε λιγο παραπάνω συμπάθεια γιατί τα μεσημέρια που ξσπλωναμε για τη “σιεστα” μας, ξαπλωνε πάντα στα πόδια του κρεβατιού μου, πάνω στο κρεβάτι μου κι οταν έκρινε πως είχα πάρα κοιμηθεί για μεσημέρι με ξυπνούσε με τη γλωσσίτσα της στα πόδια μου, τόσο απαλά και τρυφερά που καθόμουν επίτηδες για να συνεχίσει 💖 Περιττό να πω το κλάμα μου οταν, κάποια στιγμή, μετά από χρόνια, πηγαίνοντας στο χωριό, δεν τις βρήκα στο συνηθισμένο τους μέρος, κοντά στο τζάκι, και η γιαγιά μου για να μην με στεναχωρεσει μου είπε ότι ειχαν φύγει χωρίς να τις πάρει είδηση.. 18 χρόνων ήμουν και κατάλαβα, πιο πολύ από τα λυπημένα μάτια της γιαγιάς, ότι ναι μεν ειχαν φύγει αλλά για τον ΓατοΠαραδεισο💕.. Ίσως για να μην ξαναπέρασω τέτοια στεναχώρια γιατί έκανα μέρες να συνέλθω, αποφάσισα να μην πάρω γάτα ή σκύλο μέσα στο σπίτι, αλλά να τα αγαπάω από μακριά

  2. Όταν ήμουν στη β ‘γυμνασίου έπεισα τους δικούς μου να πάρω γάτα στο σπίτι.Την είχα κάποια χρόνια,ήταν σαν άνθρωπος, αλλά το πρόβλημα ήταν ότι το καλοκαίρι που μέναμε στο εξοχικό μας την έπαιρνα μαζί μου.Δεν της άρεσε καθόλου η αλλαγή περιβάλλοντος.Μαλωνε με τις άλλες γάτες και ερχόταν στο σπίτι χτυπημένη.Ένα Σεπτέμβρη επιστρέφοντας στην πόλη εξαφανίστηκε.Μου κόστισε πολύ.Την έψαχνα για μέρες χωρίς αποτέλεσμα..Και πάμε στο παρόν,το πολύ πρόσφατο παρόν.Όλα αυτά τα χρόνια δεν ξαναπήρα γάτα, ξέχασα και πώς είναι να τη χαϊδεύεις.Πριν από ένα μήνα περίπου εμφανίστηκε στο σπίτι μας μια πολύ ήμερη γάτα, πανέμορφη και αφρατουλα η Fluffy.Της πήραμε φαγητό και έρχεται κάθε μέρα να φάειΣκοτώνεται να μπει στο σπίτι και παραμονεύει.Αν δεν της γίνει στο χατήρι, φεύγει.Την έχω αγαπήσει γιατί είναι πολύ χαδιάρα, πανέξυπνη και λαίμαργη.Προφανώς πηγαίνει και σε άλλο σπίτι αλλά και στο δικό μας.Μετά από τόσα χρόνια,αν και πάντα έχω νερό στη σκάλα του σπιτιού και πίνουν οι γάτες και ενίοτε και φαγητό,την αισθάνομαι δική μου και την περιμένω.

  3. Αδάμαστος σημαίνει πως ξέρεις, να διατηρείς την ελευθερία με την οποία γεννιέσαι. Κρατάω αυτό και συνεχίζω να αγαπώ πολύ τις γάτες! 💛💚💙💚♥️💚♥️🧡♥️♥️🧡❤️🧡♥️🧡💙🧡💙🧡💙💚💛💛💚💛💚💛💚💙💚♥️🧡♥️🧡♥️🧡♥️❤️🧡❤️🧡♥️🧡💙💚💙💚💙💛💚

  4. Τα ζώα πραγματικά έχουνε να μας διδάξουν πολλά όπως και τα μικρά παιδιά, πάντα αναρωτιόμουν τι χαλάει στην πορεία και γινόμαστε όλα τα αντίθετα από αυτά που γεννιομαστε κ που τελικά αν τα κάναμε αν μαθαίναμε και συνεχιζαμε να ζούμε έτσι θα ήμασταν η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας,αλλά νομίζω θα μείνω με την περιέργεια …Το βιβλίο αυτό νομίζω είναι ένα σκαλοπάτι σε αυτό τον στόχο

Αφήστε το σχόλιο σας

Το e-mail δεν θα εμφανιστεί.