Επιστροφή! (από Λονδίνο)

(πριν ξεκινήσω να γράφω,  να σας προειδοποιήσω: μη πει καμία σας ότι έφερα μαζί μου τη βροχή! Α όλα κι όλα, έφτασα πριν λίγες μέρες που ο ήλιος έλαμπε και η θερμοκρασία είχε αγγίξει τους 20 βαθμούς. Αφού το ξεκαθαρίσαμε αυτό, συνεχίζω)

“Χαθήκαμε” λίγο bb girls, αλλά πριν λίγες μέρες επέστρεψα  από ένα αρκετά μακρύ ταξίδι στο Λονδίνο – κράτησε περίπου 3 εβδομάδες – όπου στην κυριολεξία δεν υπήρχε μέρα που να σηκώσω κεφάλι από τις πολλές δουλειές και τα πολλαπλά μέτωπα  και η αλήθεια είναι έκανα πολύ λίγα fun πράγματα. Eξερευνήσεις, shopping, χάζι, διασκέδαση ήταν πολύ χαμηλά στη λίστα μου αυτή τη φορά.

Από εδώ και στο εξής όμως κάπως έτσι θα είναι τα πράγματα, τα ταξίδια μου εκεί πρέπει να πυκνώσουν, αλλά πάντα θα βρισκόμαστε με τον έναν τρόπο ή τον άλλο, ακόμα και αν κάνουμε κάποιες φορές λίγο παραπάνω να βρεθούμε. (κάποιες από εσάς- προφανώς σας έλειψα- μου στείλατε και προσωπικό μήνυμα. Ονόματα δε λέμε, αλλά, love you bb girls..)

Εδώ να σας πω, ότι ΕΓΩ γράφω σήμερα, εντάξει; To λέω αυτό γιατί λίγο πριν φύγω για Λονδίνο αλλά και όσο βρισκόμουν στο Λονδίνο μια στις δύο συζητήσεις περιστρέφονταν γύρω από το chat bot που έκανε την εμφάνισή του τον Νοέμβριο που μας πέρασε, με την ονομασία ChatGPT. Εκτός από κείμενα είναι ικανό να γράψει και δοκίμια και εργασίες ακόμα και ποίηση και η συζήτηση μεταξύ αστείου και σοβαρού είναι ότι εμείς οι γραφιάδες που μετά από λίγο καιρό θα μας αντικαταστήσει το AI, θα είμαστε κατά κάποιο τρόπο παρωχημένοι.

Δεν το πιστεύω και πολύ, από την άλλη μπορεί να είναι και έτσι. Πολλά δεν πιστεύαμε μέχρι που τα είδαμε να συμβαίνουν μπροστά μας. Και επειδή αγαπώ και την τεχνολογία (η αλήθεια να λέγεται) μπορεί και να μη μου κακο φαινόταν αν κάποια στιγμή που θα έπρεπε να γράψω κάτι πολύ βαρετό (πχ βαρετό προϊόν που δεν μου τράβηξε ιδιαίτερα την προσοχή, email σε δικηγόρο- τυχαία τα παραδείγματα) αντί για μένα να έγραφε το ψηφιακό μου δίδυμο.

Εγγραφή στο application δεν έχω κάνει ακόμα- δεν ξέρω αν έχει κάνει κάποια, ος από εσάς και ξαναλέω ότι γράφω εγώ σήμερα. (χαχχα). Πάντως αν το κάνω κάποια στιγμή και βάλω το ChatGPT να γράψει post, μπορεί να είναι πολύ ενδιαφέρον, ‘ετσι, για για να δούμε και το στυλ της γραφής. Φυσικά θα σας το πω  και θα έχουμε πολύ τροφή για σχόλια.

Λονδίνο λοιπόν όπου τις πρώτες δύο μέρες που έφτασα είχε τσουχτερό κρύο και χιονάκι (άκι- όχι κάτι τρομερό) αλλά μετά ο καιρός ήταν πιο ήπιος, και ήλιος βγήκε και έξω μπορέσαμε και καθίσαμε κάποιες φορές και από βροχή τίποτα το ιδιαίτερο δυο τρεις μέρες έβρεξε το πρωί και καμία μέρα δεν έβρεχε όλη μέρα συνεχόμενα.

Παρόλο το φόρτο πρόλαβα και έκανα και λίγο κέντρο χωρίς όμως να ενθουσιαστω ιδιαίτερα από κάτι,  εκτός ίσως από δυο: τη νέα τριάδα αρωμάτων του Christian Louboutin (μεγαλούργησε ο Christian) και το εστιατόριο “Bacchanalia” στο αριστοκρατικό Mayfair.  Ήθελα οπωσδήποτε να το επισκεφτώ γιατί έχει ελληνική καταγωγή- αλλά δεν εννοώ το φαγητό. Εννοώ το team που το υλοποίησε.

Νομίζω όμως ότι και για τα δυο παραπάνω αξίζουν ξεχωριστά posts τα οποία θα έρθουν σύντομα.

Προς το παρόν σας αφήνω, με λίγες φωτό από London Town.

Όπως και να είναι ο καιρός,  ο Μάρτιος είναι Άνοιξη.

H Ελληνική Πρεσβεία στο Holland Park, κοντά στο Mayfair.

Πήγα για κάτι δουλειές στην Barclays Bank και είχε όλες τις σημαίες του κόσμου εκτός από την ελληνική και την έψαχνα και μετά είδα ότι η ελληνική κρεμόταν ακριβώς από πάνω μου, γι αυτό και δεν την είδα αμέσως.

Αυτό που βλέπετε είναι ένα σημείο από τις τουαλέτες του εστιατορίου Bacchanalia. Ξαναλέω. Τουαλέτες.

Αυτές δεν είναι από Λονδίνο,αλλά όταν βρσκόμουν εκεί έγινε και η τελετή απονομής των Oscar όπου για τη μεγάλη βραδιά, σεφ είναι ο αγαπημένος ξάδερφος Michael Koberl και ξέρετε τώρα, η περηφάνια για τον ξάδερφο – οπότε δεν γίνεται να μην σας δείξω και αυτές τις φωτό που μου έστειλε από το L.A. εν ώρα εργασίας.

Όταν μιλάμε για βιβλία επιστημονικής φαντασίας τι να πούμε για τον συγγραφέα H.G Wells που στα τέλη του 19^ου αιώνα το 1895-97-98 έγραψε έργα όπως, «Ο Πρώτος Άνθρωπος στο Φεγγάρι»,  «Ο Πόλεμος των Κόσμων», «Ο Αόρατος Άνθρωπος», «Η Μηχανή του Χρόνου», “To Νησί του Δόκτωρος Μορό» κλπ. Αυτό είναι ένα από τα σπίτια που έζησε και έγραφε, κοντά στη Baker Street.

Χαρούμενες και ανοιξιάτικες οι βιτρίνες του Selfridges με motto γι αυτή την Άνοιξη “Selfridges celebrates lovers, mothers, fathers, family and friends”

Δεν υπάρχει Λονδίνο χωρίς το “The Arches Wine Bar Restaurant”

Ανακάλυψα ένα τύπου deli στο West Hampstead κοντά στο Fairhazel Gardens το “Green Village” που πρέπει να έφαγα το νοστιμότερο Red Velvet, ever.

Η δική μου φιλοσοφία είναι ότι κανένα αεροπορικό ταξίδι δεν μπορεί να ξεκινήσει, χωρίς πρώτα ένα παγωμένο ποτήρι κρασί. Στο Terminal 2 του Heathrow στο όμορφο Caviar House & Prunier.

To αεροπλάνο της επιστροφής, απογειώθηκε από London Heathrow στις 2.00 το μεσημέρι. Κάποια στιγμή είδα από το φινιστρίνι αυτό το υπεροχο ηλιοβασίλεμα.

Καλώς σας (ξανα) βρήκα bb girls!