Travel: Ένα ταξίδι στα μεσαιωνικά χωριά της Αρκαδίας.

Ξέρετε, ότι στην Αρκαδία, στην καρδιά του ορεινού όγκου του Μαινάλου, στην τραχιά περιοχή της Γορτυνίας, βρίσκονται μερικά από τα πιο όμορφα μεσαιωνικά χωριά της Ελλάδας; 

Ένα απολαυστικό ταξίδι σε προ-χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα και στις, χωρίς αμφιβολία, εντυπωσιακές χειμωνιάτικες βουνοπλαγιές, ήταν για μένα το ωραιότερο δώρο για τα φετινά γενέθλια μου. Εξάλλου, ευκαιρία για εξόρμηση ζητάω, οπότε τι καλύτερο από ένα Long Weekend με διαμονή στην αγαπημένη Στεμνίτσα και τον τόσο οικείο ξενώνα «Τσαρμπού»;

Aπό κει, κοντινές εξορμήσεις σε μερικά από τα πιο όμορφα ιστορικά και πετρόκτιστα χωριά της ελληνικής υπαίθρου.  Ίσως έτσι, σας δώσω και μερικές ιδέες της τελευταίας στιγμής, για ένα Χριστουγεννιάτικο ταξίδι πέρα από τα πεπατημένα, που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από ομορφιά και γραφικότητα, από άλλους πιο δημοφιλείς και trendy προορισμούς.

Η Στεμνίτσα, για την οποία σας έχω ήδη γράψει σε προηγούμενο ποστ, βρίσκεται σε πολύ κομβικό σημείο για να πραγματοποιήσετε εκδρομές στο Μαίναλο και τον Πάρνωνα. Βέβαια είναι κι η ίδια πολύ όμορφος τόπος, ειδικά έτσι όπως την βρήκαμε στολισμένη και ατμοσφαιρική.  Αν και ο καιρός δεν ήταν ιδανικός, έβρεχε αρκετά και μας δυσκόλεψε στις πεζοπορίες, ωστόσο όλα ομορφαίνουν, όταν είσαι εκδρομή…. Εξάλλου πάντα μπορούμε να επιστρέψουμε, αφού βρίσκεται τόσο κοντά στην Αθήνα, μόλις 197 χλμ.

 Η ΣΤΕΜΝΙΤΣΑ ΑΠ΄ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΜΑΣ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΞΕΝΩΝΑ

ΤΟ «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΟΛΕΔΟ»

Ο πρώτος μας σταθμός ήταν η Καρύταινα, 20χλμ από τη Στεμνίτσα, το «ελληνικό Τολέδο» όπως αποκαλείται. Μια θαυμαστή καστροπολιτεία, που αναπτύχθηκε στα χρόνια της Φραγκοκρατίας τον 13ο αιώνα. Πανέμορφα χτισμένη στην κορυφή ενός λόφου, γύρω από το μεσαιωνικό της κάστρο.  Όλος ο οικισμός είναι εξαιρετικά διατηρημένος και γι΄αυτό αναγνωρισμένος ως παραδοσιακός, με την μεσαιωνική αρχιτεκτονική των σπιτιών, το κάστρο και τις βυζαντινές εκκλησίες.  Αξίζει, να περπατήσει κανείς τα γραφικά σοκάκια και ν’ ανέβει ως το κάστρο και τον βυζαντινό ναό του Αγίου Νικολάου στο εσωτερικό του.

Κοντά στην Καρύταινα ρέει ο ποταμός Αλφειός, ο οποίος σχηματίζει στα δυτικά της ένα μεγάλο φαράγγι και κάνοντας τα βουνά της, ακόμα πιο εντυπωσιακά. 

Δεν μπορέσαμε να περπατήσουμε πολύ εκείνη τη μέρα, αλλά στην προσπάθεια μας να προφυλαχτούμε απ΄την βροχή  ανακαλύψαμε,  ένα πολύ ωραίο restaurant – bar την «Άρκτο», που ξεχώριζε για την αισθητική του και διέφερε από την συνηθισμένη κλασσική ελληνική ταβέρνα ή καφέ.

Ζεστή Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα και μετά το γεύμα γενεθλίων, μια υπέροχη σπιτική πορτοκαλόπιτα, αντί τούρτας. Ναι, γιατί όχι;  Σας διαβεβαιώ, πως ήταν υπέροχη!

Το βράδυ, στο ιστορικό καφενείο του 1870 στην κεντρική πλατεία της Στεμνίτσας, την «Γερουσία», ένα ποτήρι αγιοργίτικο φέρνει θαλπωρή στην καρδιά μας.

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ

Επόμενος σταθμός μας τα Λαγκάδια, στα 27 χλμ από την Στεμνίτσα. Εκεί η θέα είναι πραγματικά εντυπωσιακή σε συνδυασμό και με τη φημισμένη αρχιτεκτονική του χωριού. Τα βουνά του Μαινάλου πλαισιώνουν το θαυμαστό αυτό χωριό και τα χρωματίζουν μ‘ όλα τα υπέροχα χρώματα του χειμώνα.  Η θαυμάσια αρχιτεκτονική του δεν είναι τυχαία, αφού οι Λαγκαδινοί κτίστες, υπήρξαν ονομαστοί σε όλη την Ελλάδα και με την εξαιρετική τους τεχνική έχτιζαν, από τον 17^ο έως και τον 20^ο αιώνα, τους καλύτερους οικισμούς στην Πελοπόννησο.  Έτσι το χωριό δεν έχει μόνο υπέροχη θέα, από την απότομη πλαγιά που βρίσκεται, αλλά και ξεχωριστή αρχιτεκτονική παράδοση και κληρονομιά.  Για τους λόγους αυτούς έχει επίσης χαρακτηριστεί «παραδοσιακός οικισμός».  Κατά την αρχαιότητα από αυτή την περιοχή, περνούσε η οδός που οδηγούσε στην Ολυμπία, για την διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων.

ΑΡΧΟΝΤΙΚΗ ΑΝΔΡΙΤΣΑΙΝΑ

Τρίτος σταθμός μας και πιο μακρινός στα 46χλμ από την Στεμνιτσα, ήταν η φημισμένη Ανδρίτσαινα.  Ανήκει διοικητικά στην Ηλεία, αλλά είναι τόσο έντονο το αρκαδικό χρώμα, που δε διαφέρει από το σύνολο.  Η μεσαιωνική κωμόπολη της Ανδρίτσαινας χτίστηκε αμφιθεατρικά σε μια καταπράσινη πλαγιά, στη δυτική πλευρά του Λυκαίου όρους τον 10ο αι. μ.Χ. και αναπτύχθηκε ιδιαίτερα, κατά τη Φραγκοκρατία τον 12^ο–13^ο αι.   Πανέμορφα πλακόστρωτα σοκάκια,  πέτρινα αρχοντικά και μαγευτική θέα από την γεμάτη πλατάνια κεντρική πλατεία

Στον κεντρικό δρόμο της, απέναντί από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου βρίσκεται η Τρανή Βρύση, η αρχαιότερη βρύση της Πελοποννήσου. Χτίστηκε στις 10 Αυγούστου 1724, όπως αναγράφεται στην επιγραφή, πάνω από τους τέσσερις κρουνούς της.

Στην Ανδρίτσαινα είναι πολύ ενδιαφέρον το Λαογραφικό Μουσείο που στεγάζεται στο τριώροφο Αρχοντικό (1847) του Γεωργίου Κανελλοπούλου.  Υπάρχουν περισσότερα από 4.000 εκθέματα (οικιακά αντικείμενα, ανδρικές και γυναικείες τοπικές ενδυμασίες, εικόνες, εκκλησιαστικά σκεύη, σπάνια έγγραφα, πίνακες ζωγραφικής, λιθογραφίες) που προέρχονται αποκλειστικά και μόνο από την Ανδρίτσαινα και καλύπτουν την χρονική περίοδο 1832-1932.  Πολύ κοντά, στα 14 χλμ. βρίσκεται ένας από τους σπουδαιότερους, επιβλητικότερους και καλύτερα σωζόμενα ναούς της κλασσικής αρχαιότητας,  ο Ναός του Επικούριου Απόλλωνα.  Υπήρξε το πρώτο μνημείο στην Ελλάδα που ανακηρύχθηκε το 1986 από την UNESCO, ως «Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς».  Στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Ανδρίτσαινας φιλοξενούνται επίσης 23 γύψινα εκμαγεία της ζωφόρου του Ναού.

ΔΟΛΙΑΝΑ ΤΑ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΑ!

Παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής στην Αθήνα και διασχίζοντας μια υπέροχη εναλλακτική διαδρομή, που περνάει από τον επαρχιακό δρόμο και μέσα από το ελατοδάσος του Μαινάλου και του χωριού Χρυσοβίτσι,  ξεστρατίσαμε την εθνική και κάναμε μια στάση στα Άνω Δολιανά. Δεν ανήκει στα μεσαιωνικά χωριά, αλλά είναι ένας όμορφος ορεινός, πετρόχτιστος οικισμός με εντυπωσιακή θέα, χτισμένος αμφιθεατρικά στις βόρειες πλαγιές του Πάρνωνα, που σε αποζημιώνει.  Απ΄την πλατεία του βλέπεις όλο το οροπέδιο της Τρίπολης, τον κάμπο της Μαντίνειας και πέρα στους ορεινούς όγκους του Μαινάλου, του Αρτεμίσιου, του Χελμού και του Ερύμανθου.

ΤΟ SHOPPING ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ…

Φυσικά, δεν θα μπορούσα να φύγω από την Στεμνίτσα, χωρίς να κάνω και κάποιες ιδιαίτερες αγορές.  Πρώτα, πρώτα τους πιο ασυναγώνιστους κουραμπιέδες, για τους οποίους σας έχω ήδη ξαναγράψει, του αγαπημένου μου παραδοσιακού ζαχαροπλαστείου «Αρκαδικόν», απ΄τα χέρια της κυρίας Μαρίας Μπαρούτσα. Επίσης μέλι ελατίσιο, ζυμαρικά και δίπλες. 

Διαλέξαμε επίσης το κρασί του φετινού εορταστικού μας τραπεζιού, από έναν ντόπιο ανερχόμενο οινοποιό, με ήδη πολλές διακρίσεις στο ενεργητικό του, τον Κώστα Μορόπουλο.  Όσοι είστε οινόφιλοι συγκρατείστε αυτό το όνομα, γιατί οι ετικέτες του Κτήματος Μορόπουλου, είμαι σίγουρη, ότι θα μας απασχολήσουν στο μέλλον και θα κερδίσουν, όλο και περισσότερους θαυμαστές.

Ήμουν όμως στην Στεμνίτσα, την πόλη της αργυροχρυσοχοίας κι είχα και τα γενέθλια μου. Πως θα έφευγα έτσι για την Αθήνα, χωρίς ένα δώρο στον εαυτό μου; Άντε και δύο… Είχα μάλιστα την τύχη, να γνωρίσω ένα καινούργιο ανερχόμενο ταλέντο, που με χαρά σας παρουσιάζω σήμερα και απόφοιτη της σχολής της Στεμνίτσας, την Αλεξάνδρα Τσούλου. Συλλογές μοναδικές, με εμπνεύσεις από τα αρχαϊκά κοσμήματα και κομμάτια που έχουν πολλά να διηγηθούν, statement και αλησμόνητα. Πως θα μπορούσα να αντισταθώ; Παρ΄ότι θα ομολογήσω, ότι δυσκολεύθηκα πολύ στην επιλογή.

Όμορφος τόπος, βάλτε τον στα υπόψη για τις επόμενες εξορμήσεις σας!

Stella