Κτήμα Άλφα, Καστοριά, «Χουσμέτι» : Οινο-γαστρονομία υψηλών προδιαγραφών

Είναι κάποιες στιγμές στη ζωή που τις θυμόμαστε με κάθε λεπτομέρεια γιατί συνδέονται με πράγματα που αγαπάμε. Οι αισθήσεις μας αποτυπώνουν γεύσεις, χρώματα, αρώματα.  Έτσι κι εγώ στο μακρινό πλέον 2005 είχα την τύχη να βρεθώ στην οινοποιητική ζώνη του Αμυνταίου.

Σ’ ένα θεσπέσιο γεύμα που ακολούθησε τη λήξη μιας συνεργασίας στην φημισμένη ταβέρνα του «Κοντοσώρου»,  που μαζί με αυτήν του «Θωμά» αποτελούν δυο από τις κορυφαίες της Ελλάδας, οι συνεργάτες μου για να μ’ ευχαριστήσουν, άνοιξαν ένα μπουκάλι κρασί από ένα καινούργιο οινοποιείο της περιοχής, που μόλις είχε κυκλοφορήσει στην αγορά την πρώτη του παρτίδα.

Εκείνη τη μέρα είχα την τύχη να γευθώ ένα από τα πρώτα μπουκάλια ξινόμαυρου του Κτήματος Άλφα.  Ακόμα κι αν δεν είχα την παραμικρή ιδέα από κρασί, θα μπορούσα να αντιληφθώ εκείνη τη στιγμή, ότι γευόμουν ένα από τα ωραιότερα κρασιά που θα μπορούσα να πιώ σε αυτή την χώρα.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ιεροτελεστία του ανοίγματος και της μετάγγισης στην κανάτα για να αναπνεύσει, το σεβασμό με τον οποίο σερβιρίστηκε σε όλους μας, την αγωνία των γευσιγνωστών συνδαιτημόνων να το δοκιμάσουν για πρώτη φορά, τα αρώματα και τα χρώματα εκείνου του μπουκαλιού, τις τανίνες που έβαφαν το ποτήρι σαν αίμα.  Όλο αυτό έμεινε μέσα μου σαν μια λατρεμένη εμπειρία και το Κτήμα Άλφα, κέρδισε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.  Όπως ξεχωριστό και λατρεμένο ήταν για μένα πάντα το ξινόμαυρο.

Έκτοτε επισκέφθηκα αρκετές φορές το Κτήμα Άλφα που είναι ένα ορόσημο για την ελληνική οινοποιεία κι εφάμιλλο αντίστοιχων ιταλικών και γαλλικών.  Κάθε φορά χαίρομαι να βλέπω όπως και άλλα οινοποιεία της περιοχής του Αμυνταίου, παλιά και καινούργια, να εξελίσσεται, να μεγαλώνει, να κατακτάει διεθνείς αγορές.

Με αφορμή την διαμονή μας στην Καστοριά διασχίσαμε μια μερα τα χιονισμένα τοπία του επαρχιακού δρόμου και τα λευκά βουνά της Καστοριάς και πήγαμε προς ανεφοδιασμό κρασιών.  Μας προέκυψε εκείνη τη μέρα μία οινογαστρονομική πανδαισία κι αυτήν θα σας διηγηθώ.

Το Κτήμα Άλφα ιδρύθηκε το 1997 από τον έμπειρο αμπελουργό Μάκη Μαυρίδη και τον χημικό-οινολόγο Άγγελο Ιατρίδη, ο οποίος έχοντας δραστηριοποιηθεί σε πολλά μέρη της Ελλάδας επέλεξε το Αμύνταιο για να δημιουργήσει το δικό του κρασί. Το οινοποιείο βρίσκεται μέσα στον ιδιόκτητο αμπελώνα του κτήματος που σημαίνει, ότι η μεταφορά του τρυγητού είναι χρονικά η συντομότερη δυνατή. Αυτό σε συνδυασμό με την εφαρμογή ψύξης στην μεταφορά και με την διεξαγωγή του τρύγου στις δροσερές ώρες της ημέρας, προστατεύει τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά του κρασοστάφυλου.

Η αμπελουργική ζώνη Αμυνταίου είναι ζώνη ονομασίας προελεύσης, σε  μία περιοχή μήκους περίπου 40 χλμ. Το υψόμετρο κυμαίνεται από 580 έως 650 μ. κι οι αμπελώνες συνολικά, φθάνουν τα 7.500 στρέμματα. Σχεδόν το 50% βρίσκεται ανάμεσα στις δυο λίμνες Πετρών και Βεγορίτιδας. Η ποικιλία που καλλιεργείται σχεδόν αποκλειστικά είναι το ξινόμαυρο, η κυριότερη ερυθρά ποικιλία της Μακεδονίας. Μια ποικιλία που υπήρξε σχεδόν χαμένη και ξεχασμένη για πολλά χρόνια και χρωστάει την αναβίωση της στον Κυρ  Γιάννη Μπουτάρη που διατηρεί κι αυτός, ένα υπέροχο οινοποιείο στην περιοχή το Ktima Kyr-Yianni. Σε αυτό βγαίνει η διάσημη «Παράγκα», το κρασί σημείο αναφοράς και άλλα κορυφαία κρασιά, αλλά γίνονται και πρωτοποριακές δράσεις οινοτουρισμού.  

Η παραγωγή των αμπελώνων σε ξινόμαυρο στο Αμύνταιο, κυμαίνεται από 7,5 έως 9 τόνους ανά εκτάριο. Ο πολυδύναμος χαρακτήρας της ποικιλίας, το μεγάλο υψόμετρο και το μικροκλίμα δίνει την δυνατότητα παραγωγής σε μια μεγάλη ποικιλία λευκών, ροζέ, ερυθρών πρώιμης κατανάλωσης και ερυθρών παλαίωσης.  Εδώ παράγεται ο περίφημος ροζέ αφρώδης οίνος Αμυνταίου, η δική μας πολύτιμη «σαμπάνια».

Αφού απολαύσαμε μια ξενάγηση με την απαραίτητη γευσιγνωσία των νέων κρασιών του Κτήματος Άλφα, όπως του ακριβοθώρητου ΑΞΙΑ (μια ποικιλιακή σύνθεση με 50% Ξινόμαυρο και 50%Syrah) που βρίσκει κανείς μόνο στις ξένες αγορές και τα duty free, πήραμε το δρόμο της επιστροφής στην Καστοριά.

Κι εκεί έπειτα από μια σειρά τυχαίων γεγονότων και συγκυριών που λειτούργησαν υπέρ μας, βρεθήκαμε ξαφνικά να τρώμε σ΄ένα ολοκαίνουργιο εστιατόριο στην παλιά συνοικία της Καστοριάς το Ντολτσό, πάνω στη λίμνη, ένα από τα καλύτερα γεύματα που έχουμε φάει ποτέ.

Οι εκπλήξεις έχουν αξία γιατί συμβαίνουν χωρίς να έχεις αναπτύξει κανενός είδους προσδοκία, αλλά και γιατί σε βγάζουν έξω από τα περπατημένα.  Έτσι κι εμείς ανακαλύψαμε ΤΟ ΧΟΥΣΜΕΤΙ ένα πραγματικό διαμάντι που ελάχιστοι γνωρίζουν ακόμα, αφού άνοιξε μόλις τον περασμένο Απρίλιο. Το Χουσμέτι δεν είναι απλά ένα καλό εστιατόριο με παραδοσιακή κουζίνα. Εξάλλου τέτοια θα βρείτε πολλά και καλά στην Καστοριά και τη Φλώρινα.  Είναι ένα άριστο εστιατόριο, υψηλής γαστρονομίας που θα μπορούσε να βρίσκεται σε μια οποιαδήποτε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.  Δεν σας μιλάω για εντυπωσιασμούς και γκουρμέ βιτρίνες χωρίς ουσία. Σας μιλάω για απαράμιλλη ποιότητα πρώτων υλών, γεύσεις που πηγάζουν από την ντόπια γαστρονομία και τα τοπικά προϊόντα, αλλά δημιουργούν συνθέσεις που δεν θα βρείτε πουθενά αλλού.

Στην παρέα μας, υπήρχαν φίλοι έμπειροι και γευσιγνώστες λόγω επαγγέλματος, κι όμως έμειναν εκστασιασμένοι από όσα φάγαμε στο ΧΟΥΣΜΕΤΙ. Ο σεφ του, ο Μάνος είναι ένας πολυταξιδεμένος νεαρός με εμπειρία δουλειάς σε όλο τον κόσμο και με λατρεία για το φαγητό. Καταφέρνει να δίνει γεύση αγάπης σε ότι μαγειρεύει, κι αυτό ομολογουμένως δεν το απολαμβάνεις συχνά.

Στο ΧΟΥΣΜΕΤΙ πήγαμε και ξαναπήγαμε γιατί δεν θέλαμε να φάμε πουθενά αλλού, αλλά και για να προλάβουμε να δοκιμάσουμε όλα αυτά τα υπέροχα πιάτα που ήταν το ένα πιο γευστικό από το άλλο.  Το πιο σημαντικό, οι τιμές ήταν κάτι παραπάνω από καλές, ήταν πάνω απ΄όλα τίμιες, ειδικά αν μιλάμε για επίπεδο Αθήνας.

Ήταν μια επιστροφή στην ποιότητα και στον σεβασμό στον πελάτη, που τόσο μας λείπει από την πρωτεύουσα και τους περισσότερους τουριστικούς προορισμούς.

Η περιοχή αυτή, με την πολυπολιτισμικότητα που αντικατοπτρίζεται στην κουζίνα και την οινοποιεία, σας το ξανάγραψα, θα μπορούσε να αναδειχθεί σε κέντρο της γαστρονομίας στα Βαλκάνια.  Τουλάχιστον ας εκτιμήσουμε κι ας τιμήσουμε εμείς, αυτό τον θησαυρό.

Stella