Μεγάλωσα σ΄ένα Κωνσταντινουπολίτικο σπίτι που το τσάι ήταν μια αγαπημένη, κλασσική, καθημερινή ιεροτελεστία. Κάθε απόγευμα, κάθε «κεντί», το τσάι έτσι όπως το φτιάχνουν στην Τουρκία, δηλαδή «ντεμλί», σερβιριζόταν απ΄τη γιαγιά ή τη μαμά μου συνοδεία γλυκών, κέικ και βουτυρωμένων σάντουιτς. Ήταν για μένα μια δεδομένη, αγαπημένη συνήθεια που κυριάρχησε στα παιδικά μου χρόνια κι υπήρχε σ’ όλα τα φιλικά και συγγενικά μας σπίτια εκείνον τον καιρό.
