Αντιγήρανση 2015: Εμείς, θα προλάβουμε, να “γεράσουμε”;

«Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω Αλχημιστής», μου είπε εδώ και πάνω από ένα χρόνο ο κύριος Ρωμανός, ήταν περίπου 6 ετών. Ούτε γέλασα, ούτε τον στραβοκοίταξα,  επίτηδες έδειξα ένα μικρό μόνο ενδιαφέρον, διότι όπως ήταν λογικό ήθελα να του εκμαιεύσω περισσότερα, όπως ας πούμε που είχε ακούσει αυτή τη λέξη (λίγο μικρός για Κοέλιο) και τι ακριβώς καταλάβαινε, όταν την χρησιμοποιούσε.

“Ενδιαφέρον”, του απάντησα. “Και που ακριβώς την άκουσες αυτή τη λέξη;” “Μα, καλά, δεν θυμάσαι μαμά; Δεν θυμάσαι ένα πρωί που ταξιδεύαμε με τον μπαμπά, και με ρωτήσατε τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω και εγώ σας είπα, δυο πράγματα; Σας είπα, ότι θέλω να γίνω Μάγος σαν τον Dynamo που κάνει εκπληκτικά μαγικά κόλπα, αλλά και Χημικός, γιατί μου αρέσει να κάνω πειράματα; Ο μπαμπάς γέλασε, αλλά εσύ μου είπες « Αλχημιστής λέγεται αυτό που θέλεις να γίνεις. Εντάξει λοιπόν. Αν το θέλεις πολύ, τότε  θα τα καταφέρεις» (ναι, αυτό το είχα ξεχάσει, μέχρι που μου το υπενθύμισε πάλι ο ίδιος, πριν από λίγο καιρό)

Αφού, αυτή  η πρώτη μου απορία λύθηκε, πέρασα στην δεύτερη: «Και τι θα ήθελες να κάνεις, αν λοιπόν γίνεις  Αλχημιστής;” τον ρώτησα. «Ακου μαμά. Έχω σκεφτεί να φτιάξω  ένα υγρό. Αυτό το υγρό, θα σου το δώσω να το πιείς (εγώ το πρώτο πειραματόζωο όπως καταλάβατε). Μόλις το πιεις, θα γίνεις 20 χρόνια νεότερη. Και εσύ και η γιαγιά και ο παππούς (ευτυχώς προς το παρόν, μένουν στην οικογένεια, τα πειραματόζωα) Όμως μαμά άκου. Δεν θα γίνεις μόνο στο πρόσωπο 20 χρόνια νεότερη, θα γίνεις και από μέσα σου“ (στον οργανισμό, θα έλεγε, αν ήταν μεγαλύτερος και ήξερε την λέξη)

“Δηλαδή, θα χορεύεις πιο καλά (ό,τι βλέπει λέει) θα τρέχεις πιο γρήγορα (αυτό δεν το βλέπει, αλλά το εύχεται) θα βλέπεις πιο καλά (με τα γυαλιά μου μυωπίας και τους  φακούς μου επαφής έχει μεγαλώσει) και βέβαια, θα ΖΗΣΕΙΣ και 20 χρόνια περισσότερο και έτσι θα σε έχω και εγώ περισσότερα χρόνια μαζί μου. Και μετά βέβαια, αυτό το υγρό, θα το πουλήσω μαμά και θα γίνω τετράκις δισεκατομμυριούχος ( το αγαπημένο του πλαφόν χρημάτων τον τελευταίο καιρό και κάπου ανάμεσα στον Αλχημιστή και τις καλωσύνες, να, και ο Τραπεζίτης). Όμως θα το πουλάω φθηνά μαμά, για να μπορούν να το αγοράζουν όλοι. Να, περίπου 20 ευρώ (ε, όχι και είκοσι, δεν συμφωνώ με αυτό κύριε, αλλά δεν ήρθε και η ώρα να βρούμε την τιμή)

Δεν θα μιλήσω για τους λόγους, που έκαναν το παιδί μου να το σκεφτεί αυτό (το οποίο, το  είπε πρόσφατα και στην Ioanna και η Ιoanna απάντησε: “Ω, Ρωμανέ! Αν το κάνεις αυτό, μπορεί  να προλάβουμε ηλικιακά και να παντρευτούμε μια μέρα”– άλλο που δεν θέλει ο δικός μου και μου φαίνεται και η Ιoanna, θέλει) Είναι ξεκάθαροι για μένα οι λόγοι και θα τους μοιραστώ, εν τάχη μαζί σας: Ο κύριος Ρωμανός ήταν μπροστά, όταν έφυγε σαν πουλάκι η προ-γιαγιά του, άρα από 5 ετών, εξοικειώθηκε the very hard way, με τον θάνατο και με το γεγονός, ότι ένα πολύ αγαπημένο του πρόσωπο, έφυγε και δεν θα το ξανα έβλεπε. Τον πόνεσε εξαιρετικά, όπως είναι φυσικό αυτό, και ας μην το συζητάει ποτέ. Τώρα βέβαια, η αγάπη του σε αυτή την ηλικία, είναι σαφώς στα πιο κοντινά του πρόσωπα (μαμά, μπαμπάς, παππούδες, γιαγιάδες) Αυτή λοιπόν η αγάπη, αλλά και ο φόβος για το μη αναστρέψιμο, έκαναν τον κύριο Ρωμανό,  να θέλει να γίνει Αλχημιστής και ουσιαστικά να ανακαλύψει το φάρμακο της  νεότητας και άρα της ζωής, για να μην ξανανιώσει την έλλειψη αγαπημένου του προσώπου και για να μας έχει κοντά του, όσο το δυνατόν περισσότερα χρόνια.

Γιατί η “μάχη” για την αντιγήρανση, με το «δικό» του ελιξίριο, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μια μάχη που στο δικό του επτάχρονο πλέον μυαλό, είναι ενάντια στο Τέλος, στη Θνητότητα. Όσο μας βλέπει εμάς, τα πιο αγαπημένα του πρόσωπα “νέα” με περίσσια “ζωή” και “ζωντάνια”, τόσο πιο μακριά από εκείνον, είναι και η ιδέα της θνητότητας μας και άρα του δικού του πόνου, της δικής του έλλειψης.

Ίσως όμως να μην χρειαστεί να περιμένω-ουμε είκοσι χρόνια, μέχρι να γίνει το όνειρό του πραγματικότητα. Ίσως βρισκόμαστε μια ανάσα μακριά, από αυτό, που θέλει εκείνος. Γιατί αυτό, η “μάχη δηλαδή κατά των γηρατειών” (και η απομάκρυνσή μας όσο το δυνατόν περισσότερο από τη θνητότητα), προφανώς όπως δείχνουν πρόσφατες μελέτες, δεν είναι μόνο στο δικό του μυαλό:

To πρώτο «φάρμακο» κατά της γήρανσης, από την φαρμακοβιομηχανία Novartis

Είχα τσακωθεί πριν από κάποια χρόνια, σε κάποιο δείπνο, σε κάποιο σπίτι, με κάποιον, γιατί είχα ξεκινήσει μια συζήτηση λέγοντας, ότι κατά τη γνώμη μου και με τα λίγα που έχω διαβάσει, το γήρας, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μια ακόμα μορφή αρρώστιας. Αν λοιπόν (ήταν το επιχείρημά μου) το «ξεκλείδωμα του γενετικού μας κώδικα, στο οποίο είμαστε πολύ κοντά, μπορεί να βοηθήσει στο να εξαλειφθούν θανατηφόρες μέχρι τώρα αρρώστιες, γιατί να μην συμβεί το ίδιο και με το γήρας;”

Αρρώστια των κυττάρων εξ’ άλλου είναι και αυτό (απλοϊκά, ναι πολύ απλοϊκά το λέω και τώρα και  έτσι το είπα και εκείνη τη βραδιά) Δεν θυμάμαι καθόλου τι είχε αντιτάξει με περίσσια ζέση εναντίον μου στο τραπέζι ο συνδαιτυμόνας μου (γνωστός μαλακο-ξερόλας της παρέας γαρ, βλακείες θα έλεγε το πιο πιθανό), αλλά πολύ θα ήθελα, σήμερα, να του τρίψω το παρακάτω στη μούρη:

Ο Dr. Nir Barzilai, επικεφαλής του Ινστιτούτου Αντιγήρανσης στο Κολλέγιο Άλμπερτ Αϊνστάιν της Νέας Υόρκης υπόσχεται το πρώτο φάρμακο αντιγήρανσης, το οποίο αν και ακόμα σε πειραματικό στάδιο, δείχνει να ρυθμίζει το ανοσοποιητικό σύστημα.

Ο επιστήμονας τροποποίησε το ήδη γνωστό αντιφλεγμονώδες φάρμακο ραπαμυκίνη, το οποίο δοκιμάστηκε σε σχετική μελέτη σε δείγμα 200 ατόμων άνω των 65 ετών και τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά αφού το φάρμακο κατάφερε να ενδυναμώσει το ανοσοποιητικό σύστημα των συμμετεχόντων σε ένα ποσοστό 20%. Το φάρμακο είχε ήδη δοκιμαστεί σε ποντίκια, 2 ετών τα οποία μετά τη χορήγηση του, είχαν επιστροφή των κύριων δεικτών της γήρανσης στα επίπεδα της ηλικίας έξι μηνών! Με απλά λόγια, οι επιστήμονες δήλωναν ότι «αυτό είναι ισοδύναμο με το να κάνει κανείς έναν 60χρονο να αισθάνεται σαν 20χρονος.» Και για να αποδόσω τα λόγια του ίδιου του Dr. Nir Barzilai, “Αν, λοιπόν, τα γηρατειά θέτουν σε κίνδυνο την υγεία μας, ο τρόπος για να ζούμε περισσότερο και να βελτιώσουμε την υγεία μας είναι να καθυστερήσουμε το γήρας” (λογικό, να θέλω να του το τρίψω αυτό στη μούρη του εν λόγω, τύπου) Το “φάρμακο”,  το περιμένουμε από την Novartis.

Το αντιγηραντικό «τσιπάκι» του Ελληνο Κύπριου επιστήμονα και εφευρέτη Chris Toumazou

Η συγκεκριμένη έρευνα του Chris Toumazou (Καθηγητής ηλεκτρονικής και βιοϊατρικής μηχανικής στο Imperial College του Λονδίνου) βασίστηκε σε ένα καινοτόμο τσιπάκι, το οποίο με τη βοήθεια ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή αναλύει δείγμα από το γενετικό υλικό του ατόμου μέσα σε μόλις 30 λεπτά. Έτσι, μπορούν να ανακαλύψουν πόσο γρήγορα το σώμα διασπά το κολλαγόνο (την ζωτική πρωτεΐνη που, μεταξύ άλλων, διατηρεί φρέσκο το δέρμα), καθώς και το επίπεδο των αντιοξειδωτικών ουσιών στον οργανισμό (οι οποίες προστατεύουν από την καταστροφική δράση των ελεύθερων ριζών- γήρας και πάλι).

Διότι σας πληροφορώ, ότι δεν το διασπάμε όλες το ίδιο. Και από εκεί βεβαίως και η (“λαική”)  έκφραση «έχει καλό κύτταρο» αφού υπάρχουν γυναίκες στα 50 που δείχνουν 40 και γυναίκες στα 40 που δείχνουν 50. Με ακόμα πιο απλά λόγια οι γυναίκες (και άντρες βέβαια, δεν είναι μόνο για εμάς η έρευνα) που διατηρούν υγιές δέρμα μετά τα 60 και τα 70 τους, είναι πιθανότατα όσοι, χάρη στο DNA τους, εμφανίζουν “αργή διαδικασία καταστροφής του κολλαγόνου.”

Έχοντας αυτή την πληροφόρηση, μπορεί να παρασκευαστεί ένας ορός ή μια κρέμα με τη σωστή ποσότητα κολλαγόνου και αντιοξειδωτικών για κάθε γυναίκα. Και όπερ και εγένετο. Οι κλινικές δοκιμές για περίοδο 18 μηνών, που έγιναν σε μια κλινική στο κεντρικό Λονδίνο, δείχνουν ότι το προϊόν με την ονομασία Geneu μειώνει τις ρυτίδες και άλλες φθορές του δέρματος έως 30% μέσα σε 12 εβδομάδες. Sur mesure, αντιγήρανση, παρακαλώ Κυρίες μου, είπατε κάτι; Έχω και κάπως δυσάρεστα βέβαια νέα όσο αφορά το Geneu για κάποιες από εσάς: Σύμφωνα με τον Κρις Τομάζου η θεραπεία ενδείκνυται για όσες δεν έχουν καταφύγει ακόμα στο Βotox (τη γλίτωσα). Τέλος μια θεραπεία τεσσάρων εβδομάδων με το Geneu κοστίζει περίπου 750 ευρώ. (το λες και λογικό το ποσό)

Η έρευνα Twilight

Νεανικό αίμα σε γερασμένο ποντίκι και αυτό ξανανιώνει; Βρε λες, να είχε δίκιο τελικά, η Elizabeth Báthory, aka Countess Dracula;  (κάποιες θυμάστε, το post, αν όχι το ξαναδιαβάζετε, εδώ στα μοβ) Kαι όμως. Σε έρευνα που έγινε από επιστημονική ομάδα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια, με επικεφαλής τον καθηγητή νευρολογίας Tony Wyss-Coray, PhD, χορήγησαν σε ποντίκια μέσης έως τρίτης ηλικίας οκτώ ενέσιμες δόσεις πλάσματος αίματος (το αίμα χωρίς τα κύτταρά του), που είχαν πάρει από πολύ νεαρά ποντίκια.

Μετά από τρεις εβδομάδες, τα εγκεφαλικά κύτταρα των ηλικιωμένων ζώων είχαν 20% περισσότερους δενδρίτες (απολήξεις που μεταφέρουν μηνύματα μεταξύ των νευρώνων), σε σχέση με τα ποντίκια ίδιας ηλικίας που είχαν πάρει εικονικό φάρμακο aka placebo. Η συγκεκριμένη έρευνα είναι ακόμα σε πολύ πρώιμο στάδιο αλλά παρόλα αυτά ήδη ιδρύθηκε η νέα εταιρεία βιοτεχνολογίας  Alkahest για να αξιοποιήσει τις θεραπευτικές δυνατότητες που ανοίγει η νέα μέθοδος. Σημειώστε ότι όσο αφορά αυτή την έρευνα,  δεν έχουν γίνει ακόμα πειράματα σε ανθρώπους (πρόλαβε η Bathory και πολύ κακώς έκανε, βέβαια). Η δημοσίευση έγινε στο ιατρικό περιοδικό Nature Medicine.

Το δικό μου inside info από στέλεχος της εταιρείας Dr Brandt

Dr Brandt, δεν είναι απλά το όνομα, μιας ακόμα εταιρείας καλλυντικών. Ο Dr Fredric S. Brandt είναι δερματολόγος και πλαστικός χειρουργός, ζει και βασιλεύει και δεν σταματά τις έρευνες για ακόμα πιο καινοτόμα προϊόντα. Ένα από αυτά το οποίο «γνώρισα» τον Οκτώβριο και μπορείτε να βρείτε στα καταστήματα Sephora είναι το Needles No More. Ένα προϊόν που υπόσχεται botox χωρίς ένεση. Και αν και εκτιμώ την συγκεκριμένη εταιρία για τα αξιόλογα και καινοτόμα προϊόντα της, να σας πω την μαύρη αλήθεια, δεν έδωσα και μεγάλη σημασία. Βαρέθηκα να ακούω σε όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκομαι στο χώρο, για botox-like προϊόντα.

“Αποτέλεσμα botox” το ένα, “αποτέλεσμα botox” το άλλο”και να αυτό είναι το βρήκαμε! και να, εμείς το ανακαλύψαμε! και να και τέρμα οι ενέσεις! (ακόμα και για προϊόντα, που κοστίζουν 30 ευρώ- έλεος δηλαδή με την κοροϊδία) και βέβαια τίποτα από όλα αυτά, δεν ισχύει και ούτε κατά διάνοια δε σου δίνει το αποτέλεσμα της ενεσούλας botox (εμπορικό όνομα προϊόντος το botox, ουσιαστικά για βοτουλινική τοξίνη μιλάμε, όπως και να την αποκαλούν.)

(Αν και δεν έχω κάνει botox τα αποτελέσματά του, τα έχω δει τριγύρω μου, πολύ τριγύρω μου, άλλοτε πολύ καλά –για να πω την αλήθεια- και άλλοτε, όχι και τόσο –πόσο έκπληξη πια να έχεις, στο βλέμμα και το φρύδι σου κάγκελο, -ακόμα και όταν μετά από γλέντι και ξενύχτι και όλες κοιμόμαστε όρθιες- παραγγέλνεις, ας πούμε, “σουβλάκι – πίτα- γύρο,  με απ’ όλα, και σος;” )

Και γιατί έδωσα σημασία σε αυτό το προιόν και το γράφω κιόλας; Δεν έδωσα σημασία σε αυτό καθ’ αυτό, έδωσα σημασία σε αυτό που μου είπε η Gabriela Paun διευθύντρια της μάρκας – η οποία for the record, όταν της ζήτησα μέσω e mail παραπάνω πληροφορίες, “εξαφανίστηκε“. Προφανώς ίσως δεν έπρεπε να μου το πει αυτό, ήταν off  the record. Να τι μου είπε: «Τζούλια, ο Dr Brandt και όλη του η επιστημονική ομάδα είναι πάρα πολύ κοντά, στην δημιουργία της πρώτης “κρέμας botox” Όχι, όχι κρέμα, που να μπει στο σωληνάριο και να πωλείται σε καταστήματα. Κρέμα, η οποία να βρίσκεται μόνο στα ιατρεία πλαστικών χειρουργών και δερματολόγων και να απλώνεται σωστά και έτσι όπως πρέπει μόνο από γιατρούς, αλλά παρόλα αυτά να έχει το αποτέλεσμα της ένεσης, χωρίς ένεση”! “Όπως φαντάζεστε πρώτη εγώ θα το κάνω αυτό, μόλις κυκλοφορήσει. Και μεταξύ μας, σαν κόρη οφθαλμού το φυλάω το μπουκαλάκι Needles No More που πήρα στην παρουσίαση, γιατί σκέφτηκα η πονηρή, «αν είναι τόσο κοντά ο Dr Brandt στη δημιουργία αυτής της κρέμας,  έ, ίσως έβαλε και λίγο από το προϊόν, σε αυτό το μπουκαλάκι»

Δεν θα κλείσω με επιστήμη και επιστημονικές έρευνες αλλά με κάτι άλλο.

Αν και λατρεύω την επιστήμη της Χημείας, θέλω  να σας πω δυο λόγια, για τη Νοητική. Η Νοητική, είναι σήμερα ότι ήταν πριν από περίπου 50 χρόνια, η επιστήμη της Ψυχολογίας. Δεν διδάσκεται στα Πανεπιστήμια, δεν φέρει της ανάλογης εκτίμησης και σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και διακωμωδείται, αν και πρώτος γι’ αυτή έχει μιλήσει εκτενώς ο Πλάτωνας. Λογικό, ελληνικότατη είναι εξ’ άλλου η λέξη, Noetics. Α, όπως και η Ψυχολογία, ελληνική είναι και αυτή, τώρα που το σκέφτομαι.

Mε απλά λόγια με τη Νοητική φέρνουμε κοντά, την “μοντέρνα” Επιστήμη και τις μέχρι τώρα Επιστημονικές μας γνώσεις,  με κάτι πιο βαθύ. Χρησιμοποιούμε μεν για “συμβατικά” πειράματα,  άκρως «αντικειμενικά» επιστημονικά όργανα (χημείας ή φυσικής) σε συνάρτηση όμως,  με έναν πιο «υποκειμενικό» βαθύ τρόπο σκέψης,  όσο αφορά στην εσωτερικότητα μας.

Το πρώτο «μοντέρνο» Ινστιτούτο Νοητικής (λέω μοντέρνο, γιατί ήδη μίλησα για Πλάτωνα) ιδρύθηκε το 1974 από τον κοσμοναύτη, του Apollo 14, Edgar Mitchell. Κατά την επιστροφή του στη Γη, ο Mitchell ένιωσε μια βαθιά αίσθηση καθολικής συνεκτικότητας. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του, σχεδόν “άγγιξε” χειροπιαστά το Θείο, ενώ για λίγα λεπτά είχε την απόλυτη Γνώση, ότι η ζωή στο Σύμπαν δεν είναι «τυχαία» και ότι η «πραγματικότητα» όπως την νοούμε είναι πιο σύνθετη, “υπόγεια”, βαθιά  και μυστηριώδης, από ότι μας «αφήνει» να πιστέψουμε η «συμβατική» μοντέρνα επιστήμη και η “ορθολογιστική” προσέγγιση των πραγμάτων.

Ίσως  λοιπόν, μια πιο βαθιά κατανόηση του υποσυνείδητου (του εσωτερικού μας δηλαδή σύμπαντος) μπορεί να μας οδηγήσει σε μια νέα επεκταμένη συνείδηση της πραγματικότητας, εκεί όπου το «αντικειμενικό» και το «υποκειμενικό» το «εξωτερικό» και το «εσωτερικό», αντιλαμβάνονται ως ισομερείς πτυχές του θαύματος της Ύπαρξης.

Και για να γίνω, αν δεν έχω ήδη γίνει, ακόμα πιο κατανοητή, εγώ περιμένω πολύ περισσότερα, από όσα μπορεί αυτή τη στιγμή να μας δώσει η έρευνα και η επιστήμη της Χημείας και ας την αγαπώ τρελά και ας την παρακολουθώ, λόγω συγκυριών, τόσο “στενά”, ακόμα και αν δεν την γνωρίζω σε βάθος, ακόμα και αν δεν την καταλαβαίνω πλήρως.

Εφόσον λοιπόν ο κύριος Ρωμανός, εξακολουθεί 1,5 χρόνο μετά να λέει ότι θέλει να γίνει Αλχημιστής όταν μεγαλώσει, έτσι και εγώ , ένα πρωί που τον πήγαινα σχολείο, του εξήγησα με πολύ απλά λόγια τι σημαίνει Νοητική. Το ότι με τη γνώση της Χημείας και της Φυσικής. αλλά και  τη δύναμη του μυαλού του, την “πνοή” της ψυχής του και του μοναδικού του πνεύματος,  αλλά πάνω απ ‘όλα,  την αμετακίνητη πίστη του σε αυτά, μπορεί να γίνει και να κάνει ό,τι θέλει. Να κάνει το σίδερο, χρυσάφι, να μετακινεί ένα βουνό, να ξανακάνει τη μαμά του νέα και να την έχει για πολλά, πολλά ακόμα χρόνια.

Δεν το κατάλαβε και πολύ καλά, λογικό είναι.  Ή μπορεί και να το παρα-κατάλαβε, διότι εκείνη τη στιγμή που το είπα,  ήθελε να μετακινήσει ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο, αλλά του ξανα- εξήγησα, ότι δεν είναι κάτι που γίνεται εύκολα, αλλά, πάντως, η μαμά του πιστεύει ότι μπορεί να γίνει, αλλά μόνο  αν το πιστέψει ο ίδιος, αλλά όχι εύκολα, μόνο με τις παραπάνω παραμέτρους  (και πολλές ακόμα, που δεν ξέρω, αλλά φαντάζομαι). Και ο ίδιος και το θέλει και προς το παρόν το πιστεύει πολύ και αυτό είναι μια αρχή.

Διότι δεν έχω καμία αμφιβολία, ότι  υπάρχει κάτι πολύ περισσότερο, πολύ πιο Μεγάλο εκεί έξω, από αυτά που έγραψα και ήδη γίνονται παραπάνω.. “Μυστικά”, ίσως, αλλά “μυστικά” που  μπορούν και πρέπει να «ξεκλειδωθούν» για μας. Ίσως, έρχεται σιγά- σιγά  η ώρα.

Εξ’ άλλου αν με ρωτήσετε, αντί για “απλά” Χημικός, ναι, θα προτιμούσα να γίνει Αλχημιστής.  Ίσως ένας από τους πρώτους από μια σειρά Αλχημιστών της “μοντέρνας” εποχής και αυτά τα «μαγικά» τους, να διοχετευθούν μόνο προς το Καλό.  Γιατί η «Δύναμη» δυστυχώς πολλές φορές φέρνει και Έπαρση. Και από την έπαρση, μόνο καλά, δεν μπορούν να συμβούν.

Καλός σκοπός ας πούμε, θα ήταν να βρει όπως ο ίδιος θέλει (και να το πουλήσει και σε λογική τιμή- θα τα βρούμε αυτά)  το Aληθινό Ελιξίριο της Νεότητας και ίσως και της Αθανασίας. Αλλά πάνω απ όλα,  να βοηθήσει τις υπάρξεις να ζουν (για όσο υπάρχουν) χωρίς αρρώστιες, χωρίς δυστυχία, χωρίς έλλειψη, χωρίς να υποφέρουν. Γιατί, για τα είδη (species) με νοημοσύνη (noetics είπαμε), είναι  αφάνταστα σκληρό, είναι άλογο, να υποφέρουν και να το νιώθουν κιόλας.

Αλχημιστής, λοιπόν.  Γιατί όχι; Kαι ήρθε η ώρα  να αντιγράψω και εγώ σήμερα. Kαι θα αντιγράψω, αυτή τη φράση της  Donna Tartt:

“Ίσως είναι γελοίο, ακόμα και να εκφράζω τέτοιες ελπίδες. Αλλά πάλι, ίσως είναι πιο γελοίο, να μην το κάνω.”

Avalon. Roxy Music. More than this.