1 Νοεμβρίου εγκαινίασα την Χριστουγεννιάτικη λίστα δώρων.

Eξομολόγηση: χθες έκανα το πρώτο χριστουγεννιάτικο shopping. Για πολύ αγαπημένη φίλη, ήξερα ότι το ήθελε, το είδα μπροστά μου ενώ ουσιαστικά δεν το έψαχνα– για άλλη δουλειά βρέθηκα εκεί που βρέθηκα- και της το αγόρασα.

(δεν μπορώ να πω άλλες λεπτομέρειες για το δώρο, γιατί διαβάζει και εκείνη  και δεν θέλω να χαλάσω την έκπληξη).

Άρα εν ολίγοις,  με αυτά και με τα άλλα χθες 1 Νοεμβρίου εγκαινίασα την xmas shopping gift list.

Δεν είναι κακό να ξεκινάμε νωρίς– το αντίθετο θα έλεγα. Και δεν τα έχεις όλα στο κεφάλι σου τελευταία στιγμή και οργανώνεσαι και καλύτερα ψωνίζεις χωρίς άγχος και το σημαντικότερο παίρνεις μεγάλη χαρά όταν διαλέγεις κάτι για αγαπημένο πρόσωπο και τι είναι τα Χριστούγεννα αν όχι η εποχή της χαράς, της αγάπης και της προσφοράς;

Στο μεταξύ λέω μετά από δυο χρόνια αποχής (δεν υπήρχε και ιδιαίτερη διάθεση- αλλά άλλαξε και η ηλικία του κυρίου Ρωμανού…) να ξαναγεμίσω φέτος το χειροποίητο advent calendar με τις τσεπούλες που κρεμιέται στον τοίχο (εγώ η ίδια το είχα φτιάξει αυτό- τα κακά του χάλια έχει γιατί πάσχω από ταλέντο στα χειροποίητα, αλλά είναι οικογενειακό ενθύμιο οπότε κάνω τα στραβά μάτια) και το κρέμαγα από τότε που ήταν τριών ετών έως που έφτασε τα 12. Μάλιστα τη διαδικασία του πως το έφτιαξα, πίσω στο 2011 (!),  μπορείτε να τη δείτε εδώ.

Τα πρώτα χρόνια το calendar είχε τεράστια επιτυχία γιατί τα μικρά τρελαίνονται με τα πάντα που ανακαλύπτουν μέσα στις τσεπούλες – αυτοκινητάκια, σφυρίχτρες, σοκολατάκια,  μπιχλιμπιδάκια, σκατουλάκια- τα πάντα αρέσουν. Στα 11 και τα  12 δυσκόλεψε λίγο το έργο διότι τι να βρεις να βάλεις μέσα σε 24 τσέπες για έναν προ έφηβο; Κάπως τα κουτσοκατάφερα να γεμίσω τις τσέπες,  αλλά με έλλειψη. Και δυστυχώς η έλλειψη δεν ήταν στα αντικείμενα. Ήταν στο βλέμμα του γιού μου. Η έλλειψη του ενθουσιασμού των προηγούμενων χρόνων όταν ήταν μικρούλης και χοροπηδούσε ακόμα και αν μέσα από το τσεπάκι έβγαινε μια τσιχλόφουσκα.

Πόσο μάλλον φέτος που ο προ έφηβος έγινε κανονικότατος εφηβάρας και τα μόνα που μπορεί να κάνουν τα μάτια του να γυαλίσουν με ενθουσιασμό είναι τα ηλεκτρονικά gadgets. Kαι καλά, εντάξει. Ένα καλό ηλεκτρονικό gadget για δώρο Χριστουγέννων κάτι πάει και έρχεται- θα το πάρει το πρωί των Χριστουγέννων. 24 gadgets – κάντε την πρόσθεση στις τιμές και ελάτε μετά όλοι μαζί να πεθάνουμε από τα γέλια.

Τι να κάνω λοιπόν; Τι να βάλω στα 24 τσεπάκια φέτος;  Το σκέφτομαι. Και ακούω φυσικά και προτάσεις, όλες καλοδεχούμενες. Όσο το σκέφτομαι όμως και όσο το επεξεργάζομαι- ειδικά τώρα αυτές τις στιγμές που γράφω αυτές τις σκέψεις- τόσο καταλήγω ότι θα μάλλον θα γυρίσω στην αρχή. (στην απαρχή για το κάνω και πιο λογοτεχνικό.) Τότε που στα τρία του τρελαινόταν για όλα. Με την ελπίδα ότι αν στα 11 και στα 12 (ευγενικά πάντα) αλλά κατά βάθος αποδοκίμαζε τις σαχλαμαρίτσες στα τσεπάκια, τώρα στα 15 θα έχει την ωριμότητα να κατανοήσει τη διαφορά ανάμεσα στην οικονομική αξία και την ανεκτίμητη αγάπη ακόμα και αν αυτή η αγάπη τη δεδομένη στιγμή, τρέφεται από τη νοσταλγία του παρελθόντος.

Εντάξει. Το αποφάσισα. Οι τσεπούλες φέτος,  θα ξανα- γεμίσουν με  φθηνά, μικρά πραγματάκια. Και έχω και άλλη μια ιδέα. Όχι μόνο για τον κύριο Ρωμανό αλλά και για όλη την οικογένεια και για  όποιον θα μπαίνει μέσα στο σπίτι. Θα ανοίγει και μια τσεπούλα. Αν αδειάζουν θα τις ξαναγεμίζω. Είπαμε: σοκολατάκια, γκοφρετίτσες,  καραμέλες, μικρό –αντικείμενα, γιατί όχι; Θα ξεκινήσω σιγά σιγά να τα μαζεύω και μέχρι την 1^η Δεκεμβρίου θα είμαι έτοιμη.

Στο μεταξύ για παλέτες ήθελα να γράψω σήμερα- έχω δει κάτι απίθανες στην αγορά για δωράκια και ξεκίνησα και  το post αλλού κατέληξε και δεν έχω χρόνο τώρα και υπόσχομαι αύριο θα δούμε παλέτες. (στο μεταξύ- too much info το ξέρω- αλλά στο τσακ άλλαξα τον τίτλο του σημερινού post που κάτι έλεγε για παλέτες και θα ψάχνατε.)