Το 2022, ξεκινάει με δώρα.

Ας μιλήσουμε για παραδόσεις και έθιμα σήμερα. Θα ξεκινήσει λίγο νοσταλγικά το post και θα τελειώσει με χαρά. Γιατί το πρώτο post του 2022, πρέπει να είναι χαρούμενο.

Παραδόσεις και έθιμα. Ίσως το έχω ξαναγράψει,  αλλά θα το ξαναγράψω: το αγαπημένο μου ελληνικό έθιμο είναι τα κάλαντα της Παραμονής των Χριστουγέννων και της Παραμονής της Πρωτοχρονιάς. Ειδικά τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς, πάντα με συγκινούν.

Όταν ήμουν μικρή , πολύ μικρή, τα πρώτα παιδάκια που χτυπούσαν το κουδούνι μας,  για να μας πουν τα κάλαντα στο πατρικό μου σπίτι,  πρωί – πρωί γύρω στις 7:30, δεν έμεναν όπως είθισται  στην εξώπορτα. Ο Ντίνος – μπαμπάς τα έφερνε μέχρι μέσα,  στο παιδικό μου δωμάτιο. Και εγώ,  κάθε 24 και κάθε 31 Δεκεμβρίου ξυπνούσα με τον ήχο από τα (“ ήρθαν τα παιδάκια, μπαμπά;;”)  τριγωνάκια, σηκωνόμουν όρθια πάνω στο κρεβάτι μου,  χοροπηδούσα και ξεφώνιζα: Χριστούγεννα! Χριστούγεννα!!

Θυμάμαι με πολύ αγάπη και νοσταλγία  και τον κύριο Γεράσιμο. Ο κύριος Γεράσιμος γύρω στα 60 με καταγωγή από την Κεφαλονιά, κάθε Παραμονή έβαζε στους ώμους του το μεγάλο,  ξύλινο ακορντεόν του και έβγαινε στη γειτονιά. Τα δικά του κάλαντα ήταν λίγο διαφορετικά, πιο μελωδικά, παραδοσιακά,  «Κεφαλλονίτικα». «Σ’αυτο το σπίτι πουρθαμε, πέτρα να μην ραΐσει…» Δεν το κουνούσαμε από το σπίτι, ούτε καν για εκείνα τα τελευταία χριστουγεννιάτικα ψώνια,  αν πριν δεν ερχόταν ο κύριος Γεράσιμος,  με το ακορντεόν του στην πόρτα μας. Και μόλις εμφανιζόταν στην εξώπορτα, έτρεχε η μαμά μου, σήκωνε το τηλέφωνο και έπαιρνε τη γιαγιά μου στο Λονδίνο. Έβαζε το τηλέφωνο κοντά στο στόμα του κυρίου Γεράσιμου, εκείνος τραγουδούσε,  και έτσι άκουγε και η γιαγιά που ήταν μακριά,  τα ελληνικά κάλαντα που τόσο αγαπούσε.

Αν με ρωτούσατε θα σας έλεγα ότι περισσότερο από οτιδήποτε άλλο την περίοδο των  ελληνικών γιορτών, αυτό είναι το ένα και μοναδικό έθιμο που δεν θα ήθελα ποτέ  να εκλείψει. Ας εκλείψουν τα υπερβολικά δώρα, τα περίτεχνα στολίδια,  οι εντυπωσιακοί μπουφέδες, τα τεράστια χριστουγεννιάτικα δέντρα, ας εκλείψουν οι σπιτικοί κουραμπιέδες (όχι τα μελομακάρονα- μου αρέσουν περισσότερο J)

Αλλά σε παρακαλώ Θεέ μου,  ας μην εκλείψουν ποτέ τα κάλαντα. 

Πέρυσι με το βαρύ lockdown το πήρα απόφαση από νωρίς για να μην απογοητευτώ. Τα τριγωνάκια σίγησαν.

Φέτος είχα ελπίδες και οι ελπίδες μου με αντάμειψαν. Δυο παιδάκια χτύπησαν το κουδούνι μου και μου είπαν τα κάλαντα! ( σίγουρα κάπως καλύτερα από πέρυσι) Έστω δυο,  που είναι καλύτερα από κανένα.

Παραδόσεις και έθιμα έχουμε και εμείς εδώ μέσα όμως. Και αν και περάσαμε και περνάμε δύσκολες εποχές,  θα ήθελα όσο δύσκολες και να είναι οι καταστάσεις,  όσο μπορούμε, όσο τα καταφέρνουμε, να μην τα προσπερνάμε αυτά,  τα δικά μας έθιμα.

Και για φέτος λοιπόν,  το bb –αυτό το ζωντανό μικρό-σύμπαν-  παρά τις οποίες δυσκολίες, κατάφερε και  εξασφάλισε για σας τις πέντε πρώτες commentators,  ένα όμορφο, πολύτιμο δώρο.

Για φέτος  διαλέξαμε αυτά τα πολύ ξεχωριστά σκουλαρίκια από τις συλλογές της αγαπημένης μας Kypseliworkshop, που νομίζω θα συμφωνήσετε όλες, ότι είναι ιδανικά για να ολοκληρώσουν το στυλ των πλέον αξιότιμων bb girls,   με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο.

Το δώρο σας.

και τα πέντε αξιότιμα bb girls είσαστε οι:

NikolM

Celia

Τζένη Κασαπίδου

Sofia Marga

Maryl

Ευχή μου, τα επόμενα Χριστούγεννα,  να ηχήσουν τα τριγωνάκια από γωνιά σε γωνιά και από άκρη σε άκρη. Να πάρουμε τα τριγωνάκια μας και να τραγουδίσουμε δυνατά τα κάλαντα σε αυτή τη «Χώρα του Μετά» που όλες και όλοι περιμένουμε με ανυπομονησία.

Για τα «σιωπηλά» μεν, αλλά μοναδικά δε,   bb girls – εσείς ξέρετε ποιές είσαστε- ανοιχτή η πρόσκληση στο σπίτι μου.