Η Αλόη και η δράση της, στην υγεία μας.

Αλόη, ο κρίνος της ερήμου! Όλοι νομίζουμε, ότι είναι κάκτος αλλά δεν είναι παρά ένας …κρίνος, της ερήμου και των τροπικών, που παραμένει υγρός σε άνυδρα εδάφη και κλίματα, εκεί που άλλα φυτά μαραίνονται και πεθαίνουν από την ξηρασία, την ζέστη και τις μεγάλες μεταβολές της θερμοκρασίας, στη διάρκεια της μέρας και της νύχτας.

Κλείνοντας τους πόρους της για να αποτρέψει την απώλεια υγρασίας, μπορεί να επιζήσει σε υπερβολικά χαμηλές θερμοκρασίες και αέρα, εφ’ όσον δεν παγώνει το έδαφος τη ρίζα. Αποτελείται από 96% νερό και στο υπόλοιπο από ενεργά συστατικά, έλαια, αμινοξέα, βιταμίνες, ένζυμα και γλυκοπρωτεϊνες. Ο γιατρός Wendell Winters (University of Texas Health Science Center) γράφει, ότι η Αλόη Βέρα περιέχει το λιγότερο 140 ουσίες, οι οποίες ελέγχουν την ανάπτυξη και το διαχωρισμό των κυττάρων, μειώνουν τις φλεγμονές, διεγείρουν την ανάπτυξη των λευκών αιμοσφαιρίων και των υπόλοιπων κυττάρων του ανθρώπινου οργανισμού, έχει ανοσοποιητικές ιδιότητες, θεραπεύει πληγές και καταπολεμά μολύνσεις. Ο Winter την ονομάζει «φαρμακείο σ’ ένα φυτό».

Αυτό όμως το ανεκτίμητο κι αναντικατάστατο φυτό, αυτός ο κρίνος που ανθίζει στην έρημο ανθίζει πέρα απ΄την υγεία και για την ομορφιά μας.  Οι βασίλισσες της Αιγύπτου Νεφερτίτη και Κλεοπάτρα λάτρευαν την Αλόη Βέρα, σε μια εποχή η ομορφιά και η υγεία ήταν ταυτόσημες με την φύση, σε σχέση με σήμερα.  Οι ερευνητές έχουν εντοπίσει τη χρήση της ακόμα και στους αρχαίους Κινέζικους και Ινδικούς πολιτισμούς.  Οι βασίλισσες της Αιγύπτου την χρησιμοποιούσαν ως μυστικό όπλο ομορφιάς σε τέτοιο βαθμό, ώστε καθιερώθηκε κι υποστηρίχτηκε με μέγιστο σεβασμό στην Αίγυπτο και θεωρήθηκε το “φυτό της αθανασίας“.  Σχέδια των φυτών της αλόης έχουν βρεθεί χαραγμένα ακόμη και στους τάφους των Φαραώ.

Η αλόη η γνήσια (Aloe vera), είναι γνωστή και ως φαρμακευτική αλόη, που κατάγεται από άνυδρα κλίματα της Βόρειου Αφρικής, των Καναρίων Νήσων και του Πράσινου Ακρωτηρίου.

Οι αναντικατάστατες ιδιότητες της έχουν καταγραφεί από πολλούς μεγάλους πολιτισμούς της αρχαιότητας, όπως της Περσίας, της Αιγύπτου, της Μέσης Ανατολής, της Ελλάδας, της Ρώμης και μεταγενέστερα της Ιταλίας, αλλά και της Ινδίας και της Αφρικανικής Ηπείρου απ΄όπου και η προέλευση της.
Το 2200 πχ σε μια πλάκα των Σουμέριων φτιαγμένη από πηλό, που βρέθηκε στην πόλη Νιπούρ καταγράφεται, ότι ολόκληρο το φύλλο της Αλόης χρησιμοποιούταν για χαλάρωση σε όλο το σώμα. Ο Τζωρτζ Έμπερς, το 1862, ήταν ο πρώτος που ανακάλυψε την αρχαία καταγωγή της αλόης, σε έναν πάπυρο του 2500 π.Χ., ο οποίος δεν ήταν στην ουσία παρά μια καταγραφή θεραπειών από βότανα.  Στον πάπυρο αποδεικνύεται, ότι οι Έλληνες και Ρωμαίοι παθολόγοι την χρησιμοποιούσαν με μεγάλη επιτυχία ως ιατρικό βότανο, ενώ αναφέρονται δώδεκα τύποι μίξης της αλόης με άλλα βότανα, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν στις εσωτερικές και εξωτερικές διαταραχές του ανθρώπινου οργανισμού.

Την ίδια εποχή την χρησιμοποιούσαν στην Αρχαία Κίνα και Ινδία ενώ την χρησιμοποιούσαν επίσης  Έλληνες και Ρωμαίοι γιατροί, όπως ο Διοσκουρίδης και ο Πλίνης ο Πρεσβύτερος.  Ο Μέγας Αλέξανδρος λέγεται, ότι θεραπεύθηκε δύο φορές με το χυμό της αλόης.  Την πρώτη από μια λοίμωξη και την δεύτερη από ένα τραυματισμό με βέλος, όπου το τραύμα επουλώθηκε μέσα σε λίγες μέρες μετά από συνεχείς επαλείψεις με λάδι αλόης. Ο δάσκαλος του ο Αριστοτέλης κατείχε μοναδικές γνώσεις γύρω από την αλόη,  κι ήταν αυτός που τον προέτρεψε να καταλάβει το νησί Σοκότρα, νότια της Υεμένης στον Ινδικό Ωκεανό, εκεί όπου η αλόη είναι αυτοφυής σε τεράστιες  ποσότητες, προκειμένου να εξασφαλίσει άφθονη ποσότητα φυτών αλόης και να γιατρεύει τους τραυματισμένους στρατιώτες του.

Για περισσότερο από 3.500 χρόνια, οι θεραπευτικές της χρήσεις μεταφέρονται μέσω των αιώνων ως παγκόσμια κληρονομιά από στόμα σε στόμα κι από λαούς σε πολιτισμούς.  Από την αναφορά της Βίβλου στην απομάκρυνση του Χριστού από το σταυρό και της επάλειψης του σώματος του με αλόη και μύρρο (Ιωάννης 19:39) έως κάθε σπουδαία φάση της ανθρώπινης ιστορίας, πλαισιωμένες με πολλές και σημαντικές μαρτυρίες για τις θεραπευτικές της ιδιότητες.  Από τον βασιλιά Σολομώντα και τον Μέγα Αλέξανδρο ως τα θρυλικά ταξίδια του Marco Polo και των Ισπανών κατακτητών. Οι τελευταίοι κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα μετέφεραν τη γνώση και τα φάρμακα των Αζτέκων στον κόσμο και την Ευρώπη, μία περίοδος όπου εγκαθιδρύθηκε ουσιαστικά και η σύγχρονη δυτική ιατρική.

Το φαρμακείο της φύσης

Κανένα άλλο φυτό στη φύση δεν συγκεντρώνει το πλήθος των ευεργετικών συστατικών της αλόης. Μέχρι σήμερα έχουν αναγνωρισθεί περισσότερα από 150 ενεργά συστατικά, ενώ νέες έρευνες διεξάγονται συνεχώς, με σκοπό να αποκαλύψουν ακόμα περισσότερα.

Βιταμίνες: Πλούσια πηγή αντιοξειδωτικών (Α, Ο και Ε), φυλλικού οξέως, βιταμινών Β1, Β2, Β3, Β6, και μία από τις ελάχιστες φυτικές πηγές βιταμίνης Β12.

Μέταλλα: Ασβέστιο, ποτάσιο, μαγνήσιο, μαγγάνιο, φώσφορο, ψευδάργυρο, χαλκό, νάτριο, κάλιο, χρώμιο, σίδηρο και το αντιοξειδωτικό σελήνιο (που λειτουργεί εξαιρετικά σε κάποιες περιπτώσεις νόσων του θυροειδούς).

Ένζυμα,  αμινοξέα, μονοσακχαρίτες και πολυσακχαρίτες, στερόλες, μηλικό οξύ, λιγνίνη, σαπογενίνη, Β- καροτίνη, χολίνη.

Υγιαίνετε με αλόη

Προσωπικά χρησιμοποιώ σε μεγάλα και τακτά χρονικά διαστήματα πόσιμη αλόη, τόσο για τις πάμπολλες θεραπευτικές της ιδιότητες, όσο και πιο συγκεκριμένα για τα στομαχικά προβλήματα που με βασανίζουν χρόνια.  Παράλληλα τον χειμώνα την καταναλώνω ως άμυνα του ανοσοποιητικού μου απέναντι στις ιώσεις. Η προσωπική μου εμπειρία είναι, ότι πρόκειται για ένα κορυφαίο συμπλήρωμα διατροφής, που ευεργετεί τον οργανισμό σε πολλαπλά επίπεδα.   Θέλω να επισημάνω ωστόσο, ότι πάντα προτιμώ, την πιο αγνή και ελάχιστα μεταποιημένη μορφή της, με την καθαρότερη ποσόστωση προϊόντος (96-98%) που κυκλοφορεί στην αγορά, είτε σε πόσιμο ζελέ είτε σε χυμό, χωρίς πρόσθετα (αποφεύγω κατόπιν ερευνών τα πρόσθετα στην αλόη π.χ βελτιωτικές γεύσεις, κολλαγόνα ή άλλα βαρύγδουπα τα οποία είναι αμφιβόλου αποτελέσματος και επιπτώσεων).

Το ζελέ (από το οποίο προέρχεται και ο χυμός) στο εσωτερικό του φύλλου της είναι εξαιρετικά ωφέλιμος ως πόσιμο, αλλά και για καλλυντική χρήση ως προς την ενυδάτωση, θρέψη, ανάπλαση και βελτίωση της ποιότητάς του δέρματος.  Σε, ότι αφορά την υγεία, η πόσιμη αλόη συμβάλλει στην υγιεινή του στόματος και των ούλων, βοηθάει στην πέψη και στα προβλήματα του γαστρεντερικού, καταπολεμά τη δυσκοιλιότητα και τη δυσπεψία, ενισχύει το ανοσοποιητικό (πειραματικά έχει χρησιμοποιηθεί και σε ασθενείς με AIDS και καρκίνο), στην ρύθμιση ή διατήρηση του βάρους, καταπολεμά τον κνησμό, τις δερματικές αλλεργίες, τα τσιμπήματα των εντόμων, τα εκζέματα, τις μυκητιάσεις, είναι αντιφλεγμονώδης, ενώ μπορεί να περιορίσει ακόμα και την ψωρίαση.

Ως πόσιμη επίσης θεωρείται, ότι μειώνει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων, περιορίζει τους μυϊκούς και σκελετικούς πόνους, τους κολικούς και τις κρίσεις άσθματος.

Ας δούμε αναλυτικότερα τις επιδράσεις της αλόης στην υγεία.

Αποτοξίνωση: Ο χυμός είναι ιδανικός για αποτοξίνωση και μπορεί να βοηθήσει το σώμα μας να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της καθημερινότητας αυξάνοντας τα επίπεδα ενέργειας.

Πεπτικές διαταραχές: Η αλόη βέρα έχει ουσιαστική δράση σε διαταραχές του πεπτικού όπως η καούρα, τα έλκη, η χρόνια γαστρίτιδα, το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου. Συγκεκριμένα καταπραΰνει τον οισοφάγο και ελαττώνει τις ενοχλήσεις της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης.

Έλεγχος βάρους: Είναι σημαντικό συμπλήρωμα διατροφής ως βοήθεια στην καταπολέμηση της παχυσαρκίας, την διατήρηση ενός φυσιολογικού βάρους, αλλά και την λήψη βιταμινών σε περιόδους δίαιτας.

Ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος: Περιέχει μεγάλες ποσότητες αντιοξειδωτικών, τα οποία καταπολεμούν τις ελεύθερες ρίζες κι ενισχύουν τη δράση του ανοσοποιητικού συστήματος.

Πιτυρίδα: Η αλόη μπορεί να δράσει ενάντια στην πιτυρίδα, καταπραΰνοντας παράλληλα τον κνησμό. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το ζελέ αλόης ως μάσκα μαλλιών ανακατεύοντας το με δυο τρεις σταγόνες αιθέριου ελαίου λεβάντας ή tea tree που λειτουργεί ως αντιμηκυτιακό και να λουστείτε στη συνέχεια.

Εγκαύματα, μελανιές, κοψίματα και εκδορές, τσιμπήματα εντόμων, εκζέματα : Σε κάθε περίπτωση εγκαύματος από τον ήλιο, τη φωτιά ή μια ηλεκτρική συσκευή αλλά και όλες τις αναφερόμενες περιπτώσεις σπεύστε να βάλετε το ίδιο ζελέ αλόης με το αιθέριο έλαιο λεβάντας που πρότεινα και στην προηγούμενη περίπτωση.  Στην ανάγκη, κόψτε ένα φύλλο από τη γλάστρα, πλύντε το, ανοίξτε το στη μέση και βάλτε το πάνω στο ελαφρύ έγκαυμα.  Αρκεί να μην έχει δημιουργηθεί ανοιχτή πληγή.  Η αλόη ενισχύει τη λειτουργία των ινωδών βλαστοκυττάρων προσφέροντας γρήγορη επούλωση. Τα ινώδη βλαστοκύτταρα είναι τα εξαιρετικά μικρά κύτταρα που είναι υπεύθυνα για το σχηματισμό κολλαγόνου. Με αυτό τον τρόπο συμβάλλουν στην επούλωση μικρών εγκαυμάτων, κοψιμάτων, γρατζουνιών και δερματικών ερεθισμών.

Πόνος στις αρθρώσεις: Κάντε επαλείψεις με αλόη βέρα στις προβληματικές περιοχές αναμιγνύοντας την με φυτικό λάδι άρνικας. Η αλόη υποστηρίζει την σωστή κινητική λειτουργία των αρθρώσεων και των μυών.

Μύκητες στα πόδια: Απλώστε το ίδιο ζελέ αλόης βέρα είτε με την προσθήκη αιθέριου ελαίου λεβάντας είτε tea tree πάνω στην περιοχή και τυλίξτε τη με επίδεσμο.  Επαναλάβετε να φύγει η μόλυνση.

Αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες: Ο χυμός της περιέχει 12 φυσικές ουσίες, οι οποίες εμποδίζουν την ανάπτυξη φλεγμονών.

Φυσικά θα συνεχίσουμε αύριο, για να μάθουμε τα ευεργετικά αποτελέσματα της αλόης και στην ομορφιά μας.

Stella